Postanowienie w sprawie interpretacji prawa podatkowego z dnia 28.07.2005, sygn. PP1-443/79/2005, Lubelski Urząd Skarbowy

Temat interpretacji

P O S T A N O W I E N I E

Na podstawie art. 216 i art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity Dz. U. z 2005 r. nr 8, poz. 60) po rozpatrzeniu pisemnego wniosku z dnia 29.04.2005 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego co do zakresu i sposobu zastosowania ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zmianami) w sprawie opodatkowania opłat rocznych wnoszonych z tytułu prawa wieczystego użytkowania gruntu ustanowionego przed 1 maja 2004 r. ? informuję, że stanowisko Wnioskującego jest nieprawidłowe.

U Z A S A D N I E N I E

W dniu 04.05.2005 r. do Naczelnika Lubelskiego Urzędu Skarbowego w Lublinie wpłynął wniosek Spółki o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu stosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, w której nie toczy się postępowanie podatkowe, kontrola podatkowa ani postępowanie przed sądem administracyjnym.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Urząd Miasta Lublina naliczał Spółce z tytułu wieczystego użytkowania gruntu opłatę w wysokości 26.136,96 zł. Opłata roczna w tej wysokości obowiązywała od 1998 r. do 2004 r. W 2005 r. Urząd Miasta ustanowił opłatę roczną w wysokości 26.136,96 zł. doliczając 22% VAT (5.750,13 zł.).

Wnioskujący pyta, czy:

1. do opłaty rocznej za 2005 r. oraz lata następne z tytułu użytkowania wieczystego gruntu w wysokości ustalonej przez Urząd Miejski należy doliczać dodatkowo 22% podatku od towarów i usług?,
2. kwota podatku VAT powinna się znajdować w kwocie już ustalonej opłaty za użytkowanie wieczyste na 2005 r.?
3. opłata za użytkowanie wieczyste podlega opodatkowaniu podatkiem VAT?

Spółka stoi na stanowisku, iż do kwoty ustalonej rocznej opłaty z tytułu użytkowania wieczystego nie należy dodatkowo doliczać 22% podatku od towarów i usług, gdyż ten podatek powinien znajdować się już w kwocie tej opłaty lub w ogóle nie powinien występować. Spółka podnosi, iż w świetle ustawy o VAT użytkowanie wieczyste nie jest ani dostawą towarów ani świadczeniem usług. Ponadto oddanie tego gruntu nastąpiło przed dniem 01.05.2004 r. tj. przed wejściem w życie przepisów tej ustawy. Opłata ta w ocenie spółki stanowi przymusowe, dodatkowe obciążenie ustalone w trybie przepisów ustawy z dn. 21.07.1997 r. o gospodarce nieruchomościami i posiada wszelkie cechy podatku. Wynosi ona 3% zaktualizowanej wartości nieruchomości gruntowej. Zdaniem Spółki, gdyby przyjąć, że w świetle przepisów ustawy o VAT świadczenie to jest usługą, to podatek VAT winien być częścią składową tej opłaty.

Mając na uwadze przedstawiony w piśmie stan faktyczny zdaniem organu takie stanowisko jest nieprawidłowe.

Podatek od towarów i usług został wprowadzony w 1993 r. ustawą z dnia 08 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym. Opodatkowaniu tym podatkiem co do zasady podlega wszelka dostawa towarów i świadczenie usług za wynagrodzeniem. Jest to więc podatek o charakterze powszechnym, którego celem jest opodatkowanie ostatecznej konsumpcji towarów i usług (obciążenie ostatecznego konsumenta). Od zasady powszechności tego podatku są jednak wyjątki.
Do dnia 1 maja 2004 r. użytkowanie wieczyste gruntu nie było opodatkowane podatkiem VAT z uwagi na brzmienie art. 4 pkt 1 i 2 cyt. ustawy z dnia 08 stycznia 1993 r. Grunt nie był towarem w rozumieniu tej ustawy a użytkowanie wieczyste gruntów nie zawierało się w definicji usług.
Dopiero ustawa z dnia 11 marca 2004 r. wprowadzając w art. 2 pkt 6 i art. 8 nową definicję towarów i usług objęła swym zakresem grunty (jako towar) i użytkowanie wieczyste gruntów (jako świadczenie usług).
Przez towar w świetle art. 2 pkt 6 cyt. ustawy z dnia 11 marca 2004 r. rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.
Spółka otrzymała w użytkowanie wieczyste grunty na podstawie decyzji Urzędu Rejonowego. Skarb Państwa będąc właścicielem gruntu przekazał Spółce prawo użytkowania wieczystego tego gruntu na okres 99 lat. Jest to więc w świetle znowelizowanej ustawy o podatku VAT usługa o charakterze ciągłym (podobnie jak dostawy energii elektrycznej i cieplnej, gazu). Oznacza to konieczność odprowadzenia podatku również od opłat ustalonych przed 1.05.2004 r., a przypadających do spłaty po tej dacie. W związku z tym od 01.05.2004 r. Spółka zobowiązana jest do zapłaty tego podatku wykazanego w otrzymanych fakturach VAT dokumentujących świadczenie przedmiotowej usługi.

Na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
Zgodnie z art. 7 ust. 1 cyt. ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel; natomiast w myśl art. 8 ust. 1 przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).
W związku z powyższym należy stwierdzić, że oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste jako prawo na nieruchomości nie mieści się w ogóle w kategorii towaru. Jest natomiast świadczeniem usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1.
Zgodnie z art. 19 ust. 1, ust. 4 i 5 cyt. ustawy obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2- 21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1. Jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7 dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi. Przepis ten stosuje się odpowiednio do faktur za częściowe wykonanie usługi.
Podstawą opodatkowania zgodnie z brzmieniem art. 29 ust. 1 ustawy o VAT jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2- 22, art. 30- 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. (...).

Stosownie do przepisów ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami- w związku z oddaniem gruntu w użytkowanie wieczyste, od użytkowników wieczystych pobierane są określone opłaty, których wysokość oraz terminy płatności ustalają strony zawartej umowy. Opłaty te w świetle przepisów znowelizowanej ustawy o VAT stanowią kwotę należną z tytułu świadczenia usług (obejmują całość świadczenia od nabywcy, a więc także kwotę podatku należnego). Obowiązek rozliczenia podatku spoczywa w tym przypadku na jednostce oddającej grunt w użytkowanie wieczyste.

Ponadto informuje się, że Organy podatkowe nie są właściwe do udzielania informacji co do możliwości podniesienia opłat z tytułu oddania nieruchomości w użytkowanie wieczyste. Właściwy w tym zakresie jest Minister Infrastruktury. Na stronach internetowych resortu infrastruktury www.mi.gov.pl zamieszczone zostało stanowisko Ministra Infrastruktury w zakresie możliwości zmiany wysokości opłat za użytkowanie wieczyste, z którego wynika m.in., że samo opodatkowanie podatkiem od towarów i usług użytkowania wieczystego, jeśli nie wpływa na wartość nieruchomości, nie jest podstawą do dokonania aktualizacji opłaty rocznej.

Jak wynika z treści pisma oraz załączonych dokumentów opłata ta od 1998 r. naliczana jest przez Urząd Miasta w tej samej niezmienionej wysokości (powierzchnia w m#178; x cena za 1 m#178; x 3%= 27.226 x 32,- x 3%).

Należy zauważyć, że w sytuacji, gdyby opłata za użytkowanie wieczyste gruntu stanowiła dla usługodawcy kwotę należną (całość świadczenia należnego, kwotę brutto) to w kwocie tej winien zawierać się podatek VAT.

Udzielona interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania niniejszego postanowienia.

Zgodnie z art. 14b § 1 i § 2 Ordynacji podatkowej niniejsza interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika lub inkasenta, natomiast jest wiążąca dla organów podatkowych i organów kontroli skarbowej właściwych dla wnioskodawcy - do czasu jej zmiany albo uchylenia.

Na niniejsze postanowienie zgodnie z art. 236 w związku z art. 14a § 4 Ordynacji podatkowej służy prawo wniesienia zażalenia do Dyrektora Izby Skarbowej w Lublinie za pośrednictwem Naczelnika Lubelskiego Urzędu Skarbowego w Lublinie w terminie 7 dni od dnia jego doręczenia.

Zażalenie od postanowienia organu podatkowego powinno zawierać zarzuty przeciwko postanowieniu, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem zażalenia oraz wskazywać dowody uzasadniające to żądanie. (art. 222 oraz art. 239 Ordynacji podatkowej).