Postanowienie w sprawie interpretacji prawa podatkowego z dnia 23.06.2005, sygn. 1435/PP1/443-86d/05/KP/AW, Pierwszy Urząd Skarbowy Warszawa-Śródmieście

Temat interpretacji

POSTANOWIENIE

Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego Warszawa - Śródmieście, działając na podstawie art. 14a § 1 i § 4 oraz art. 216 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 1997r. nr 137, poz. 926 z późn. zm.), w związku z wnioskiem Strony z dnia 18.03.2005r. (wpływ do tut. Urzędu 23.03.2005r.) uzupełnionym pismami z dnia 19.04.2005r. i 22.06.2005r.o udzielenie pisemnej interpretacji w trybie art. 14a Ordynacji podatkowej co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego

postanawia

- uznać stanowisko Strony dotyczące zapytania nr 4 zawartego w piśmie z dnia 18.03.2005r. przedstawione w piśmie z dnia 19.04.2005r. uzupełnione w dniu 22.06.2005r. za nieprawidłowe.

Uzasadnienie

Z przedstawionego przez Podatnika stanu faktycznego wynika, iż zakupuje usługi transportowe w kraju i odsprzedaje je swoim klientom (są to wyłącznie usługi transportowe i nie wchodzą w skład imprezy turystycznej). Obciążając swoich klientów za te usługi biuro dodaje swoją marżę.

Zdaniem Podatnika świadczona przez niego usługa jest usługą pasażerskiego transportu lądowego (PKWiU 60.23) zatem Podatnik sprzedaje ją ze stawką 7% określoną dla usług pasażerskiego transportu lądowego w poz. 144 załącznika nr 3 do ustawy z dnia 11 marca 2004r.o podatku od towarów i usług.

Do opisanego stanu faktycznego mają zastosowanie następujące przepisy prawa podatkowego:art. 41 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. nr 54, poz. 535), zgodnie z którym stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Powyższą ocenę prawną stanowiska Podatnika uzasadnia się w sposób następujący:
Z przedstawionego przez Podatnika stanu faktycznego wynika, że zakupuje on usługi transportowe w kraju i odsprzedaje je swoim klientom dodając swoją marżę.
Z powyższego wynika zatem, że Podatnik nie świadczy usługi pasażerskiego transportu lądowego (PKWiU 60.23) we własnym zakresie - tylko nabywa ją od innego Podatnika dla bezpośredniej korzyści turysty. Podatnik nie może więc opodatkować świadczonej przez siebie usługi stosując stawkę określoną dla usług pasażerskiego transportu lądowego w poz. 144 załącznika nr 3 do ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług.
W w/w ustawie o podatku od towarów i usług przyjęto zasadę, że stawka podstawowaw wysokości 22% obowiązuje dla wszystkich czynności opodatkowanych podatkiem od towarówi usług, za wyjątkiem tych, które zostały jednoznacznie wyłączone z tego kręgu i poddane opodatkowaniu stawkami obniżonymi. Usługi turystyczne świadczone na terytorium kraju nie zostały wymienione wśród tych wyjątków, więc co do zasady opodatkowane są według stawki 22%. W związku z powyższym tut. organ podatkowy postanowił jak w sentencji.

W związku z powyższym tut. organ podatkowy postanowił jak w sentencji.
Niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcęi stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.
Jednocześnie tut. organ podatkowy informuje, że zgodnie z art. 14b § 1 niniejsza interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika lub inkasenta. Jeżeli jednak podatnik, płatnik lub inkasent zastosowali się do tej interpretacji, organ nie może wydać decyzji określającej lub ustalającej ich zobowiązanie podatkowe bez zmiany albo uchylenia postanowienia, o którym mowa w art. 14a § 4 jeżeli taka decyzja byłaby niezgodna z interpretacją zawartą w tym postanowieniu.
W myśl § 2 w/w artykułu interpretacja, o której mowa w art. 14a § 1, jest wiążąca dla organów podatkowych i organów kontroli skarbowej właściwych dla wnioskodawcy i może zostać zmieniona albo uchylona wyłącznie w drodze decyzji w trybie określonym w § 5.

Pouczenie

Na postanowienie służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie za pośrednictwem tut. organu podatkowego w terminie 7 dni od dnia doręczenia postanowienia(art. 236 Ordynacji podatkowej). Zażalenie powinno zawierać zarzuty przeciw postanowieniu, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem zażalenia oraz wskazywać dowody uzasadniające to żądanie.