Postanowienie w sprawie interpretacji prawa podatkowego z dnia 11.04.2005, sygn. XII-1/443-64/TZ-11/05/DK, Pierwszy Urząd Skarbowy w Gdyni

Temat interpretacji

POSTANOWIENIE

Na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r.-Ordynacja podatkowa (Dz.U. Nr 137, poz. 926 z późn. zm.) po rozpatrzeniu wniosku o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług opłat za zaświadczenia na przewozy drogowe na potrzeby własne,

stwierdzam, że:

stanowisko przedstawione w tym wniosku jest nieprawidłowe w odniesieniu do opisanego stanu faktycznego.

Uzasadnienie

Gmina będąc podatnikiem podatku od towarów i usług pobiera opłaty za zaświadczenia na przewozy drogowe na potrzeby własne określone ustawą z dnia 06.09.2001r. o transporcie drogowym (Dz.U z 2004r. nr 204 poz. 2088) oraz rozporządzeniem Ministra Infrastruktury z dnia 05.07.2004r. w sprawie wysokości opłat za czynności związane z wykonywaniem transportu drogowego oraz za egzaminowanie i wydanie certyfikatu kompetencji zawodowych (Dz.U. Nr 159 poz. 1664). Przedmiotową usługę podatnik traktuje jako ujętą w grupie PKWiU ex 75 "usługi w zakresie administracji publicznej", która na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) nie podlega opodatkowaniu.

Na podstawie art. 8 ust. 1 w/w ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej,
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji,
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Zgodnie z art. 15 ust. 6 w/w ustawy nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

W myśl art. 33 ust. 1 i 8 w/wym ustawy o transporcie drogowym przewozy drogowe na potrzeby własne mogą być wykonywane po uzyskaniu zaświadczenia potwierdzającego zgłoszenie przez przedsiębiorcę prowadzenia przewozów drogowych jako działalności pomocniczej w stosunku do jego podstawowej działalności gospodarczej. Zaświadczenia na krajowy niezarobkowy przewóz drogowy oraz wypis lub wypisy z zaświadczenia wydaje właściwy dla siedziby przedsiębiorcy starosta na okres 5 lat. Zaświadczenie na międzynarodowy niezarobkowy przewóz drogowy oraz wypis lub wypisy z zaświadczenia wydaje minister właściwy do spraw transportu na okres do 5 lat. Art. 40 pkt 1 w/w ustawy stanowi, iż przedsiębiorca podejmujący i wykonujący transport drogowy jest obowiązany do ponoszenia opłat za czynności administracyjne określone w ustawie. Opłaty za czynności administracyjne pobiera się między innymi z tytułu wydania zaświadczenia lub zmiany zaświadczenia, wydania wypisu z zaświadczenia o zgłoszeniu działalności w zakresie przewozów na potrzeby własne, o czym stanowi art. 41 ust. 1 pkt 5 ustawy. Zgodnie z art. 41 ust. 2 ustawy opłaty, o których mowa w ust. 1, pobierają organy dokonujące tych czynności. W myśl art. 8 ust. 2a ustawy z dnia 08.03.1990r. o samorządzie gminnym (Dz.U. Nr 142, poz. 1591 ze zm.) gmina może wykonywać zadania z zakresu właściwości powiatu oraz zadania z zakresu właściwości województwa na podstawie porozumień z tymi jednostkami samorządu terytorialnego.

Na podstawie § 8 ust. 1 pkt 13 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 97, poz. 970 ze zm.) zwalnia się od podatku czynności związane z wykonywaniem zadań publicznych nałożonych odrębnymi przepisami, wykonywane w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność przez jednostki samorządu terytorialnego, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Gmina jako jednostka samorządu terytorialnego wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Uznając, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług, ustawodawca zwolnieniu od podatku poddał jedynie te usługi, które polegają na władczym realizowaniu zadań tych jednostek, co wynika wprost z § 8 ust. 1 pkt 13 w/w rozporządzenia.

W świetle powyższego, Gmina jako jednostka samorządu terytorialnego wykonuje czynności zwolnione od podatku w myśl w/cyt. § 8 ust. 1 pkt 13 rozporządzenia, jeżeli mieszczą się one w ramach realizacji zadań nałożonych odrębnymi przepisami. Zatem wykonywane w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność przez Gminę czynności wynikające z zadań ustawowych, w tym przypadku ustawy o transporcie drogowym, polegające na pobieraniu opłaty za zaświadczenia na przewozy drogowe na potrzeby własne podlegają zwolnieniu od podatku.

Błędne zatem jest stanowisko Strony, iż usługa pobierania w/w opłat w myśl art. 15 ust. 6 ustawy nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Ponadto tut. Organ informuje, iż czynność zwolniona od podatku winna być dokumentowana fakturą w myśl art. 106 ust. 1 ustawy stanowiącego, iż podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16. Jednocześnie zauważa się, iż podatnicy nie mają obowiązku wystawiania faktur osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej, jednakże na żądanie tych osób są obowiązani do wystawienia faktury, o czym stanowi art. 106 ust. 4 ustawy.