Temat interpretacji

P O S T A N O W I E N I E

Naczelnik Pierwszego Wielkopolskiego Urzędu Skarbowego w Poznaniu, działając na podstawie przepisów:

- art. 14 a § 1, § 3, § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.),

po rozpatrzeniu wniosku, w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, postanawia uznać pogląd Podatnika, wyrażony w złożonym wniosku, za prawidłowy.

U Z A S A D N I E N I E

Z przedstawionego w złożonym wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskująca we wrześniu 2004 r. nabyła używany samochód ciężarowy Peugeot Partner o dopuszczalnej ładowności mniejszej niż wynikająca ze wzoru Lisaka. Samochód został wprowadzony do ewidencji środków trwałych. W deklaracji VAT- 7 za 09/2004 r., Spółka wykazała 50 % podatku VAT naliczonego z faktury zakupu przedmiotowego samochodu.

W czerwcu 2005 r., Wnioskująca sprzedała samochód, zastosowując zwolnienie z podatku VAT, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), oraz § 8 ust. 1 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 97, poz. 970 ze zm.).

Spółka prowadzi wyłącznie sprzedaż opodatkowaną stawką podatku 22 %.

W związku z tak przedstawionym stanem faktycznym, Wnioskująca zwróciła się z zapytaniem, czy dokonana sprzedaż samochodu (środka trwałego) powoduje konieczność korekty podatku naliczonego, zgodnie z art. 91 ust. 4-7 przywoływanej ustawy ?

Zdaniem Wnioskującej, z uwagi na fakt że Spółka prowadzi wyłącznie sprzedaż opodatkowaną i zakup środka trwałego był związany wyłącznie ze sprzedażą opodatkowaną, nie ma konieczności korekty o której mowa w art. 91 ust. 4-7 ww. ustawy.

Ustosunkowując się do przedstawionej powyżej kwestii, stwierdza się co następuje;

Stosownie do art. 90 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 ze zm.), w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Ponadto, zgodnie z ust. 2 ww. artykułu, jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10.

Z kolei, w myśl przepisów ust. 3 przywoływanego artykułu, proporcję, o której mowa w ust. 2, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.

Stosownie natomiast do przepisów ust. 5 ww. artykułu, do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu uzyskanego z dostawy towarów, o których mowa w art. 87 ust. 3, używanych przez podatnika na potrzeby jego działalności.

Ponadto, zgodnie z przepisami art. 91 ust. 1 wskazywanej ustawy, po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-9, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6 lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11, dla zakończonego roku podatkowego. Korekty tej nie dokonuje się, jeżeli różnica między proporcją odliczenia określoną w art. 90 ust. 4 a proporcją określoną w zdaniu poprzednim nie przekracza 2 punktów procentowych.

Mając na uwadze powyższe uregulowania oraz przedstawiony przez Wnioskującą stan faktyczny, uznać należy, że Spółka nie jest zobowiązana do stosowania przepisów art. 90 ustawy o podatku od towarów i usług, gdyż ustawodawca z obrotu, o którym mowa w ust. 3 przywoływanego artykułu, wyłączył obrót uzyskany z dostawy towarów, o których mowa w art. 87 ust. 3 ustawy (tj. towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji), używanych przez podatnika na potrzeby jego działalności.

Spółka prowadzi wyłącznie sprzedaż opodatkowaną stawką podatku VAT 22%.

Zatem, powyższe wskazuje, że Wnioskująca w momencie sprzedaży samochodu, stanowiącego środek trwały nie ustala proporcji określonej w art. 90 ust. 3 ustawy (nie jest zobowiązana do proporcjonalnego odliczania kwot podatku naliczonego) i tym samym nie dokonuje jednorazowej korekty kwoty podatku naliczonego, odliczonego w pełnej wysokości (art. 91 ust. 4 i 5 przywoływanej ustawy). Pod uwagę bierze się bowiem przeznaczenie pojazdu w okresie, kiedy był wykorzystywany do prowadzenia działalności gospodarczej.

Biorąc powyższe pod uwagę, stanowisko Podatnika wyrażone w złożonym wniosku należało uznać za prawidłowe i orzec jak w sentencji.

Przedmiotowa interpretacja co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskującą i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.