Postanowienie w sprawie interpretacji prawa podatkowego z dnia 15.04.2005, sygn. PP IV/443-30/05, Urząd Skarbowy w Sosnowcu
Temat interpretacji
Na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Ordynacja podatkowa (tekst jednolity: Dz. U. z 2005 r., Nr 8, poz. 60) Naczelnik Urzędu Skarbowego w Sosnowcu, stwierdza że stanowiskoUrzędu Miejskiego, przedstawione we wniosku z dnia 14.02.2005 r., który wpłynął do tut. urzędu skarbowego w dniu 16.02.2005 r., uzupełnione pismem z dnia 15.03.2005 r. o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej opodatkowania podatkiem od towarów i usług czynności polegającej na przekazaniu w użytkowanie wieczyste gruntów, na których posadowiona jest tzw. mała architektura, przez Gminę na rzecz spółdzielni mieszkaniowych w trybie art. 208 ustawy o gospodarce nieruchomościami, jest n i e p r a w i d ł o w e .
W dniu 16.02.2005 r. do Naczelnika Urzędu Skarbowego w Sosnowcu wpłynął wniosek podatnika o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.Pismem Nr PP IV/443-30/05/307/wezwanie z dnia 04.03.2005 r. organ podatkowy wezwał wnioskodawcę do uzupełnienia braków formalnych wniosku. Braki formalne wniosku zostały uzupełnione przez podatnika w dniu 15.03.2005 r.. Zgodnie z brzmieniem art. 14 a § 1 cyt. ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa - stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta albo marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. W myśl art. 14a § 4 cytowanej ustawy, udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, o której mowa w § 1, następuje w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie.
Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Gmina dokonuje w trybie art. 208 ust. 2 ustawy o gospodarce nieruchomościami uwłaszczenia spółdzielni mieszkaniowych, gdzie przedmiotem uwłaszczenia (oddania w użytkowanie wieczyste) są zarówno grunty zabudowane budynkami mieszkalnymi, jak i grunty niezabudowane. Przedmiotem wątpliwości podatnika jest kwestia opodatkowania podatkiem od towarów i usług czynności przekazania gruntów w użytkowanie wieczyste, na których nie są posadowione budynki mieszkalne, lecz infrastruktura i mała architektura osiedlowa (parkingi, drogi osiedlowe, tereny zielone - trawniki, place zabaw oraz ciągi piesze pokryte asfaltem).
Zgodnie ze stanowiskiem wnioskodawcy zawartym we wniosku - czynność przekazania ww. gruntów w użytkowanie wieczyste podlega zwolnieniu z opodatkowania podatkiem od towarów i usług zgodnie z treścią art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT - wobec faktu, iż są to działania w ramach regulacji istniejącego stanu faktycznego i mają charakter roszczeniowy.
Tutejszy organ dokonuje oceny prawnej zaprezentowanego stanowiska jak niżej: Prawo użytkowania wieczystego jest prawem rzeczowym, którego treść i granice zostały określone zasadniczo w przepisach Kodeksu cywilnego (ustawa z dnia 23.04.1964 roku, Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) oraz w ustawie z dnia 21.08.1997 roku o gospodarce nieruchomościami ( tekst jednolity: Dz. U. z 2000 roku, nr 46, poz. 543 z późn. zm.). Kierując się brzmieniem art. 232 § 1 Kodeksu cywilnego grunty stanowiące własność Skarbu Państwa położone w graniach administracyjnych miast oraz grunty Skarbu Państwa położone poza tymi granicami, lecz włączone do planu zagospodarowania przestrzennego miast i przekazane do realizacji zadań jego gospodarki, a także grunty stanowiące własność jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków mogą być oddawane w użytkowanie wieczyste osobom fizycznym, i osobom prawnym. Natomiast w myśl art. 208 ust. 2 wyżej cytowanej ustawy o gospodarce nieruchomościami spółdzielniom (...) które na gruntach stanowiących własność Skarbu Państwa lub własność gminy do dnia 5 grudnia 1990 roku wybudowały same lub wybudowali ich poprzednicy prawni z własnych środków, za zezwoleniem właściwego organu nadzoru budowlanego budynki przysługuje roszczenie o ustanowienie użytkowania wieczystego gruntów oraz o nieodpłatne przeniesienie własności znajdujących się na nich budynków. Roszczenie przysługuje tym osobom w stosunku do gruntów będących w dniu zgłoszenia roszczenia w ich posiadaniu w rozumieniu art. 207 i obejmuje grunty niezbędne do prawidłowego korzystania z budynku. Zgodnie z brzmieniem art. 208 ust. 3 w/cyt. ustawy w sprawach, o których mowa w ust. 2, zawarcie umowy o oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste oraz o przeniesienie własności budynków następuje bez przetargu oraz bez obowiązku wniesienia pierwszej opłaty.
Stosownie do art. 15 ust. 6 powołanej ustawy o VAT nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały powołane z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie umów cywilnoprawnych. Z przywołanych przepisów wynika, iż organy władzy publicznej (w tym organy samorządu terytorialnego) nie będą podatnikami podatku od towarów i usług w związku z realizacją zadań, które podejmują jako podmioty prawa publicznego, nawet jeśli pobierają należności, opłaty lub składki. Organy te będą natomiast podatnikami podatku od towarów i usług w przypadku wykonywanych przez nie czynności na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych. Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Zgodnie z treścią wyżej cytowanego art. 208 ust. 3 ustawy o gospodarce nieruchomościami oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste w trybie art. 208 ust. 2 ustawy następuje w drodze umowy. Wobec powyższego ustanowienie przez Gminę użytkowania wieczystego na rzecz spółdzielni mieszkaniowych ma charakter czynności cywilnoprawnej. Gospodarowanie gruntami w przedmiotowym zakresie nie jest realizacją przez jednostkę zadań własnych lub nałożonych odrębnymi przepisami prawa, w związku z czym brak jest podstaw do wyłączenia ich z opodatkowania podatkiem od towarów i usług.
Zgodnie z treścią art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) przez dostawę towarów rozumie się co do zasady przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Zatem oddanie nieruchomości gruntowej nie mieści się w zakresie definicji dostawy towarów, zawartej w cytowanym wyżej przepisie, albowiem nie daje użytkownikowi wieczystemu prawa do rozporządzania gruntem jak właściciel (zgodnie z art. 233 Kodeksu cywilnego użytkownik wieczysty może korzystać z gruntu w granicach określonych przez ustawy, zasady współżycia społecznego oraz umowę o oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste), ani nie zostało wymienione pośród praw wskazanych w art. 7 ust. 1 ustawy o VAT. W myśl art. 8 ust. 1 ustawy o VAT przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nie mające osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów. Z uwagi na fakt, iż oddanie nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste jest świadczeniem na rzecz innego podmiotu i nie jest jednocześnie dostawą towarów, należy uznać, iż jest ono świadczeniem usług w rozumieniu przepisu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT. W związku z powyższym od dnia 01.05.2004 roku oddanie nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste przez Gminę na rzecz spółdzielni mieszkaniowych w trybie art. 208 ustawy o gospodarce nieruchomościami stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
Kierując się brzmieniem art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę. Powyższy przepis prawny znajduje zastosowanie w sytuacji gdy następuje dostawa towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, natomiast zgodnie z powyższymi ustaleniami ustanowienie użytkowania wieczystego gruntu stanowi świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT.
Ponadto nadmienia się, iż w przedmiotowej sytuacji nie będzie miał zastosowania § 8 ust. 1 pkt 12 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27.04.2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. nr 97, poz. 970 ze zm.), zgodnie z którym zwolnione z opodatkowania podatkiem od towarów i usług jest zbycie prawa wieczystego użytkowania gruntu w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli, jeżeli budynki te lub budowle albo ich części są zwolnione od podatku lub opodatkowane stawką 0%. Powyższe wiąże się z faktem, iż brak jest podstaw do twierdzenia, iż zbycie prawa wieczystego użytkowania gruntu jest pojęciem tożsamym z ustanowieniem prawa użytkowania wieczystego. Zatem bez znaczenia w stanie faktycznym przedstawionym we wniosku budzącym wątpliwości podatnika pozostaje fakt, czy oddany w użytkowanie wieczyste grunt jest gruntem zabudowanym czy też terenem niezabudowanym.
Zgodnie z art. 14a § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dniu sporządzenia wniosku przez podatnika. Zgodnie z art., 14b § 1 i § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, interpretacja nie jest wiążąca dla wnioskodawcy, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej, do czasu jej zmiany lub uchylenia. Postanowienie niniejsze na mocy art. 143 ustawy - Ordynacja podatkowa wydane zostało z upoważnienia Naczelnika Urzędu Skarbowego.Stronie przysługuje prawo wniesienia zażalenia na niniejsze postanowienie do Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach w terminie 7 dni od dnia doręczenia rozstrzygnięcia. Zażalenie wnosi się za pośrednictwem organu podatkowego, który wydał postanowienie. W przypadku wniesienia zażalenia, zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a - ustawy z dnia 9 września 2000r. o opłacie skarbowej (tekst jednolity: Dz. U. z 2004 roku, Nr 253, poz. 2532 z późn. zm.), wniesione zażalenie winno zawierać znaki opłaty skarbowej w wysokości 5,00 zł.