DECYZJA - Interpretacja - PP1/4407-86/06

ShutterStock
Decyzja w sprawie interpretacji prawa podatkowego z dnia 17.07.2006, sygn. PP1/4407-86/06, Izba Skarbowa w Lublinie

Temat interpretacji

Pytanie podatnika

DECYZJA

Na podstawie art. 14b § 5 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Ordynacja podatkowa (j. t. Dz. U. z 2005 Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) po rozpatrzeniu zażalenia z dnia 4 maja 2006 r. na postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego w Łukowie z dnia 24 kwietnia 2006 r. Nr PP-443/22/75/2006, w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie podatnika, w przedmiocie stawki podatku VAT z tytułu sprzedaży piwnic i garaży znajdujących się w budynku mieszkaniowym orzekam:
- zmienić przedmiotowe postanowienie w części dotyczącej stawki podatku VAT dla sprzedaży lokali mieszkalnych wraz z piwnicami,
- odmówić zmiany przedmiotowego postanowienia w pozostałej części.

UZASADNIENIE

W dniu 28 lutego 2006 r. Podatnik zwrócił się do Naczelnika Urzędu Skarbowego w Łukowie z wnioskiem o udzielenie pisemnej interpretacji prawa podatkowego w przedmiocie określenia stawki podatku VAT od sprzedaży piwnic i garaży znajdujących się w budynku mieszkalnym. Jednocześnie Strona wyraziła pogląd, iż przedmiotowe piwnice i garaże są częścią lokalu mieszkalnego i powinny być opodatkowane według stawki właściwej dla sprzedaży mieszkań. Ponadto w uzupełnieniu wniosku złożonym w urzędzie w dniu 28 marca 2006 r. Strona wyjaśniła, iż przedmiotem budowy i sprzedaży jest budynek sklasyfikowany według Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych jako budynek mieszkalny (PKOB 1122). Obiekt będzie się składał ze 116 lokali mieszkalnych oraz 21 garaży i 95 piwnic. Każdy z nabywców lokali mieszkalnych ma obowiązek zakupu piwnicy lub garażu, które będą sprzedawane łącznie z mieszkaniem.

W zażalonym postanowieniu z dnia 24 kwietnia 2006 r. Nr PP-443/22/75/2006 organ podatkowy pierwszej instancji wyraził pogląd, iż: przepisy ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (Dz. U. z 2000 r., Nr 80, poz. 903) definiują samodzielny lokal mieszkalny jako wydzieloną trwałymi ścianami w obrębie budynku izbę lub zespół izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspokojeniu potrzeb mieszkaniowych. Organ podatkowy pierwszej instancji uznał, iż zarówno garaże jak i piwnice usytuowane w budynku mieszkalnym nie są lokalami służącymi zaspokojeniu bezpośrednich potrzeb mieszkaniowych, zatem przy ich dostawie ma zastosowanie 22% stawka podatku od towarów i usług.

W dniu 8 maja 2006 r. wpłynęło do tutejszej Izby Skarbowej zażalenie Podatnika na przedmiotowe postanowienie, w którym Strona wnosi o jego uchylenie w całości. W piśmie Podatnik nie zgadza się ze stanowiskiem zawartym w postanowieniu Naczelnika Urzędu Skarbowego w Łukowie. Dokonując analizy przepisów ustawy o VAT, załączników do ustawy oraz rozporządzenia wykonawczego Strona stwierdza, iż uznanie danego budynku na podstawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych za obiekt budownictwa mieszkaniowego skutkuje tym, że wszelkie roboty budowlane związane z tym budynkiem korzystają ze stawki 7%. Obejmuje to również pomieszczenia przynależne do danego lokalu, takie jak znajdujące się w danym budynku piwnice i garaże oraz dotyczy tych robót, które są związane z lokalami przeznaczonymi na cele inne niż mieszkaniowe. Zdaniem Strony do wniosku takiego prowadzi również analiza art. 146 ust. 1 pkt 2 lit. a oraz art. 146 ust. 1 pkt 2 lit. b ustawy o VAT z której wynika, że stawka 7% dotyczy wszystkich robót budowlanych związanych z obiektami budownictwa mieszkaniowego (w tym garażami i piwnicami). Ponadto Podatnik zauważa, iż zgodnie z art. 146 ust. 3 ustawy o VAT stawkę 7% stosuje się do robót budowlanych związanych z infrastrukturą towarzyszącą budownictwu mieszkaniowemu. Zdaniem Strony wystarczający jest jakikolwiek związek, nawet minimalny, aby taką stawkę zastosować. Konkludując w oparciu o wyrok NSA (z dnia 22 czerwca 2005 r., sygn. akt I FSK 103/05) Podatnik podkreśla, że we wszystkich przypadkach gdy niemożliwe jest rozdzielenie przedmiotu sprzedaży na poszczególne składniki należy stosować jedną stawkę podatku.

Mając na uwadze okoliczności faktyczne i prawne oraz argumenty Strony zawarte w zażaleniu organ podatkowy drugiej instancji stwierdza co następuje:

Zgodnie z art. 146 ust. 1 pkt 2 lit. b ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) do dnia 31 grudnia 2007 roku stosuje się stawkę podatku w wysokości 7% w odniesieniu do obiektów budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych. Ustawodawca zatem wyraźnie wskazuje, że tylko dostawa obiektu budownictwa mieszkaniowego lub jego części będzie objęta stawką obniżoną natomiast stawka ta nie znajdzie zastosowania przy dostawie lokali użytkowych znajdujących się w obiektach budownictwa mieszkaniowego. W świetle art. 2 pkt 12 ustawy o VAT przez obiekt budownictwa mieszkaniowego należy rozumieć budynki mieszkalne rodzinne stałego zamieszkania, sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych: 111 Budynki mieszkalne jednorodzinne, 112 Budynki o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe, ex 113 Budynki zbiorowego zamieszkania wyłącznie (...). Idąc za definicją zawartą w PKOB, budynkami mieszkalnymi są obiekty budowlane, których co najmniej połowa całkowitej powierzchni użytkowej jest wykorzystywana do celów mieszkaniowych, część mieszkaniowa budynku mieszkalnego obejmuje pomieszczenia mieszkalne (kuchnie, pokoje wypoczynkowe, sypialnie), pomieszczenia pomocnicze, piwnice oraz pomieszczenia ogólnego użytkowania (np. suszarnie).

Ponadto dodać należy, iż samodzielnym lokalem mieszkalnym, w rozumieniu art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 roku o własności lokali (Dz. U. z 2000 r., Nr 80, poz. 903 z późn. zm.) jest izba lub zespół izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspokojeniu ich potrzeb mieszkaniowych. Do lokalu mogą przynależeć, jako jego części składowe, pomieszczenia choćby nawet do niego bezpośrednio nie przylegały lub były położone w granicach nieruchomości gruntowej poza budynkiem, w którym wyodrębniono dany lokal, a w szczególności: piwnica, strych, komórka, garaż (art. 2 ust. 4 w/w ustawy).

Z brzmienia art. 2 ust. 2 wynika, iż podstawowym kryterium pozwalającym zaliczyć określone pomieszczenie do kategorii pomocniczych jest to czy pomieszczenie służy zaspokojeniu potrzeb mieszkaniowych zamieszkałych w lokalu osób. Stosując takie kryterium stwierdzić należy, że garaż, chodź stanowi część składową lokalu mieszkalnego, nie należy do pomieszczeń pomocniczych, lecz przynależnych do lokalu i nie służy dla bezpośredniego zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych ludności. Ustawodawca więc rozróżnił pojęcia pomieszczenia pomocniczego (służy zaspokojeniu potrzeb mieszkaniowych) oraz pomieszczenia przynależnego (które wprawdzie stanowi część składową lokalu mieszkalnego ale w sensie funkcjonalnym nie służy dla bezpośredniego zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych).

Aby dokonać dogłębnej, pełnej analizy przedmiotowego stanu faktycznego należy posłużyć się również definicją lokalu użytkowego zawartą w rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 roku w sprawie warunków technicznych, jakimi powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. 75, poz. 690 z późn. zm.). W § 3 pkt 12-14 w/w rozporządzenia czytamy, iż lokalem użytkowym jest jedno pomieszczenie lub zespół pomieszczeń, niebędących mieszkaniem, pomieszczeniem technicznym albo pomieszczeniem gospodarczym. Przez pomieszczenie techniczne rozumie się pomieszczenie przeznaczone dla urządzeń służących do funkcjonowania i obsługi technicznej budynku, zaś pomieszczenie gospodarcze to pomieszczenie znajdujące się poza mieszkaniem lub lokalem użytkowym, służące do przechowywania przedmiotów lub produktów żywnościowych użytkowników budynku, materiałów lub sprzętu związanego z obsługą budynku, a także opału lub odpadów stałych.

Mając na uwadze powyższą analizę przepisów stwierdzić należy, iż garaż spełnia przesłanki zawarte w definicji lokalu użytkowego i podlega wyłączeniu z opodatkowania preferencyjną stawką podatku VAT wynikającą z art. 146 ust. 1 pkt 2 lit. b ustawy o VAT. Jednocześnie piwnice jako pomieszczenia gospodarcze, nie są uznane jako lokale użytkowe i tym samym przy ich sprzedaży powinna zostać zastosowana stawka podatku VAT w wysokości 7%.

W świetle powyższej analizy argumenty Strony w części dotyczącej sprzedaży lokali mieszkalnych z garażami zawarte w zażaleniu nie znajdują uzasadnienia w obowiązujących przepisach prawa. Ponadto odnosząc się do twierdzenia Podatnika, iż w przypadkach gdy niemożliwe jest rozdzielenie przedmiotu sprzedaży na poszczególne składniki należy stosować jedną stawkę podatku tutejszy organ zauważa, że taka sytuacja nie będzie miała miejsca w przedmiotowej sprawie. W przypadku bowiem kiedy lokal użytkowy (garaż) przenoszony jest jedną czynnością prawną razem z obiektem budownictwa mieszkaniowego rodzi to konieczność wyodrębnienia ich wartości. Jak wynika wprost z wniosku Podatnika nabywca lokalu wybiera pomiędzy zakupem lokalu mieszkalnego i piwnicy albo lokalu mieszkalnego i garażu. W związku z czym Podatnik oferując lokale mieszkalne do sprzedaży dokonuje podziału przedmiotu sprzedaży na poszczególne składniki ustalając jednocześnie odpowiednio zróżnicowany udział w nieruchomości wspólnej. Mimo, iż formalnie sprzedaż dokonywana jest na podstawie jednej umowy, obejmującej sprzedaż lokalu wraz z piwnicą lub garażem to w zakresie skutków podatkowych pomieszczenia te są traktowane jako odrębne towary w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy o VAT i opodatkowane wg właściwych stawek.

Izba Skarbowa w Lublinie