Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

5 września 2025 r. wpłynął Pana wniosek z 2 września 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku od towarów i usług w zakresie określenia, czy usługa reha-treningu

wykonywana przez wykwalifikowanego technika masażystę lub fizjoterapeutę, będzie korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 19 lit. c) ustawy. Uzupełnił go Pan pismem z 15 października 2025 r. (wpływ 15 października 2025 r.) – w odpowiedzi na wezwanie.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą w Polsce.

Wnioskodawca jest zwolnionym podatnikiem podatku od towarów i usług (VAT). Nie posiada on statusu podmiotu leczniczego w rozumieniu ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej (Dz. U. z 2025 r. poz. 450) oraz nie prowadzi działalności na terenie wspomnianego podmiotu.

Przedmiot przeważającej działalności prowadzonej przez Wnioskodawcę oznaczono następującym kodem PKD: 86.96.Z, tj. działalność w zakresie medycyny tradycyjnej, uzupełniającej i alternatywnej.

W ramach prowadzonej działalności zajmuje się on m.in. świadczeniem usługi reha-treningu (tj. treningu rehabilitacyjnego), która stanowi połączenie elementów masażu oraz ćwiczeń ruchowych o charakterze terapeutycznym. Wspomniane ćwiczenia ruchowe są dostosowywane do indywidualnych potrzeb i możliwości pacjenta. Ich uzupełnienie stanowi masaż wykonywany manualnie przez wykwalifikowaną osobę. Polega on na bezpośrednim oddziaływaniu na znajdujące się pod powierzchnią skóry tkanki wskutek m.in. ugniatania, rolowania, naciskania. Wobec powyższego reha-trening stanowi kontynuację lub uzupełnienie fizjoterapii.

Usługa reha-treningu jest kierowana do osób po zabiegach operacyjnych, w szczególności ortopedycznych. Usługa świadczona jest najczęściej na rzecz osób od około szóstego, ósmego lub dwunastego tygodnia po zabiegu oraz zakończeniu lub ostatniej fazie fizjoterapii, które wymagały dalszego zintegrowanego treningu usprawniającego. Ponadto usługa reha-treningu jest zalecana również osobom z dysfunkcjami układu mięśniowo-szkieletowego, w tym zmagającymi się z przewlekłymi bólami, przeciążeniami, ograniczeniami ruchomości oraz stanami pourazowymi.

Prawidłowo przeprowadzony reha-trening stanowi źródło następujących korzyści dla pacjenta:

1.Poprawa zakresu ruchomości.

2.Poprawa siły mięśniowej.

3.Poprawa kontroli motorycznej.

4.Zmniejszenie napięcia mięśni pacjenta.

5.Redukcja dolegliwości bólowych.

6.Zapobieganie nawrotom dolegliwości bólowych.

7.Reintegracja pacjenta z codzienną aktywnością lub sportem.

Powyższe korzyści wykazują pozytywny wpływ na stan zdrowotny pacjenta poprzez zachowanie, przywrócenie, polepszenie zdrowia. Uogólniając, reha-trening ułatwia proces powrotu do zdrowia oraz regenerację organizmu. Jego zaletą jest również polepszenie edukacji ruchowej pacjenta, która pełni istotną funkcję z perspektywy profilaktyki zdrowotnej.

Usługę reha-treningu świadczy osobiście Wnioskodawca lub fizjoterapeutka zatrudniona przez niego na podstawie umowy zlecenia. Usługa jest wykonywana oddzielnie przez Wnioskodawcę lub fizjoterapeutkę. Każdy z nich świadczy usługę reha-treningu oddzielnie oraz niezależnie od siebie. Oznacza to, że reha-trening jest wykonywany od początku do końca osobiście przez Wnioskodawcę albo zatrudnioną przez niego fizjoterapeutkę.

Wnioskodawca posiada wykształcenie medyczno-ruchowe. Jest on nie tylko wykwalifikowanym technikiem masażystą, lecz również opiekunem medycznym, terapeutą zajęciowym oraz magistrem wychowania fizycznego. Obecnie ubiega się o uzyskanie stopnia magistra w zakresie (…) w (…) (Irlandia). Dodatkowo Wnioskodawca ukończył wiele szkoleń z zakresu terapii manualnej oraz szeroko pojętego treningu. Zatrudniona u Wnioskodawcy na podstawie umowy zlecenia osoba jest fizjoterapeutą w rozumieniu ustawy z dnia 25 września 2015 r. o zawodzie fizjoterapeuty.

Aktualnie Wnioskodawca korzysta ze zwolnienia podmiotowego unormowanego przepisami art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2024 r. poz. 361). Zgodnie z nim zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatnika posiadającego siedzibę działalności gospodarczej na terytorium kraju, u którego wartość sprzedaży, z wyłączeniem podatku, nie przekroczyła w poprzednim ani bieżącym roku podatkowym kwoty 200 000 zł.

Z uwagi na coraz większe zapotrzebowanie na usługę reha-treningu oraz rozwój firmy, Wnioskodawca powziął wątpliwości co do prawidłowego opodatkowania usługi w razie utraty prawa do korzystania ze zwolnienia przewidzianego w art. 113 ustawy.

Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu sprawy

Na pytanie:

Czy usługa reha-treningu, będąca przedmiotem Pana zapytania, jest przez Pana lub osobę przez Pana zatrudnioną świadczona w ramach wykonywania zawodów medycznych, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 450 ze zm.)? Jeśli tak, to na podstawie jakiego konkretnie przepisu? Odpowiedzi proszę udzielić odrębnie dla Pana oraz dla osoby przez Pana zatrudnionej.

odpowiedział Pan:

Usługa reha-treningu jest świadczona przez Pana w ramach wykonywania zawodu technika masażysty na podstawie przepisów art. 13 ust. 1 pkt 12 ustawy z dnia 17 sierpnia 2023 r. o niektórych zawodach medycznych. Posiada Pan wpis w Centralnym Rejestrze Osób Uprawnionych do Wykonywania Zawodu Medycznego (nr wpisu: (…); indywidualny identyfikator wpisu: (…)).

Ponadto usługę reha-treningu świadczy zatrudniona przez Pana osoba w ramach wykonywania przez nią zawodu fizjoterapeuty na podstawie przepisów art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 25 września 2015 r. o zawodzie fizjoterapeuty.

Pytanie

Czy opisana we wniosku usługa reha-treningu wykonywana przez fizjoterapeutę lub osobę posiadającą następujące wykształcenie: technik masażysta, opiekun medyczny, terapeuta zajęciowy, będzie korzystała ze zwolnienia z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 19 lit. c) ustawy?

Pana stanowisko w sprawie

Pana zdaniem, w okolicznościach wskazanych w opisie stanu przyszłego, do Wnioskodawcy ma zastosowanie zwolnienie, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 19 lit. c) ustawy.

Na gruncie powołanych przepisów zwalnia się od podatku usługi w zakresie opieki medycznej, służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia, świadczone w ramach wykonywania zawodów medycznych, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy o działalności leczniczej.

Należy zaznaczyć, że ze względu na brak statusu podmiotu leczniczego Wnioskodawca nie będzie uprawniony do korzystania ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 18 ustawy.

W świetle przepisów art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, podatkowi od towarów i usług podlega m.in. odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie z brzmieniem art. 8 ust. 1 powołanej ustawy, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT, w tym również przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej, zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji, świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Ustawodawca przewidział w ustawie możliwość zwolnienia od podatku, określając jednocześnie warunki skorzystania z niego.

Unormowane przepisami art. 43 ust. 1 pkt 19 lit. c) ustawy zwolnienie cechuje mieszany charakter, tj. podmiotowo-przedmiotowy.

W związku z powyższym zwolnieniu podlega ściśle określony rodzaj usług wykonywanych przez ściśle zdefiniowany krąg podmiotów. Możliwość zastosowania wzmiankowanego zwolnienia obwarowano kumulatywnym spełnieniem następujących przesłanek:

1)   przesłanki o charakterze przedmiotowym odnoszącej się do rodzaju usług, tzn. usług w zakresie opieki medycznej, służących profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia;

2)   przesłanki o charakterze podmiotowym dotyczącej usługodawcy, który musi być osobą wykonującą zawód medyczny w rozumieniu przepisów art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy o działalności leczniczej.

Unormowania art. 43 ust. 1 pkt 19 lit. c) ustawy zawierają odesłanie do przepisów art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy o działalności leczniczej.

Zgodnie z zawartą w powołanych przepisach definicją legalną, osoba wykonująca zawód medyczny to osoba uprawniona na podstawie odrębnych przepisów do udzielania świadczeń zdrowotnych oraz osoba legitymująca się nabyciem fachowych kwalifikacji do udzielania świadczeń zdrowotnych w określonym zakresie lub w określonej dziedzinie medycyny.

Wobec stanowiska Krajowej Izby Odwoławczej zawartego w wyroku z 21 maja 2013 r. sygn. akt KIO 1058/13: „Z kolei pojęcie „wykonywanie zawodu medycznego” odnosi się do osób, które fachowo, stale i w celach zarobkowych zajmują się wykonywaniem zajęcia mającego związek z medycyną i które mają odpowiednie kwalifikacje. Przez kwalifikacje należy rozumieć zasób wiedzy i umiejętności wymaganych do udzielania świadczeń zdrowotnych”.

W świetle art. 2 ust. 1 ustawy o działalności leczniczej termin świadczenie zdrowotne jest używany na oznaczenie działań służących zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu lub poprawie zdrowia oraz innych działań medycznych wynikających z procesu leczenia lub przepisów odrębnych, które regulują zasady ich wykonywania.

Na gruncie przepisów ustawy z dnia 17 sierpnia 2023 r. o niektórych zawodach medycznych (Dz. U. z 2023 r. poz. 1972) zawód technika masażysty należy klasyfikować jako zawód medyczny.

Zgodnie z art. 13 ust. 1 pkt 12 powołanej ustawy, wykonywanie zawodu technika masażysty polega na wykonywaniu czynności zawodowych w zakresie masażu oraz prowadzenia działalności profilaktycznej, popularyzującej zachowania prozdrowotne.

W myśl dołączonego do tego aktu prawnego załącznika dotyczącego wykształcenia uzyskanego w systemie szkolnictwa wyższego i nauki, kwalifikacji uzyskanych w systemie oświaty lub innych kwalifikacji wymaganych do wykonywania danego zawodu medycznego, wymaganymi kwalifikacjami do uzyskania tytułu technik masażysta są:

1)   rozpoczęcie po dniu 31 sierpnia 2019 r. technikum lub szkoły policealnej publicznej lub niepublicznej i uzyskanie dyplomu zawodowego w zawodzie technik masażysta, lub

2)   rozpoczęcie przed dniem 1 września 2019 r. technikum lub szkoły policealnej publicznej lub niepublicznej o uprawnieniach szkoły publicznej i uzyskanie tytułu zawodowego technik masażysta lub dyplomu potwierdzającego kwalifikacje zawodowe w zawodzie technik masażysta.

Zgodnie z rozporządzeniem Ministra Edukacji Narodowej z dnia 7 lutego 2012 r. w sprawie podstawy programowej kształcenia w zawodach (Dz. U. z 2012 r. poz. 184), absolwent szkoły kształcącej w zawodzie technik masażysta powinien być przygotowany do wykonywania poniższych zadań zawodowych:

1)wykonywania masażu medycznego;

2)wykonywania masażu sportowego;

3)wykonywania masażu kosmetycznego i profilaktycznego;

4)prowadzenia działalności profilaktycznej, popularyzującej zachowania prozdrowotne.

Mając powyższe na uwadze należy uznać, iż tytuł technika masażysta przysługuje osobie, która legitymuje się nabyciem fachowych kwalifikacji do udzielania świadczeń zdrowotnych.

Ustawodawca zawarł unormowania dotyczące zawodu fizjoterapeuty w ustawie z dnia 25 września 2015 r. o zawodzie fizjoterapeuty (Dz. U. z 2023 r. poz. 1213).

Zgodnie z art. 2 powołanego aktu prawnego, zawód fizjoterapeuty jest samodzielnym zawodem medycznym. Otwarty katalog świadczeń zdrowotnych, których udzielanie stanowi wykonywanie zawodu fizjoterapeuty zamieszczono w przepisach art. 4 ust. 2 ustawy o zawodzie fizjoterapeuty.

Wśród nich wymieniono następujące świadczenia zdrowotne:

1)   diagnostykę funkcjonalną pacjenta;

2)   kwalifikowanie, planowanie i prowadzenie fizykoterapii;

3)   kwalifikowanie, planowanie i prowadzenie kinezyterapii;

4)   kwalifikowanie, planowanie i prowadzenie masażu;

5)   zlecanie wyrobów medycznych, zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 38 ust. 4 ustawy z dnia 12 maja 2011 r. o refundacji leków, środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego oraz wyrobów medycznych (Dz. U. z 2022 r. poz. 2555 i 2674);

6)   dobieranie do potrzeb pacjenta wyrobów medycznych;

7)   nauczanie pacjentów posługiwania się wyrobami medycznymi;

8)   prowadzenie działalności fizjoprofilaktycznej, polegającej na popularyzowaniu zachowań prozdrowotnych oraz kształtowaniu i podtrzymywaniu sprawności i wydolności osób w różnym wieku w celu zapobiegania niepełnosprawności;

9)   wydawanie opinii i orzeczeń odnośnie do stanu funkcjonalnego osób poddawanych fizjoterapii oraz przebiegu procesu fizjoterapii;

10)nauczanie pacjentów mechanizmów kompensacyjnych i adaptacji do zmienionego potencjału funkcji ciała i aktywności.

W świetle art. 4 ust. 4 ustawy o zawodzie fizjoterapeuty niniejszych świadczeń zdrowotnych udziela samodzielnie fizjoterapeuta, który posiada tytuł:

1)magistra uzyskany w sposób, o którym mowa w art. 13 ust. 3 pkt 1 i 1a;

2)magistra uzyskany w sposób, o którym mowa w art. 13 ust. 3 pkt 2-7, oraz co najmniej 3-letnie doświadczenie w zawodzie fizjoterapeuty;

3)licencjata uzyskany w sposób, o którym mowa w art. 13 ust. 3 pkt 2 lub 3, oraz co najmniej 6-letnie doświadczenie w zawodzie fizjoterapeuty;

4)zawodowy technika fizjoterapii uzyskany w sposób, o którym mowa w art. 13 ust. 3 pkt 8, oraz co najmniej 6-letnie doświadczenie w zawodzie fizjoterapeuty.

Wobec powyższych uwag należy uznać, iż osoba wykonująca zawód fizjoterapeuty jest osobą legitymującą się nabyciem fachowych kwalifikacji do udzielania świadczeń zdrowotnych.

W konsekwencji należy stwierdzić, że w przypadku usługi reha-treningu, która jest wykonywana przez wykwalifikowanego technika masażystę lub fizjoterapeutkę jest zrealizowana przesłanka podmiotowa, uprawniająca do korzystania ze zwolnienia od podatku VAT na postawie art. 43 ust. 1 pkt 19 lit. c) powołanej ustawy dla świadczonej przez Wnioskodawcę usługi reha-treningu. Ponadto Wnioskodawca oprócz kwalifikacji wymaganych do wykonywania zawodu technik masażysta posiada rozległą wiedzę oraz bogate doświadczenie stanowiące efekt podnoszenia kwalifikacji w drodze licznych szkoleń. Podkreślenia wymaga, że fizjoterapeutka świadczy usługę reha-treningu w imieniu i na rzecz Wnioskodawcy prowadzącego jednoosobową działalność gospodarczą.

Z punktu widzenia możliwości zastosowania zwolnienia od podatku przewidzianego przepisami art. 43 ust. 1 pkt 19 lit. c) ustawy istotne znaczenie przypisuje się celowi wykonywanych świadczeń.

Ustawodawca objął ww. zwolnieniem jedynie czynności, które mają charakter diagnostyczny lub terapeutyczny (leczniczy).

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 19 lit. c) ustawy, zwalnia się od podatku wyłącznie usługi w zakresie opieki medycznej, które realizują cel związany z profilaktyką, zachowaniem, ratowaniem, przywracaniem i poprawą zdrowia.

Znaczenie powyższych terminów ugruntowało się w wydanych interpretacjach indywidualnych dotyczących zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 19 lit. c) ustawy.

Wśród desygnatów pojęcia profilaktyka wymienia się wszelkie działania i środki, które służą zapobieganiu czemuś niepożądanemu lub usuwaniu przyczyn niekorzystnych zjawisk.

Tym samym przez profilaktykę zdrowotną należy rozumieć działania, których celem jest zapobieganie chorobom bądź innym niekorzystnym zjawiskom zdrowotnym przed ich rozwinięciem. Zachowywanie oznacza utrzymywanie w niezmienionym, nienaruszonym, niezniszczonym stanie. Ratowanie utożsamiono z ocaleniem. Przywracanie wiąże się z restytucją, odnowieniem, odtworzeniem. W tym kontekście przywracanie zdrowia należy interpretować jako proces służący doprowadzeniu go do stanu, w którym znajdowało się poprzednio. Zakresem terminu poprawa objęto polepszenie, wprowadzenie zmian na lepsze. Zatem poprawa zdrowia oznacza polepszenie stanu zdrowia.

W ocenie Wnioskodawcy usługa reha-treningu wykazuje bezpośredni związek z leczeniem. Jej celem jest m.in. poprawa zakresu ruchomości, poprawa siły mięśniowej, poprawa kontroli motorycznej, zmniejszenie napięcia mięśni pacjenta, redukcja dolegliwości bólowych, zapobieganie nawrotom dolegliwości bólowych, reintegracja pacjenta z codzienną aktywnością lub sportem.

Wobec powyższego usługa reha-treningu realizuje cele związane z profilaktyką, zachowaniem, ratowaniem, przywracaniem i poprawą zdrowia.

Zdaniem Wnioskodawcy, przedstawione stanowisko jest prawidłowe, gdyż w zaprezentowanym opisie stanu przyszłego dochodzi do łącznego zmaterializowania się przesłanek, którymi obwarowano możliwość zastosowania zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 19 lit. c) ustawy.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 775 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy:

Pod pojęciem usługi należy zatem rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą towarów w myśl art. 7 ustawy.

Każde świadczenie niebędące dostawą towarów polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czyjegoś zachowania stanowi zatem co do zasady usługę w rozumieniu ustawy, niemniej jednak muszą być przy tym spełnione następujące warunki:

·w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, nabywca jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia,

·świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).

Należy podkreślić, że oba ww. warunki winny być spełnione łącznie, aby świadczenie podlegało jako usługa, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Usługą jest tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym. W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, w myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności.

Taka definicja świadczenia usług jest wyrazem realizacji powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług wszelkich transakcji wykonywanych przez podatników w ramach ich działalności gospodarczej.

Ponadto zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy:

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy, przewidują dla niektórych towarów i usług zwolnienia od podatku.

Zastosowanie zwolnienia od podatku, jako odstępstwo od zasady powszechności i równości opodatkowania, możliwe jest jedynie w przypadku wykonywania czynności ściśle określonych w ustawie oraz w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie jej upoważnienia.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 18 ustawy:

Powyższe zwolnienie od podatku adresowane jest do podmiotów leczniczych, które świadczą usługi opieki medycznej służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia oraz dokonują dostawy towarów i świadczenia usług ściśle z tymi usługami związane.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 19 ustawy:

Należy jednak zauważyć, że ww. przepisy art. 43 ust. 1 pkt 18 i 19 ustawy zwalniają od podatku wyłącznie usługi w zakresie opieki medycznej, służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia, nie zwalniają zatem wszystkich świadczeń, które można wykonać w ramach działalności leczniczej przez podmioty lecznicze bądź w ramach zawodów medycznych, ale tylko te, które służą określonemu celowi. Zauważyć zatem należy, że wszędzie tam, gdzie nie ma bezpośredniego związku z leczeniem – nie ma prawa do zastosowania zwolnienia od podatku.

Przytoczone powyżej przepisy krajowe w zakresie opieki medycznej stanowią implementację do polskiego porządku prawnego przepisu art. 132 ust. 1 lit. b) oraz lit. c) Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L 347 z 11.12.2006 str. 1 ze zm.), zgodnie z którym:

Z powołanych powyżej przepisów jednoznacznie wynika, że zwolnieniu od podatku od towarów i usług podlegają usługi w zakresie opieki medycznej, które spełniają określone warunki: służą profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia, a także świadczone są przez konkretne, wymienione przez ustawodawcę wprost podmioty. Zwolnienie powyższe ma zatem charakter podmiotowo-przedmiotowy, co oznacza, że zwolnieniu od podatku podlega określony rodzaj usług wykonywanych przez ściśle zdefiniowany krąg podmiotów, wykonujących te usługi.

Precyzując czynności, których celem jest profilaktyka, zachowanie, ratowanie, przywracanie lub poprawa zdrowia należy zastosować wykładnię językową.

„Profilaktyka” to wszelkie działania i środki stosowane w celu zapobiegania czemuś niepożądanemu, likwidowanie przyczyn niekorzystnych zjawisk, to działania i środki stosowane w celu zapobiegania chorobom. Zatem profilaktyka zdrowotna obejmuje działania mające na celu zapobieganie chorobom bądź innemu niekorzystnemu zjawisku zdrowotnemu przed jej rozwinięciem, poprzez ich wczesne wykrycie i leczenie. Ma ona również na celu zahamowanie postępu lub powikłań już istniejącej choroby, czy też zapobieganie powstawaniu niekorzystnych wzorów zachowań społecznych, które przyczyniają się do podwyższania ryzyka choroby.

„Zachowywanie” rozumiane jest zaś jako dochowanie czegoś w stanie niezmienionym, nienaruszonym lub niezniszczonym mimo upływu czasu lub niesprzyjających okoliczności, utrzymywanie.

Interpretując słowo „ratowanie” należy odwołać się do słów „ratować” i „ratownictwo”. Ratować to starać się ocalić, zachować coś, natomiast ratownictwo jest rozumiane jako ogół środków i metod ratowania życia ludzkiego i niesienia pomocy w warunkach zagrożenia.

Pojęcie „przywracać” oznacza doprowadzić coś do poprzedniego stanu, wprowadzić coś na nowo, odtworzyć coś w pierwotnej postaci, wznowić, odnowić, sprawić, że ktoś się znajdzie w takiej sytuacji, w takim stanie, w jakim był poprzednio. Pojęcie „przywracanie zdrowia” oznacza doprowadzenie zdrowia do poprzedniego stanu, sprawienie, że znajdzie się ono w takim stanie, w jakim był poprzednio.

„Poprawa” to zmiana stanu czegoś na lepsze, poprawienie czegoś, poprawianie się, polepszanie. Z kolei termin „poprawa zdrowia”, którym posługuje się ustawodawca określając zakres zwolnień, zgodnie z wykładnią literalną, oznacza zmianę stanu zdrowia na lepsze, poprawienie zdrowia, jego polepszanie.

Zatem dokonując ustalenia, czy dana usługa medyczna korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług należy ustalić, czy będzie spełniała wyżej określone warunki.

Z utrwalonego orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości UE wynika, że zwolnienia stanowią autonomiczne pojęcia prawa wspólnotowego, które służą unikaniu rozbieżności w stosowaniu systemu podatku VAT w poszczególnych państwach członkowskich i które należy postrzegać w ogólnym kontekście wspólnego systemu podatku VAT (wyrok C-473/08 w sprawie Eulitz, pkt 25). Jak również wielokrotnie podkreślał Trybunał Sprawiedliwości UE w swym orzecznictwie: pojęcia używane do opisania zwolnień wymienionych w art. 13 VI Dyrektywy (obecnie art. 132 Dyrektywy 2006/112/WE Rady) powinny być interpretowane w sposób ścisły, ponieważ stanowią one odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatkiem VAT objęta jest każda dostawa towarów i każda usługa świadczona odpłatnie przez podatnika.

Zauważenia wymaga, że definicja opieki medycznej nie została zawarta ani w krajowych, ani wspólnotowych przepisach podatkowych. W tym zakresie należy szukać wyjaśnienia tych pojęć w bogatym dorobku orzecznictwa wspólnotowego.

W wyroku w sprawie L.u.P. GmbH (C-106/05, pkt 27) Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej stwierdził, że pojęcia „opieki medycznej” oraz „świadczeń opieki medycznej” (…) odnoszą się do świadczeń, które służą diagnozie, opiece oraz w miarę możliwości, leczeniu chorób lub zaburzeń zdrowia. Pojęcie to zdefiniowano również w wyroku w sprawie d´Ambrumenil (C-307/01, pkt 57), gdzie podkreślono, że pojęcia świadczenia opieki medycznej nie można interpretować w sposób, który obejmuje świadczenia medyczne realizowane w innym celu niż postawienie diagnozy, udzielenie pomocy medycznej oraz w zakresie, w jakim to możliwe, leczenie chorób lub zaburzeń zdrowotnych.

Należy więc uznać, że pojęcie „usługi w zakresie opieki medycznej, służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia” odpowiada określeniom używanym przez Trybunał „postawienie diagnozy, udzielenie pomocy medycznej oraz w zakresie, w jakim jest to możliwe, leczenie chorób lub zaburzeń zdrowotnych”. W pojęciu tym zawierają się również usługi medyczne realizowane w celach profilaktycznych (wyrok w sprawie Unterpertinger, C-212/01, pkt 40).

Należy podkreślić, że ani przepisy Dyrektywy, ani orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości UE nie dają podstaw do tego, aby zakresem opieki medycznej podlegającej zwolnieniu objąć wszystkie działania medyczne wynikające z procesu leczenia. Zatem czynności, których celem nie jest ochrona zdrowia, nie mogą być uznane za świadczenia opieki medycznej i nie mogą podlegać zwolnieniu od podatku od towarów i usług. Stanowisko takie wynika z wyroku w sprawie C-212/01.

Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku w sprawie Margarete Unterpertinger v Pensionsversicherungsanstalt der Arbeiter C-212/01 stwierdził, że „(…) to cel usługi medycznej decyduje o tym, czy powinna ona być zwolniona z podatku VAT. Dlatego też, jeśli kontekst, w jakim taka usługa jest wykonywana, pozwala ustalić, że jej głównym celem nie jest ochrona zdrowia, włączając w to utrzymanie lub przywrócenie zdrowia, lecz udzielanie porad wymaganych przed podjęciem decyzji wywołujących skutki prawne, zwolnienie nie ma zastosowania do takiej usługi”.

Również z orzeczenia C-384/98 wynika, że preferencji podlegać mogą jedynie te usługi, które mają cel terapeutyczny bądź profilaktyczny, a nie podlegają mu takie, które mają charakter czysto ekspercki i doradczy (np. orzekanie o stanie zdrowia dla potrzeb przyznania renty, bądź dla instytucji ubezpieczeniowych dla ustalenia wysokości składki ubezpieczenia na życie).

Ponadto, jak zauważył Rzecznik Generalny w sprawie C-262/08: „Cel usługi medycznej określa, czy powinna ona korzystać ze zwolnienia, jeżeli z kontekstu wynika, że jej głównym celem nie jest ochrona, utrzymanie bądź przywrócenie zdrowia, lecz inny cel, to wówczas zwolnienie nie będzie miało zastosowania”. Rzecznik zauważa również, że: „działalność, którą uznano za części składowe opieki medycznej (leczenia medycznego), obejmuje: opiekę terapeutyczną jako część usługi ambulatoryjnej świadczonej przez wykwalifikowane pielęgniarki; leczenie psychoterapeutyczne świadczone przez wykwalifikowanych psychologów; prowadzenie badań lekarskich bądź pobieranie krwi lub innych próbek do badania pod kątem występowania choroby, na rzecz pracodawców lub ubezpieczycieli, albo poświadczanie zdolności medycznej do odbycia podróży, jeżeli celem tych usług zasadniczo pozostaje ochrona zdrowia zainteresowanych osób; oraz badania medyczne umożliwiające obserwację i zbadanie pacjentów, zanim zajdzie konieczność diagnozowania, rozciągnięcia opieki bądź leczenia potencjalnej choroby, zlecone przez internistów i wykonywane przez zewnętrzne laboratoria prywatne”.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że w ramach prowadzonej działalności zajmuje się Pan m.in. świadczeniem usługi reha-treningu (tj. treningu rehabilitacyjnego), która stanowi połączenie elementów masażu oraz ćwiczeń ruchowych o charakterze terapeutycznym. Usługę reha-treningu świadczy zatrudniona przez Pana fizjoterapeutka lub Pan osobiście.

Pana wątpliwości dotyczą natomiast możliwości korzystania ze zwolnienia od podatku VAT usług reha-treningu świadczonych przez zatrudnioną przez Pana fizjoterapeutkę lub Pana osobiście, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 19 lit. c) ustawy.

Oceniając przedstawione okoliczności sprawy należy mieć na względzie zasadę wykładni zwolnień, stanowiących w istocie odstępstwo od generalnej zasady powszechności opodatkowania podatkiem VAT. Tym samym wszelkie zwolnienia należy interpretować możliwie ściśle i wąsko tak, aby nie doprowadzić do rozszerzenia zwolnień.

W pierwszej kolejności stwierdzam, że usługi reha-treningu świadczone w ramach prowadzonej przez Pana działalności gospodarczej nie korzystają ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 18 ustawy. Jak wynika bowiem z opisu sprawy nie posiada Pan statusu podmiotu leczniczego w rozumieniu ustawy o działalności leczniczej, a więc nie jest spełniona przesłanka podmiotowa warunkująca zastosowanie zwolnienia od podatku na podstawie tego przepisu ustawy.

Odnosząc się natomiast do kwestii zwolnienia od podatku wskazanych we wniosku usług reha-treningu na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 19 ustawy zauważam, że zgodnie z regulacjami zawartymi w tym przepisie warunkiem zastosowania zwolnienia od podatku jest spełnienie łącznie dwóch przesłanek:

·         przesłanki o charakterze podmiotowym, odnoszącej się do usługodawcy, który musi być osobą wykonującą zawód lekarza, lekarza dentysty, pielęgniarki, położnej, psychologa lub inny zawód medyczny w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy o działalności leczniczej;

·         przesłanki o charakterze przedmiotowym, dotyczącej rodzaju świadczonych usług, tj. usług w zakresie opieki medycznej, służących profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia.

Niespełnienie chociażby jednej z ww. przesłanek powoduje, że zwolnienie nie ma zastosowania.

Przepis art. 43 ust. 1 pkt 19 lit. c) ustawy odsyła do art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy o działalności leczniczej, który jednakże nie wymienia wprost zawodów medycznych odsyłając do kolejnych uregulowań.

W myśl art. 2 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 450 ze zm.):

Stosownie do art. 2 ust. 1 pkt 10 ustawy o działalności leczniczej:

Przewidziany w przepisie art. 43 ust. 1 pkt 19 ustawy warunek, zgodnie z którym zwolnione od podatku VAT są usługi opieki medycznej wykonywane w ramach zawodów medycznych, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy o działalności leczniczej, tj. przez osoby uprawnione na podstawie odrębnych przepisów do udzielania świadczeń zdrowotnych oraz osoby legitymujące się nabyciem fachowych kwalifikacji do udzielania świadczeń zdrowotnych w określonym zakresie lub w określonej dziedzinie medycyny, ma na celu zapewnienie, aby zwolnienie od podatku było stosowane wyłącznie do świadczeń opieki medycznej wykonywanych przez osoby posiadające wymagane kwalifikacje zawodowe. Dlatego nie każde świadczenie opieki medycznej objęte jest zakresem zwolnienia od podatku, zwolnienie to dotyczy tylko świadczeń o odpowiednim poziomie jakości, biorąc pod uwagę wykształcenie zawodowe osób je wykonujących.

Zasady wykonywania niektórych zawodów medycznych zostały uregulowane w odrębnych aktach prawnych, np. zawód lekarza, dentysty, pielęgniarki, położnej, ratownika medycznego, farmaceuty, felczera, diagnosty laboratoryjnego. Poza wymienionymi istnieje jeszcze spora grupa innych zawodów medycznych, dla których jednak nie zostały określone zasady wykonywania w odrębnych przepisach. Należy zatem przyjąć, iż pojęcie „osoba wykonująca zawód medyczny” obejmuje osoby wykonujące zawody, których status jest określony ustawowo, jak i zawody, które nie mają na gruncie obowiązującego prawa takiego uregulowania. Pojęcie „wykonywanie zawodu medycznego” należy odnieść do osób, które fachowo, stale i w celach zarobkowych zajmują się wykonywaniem zajęcia mającego związek z medycyną i które mają odpowiednie kwalifikacje. Przez kwalifikacje należy rozumieć zasób wiedzy i umiejętności wymaganych do udzielania świadczeń zdrowotnych.

Jak wskazał Pan w opisie sprawy posiada Pan wykształcenie medyczno-ruchowe. Jest Pan nie tylko wykwalifikowanym technikiem masażystą, lecz również opiekunem medycznym, terapeutą zajęciowym oraz magistrem wychowania fizycznego. Obecnie ubiega się Pan o uzyskanie stopnia magistra w zakresie (…) w (…) w Dublinie (Irlandia). Dodatkowo ukończył Pan wiele szkoleń z zakresu terapii manualnej oraz szeroko pojętego treningu.

Mając na względzie powyższe zauważam, że choć zawód masażysty, opiekuna medycznego czy terapeuty zajęciowego nie został dotychczas objęty unormowaniami odrębnych aktów prawnych, to jednak inne przepisy określające m.in. zasady ich wykonywania, zasady związane z uzyskiwaniem kwalifikacji do wykonywania zawodu, zasady i formy wykonywania zawodu, wskazują, że osoba, która zdobyła tytuł technika masażysty, opiekuna medycznego czy terapeuty zajęciowego jest osobą uprawnioną do udzielania świadczeń zdrowotnych oraz osobą legitymującą się nabyciem fachowych kwalifikacji do udzielania świadczeń zdrowotnych w dziedzinie medycyny.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 17 sierpnia 2023 r. o niektórych zawodach medycznych (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1972 ze zm.), dalej: „ustawa o niektórych zawodach medycznych”:

Jak stanowi art. 2 ust. 1 ustawy o niektórych zawodach medycznych:

Stosownie do postanowień art. 2 ust. 3 ustawy o niektórych zawodach medycznych:

Jak wskazał Pan we wniosku usługa reha-treningu jest świadczona przez Pana w ramach wykonywania zawodu technika masażysty na podstawie przepisów art. 13 ust. 1 pkt 12 ustawy z dnia 17 sierpnia 2023 r. o niektórych zawodach medycznych. Posiada Pan wpis w Centralnym Rejestrze Osób Uprawnionych do Wykonywania Zawodu Medycznego (nr wpisu: (…); indywidualny identyfikator wpisu: (…)).

W świetle art. 13 ust. 1 pkt 12 ustawy o niektórych zawodach medycznych:

Na podstawie delegacji zawartej w art. 13 ust. 4 ustawy o niektórych zawodach medycznych wydane zostało Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 22 kwietnia 2025 r. w sprawie szczegółowego wykazu czynności zawodowych osób wykonujących niektóre zawody medyczne (Dz. U. z 2025 r. poz. 626).

Według § 2 pkt 12 Rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 22 kwietnia 2025 r. w sprawie szczegółowego wykazu czynności zawodowych osób wykonujących niektóre zawody medyczne szczegółowy wykaz czynności zawodowych technika masażysty jest określony w załączniku nr 12 do rozporządzenia.

Zgodnie z załącznikiem nr 12, szczegółowy wykaz czynności zawodowych technika masażysty obejmuje:

Kolejnym aktem prawnym odnoszącym się do zawodu technika masażysty jest aktualna, obowiązująca od 1 stycznia 2015 r. klasyfikacja określona w Rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 7 sierpnia 2014 r. w sprawie klasyfikacji zawodów i specjalności na potrzeby rynku pracy oraz zakresu jej stosowania (t. j. Dz. U. z 2018 r. poz. 227 ze zm.). Klasyfikacja przypisuje zawód technika masażysty do grupy średniego personelu do spraw zdrowia (32), 325 – „Inny średni personel do spraw zdrowia”, 3254 – „Technicy fizjoterapii i masażyści”, kod zawodu 325402 – Technik masażysta.

Z kolei w myśl Rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej z dnia 31 marca 2017 r. w sprawie podstawy programowej kształcenia w zawodach (t. j. Dz. U. z 2017 r. poz. 860 ze zm.), absolwent szkoły kształcącej w zawodzie technik masażysta powinien być przygotowany do wykonywania następujących zadań zawodowych:

1)wykonywania masażu medycznego;

2)wykonywania masażu sportowego;

3)wykonywania masażu kosmetycznego i profilaktycznego;

4)prowadzenia działalności profilaktycznej, popularyzującej zachowania prozdrowotne.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika także, że usługę reha-treningu świadczy zatrudniona przez Pana osoba w ramach wykonywania przez nią zawodu fizjoterapeuty na podstawie przepisów art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 25 września 2015 r. o zawodzie fizjoterapeuty.

Zawód fizjoterapeuty został unormowany w ustawie z dnia 25 września 2015 r. o zawodzie fizjoterapeuty (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1213 ze zm.), zwanej dalej: „ustawą o zawodzie fizjoterapeuty”.

W świetle art. 2 ustawy o zawodzie fizjoterapeuty:

Na mocy art. 4 ust. 1 ustawy o zawodzie fizjoterapeuty:

Z kolei jak wynika z treści art. 4 ust. 2 ustawy o zawodzie fizjoterapeuty:

Na podstawie delegacji zawartej w art. 7 ustawy o zawodzie fizjoterapeuty wydane zostało Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 27 czerwca 2018 r. (Dz. U. z 2018 r. poz. 1319) w sprawie szczegółowego wykazu czynności zawodowych fizjoterapeuty.

Ponadto zgodnie z klasyfikacją określoną w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 7 sierpnia 2014 r. w sprawie klasyfikacji zawodów i specjalności na potrzeby rynku pracy oraz zakresu jej stosowania zawód fizjoterapeuty został przypisany do specjalistów do spraw zdrowia (22), 229 – Innych specjalistów ochrony zdrowia, grupy 2292 – Fizjoterapeuci, kod zawodu 229201 – Fizjoterapeuta.

Zatem osoba wykonująca zawód technika masażysty lub fizjoterapeuty jest osobą uprawnioną do udzielania świadczeń zdrowotnych oraz osobą legitymującą się nabyciem fachowych kwalifikacji do udzielania świadczeń zdrowotnych w dziedzinie medycyny.

Wykładnia normy zawartej w art. 43 ust. 1 pkt 19 lit. c) ustawy wskazuje, że zwolnienie od podatku świadczenia usług w zakresie opieki medycznej dotyczy podatników będących osobami wykonującymi zawody medyczne, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy o działalności leczniczej.

W opisie sprawy wskazał Pan jednoznacznie, że usługa reha-treningu jest świadczona przez Pana w ramach wykonywania zawodu technika masażysty na podstawie przepisów art. 13 ust. 1 pkt 12 ustawy o niektórych zawodach medycznych. Ponadto usługę reha-treningu świadczy zatrudniona przez Pana osoba w ramach wykonywania przez nią zawodu fizjoterapeuty na podstawie przepisów art. 4 ust. 2 ustawy o zawodzie fizjoterapeuty.

W konsekwencji w opisanej sprawie spełniona jest przesłanka podmiotowa wskazana w art. 43 ust. 1 pkt 19 lit. c) ustawy.

W dalszej kolejności należy zatem przeanalizować, czy spełniona jest także przesłanka o charakterze przedmiotowym, a więc czy usługi opisane we wniosku – ze względu na cel ich wykonywania – mogą zostać uznane za usługi w zakresie opieki medycznej służące profilaktyce, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia.

W opisie sprawy podał Pan informacje, z których wynika, że:

·         Usługa reha-treningu (tj. treningu rehabilitacyjnego) stanowi połączenie elementów masażu oraz ćwiczeń ruchowych o charakterze terapeutycznym. Ćwiczenia ruchowe są dostosowywane do indywidualnych potrzeb i możliwości pacjenta. Ich uzupełnienie stanowi masaż wykonywany manualnie przez wykwalifikowaną osobę. Polega on na bezpośrednim oddziaływaniu na znajdujące się pod powierzchnią skóry tkanki wskutek m.in. ugniatania, rolowania, naciskania.

·         Usługa reha-treningu stanowi kontynuację lub uzupełnienie fizjoterapii.

·         Usługa reha-treningu jest kierowana do osób po zabiegach operacyjnych, w szczególności ortopedycznych.

·         Usługa reha-treningu świadczona jest najczęściej na rzecz osób od ok. szóstego, ósmego lub dwunastego tygodnia po zabiegu oraz zakończeniu lub ostatniej fazie fizjoterapii, które wymagały dalszego zintegrowanego treningu usprawniającego. Ponadto usługa reha-treningu jest zalecana również osobom z dysfunkcjami układu mięśniowo-szkieletowego, w tym zmagającymi się z przewlekłymi bólami, przeciążeniami, ograniczeniami ruchomości oraz stanami pourazowymi.

·         Prawidłowo przeprowadzony reha-trening stanowi źródło następujących korzyści dla pacjenta:

1)poprawa zakresu ruchomości;

2)poprawa siły mięśniowej;

3)poprawa kontroli motorycznej;

4)zmniejszenie napięcia mięśni pacjenta;

5)redukcja dolegliwości bólowych;

6)zapobieganie nawrotom dolegliwości bólowych;

7)reintegracja pacjenta z codzienną aktywnością lub sportem.

Ponadto wskazał Pan, że korzyści wynikające dla pacjenta z reha-treningu wykazują pozytywny wpływ na stan zdrowotny pacjenta poprzez zachowanie, przywrócenie, polepszenie zdrowia. Reha-trening ułatwia proces powrotu do zdrowia oraz regenerację organizmu. Jego zaletą jest również polepszenie edukacji ruchowej pacjenta, która pełni istotną funkcję z perspektywy profilaktyki zdrowotnej.

Z powyższych okoliczności wynika więc, że usługi reha-treningu (tj. treningu rehabilitacyjnego) świadczone przez Pana osobiście lub zatrudnioną przez Pana fizjoterapeutkę dążą do zachowania, przywracania i poprawy zdrowia Pana pacjentów.

Tym samym przesłankę przedmiotową wskazaną w art. 43 ust. 1 pkt 19 lit. c) ustawy należy uznać za spełnioną, ponieważ opisane we wniosku usługi reha-treningu (tj. treningu rehabilitacyjnego) stanowią usługi w zakresie opieki medycznej, służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia pacjentów.

W rezultacie świadczone przez Pana osobiście lub zatrudnioną przez Pana fizjoterapeutkę usługi reha-treningu (tj. treningu rehabilitacyjnego) korzystają ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 19 lit. c) ustawy.

Podsumowując stwierdzam, że opisana we wniosku usługa reha-treningu wykonywana przez Pana jako wykwalifikowanego technika masażystę lub zatrudnioną przez Pana fizjoterapeutkę będzie korzystała ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 19 lit. c) ustawy.

Wobec tego Pana stanowisko oceniłem jako prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Wskazuję, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Pana w złożonym wniosku. W szczególności wydaną interpretację oparłem na informacji, że: „Usługa reha-treningu jest świadczona przez Pana w ramach wykonywania zawodu technika masażysty na podstawie przepisów art. 13 ust. 1 pkt 12 ustawy z dnia 17 sierpnia 2023 r. o niektórych zawodach medycznych. Posiada Pan wpis w Centralnym Rejestrze Osób Uprawnionych do Wykonywania Zawodu Medycznego (nr wpisu: (…); indywidualny identyfikator wpisu: (…)). Ponadto usługę reha-treningu świadczy zatrudniona przez Pana osoba w ramach wykonywania przez nią zawodu fizjoterapeuty na podstawie przepisów art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 25 września 2015 r. o zawodzie fizjoterapeuty”. W związku z powyższym w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Ta interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·     Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·     Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·       w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·       w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.