Interpretacja indywidualna

– stanowisko nieprawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

27 lutego 2025 r. wpłynął Pani wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy możliwości skorzystania z ulgi na powrót. W odpowiedzi na wezwanie uzupełniła go Pani w dniu 26 marca 2025 r. Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Od 19 października 2021 r. do 10 grudnia 2024 r. mieszkała Pani w Norwegii. Płaciła tam Pani podatki, pracowała i przebywała przez zdecydowaną większość każdego roku w podanych powyżej latach. Nie posiadała Pani w tym okresie nieruchomości w Polsce. Najbliższa Pani rodzina to matka, ojciec i rodzeństwo, które mieszkało w Polsce. Nie posiada Pani dzieci. W tym okresie była Pani studentem studiów zaocznych, które przez covid odbywały się online, później miała Pani indywidualną ścieżkę nauczania, dzięki której musiała Pani zaliczyć niektóre egzaminy online, a na część z nich przylatywała Pani do Polski. Latała Pani do Polski kilka razy w roku do rodziny, na wakacje, na studia, ale nigdy nie przebywała Pani w Polsce dłużej niż 183 dni w ciągu roku. W Norwegii mieszkała Pani z partnerem (nie są Państwo małżeństwem). W tym okresie początkowo mieszkała Pani w domach wynajmowanych przez agencję pracy, później (...), a na końcu wynajmowali Państwo mieszkanie od osoby prywatnej. Uzyskała Pani w Norwegii „d numer”, później norweski numer identyfikacyjny ((...)), pozwolenie na pobyt w Norwegii z Policji ((...)). W tym okresie pracowała Pani (umowy w załączeniu) i posiada Pani dokumenty od pracodawcy poświadczające pracę - coś na rodzaj świadectwa pracy. Załącza Pani również rozliczenia podatkowe, przy czym za rok 2024 nie ma Pani jeszcze rozliczenia, ponieważ w Norwegii za ten rok rozliczenia są wysyłane w marcu. Posiada Pani dokument w rodzaju deklaracji, o przyznanej karcie podatkowej na rok 2024. Rozliczenie za ten rok będzie mogła Pani przedstawić później. Posiada Pani również dokument potwierdzający wyprowadzkę z Norwegii. Wróciła Pani do Polski, i przeprowadziła się z X do Y, gdzie mieszka Pani partner. Chce Pani podjąć tu pracę.

Uzupełniając wniosek wyjaśniła Pani, że posiada polskie obywatelstwo. W okresie od 1 stycznia do 19 października 2021 r. mieszkała Pani w Polsce i w tym kraju miała stałe miejsce zamieszkania.

W okresie od 1 stycznia 2021 r. do 19 października 2021 r. centrum Pani interesów osobistych i gospodarczych znajdowało się w Polsce.

W latach 2021, 2022, 2023 nie przebywała Pani na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni.

Potwierdziła Pani, że począwszy od 19 października 2021 r. oraz w latach 2022, 2023 a także w okresie od 1 stycznia 2024 r. do dnia powrotu do Polski miała Pani miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w Norwegii, zgodnie z wewnętrznym prawem tego kraju. W tym okresie miała Pani w Norwegii również centrum interesów osobistych i gospodarczych.

W latach 2021, 2022, 2023 oraz w okresie od 1 stycznia 2024 r. do dnia powrotu do Polski nie posiadała Pani źródła dochodu ani nieruchomości w Polsce. Posiadała Pani konto bankowe w (...) - na konto walutowe w (...) otrzymywała Pani pierwsze wypłaty, później korzystała Pani z bankowości norweskiej.

Od 19 października 2021 r. do dnia powrotu do Polski:

·Pani źródłem dochodu była praca w Norwegii. Nie posiadała Pani, ani nie wynajmowała nikomu nieruchomości. Posiadała Pani ubezpieczenie z tytułu pracy, a także konto w norweskim banku, na które otrzymywała Pani wypłaty;

·w Norwegii prowadziła Pani swoje gospodarstwo domowe;

·z Norwegii zarządzała Pani swoim majątkiem;

·w Norwegii miała Pani stałe miejsce zamieszkania i zazwyczaj Pani przebywała w tym kraju;

·nie prowadziła Pani aktywności społecznej, politycznej, obywatelskiej, nie przynależała Pani do organizacji/klubów.

Potwierdziła Pani, że do Polski powróciła 10 grudnia 2024 r. Po powrocie Pani centrum interesów osobistych i gospodarczych znajduje się w Polsce, i podlega Pani w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Nie posiada Pani certyfikatu rezydencji, posiada Pani „d numer”, a później norweski numer identyfikacyjny, pozwolenie z policji na pobyt w Norwegii, rozliczenia podatkowe, umowę o wynajem nieruchomości od 1 września 2023 r. do 10 grudnia 2024 r., wcześniej mieszkała Pani w mieszkaniach z (...) (ma Pani rachunki potwierdzające najem krótkoterminowy), a jeszcze wcześniej mieszkała Pani w mieszkaniach zapewnianych przez agencje pracy. Ma Pani paski wynagrodzeń z okresów pracy, które wcześniej Pani przedstawiła.

Na chwilę obecną jest Pani osobą bezrobotną. Chciałaby Pani skorzystać z ulgi w latach 2025-2029, do przychodów uzyskanych z tytułu umów o pracę i umów zlecenia.

Pytanie

Czy przedstawione okoliczności są wystarczające do skorzystania z ulgi dla osób powracających z zagranicy i pozwalają korzystać ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób fizycznych?

Pani stanowisko w sprawie

W Pani ocenie, ma Pani prawo do skorzystania z ulgi od podatku dochodowego dla osób powracających z zagranicy na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku, jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.), wolne od podatku dochodowego są:

Przychody podatnika, który przeniósł miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 85 528 zł, osiągnięte:

a)ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej i spółdzielczego stosunku pracy,

b)z umów zlecenia, o których mowa w art. 13 pkt 8,

c)z pozarolniczej działalności gospodarczej, do których mają zastosowanie zasady opodatkowania określone w art. 27, art. 30c albo art. 30ca albo ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym w zakresie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych,

d)z zasiłku macierzyńskiego, o którym mowa w ustawie z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa

-w czterech kolejno po sobie następujących latach podatkowych, licząc od początku roku, w którym podatnik przeniósł to miejsce zamieszkania, albo od początku roku następnego, z zastrzeżeniem ust. 39, 43 i 44.

Na podstawie art. 21 ust. 39 ustawy:

Przy obliczaniu kwoty przychodów podlegających zwolnieniu od podatku na podstawie ust. 1 pkt 148 i 152-154 nie uwzględnia się przychodów podlegających opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym na podstawie niniejszej ustawy, zwolnionych od podatku dochodowego oraz od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 21 ust. 43 ustawy:

Zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 152, przysługuje pod warunkiem, że:

1)w wyniku przeniesienia miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej podatnik podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu oraz

2)podatnik nie miał miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w okresie obejmującym:

a)trzy lata kalendarzowe poprzedzające bezpośrednio rok, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, oraz

b)okres od początku roku, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, do dnia poprzedzającego dzień, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, oraz

3) podatnik:

a)posiada obywatelstwo polskie, Kartę Polaka lub obywatelstwo innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub państwa należącego do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo Konfederacji Szwajcarskiej lub

b)miał miejsce zamieszkania:

-nieprzerwanie co najmniej przez okres, o którym mowa w pkt 2, w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego, Konfederacji Szwajcarskiej, Australii, Republice Chile, Państwie Izrael, Japonii, Kanadzie, Meksykańskich Stanach Zjednoczonych, Nowej Zelandii, Republice Korei, Zjednoczonym Królestwie Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej lub Stanach Zjednoczonych Ameryki, lub

-na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieprzerwanie przez co najmniej 5 lat kalendarzowych poprzedzających okres, o którym mowa w pkt 2, oraz

4)posiada certyfikat rezydencji lub inny dowód dokumentujący miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w okresie niezbędnym do ustalenia prawa do tego zwolnienia, oraz

5)nie korzystał uprzednio, w całości lub w części, z tego zwolnienia - w przypadku podatników, którzy ponownie przeniosą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W myśl natomiast art. 21 ust. 44 ustawy:

Suma przychodów zwolnionych od podatku na podstawie ust. 1 pkt 148 i 152-154 nie może w roku podatkowym przekroczyć kwoty 85 528 zł.

Ponadto z art. 53 ustawy z dnia 29 października 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2021 r. poz. 2105) wynika, że:

Zwolnienie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy zmienianej w art. 1, ma zastosowanie do podatników, którzy przenieśli miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej po dniu 31 grudnia 2021 r.

Ulga, o której mowa w ww. art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, polega na zwolnieniu od podatku dochodowego niektórych przychodów osiągniętych w czterech kolejno po sobie następujących latach podatkowych przez podatników, którzy w wyniku przeniesienia miejsca zamieszkania na terytorium Polski po dniu 31 grudnia 2021 r. podlegają w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

W celu skorzystania z ww. „ulgi na powrót” spełnione muszą być również dodatkowe warunki określone w art. 21 ust. 39, 43 i 44 ustawy.

Dla zastosowania ww. zwolnienia przedmiotowego jest więc istotne m.in. aby przeniesienie miało miejsce po 31 grudnia 2021 r. oraz aby podatnik nie miał miejsca zamieszkania na terytorium Polski zarówno w okresie obejmującym trzy lata kalendarzowe poprzedzające bezpośrednio rok, w którym zmienił miejsce zamieszkania na Polskę, jak i w okresie od początku roku, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Polski, do dnia poprzedzającego dzień, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Kwestie związane z posiadaniem miejsca zamieszkania na terytorium Polski zostały uregulowane w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 tej ustawy:

Osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Na podstawie art. 3 ust. 1a ww. ustawy:

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1)posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub

2)przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

W myśl natomiast art. 4a ustawy:

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

W opisie zdarzenia wskazała Pani m.in., że w okresie od 1 stycznia do 19 października 2021 r. mieszkała Pani w Polsce i w tym kraju miała stałe miejsce zamieszkania. W tym okresie centrum Pani interesów osobistych i gospodarczych znajdowało się w Polsce.

Natomiast od 19 października 2021 r. do 10 grudnia 2024 r. mieszkała Pani w Norwegii, gdzie miała Pani miejsce zamieszkania dla celów podatkowych, zgodnie z wewnętrznym prawem tego kraju. W tym okresie miała Pani w Norwegii również centrum interesów osobistych i gospodarczych.

Jak wynika z art. 21 ust. 43 pkt 2 ww. ustawy, jednym z warunków zastosowania zwolnienia przedmiotowego jest okoliczność, że podatnik nie miał miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w okresie obejmującym:

·trzy lata kalendarzowe poprzedzające bezpośrednio rok, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, oraz

·okres od początku roku, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, do dnia poprzedzającego dzień, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Jeśli więc podatnik powrócił do Polski w 2024 r., istotne jest również aby nie miał miejsca zamieszkania na terytorium Polski w okresie trzech lat kalendarzowych poprzedzających bezpośrednio rok powrotu, tj. w latach 2021, 2022, 2023.

Tymczasem z analizy przedstawionego przez Panią opisu sprawy wynika, że od 1 stycznia do 19 października 2021 r. zamieszkiwała Pani w Polsce, a następnie dopiero od 19 października 2021 r. do 10 grudnia 2024 r. zamieszkiwała Pani w Norwegii.

Oznacza to, że nie został spełniony warunek braku miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez okres obejmujący trzy lata kalendarzowe poprzedzające bezpośrednio rok 2024, w którym zmieniła Pani miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W konsekwencji, niezależnie od spełnienia pozostałych przesłanek, nie przysługuje Pani prawo do skorzystania z tzw. „ulgi na powrót”, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 152 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.