Postanowienie w sprawie interpretacji prawa podatkowego z dnia 02.08.2005, sygn. 1471/NUR2/443-266/05/ST, Pierwszy Mazowiecki Urząd Skarbowy w Warszawie

Temat interpretacji

Z przedstawionego przez Stronę we wniosku stanu faktycznego wynika, że Spółka świadczy usługi turystyczne do Tunezji i Egiptu. Do ustalenia podstawy opodatkowania dla celów VAT wyliczana jest marża na koniec każdego miesiąca stosownie do art. 119 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. nr 54 poz. 535 ze zm.), w terminie nieprzekraczalnym, określonym w § 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. nr 97 poz. 970 ze zm.). W ramach ustalenia marży uwzględniane są dokumenty związane z każdą organizowaną imprezą turystyczną osobno. Spółka ustala marżę na podstawie takich dokumentów jak:faktury VAT "marża" (sprzedaż usług dla turystów za pośrednictwem agentów),faktury zagraniczne na zakup usług hotelowych i wyżywienia,faktury za transport (przelot),faktury za ubezpieczenie turystów,faktury na zakup innych usług związanych bezpośrednio z korzyścią turysty.Uwzględniając kwoty brutto z w/w faktur wg zasady zawartej w art. 119 ust. 1 i 2 ustawy o VAT, ustalana jest marża. Następnie na kwotę wyliczonej marży wystawiana jest faktura wewnętrzna z zastosowaniem stawki podatku VAT 0% wg art. 119 ust. 7 w/w ustawy. Kwoty z tej faktury wprowadzane są do rejestru VAT sprzedaż i następnie wykazane w deklaracji VAT - 7.

Podatnik twierdzi, iż w przedstawionym powyżej stanie faktycznym, usługi świadczone na rzecz Spółki przez agentów mają na celu pozyskanie klientów (turystów) za wynagrodzeniem prowizyjnym i nie mają one żadnego związku z bezpośrednią korzyścią turysty, a zatem nie powinny być uwzględniane przy obliczaniu marży.

Do rozliczenia podatku VAT z tytułu wykonywania usług turystycznych mają zastosowanie szczególne procedury określone w art. 119 ustawy z dnia 11.03.2004r.o podatku od towarów i usług ( Dz. U. z 2004r. nr 54, poz. 535 ze zm.), zgodnie, z którym podstawą opodatkowania przy wykonywaniu usług turystyki jest kwota marży pomniejszona o kwotę należnego podatku, z zastrzeżeniem ust. 5. Przez marżę rozumie się różnicę pomiędzy kwotą należności, którą ma zapłacić nabywca usługi, a ceną nabycia przez podatnika towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty. Natomiast przez usługi dla bezpośredniej korzyści turysty rozumie się usługi stanowiące składnik świadczonej usługi turystyki, a w szczególności transport, zakwaterowanie, wyżywienie, ubezpieczenie (art. 119 ust. 2 ustawy o VAT). Są to zatem usługi, bez których nie mogłaby się odbyć impreza turystyczna (wycieczka).

Ponieważ ustawa z dnia 11.03.2004r. o podatku od towarów i usług nie określa jednoznacznie, jakiego rodzaju usługi są usługami nabywanymi dla bezpośredniej korzyści turysty, to na podstawie zapisu ww. art. 119 ust. 2 ustawy, uznać należy, że jedynie nabycie tych usług lub towarów, które zaspokoją podstawowe potrzeby podróżnych w trakcie wycieczki oraz uprzyjemnią czas spędzony podczas imprezy turystycznej, będzie w przypadku wykonywania usług turystyki stanowić element kalkulacyjny do określenia marży.

Powyższe oznacza, że świadczonych na rzecz biur turystycznych przez agentów usług pośrednictwa w zakresie sprzedaży usług turystycznych nie można uznać za usługi dla bezpośredniej korzyści turysty, o których mowa w art. 119 ust. 2 ustawy o VAT, zatem nie stanowią one elementu kalkulacyjnego przy obliczaniu marży.

Natomiast zapłata pośrednikowi (agentowi) należności z tytułu wykonania usług pośrednictwa (prowizja) w sprzedaży wycieczek i wczasów zagranicznych, będzie kosztem działalności świadczącego usługi turystyki (zleceniodawcy), a faktura dokumentująca wykonanie tych usług będzie stanowiła, na zasadach ogólnych wynikających z art. 86 ust. 1 i 2 ustawy o VAT, podstawę do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W związku z powyższym w ocenie Naczelnika Urzędu Skarbowego w przedstawionym stanie faktycznym stanowisko strony należy uznać za prawidłowe.

Mając powyższe na uwadze postanowiono jak na wstępie.

Niniejsze postanowienie dotyczy wyłącznie stanu faktycznego przedstawionego we wniosku oraz obowiązującego w tym stanie faktycznym stanu prawnego.