Temat interpretacji

Opodatkowanie wewnątrzwspólnotowego nabycia samochodu pożarniczego oraz stawka podatku VAT dla ww. czynności.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 22 maja 2012 r. (data wpływu 25 maja 2012 r.) uzupełnionym pismem z dnia 27 lipca 2012 r. (data wpływu 1 sierpnia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia samochodu pożarniczego oraz stawki podatku VAT dla ww. czynności - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 maja 2012 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia samochodu pożarniczego oraz stawki podatku VAT dla ww. czynności.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 27 lipca 2012 r. poprzez doprecyzowanie stanu faktycznego oraz własnego stanowiska w zakresie pytania nr 1 wniosku ORD-IN.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca (dalej: Gmina) jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT.

Gmina dokonała zakupu 30-letniego samochodu pożarniczego od miasta B. w Niemczech. W wyniku nabycia przedmiotowego pojazdu został on przemieszczony z Niemiec do Polski. Nabycie samochodu pożarniczego nastąpiło z zamiarem nieodpłatnego udostępnienia go Ochotniczej Straży Pożarnej (dalej: OSP), w celu wykonywania zadań z zakresu ochrony przeciwpożarniczej.

W uzupełnieniu wniosku wskazano, iż w ocenie Wnioskodawcy dokonujący dostawy przedmiotowego samochodu pożarniczego jest podatnikiem podatku od wartości dodanej. Ponadto w ocenie Gminy dokonujący dostawy podatnik podatku od wartości dodanej nie jest podatnikiem o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9, ani podatnikiem podatku od wartości dodanej, do którego miałyby zastosowanie podobne zwolnienia. Wnioskodawca wyjaśnił również, iż nabyciu przedmiotowego samochodu pożarniczego towarzyszyło wskazanie przeznaczenia go na rzecz jednostki ochrony przeciwpożarowej (ochotniczej straży pożarnej) w K.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Czy nabycie samochodu pożarniczego od miasta z innego kraju członkowskiego, który jest przeznaczony do nieodpłatnego udostępnienia OSP stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu VAT...

Zdaniem Wnioskodawcy,

Ad. 1.

Stosownie do art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (dalej: ustawa o VAT) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju.

Natomiast przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów stosownie do art. 9 ust. 1 ustawy o VAT, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Stosownie natomiast do treści art. 15 ust. 6 ww. ustawy nie uważa się za podatników organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

W świetle art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (dalej: ustawa o samorządzie gminnym), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy do zakresu działania gminy należą wszelkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty. W szczególności zadania te obejmują kwestie w zakresie porządku publicznego i bezpieczeństwa obywateli oraz ochrony przeciwpożarowej i przeciwpowodziowej, w tym wyposażenia i utrzymania gminnego magazynu przeciwpowodziowego.

Powyższe oznacza, że zapewnienie ochrony przeciwpożarowej jest zadaniem własnym gmin. W konsekwencji, Gmina nabywając przedmiotowy samochód pożarniczy dąży do zaspokojenia potrzeb lokalnej społeczności w postaci ochrony przeciwpożarowej i w rezultacie w tym zakresie działa w ramach reżimu publicznoprawnego.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał ostatecznie, że nabycie samochodu pożarniczego od miasta z innego kraju członkowskiego nie podlega opodatkowaniu VAT.

Ad. 2.

W przypadku pozytywnej odpowiedzi na pytanie nr 1, czynność ta podlega opodatkowaniu obniżoną stawką VAT, która obecnie wynosi 8%.

Jak Gmina wskazała w uzasadnieniu do pytania nr 1, w jej ocenie nabycie samochodu pożarniczego od miasta z innego kraju członkowskiego nie stanowi czynności podlegającej opodatkowaniu VAT, bowiem Gmina w tym zakresie będzie działać w ramach reżimu publicznoprawnego.

Niemniej jednak, gdyby organ podatkowy nie podzielił stanowiska Gminy i uznał, że transakcja ta podlega opodatkowaniu VAT, ze względów ostrożnościowych Wnioskodawca chce potwierdzić czy czynność ta podlega opodatkowaniu obniżoną stawką VAT, która obecnie wynosi 8%.

Zgodnie z art. 41 ust. 10 ustawy o VAT, stawkę podatku wynoszącą 7% stosuje się do dostaw na terytorium kraju towarów wymienionych w poz. 129-134 załącznika nr 3 do ustawy, tj. m.in. pożarniczych samochodów specjalnych i specjalistycznych oraz fabrycznie wykonanych i oznakowanych pojazdów straży pożarnej, dla jednostek ochrony przeciwpożarowej, przeznaczonych na cele ochrony przeciwpożarowej, przy czym stosownie do art. 146a pkt 2 ustawy o VAT, stawka ta w okresie od 1 stycznia 2011 r. do 31 grudnia 2013 wynosi 8%.

Stosownie do wskazanego przepisu, obniżoną stawkę VAT stosuje się m.in. do dostaw samochodów pożarniczych na terytorium kraju. W ocenie Wnioskodawcy, mimo, że literalne brzmienie tego przepisu wskazuje na stosowanie obniżonej stawki VAT wyłącznie do dostaw określonych towarów na terytorium kraju, obniżona stawka VAT powinna znaleźć również zastosowanie do transakcji wewnątrzwspólnotowego nabycia. Objęcie bowiem różnymi stawkami VAT tych samych towarów w zależności od kraju ich pochodzenia jest sprzeczne z art. 110 Traktatu o Funkcjonowaniu Unii Europejskiej, dalej: TFUE (art. 90 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską, dalej: TWE), zgodnie z którym żadne Państwo Członkowskie nie nakłada bezpośrednio lub pośrednio na produkty innych Państw Członkowskich podatków wewnętrznych jakiegokolwiek rodzaju wyższych od tych, które nakłada bezpośrednio lub pośrednio na podobne produkty krajowe.

Niewątpliwie stosowanie stawki obniżonej w odniesieniu do dostaw krajowych, przy równoczesnym stosowaniu stawek podstawowych przy transakcjach wewnątrzwspólnotowych dla tych samych towarów stanowiłoby naruszenie art. 110 TFUE. W tym kontekście, w ocenie Gminy, również w odniesieniu do transakcji nabycia wewnątrzwspólnotowego znaleźć powinna zastosowanie obniżona stawka VAT.

Ponadto stosownie do art. 41 ust. 10 ustawy o VAT, obniżona stawka VAT znajduje zastosowanie do dostaw towarów dla jednostek ochrony przeciwpożarowej, przeznaczonych na cele ochrony przeciwpożarowej. W ocenie Gminy, w przypadku gdy jednostka samorządu terytorialnego nabywa wskazane towary w celu ich nieodpłatnego udostępniania jednostce przeciwpożarowej, warunek ten jest spełniony.

Stosownie bowiem do art. 29 ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o ochronie przeciwpożarowej koszty funkcjonowania jednostek ochrony przeciwpożarowej pokrywane są m.in. z budżetu jednostki samorządu terytorialnego. Natomiast stosownie do art. 32 tej ustawy, zasadniczo koszty wyposażenia, utrzymania, wyszkolenia i zapewnienia gotowości bojowej ochotniczej straży pożarnej ponosi gmina. W tym kontekście, w związku z faktem, że zasadniczo, z mocy prawa, to Gmina jest podmiotem zobowiązanym do ponoszenia kosztów wyposażenia OSP, w jej ocenie również w takiej sytuacji zastosowanie powinna znaleźć obniżona stawka VAT na mocy art. 41 ust. 10 ustawy o VAT.

Stanowisko takie zostało potwierdzone przykładowo w:

• interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 8 lutego 2012 r., sygn. ILPP2/443-1831/10/12-S/SJ, w której organ podatkowy stwierdził, że Z analizowanej tu regulacji expressis verbis nie wynika, ażeby nabywcą tych towarów musiała być bezpośrednio jednostka ochrony przeciwpożarowej. Przepis mówi bowiem jedynie tyle, że owe towary mają być (czyli są przeznaczone) dla jednostek ochrony przeciwpożarowej. W konsekwencji oznacza to, że nie jest ważne, kto jest bezpośrednim nabywcą wskazanych wyżej towarów. Z zapisu normatywnego wynika jedynie, że istotne jest tylko to, by towary te przeznaczone były na rzecz podmiotów określonych w analizowanej tu regulacji, tj. by były nimi jednostki ochrony przeciwpożarowej oraz by przeznaczone były na ściśle określony w tym unormowaniu cel;

• wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 18 sierpnia 2011 r., sygn. I SA/Wr 867/11, w którym sąd wskazał, że Kontynuując należy podkreślić, że nie sprzeciwia się przedstawionej wykładni art. 41 ust. 10 ustawy VAT fakt, te jednostka samorządu terytorialnego nie jest jednostką ochrony przeciwpożarowej, o której mowa w art. 15 ustawy o ochronie przeciwpożarowej. Rzeczą organu podatkowego jest natomiast każdorazowe ustalenie, czy dostawa ma miejsce dla jednostki ochrony przeciwpożarowej i czy dostarczane towary przeznaczone są na cele ochrony przeciwpożarowej. W realiach niniejszej sprawy, postulat ścisłego trzymania się wykładni językowej art. 41 ust. 10 ustawy VAT uniemożliwiłby częstokroć, a przynajmniej utrudnił wybranym podmiotom z przyczyn podatkowych, realizację dostaw na cele ochrony przeciwpożarowej. Odmienna wykładnia spornych w sprawie przepisów, sprawiałaby tym samym, że interpretowane w sprawie regulacje byłyby martwe bądź ich funkcja społeczna podlegałaby wyłączeniu;

• wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 15 czerwca 2010 r., sygn. I FSK 1082/09, w którym sąd stwierdził, że Odmienna interpretacja analizowanych tu unormowań, zwłaszcza w kontekście postanowień ustawy z 24.08.1991r. o ochronie przeciwpożarowej (Dz. U. z 2002 r. nr 147, poz. 1229 ze zm.) w tym zwłaszcza jej art. 15, art. 29 oraz art. 32, byłaby nieuprawniona. Sprawiałaby bowiem, że interpretowane w sprawie regulacje byłby martwe bądź też ich funkcja społeczna podlegałaby wyłączeniu, co aprobaty tut. Sądu zyskać nie może. Reasumując stwierdzić trzeba, że kierując się względami natury celowościowej ust. 10 art. 41 u.p.t.u. rozumieć należy w ten sposób, że obniżoną (7%) stawkę podatkową należy stosować bez względu na to, kto nabywa towary wymienione w pozycjach 129-134 załącznika nr 3 do u.p.t.u. pod warunkiem, że są one przeznaczone:
  • dla jednostek ochrony przeciwpożarowej,
  • na cele ochrony przeciwpożarowej.

Mając na uwadze powyższe, w ocenie Gminy do przedmiotowej transakcji powinna ona zastosować obniżoną stawkę VAT, która obecnie wynosi 8%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel () art. 7 ust. 1 ustawy.

Jak wskazuje art. 9 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

W myśl ust. 2 ww. artykułu ustawy, przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że:

1. nabywcą towarów jest:
   1. podatnik, o którym mowa w art. 15, lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć działalności gospodarczej podatnika,
   2. osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w lit. A
   • z zastrzeżeniem art. 10
2. dokonujący dostawy towarów jest podatnikiem, o którym mowa w pkt 1 lit. a.

Potraktowanie danej czynności jako wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów w rozumieniu art. 9 ust. 1 ustawy, zawsze wymaga spełnienia łącznie dwóch podstawowych warunków:

• podmiot z jednego państwa członkowskiego musi nabyć prawo do rozporządzania towarami jak właściciel, tak więc na rzecz tego podmiotu musi być dokonana dostawa;

• po nabyciu towary są przemieszczane na terytorium innego państwa członkowskiego niż państwo wysyłki, przy czym nie gra tu roli, kto faktycznie przewozi towar i na czyje zlecenie jest to czynione, gdyż towary w wyniku dokonanej dostawy mogą być wysyłane lub transportowane przez dokonującego dostawy, nabywcę lub na ich rzecz.

Istotne jest, aby przywóz towarów do Polski następował w związku z wykonaną wcześniej dostawą tych towarów.

W myśl art. 25 ust. 1 ustawy, wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów uznaje się za dokonane na terytorium państwa członkowskiego, na którym towary znajdują się w momencie zakończenia ich wysyłki lub transportu.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca będący zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT, dokonał zakupu 30-letniego samochodu pożarniczego od miasta B. w Niemczech. W wyniku nabycia przedmiotowego pojazdu został on przemieszczony z Niemiec do Polski. Nabycie samochodu pożarniczego nastąpiło z zamiarem nieodpłatnego udostępnienia go Ochotniczej Straży Pożarnej (dalej: OSP), w celu wykonywania zadań z zakresu ochrony przeciwpożarniczej. Ponadto w ocenie Gminy dokonujący dostawy przedmiotowego samochodu pożarniczego jest podatnikiem podatku od wartości dodanej. Również zdaniem Wnioskodawcy dokonujący dostawy podatnik podatku od wartości dodanej nie jest podatnikiem o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9, ani podatnikiem podatku od wartości dodanej, do którego miałyby zastosowanie podobne zwolnienia. Wnioskodawca jednoznacznie wskazał, iż nabyciu przedmiotowego samochodu pożarniczego towarzyszyło wskazanie przeznaczenia go na rzecz jednostki ochrony przeciwpożarowej (ochotniczej straży pożarnej) w K.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia przedmiotowego samochodu pożarniczego oraz ewentualnej stawki podatku VAT dla tej czynności.

Art. 15 ust. 1 ustawy stanowi, iż podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

Należy zauważyć, że w myśl art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.), zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Jednakże w przypadku, gdy podejmują one takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

Z powyższego przepisu wynika, że organy władzy publicznej oraz urzędy obsługujące te organy działają w charakterze podatników tylko wtedy, gdy:

• wykonują czynności, które nie mieszczą się w ramach ich zadań albo

• wykonują czynności, które wprawdzie mieszczą się w ramach ich zadań, jednak są wykonywane na podstawie umów cywilnoprawnych.

Będą to zatem wszystkie wykonywane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności kupna, sprzedaży, zamiany, wynajmu, dzierżawy. Zatem w zakresie czynności cywilnoprawnych dokonywanych przez jednostki samorządu terytorialnego, nawet, gdy dotyczą one zadań własnych, podmioty te powinny być uznawane za podatników VAT.

Wobec powyższego, w przypadku, gdy Gmina realizuje należące do niej zadania na podstawie umów cywilnoprawnych, tj. na warunkach i w okolicznościach właściwych również dla podmiotów prowadzących działalność gospodarczą - powinna być ona traktowana jako podatnik VAT, gdyż w przedmiotowym zakresie działa ona de facto w sposób analogiczny do tych podmiotów.

W myśl art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t. j. Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 ze zm.) gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty. W szczególności zadania własne obejmują m. in. sprawy porządku publicznego i bezpieczeństwa obywateli oraz ochrony przeciwpożarowej i przeciwpowodziowej, w tym wyposażenia i utrzymania gminnego magazynu przeciwpowodziowego (art. 7 ust. 1 pkt 14 cyt. ustawy o samorządzie gminnym).

Na mocy art. 535 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę.

Stosownie do ww. przepisu na umowę sprzedaży składają się następujące czynności: zobowiązanie sprzedawcy do przeniesienia na kupującego własności rzeczy będącej przedmiotem umowy, zobowiązanie sprzedawcy do wydania tej rzeczy kupującemu, zobowiązanie kupującego do odbioru rzeczy, zobowiązanie kupującego do zapłaty sprzedawcy ceny.

Tak więc sprzedaż jest umową dwustronnie obowiązującą i wzajemną; odpowiednikiem świadczenia sprzedawcy, polegającego na przeniesieniu na kupującego własności rzeczy, a świadczeniem kupującego, polegającym na zapłaceniu sprzedawcy ceny.

Wobec powyższego zakup przez Wnioskodawcę w ramach umowy sprzedaży, tj. czynności cywilnoprawnej, od innego podmiotu miasta z innego kraju członkowskiego, przedmiotowego samochodu pożarniczego skutkowało uzyskaniem korzyści majątkowej po stronie sprzedającego.

W świetle powyższego umowa sprzedaży jest umową cywilnoprawną, a więc zawarcie jej przez jednostkę samorządu terytorialnego (tj. Gminę) nie korzysta z wyłączenia, o którym mowa w art. 15 ust. 6 ustawy, wobec czego Wnioskodawca z tytułu tej czynności działa jako podatnik VAT. Ponadto skoro, jak wskazał Wnioskodawca, dokonujący dostawy przedmiotowego samochodu pożarniczego jest podatnikiem podatku od wartości dodanej, a ww. pojazd został przemieszczony z Niemiec na terytorium Polski, to w świetle powyższego zachodzą podstawy do uznania nabycia samochodu pożarniczego jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towaru, które jest czynnością opodatkowaną na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 4 ustawy.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy w zakresie opodatkowania nabycia samochodu pożarniczego od miasta z innego kraju członkowskiego należy uznać za nieprawidłowe.

Odnośnie natomiast zastosowania właściwej stawki podatku należy wskazać na przepis art. 41 ust. 1 ustawy, który stanowi, że stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. W myśl natomiast art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Podkreślić także należy, iż zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi.

I tak, zgodnie z art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1. Według natomiast art. 146a pkt 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., zastrzeżeniem art. 146f stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

W załączniku nr 3 do ustawy, w poz. 129-134 wymieniono towary przeznaczone na cele ochrony przeciwpożarowej. W poz. 129 ww. załącznika został wymieniony sprzęt przewozowo-samochodowy:

1. pożarnicze samochody specjalne i specjalistyczne (gaśnicze, rozpoznawcze, drabiny samochodowe, techniczne, chemiczne, ekologiczne, dźwigi i podnośniki, cysterny, sanitarki) oraz fabrycznie wykonane i oznakowane pojazdy straży pożarnej,
2. sprzęt pływający, statki pożarnicze, łodzie, pontony i silniki oraz statki powietrzne dla ratownictwa i gaszenia pożarów.

Jednocześnie art. 41 ust. 10 ustawy wskazuje, iż stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się do dostaw na terytorium kraju towarów wymienionych w poz. 129-134 załącznika nr 3 do ustawy, dla jednostek ochrony przeciwpożarowej, przeznaczonych na cele ochrony przeciwpożarowej.

Zatem, z powyższych przepisów wynika, że stosowanie obniżonej 8% stawki podatku, na podstawie art. 41 ust. 2 ustawy, przy dostawie towarów na cele ochrony przeciwpożarowej jest uzależnione od spełnienia łącznie następujących warunków:

• dostawa musi odbywać się na terytorium kraju,

• dostawa musi być dokonana dla jednostek ochrony przeciwpożarowej,

• towary będące przedmiotem dostawy muszą być wymienione w poz. 129-134 załącznika do ustawy.

Niespełnienie którejkolwiek z wymienionych wyżej przesłanek skutkuje brakiem możliwości zastosowania obniżonej stawki podatku VAT na podstawie przepisu art. 41 ust. 10 ustawy.

W przedmiotowej sprawie, jak wskazał Wnioskodawca przedmiotowy pojazd został przemieszczony z Niemiec na terytorium Polski, z związku z czym nie został spełniony pierwszy z wymienionych powyżej warunków art. 41 ust. 10 ustawy.

Mając zatem na uwadze opis sprawy oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że jeżeli Wnioskodawca nabył przedmiotowy samochód pożarniczy w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, to wówczas czynność tę należy opodatkować według podstawowej 23% stawki podatku VAT.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistniałego zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Jednocześnie podkreślić należy, iż tut. Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach stanu faktycznego podanego przez Wnioskodawcę. Tut. Organ informuje, iż nie jest właściwy do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby weryfikację opisanego stanu faktycznego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF 291 kB

Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi