opodatkowanie podatkiem VAT zbycia składników majątkowych. - Interpretacja

Interpretacja indywidualna z dnia 21.12.2017, sygn. 0111-KDIB3-2.4012.619.2017.2.ASZ, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Temat interpretacji

opodatkowanie podatkiem VAT zbycia składników majątkowych.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1, art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku wspólnym z dnia 28 września 2017 r. (data wpływu 5 października 2017 r.) uzupełnionym pismem z 6 października 2017 r. (data wpływu 12 października 2017 r.) oraz pismem z 5 grudnia 2017 r. (data wpływu 12 grudnia 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT zbycia składników majątkowych jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 października 2017 r. wpłynął ww. wniosek, uzupełniony pismem z 4 grudnia 2017 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczący podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT zbycia składników majątkowych.

Wniosek został uzupełniony pismem z 6 października 2017 r. (data wpływu 12 października 2017 r.) oraz pismem z 5 grudnia 2017 r. (data wpływu 12 grudnia 2017 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie z 23 listopada 2017 r. znak: 0111-KDIB3-2.4012..619.2017.1.ASZ, 0111KDIB4.4014.319.2017.2MPU.

We wniosku wspólnym złożonym przez:

Zainteresowanego będącego stroną postępowania:

L. T. B. Spółka z ograniczona odpowiedzialnością oddział w Polsce,

Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania:

L. G. T. Sp. z o.o.

przedstawiono następujący stan faktyczny:

Na początku 2017 roku spółka L. T. B. prowadząca w Polsce działalność gospodarczą za pośrednictwem oddziału L. T. B.. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością oddział w Polsce (Sprzedający) oraz L. G. T. P. Sp. z o.o. (Kupujący) zawarły umowę, na mocy której, Sprzedający sprzedał a Kupujący nabył grupę składników majątkowych Sprzedającego.

Wskazane składniki majątkowe nabyte przez Kupującego, związane były z prowadzeniem działalności sprzedażowej produktów serwerowych, przechowywania danych (storage) i związanych z tym produktów oprogramowania (software) oraz usług z tym związanych (D. C. G. DCG) (Składniki Majątkowe).

Wskazane składniki majątkowe to komputery wykorzystywane przez pracowników (przejętych w późniejszym terminie przez Kupującego) do wykonywania ich obowiązków służbowych, oraz sprzęt demonstracyjny DCG (tj. sprzęt wykorzystywany stricte w celu prezentacji potencjalnym klientom wyglądu/możliwych konfiguracji/działania określonej grupy produktowej; w skład sprzętu demonstracyjnego wchodzi szereg szaf serwerowych, który zamontowane są w siedzibie Sprzedającego oraz niektóre maszyny przekazywane tymczasowo klientom w celu przetestowania ich w swoim środowisku).

Sprzedawane składniki majątkowe stanowią jedynie część składników majątkowych posiadanych przez Sprzedającego. Po sprzedaży ww. składników majątkowych Sprzedający będzie kontynuował w większości dotychczasową działalność gospodarczą w oparciu o pozostałe składniki majątkowe i pozostałych pracowników.

W ramach transakcji Sprzedający nie przenosi na rzecz Kupującego żadnych zobowiązań związanych z prowadzoną przez Sprzedającego działalnością gospodarczą ani jakichkolwiek umów zawartych przez Sprzedającego ze swoimi kontrahentami.

Przejście własności składników majątkowych nastąpiło 1 stycznia 2017 r.

Po przejściu własności składników majątkowych na Kupującego, Kupujący przejął grupę pracowników Sprzedającego w trybie artykułu 231 kodeksu pracy, których zakres obowiązków ściśle związany był z przejmowaną działalnością, w tym produktami serwerowymi i ofertą produktów DCG.

Przejście pracowników nastąpiło w dniu 1 lutego 2017 r., czyli miesiąc po nabyciu przez Kupującego składników majątkowych. Przejęci pracownicy przez Kupującego do końca stycznia 2017 roku byli nadal zatrudnieni przez Sprzedającego i to Sprzedający wypłacił im za należne im wynagrodzenie za miesiąc styczeń. Po przejściu pracowników do Kupującego w trybie art. 23(1) Kodeksu pracy z dniem 1 lutego 2017 r., ich nowy pracodawca, czyli Kupujący wypłacał im wynagrodzenie począwszy od wynagrodzenia należnego za miesiąc luty 2017 r.

Zarówno składniki majątkowe zbywane przez Sprzedającego jak również pracownicy, którzy zostali przeniesieni w trybie art. 231 Kodeksu pracy, w ślad za składnikami majątkowymi nie byli w pełni wydzieleni organizacyjnie i finansowo w ramach struktury organizacyjnej Sprzedającego, tj. m.in. usługi przez nich świadczone przy wykorzystaniu składników majątkowych nie posiadały np. oddzielnego rachunku bankowego a przenoszeni pracownicy, byli w trakcie zatrudnienia u Sprzedającego kierowani do innych zadań niezwiązanych z ww. usługami. Oddział (Sprzedający) rozliczał świadczone przez siebie usługi zbiorczo, z całości przeprowadzonych operacji bez wydzielenia, jaka kwota dotyczy którego pionu operacji Dodatkowo, jak wskazano, w ramach jednego rachunku bankowego wykonywano wszystkie płatności niezależnie od źródła przychodu.

Transakcja nabycia składników majątkowych została podatkowo zakwalifikowana, jako transakcja sprzedaży i nabycia składników majątkowych niestanowiących przedsiębiorstwa ani jego zorganizowanej części, tj. opodatkowana podatkiem od towarów i usług.

W związku z powyższym, w zakresie podatku od towarów i usług opisem zadano następujące pytanie:

Czy transakcja sprzedaży Składników Majątkowych została prawidłowo opodatkowana przez Sprzedającego podatkiem od towarów i usług?

Zdaniem Zainteresowanych, zaistniała transakcja została prawidłowo rozliczona.

Zgodnie z art.. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług Przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa

Przedsiębiorstwo.

Ustawy podatkowe nie zawierają definicji legalnej przedsiębiorstwa, dlatego w tym celu należy odwołać się do definicji zawartej w art. 55¹ Kodeksu cywilnego, zgodnie z którym:

Przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej Obejmuje ono w szczególności:

oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
koncesje, licencje i zezwolenia;
patenty i inne prawa własności przemysłowej;
majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
tajemnice przedsiębiorstwa,
księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Zdaniem Wnioskodawców sprzedawane składniki majątkowe nie mogą zostać zakwalifikowane, jako przedsiębiorstwo w rozumieniu ww. definicji z uwagi na fakt. iż przedmiotem transakcji są jedynie komputery i sprzęt demonstracyjny DCG. W ramach transakcji nie zostały przeniesione żadne umowy, zobowiązania ani składniki niematerialne. W umowie kupna sprzedaży, strony umowy nie wspominają o przenoszeniu pracowników łącznie ze składnikami majątkowymi Jak wskazano, ich przeniesienie zostało zrealizowane po przejściu własności składników majątkowych.

Przeniesione składniki majątkowe bez umów oraz bez pracowników nie mogą służyć do prowadzenia (kontynuowania) działalności gospodarczej prowadzonej w ramach przedsiębiorstwa Sprzedającego Dodatkowo Sprzedający me wyzbywa się całości swoich składników majątkowych, lecz jedynie niewielkiej części Sprzedający nie przenosi na Kupującego żadnych umów ani zobowiązań Sprzedający, poza działalnością DCG będzie w dalszym ciągu kontynuował dotychczasową działalność w oparciu o pozostałe składniki majątkowe i pracowników, w związku z tym me można uznać, iż na mocy przedmiotowej transakcji wyzbył się on swego przedsiębiorstwa.

Zorganizowana część przedsiębiorstwa.

Ustawa o podatku od towarów i usług wprowadziła definicję legalną pojęcia zorganizowana część przedsiębiorstwa Zgodnie z tym przepisem przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Zdaniem Wnioskodawców, sprzedawane/nabywane składniki majątkowe nie stanowią zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Definicja zorganizowanej części przedsiębiorstwa wyraźnie wskazuje, iż niezbędne jest wydzielenie organizacyjne i finansowe w ramach istniejącego przedsiębiorstwa składników materialnych i niematerialnych. Dodatkowo definicja wyraźnie wskazuje na konieczność istnienia zobowiązań związanych ze składnikami majątkowymi i niemajątkowymi, bez których nie ma mowy o istnieniu "zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Jak słusznie wskazał Wojewódzki Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 23 lutego 2016 roku (I SA/Rz 19/16):

Składnik w postaci udziału w znaku towarowym oraz jeden pracownik wyodrębniony z przedsiębiorstwa skarżącego do obsługi umowy najmu tego znaku, nie stanowią zespołu składników materialnych i niematerialnych, który mógłby samodzielnie realizować określone zadania gospodarcze. Brak bowiem elementów takich jak środki trwałe, należności, środki finansowe do prowadzenia działalności itp. Tak określony przedmiot aportu nie spełnia przesłanki do uznania go za zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 710).

Co więcej jak zauważył Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku o sygnaturze III SA/Wa 2836/11 Podstawowe dla uznania, czy zbyciu podlega zorganizowana część przedsiębiorstwa jest kryterium funkcjonalne wskazujące, że zorganizowana część przedsiębiorstwa powinna stanowić część przedsiębiorstwa, prowadzonego przez podatnika, zdolną do samodzielnego działania.

Biorąc pod uwagę powyższe nie można uznać, że Składniki Majątkowe stanowią część przedsiębiorstwa, zdolną do samodzielnego działania. Jak wskazywano powyżej, przedmiotem zbycia są jedynie komputery oraz sprzęt demonstracyjny DCG. Składniki te w żadnym wypadku nie są zdolne do samodzielnego działania. Brak jest bowiem umów, należności, środków finansowych do prowadzenia działalności oraz m in. umów na świadczenie usług. Po nabyciu składników majątkowych Kupujący nie był w stanie działać i nie jest dotychczas w stanie bez podzlecania np. czynności administracyjnych oraz m in. bez podnajmu części biura od Sprzedającego.

Odnośnie przejścia pracowników w trybie art. 23(1) kodeksu pracy należy wskazać, iż formalne przejście to zostało dokonane miesiąc po przejściu własności Składników Majątkowych, tak więc ich przejście nie zostało dokonane formalnie wraz z nabyciem Składników Majątkowych. Analiza prawidłowości zastosowania podstawy prawnej z art. 23(1) kodeksu pracy do przejęcia pracowników przez Kupującego, znajduje się poza zakresem tego wniosku, gdyż dotyczy innej gałęzi prawa.

Abstrahując jednak od faktu, czy pracownicy przeszli w trybie art. 23(1) kodeksu pracy czy nie oraz czy przejście to ma związek z transakcją sprzedaży/nabycia Składników Majątkowych to w dalszym ciągu nie będzie to miało wpływy na uznanie, że Składniki Majątkowe w połączeniu bądź nie z przejętymi pracownikami nie tworzą przedsiębiorstwa ani zorganizowanej części przedsiębiorstwa z uwagi na brak istotnych elementów, takich jak umowy, środki finansowe, składniki niematerialne. Należy bowiem pamiętać, że prawo pracy jako odrębna gałąź prawa zawiera odrębne od prawa podatkowego definicje i nie należy ich utożsamiać z definicjami zawartymi w przepisach prawa podatkowego. W potocznym rozumieniu częścią zakładu pracy (w rozumieniu przepisów kodeksu pracy) jest każdy jego składnik, np. lokal, maszyna, określone prawo majątkowe itd. Części zakładu pracy w rozumieniu art. 231 § 1 KP nie można utożsamiać wyłącznie ze składnikami materialnymi, ponieważ mogą ją także stanowić zadania pracodawcy (wyr. SN z 7.2.2007 r., I PK 212/06, OSNP 2008, Nr 5-6, poz. 66). Zatem przejęcie zakładu pracy ma miejsce nie tylko przy przekazaniu składników majątkowych, ale także przy przejęciu zadań zakładu (wyr. SN z 9.12.2004 r., I PK 103/04, OSN 2005, Nr 15, poz. 220). Ocena, że doszło do przejścia części zakładu pracy na nowego pracodawcę, zależy od ustalenia, iż przejął on w faktyczne władanie część zadania lub zadań, stanowiących placówkę zatrudnienia, a więc w zakresie pozwalającym na wykonywanie obowiązków pracowniczych. Nie musi to polegać na nabyciu przedsiębiorstwa lub jego części oraz nie zależy od rodzaju czynności prawnej, na podstawie której następuje (wyr. SN z 15.9.2006 r., I PK 75/06, OSNP 2007, Nr 17- 18, poz. 250).

Powyższe wskazuje, że definicja zorganizowanej części przedsiębiorstwa zawarta w przepisach podatkowych, od których zależy prawidłowa kwalifikacja dokonanej transakcji za gruncie ustawy o VAT jest całkowicie niezależna od kwalifikacji dokonanej na gruncie Kodeksu pracy i uznania, że pracownicy przeszli w trybie art. 23(1) kodeksu pracy. Biorąc powyższe pod uwagę możliwa jest prawnie sytuacja, jaka zaistniała w niniejszym stanie faktycznym, że z podatkowego punktu widzenia mamy do czynienia jedynie ze sprzedażą składników majątkowych nie tworzących przedsiębiorstwa ani jego zorganizowanej części podczas gdy z punktu widzenia prawa pracy przejście pracowników w dniu 1 lutego 2017 roku bez jakichkolwiek składników majątkowych mogło być uznane za przejście zakładu pracy w rozumieniu przepisów kodeksu pracy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Zainteresowanych w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, zgodnie z art. 7 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Towarami stosownie do art. 2 pkt 6 cyt. ustawy są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 6 pkt 1 ustawy, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do niej nie definiują pojęcia przedsiębiorstwo, należy więc odwołać się odpowiednio do przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r., poz. 459 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 55¹ Kodeksu cywilnego, przedsiębiorstwo stanowi zorganizowany zespół składników niematerialnych i materialnych przeznaczony do prowadzenia działalności gospodarczej, który obejmuje w szczególności:

oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
koncesje, licencje i zezwolenia;
patenty i inne prawa własności przemysłowej;
majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
tajemnice przedsiębiorstwa;
księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Przedsiębiorstwo jako przedmiot zbycia, musi stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym, co oznacza, że najistotniejsze dla przedmiotowego zagadnienia jest ustalenie, czy zbywany majątek stanowi na tyle zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, że zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu. W tym miejscu należy zaznaczyć, że zgodnie z art. 552 Kodeksu cywilnego, czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

Natomiast w art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług, ustawodawca zdefiniował zorganizowaną część przedsiębiorstwa jako organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Zatem, aby można było uznać, że mamy do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, muszą być łącznie spełnione następujące warunki:

zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązania) musi być organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie;
o wyodrębnieniu finansowym może świadczyć nie tylko samodzielne sporządzanie bilansu przez oddział, ale każde wyodrębnienie, na podstawie którego można poznać sytuację finansową części przedsiębiorstwa, które będzie przedmiotem zbycia;
wyodrębnione składniki muszą być przeznaczone do realizacji określonych zadań gospodarczych;
po wyodrębnieniu część przedsiębiorstwa musi być niezależnym przedsiębiorstwem samodzielnie realizującym te zadania.

Oznacza to, że zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których w przyszłości będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz pewnym zorganizowanym zespołem tych składników. Podstawowym wymogiem jest więc to, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa stanowiła zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań). Warunkiem niezbędnym jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie, które to wydzielenie ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej.

O wyodrębnieniu organizacyjnym można mówić, gdy zorganizowana część przedsiębiorstwa stanowi odrębną jednostkę organizacyjną w strukturze tego przedsiębiorstwa, np. dział, wydział, oddział itp. Takie organizacyjne wydzielenie powinno być dokonane na podstawie statutu, regulaminu lub aktu o podobnym charakterze. Ocena ta musi być dokonywana według podstawowego kryterium tj. ustalenia jaką rolę składniki majątkowe i związane z nimi prawa materialne odgrywały w funkcjonowaniu dotychczasowego przedsiębiorstwa (na ile stanowiły wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość).

Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację w której przez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Wyodrębnienie funkcjonalne należy natomiast rozumieć jako przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych. Zorganizowana część przedsiębiorstwa musi stanowić funkcjonalnie odrębną całość obejmować elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służy w strukturze przedsiębiorstwa.

Zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest zatem dowolnym zbiorem składników majątkowych (materialnych i niematerialnych) wchodzących w skład przedsiębiorstwa, ale wyodrębnionym organizacyjnie, finansowo i funkcjonalnie zespołem tych składników, zdolnym do bycia oddzielnym przedsiębiorstwem, samodzielnie realizującym określone zadania gospodarcze. Aby zatem część mienia przedsiębiorstwa mogła być uznana za jego zorganizowaną część, musi ona obiektywnie oceniając posiadać potencjalną zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca prowadzący w Polsce działalność gospodarczą za pośrednictwem oddziału L. T. B. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością oddział w Polsce (Sprzedający) oraz L. G. T. P. Sp. z o.o. (Kupujący) zawarły umowę, na mocy której, Sprzedający sprzedał a Kupujący nabył grupę składników majątkowych Sprzedającego. Wskazane składniki majątkowe nabyte przez Kupującego, związane były z prowadzeniem działalności sprzedażowej produktów serwerowych, przechowywania danych (storage) i związanych z tym produktów oprogramowania (software) oraz usług z tym związanych (D.C.G. DCG) (Składniki Majątkowe). Wskazane składniki majątkowe to komputery wykorzystywane przez pracowników (przejętych w późniejszym terminie przez Kupującego) do wykonywania ich obowiązków służbowych, oraz sprzęt demonstracyjny DCG (tj. sprzęt wykorzystywany stricte w celu prezentacji potencjalnym klientom wyglądu/możliwych konfiguracji/działania określonej grupy produktowej; w skład sprzętu demonstracyjnego wchodzi szereg szaf serwerowych, który zamontowane są w siedzibie Sprzedającego oraz niektóre maszyny przekazywane tymczasowo klientom w celu przetestowania ich w swoim środowisku). Sprzedawane składniki majątkowe stanowią jedynie część składników majątkowych posiadanych przez Sprzedającego. Po sprzedaży ww. składników majątkowych Sprzedający będzie kontynuował w większości dotychczasową działalność gospodarczą w oparciu o pozostałe składniki majątkowe i pozostałych pracowników.

Po przejściu własności składników majątkowych na Kupującego, Kupujący przejął grupę pracowników Sprzedającego w trybie artykułu 23(1) kodeksu pracy, których zakres obowiązków ściśle związany był z przejmowaną działalnością, w tym produktami serwerowymi i ofertą produktów DCG. Przejście pracowników nastąpiło miesiąc po nabyciu przez Kupującego składników majątkowych. Przejęci pracownicy przez Kupującego do końca stycznia 2017 roku byli nadal zatrudnieni przez Sprzedającego i to Sprzedający wypłacił im za należne im wynagrodzenie za miesiąc styczeń. Po przejściu pracowników do Kupującego w trybie art. 23(1) Kodeksu pracy z dniem 1 lutego 2017 r., ich nowy pracodawca, czyli Kupujący wypłacał im wynagrodzenie począwszy od wynagrodzenia należnego za miesiąc luty 2017 r. Zarówno składniki majątkowe zbywane przez Sprzedającego jak również pracownicy, którzy zostali przeniesieni w trybie art. 23(1) Kodeksu pracy, w ślad za Składnikami Majątkowymi nie byli w pełni wydzieleni organizacyjnie i finansowo w ramach struktury organizacyjnej Sprzedającego, tj. m.in. usługi przez nich świadczone przy wykorzystaniu składników majątkowych nie posiadały np. oddzielnego rachunku bankowego a przenoszeni pracownicy, byli w trakcie zatrudnienia u Sprzedającego kierowani do innych zadań niezwiązanych z ww. usługami. Oddział (Sprzedający) rozliczał świadczone przez siebie usługi zbiorczo, z całości przeprowadzonych operacji bez wydzielenia, jaka kwota dotyczy którego pionu operacji Dodatkowo, jak wskazano, w ramach jednego rachunku bankowego wykonywano wszystkie płatności niezależnie od źródła przychodu.

W pierwszej kolejności rozstrzygnięcia wymaga, czy przedmiotowa transakcja będzie sprzedażą przedsiębiorstwa bądź zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Jak wynika z treści wniosku, transakcja nie objęła istotnych składników majątkowych służących do prowadzenia działalności gospodarczej, o których stanowi art. 55¹ Kodeksu cywilnego. Sprzedający sprzedał, a Kupujący nabył grupę składników majątkowych Sprzedającego. Sprzedawane składniki majątkowe stanowią jedynie część składników majątkowych posiadanych przez Sprzedającego. Kupujący przejął grupę pracowników Sprzedającego w trybie artykułu 231 kodeksu pracy, których zakres obowiązków ściśle związany był z przejmowaną działalnością, w tym produktami serwerowymi i ofertą produktów DCG. Wskazane składniki majątkowe to komputery wykorzystywane przez pracowników (przejętych w późniejszym terminie przez Kupującego) do wykonywania ich obowiązków służbowych, oraz sprzęt demonstracyjny DCG (tj. sprzęt wykorzystywany stricte w celu prezentacji potencjalnym klientom wyglądu/możliwych konfiguracji/działania określonej grupy produktowej; w skład sprzętu demonstracyjnego wchodzi szereg szaf serwerowych, który zamontowane są w siedzibie Sprzedającego oraz niektóre maszyny przekazywane tymczasowo klientom w celu przetestowania ich w swoim środowisku). W ramach transakcji Sprzedający nie przenosi na rzecz Kupującego żadnych zobowiązań związanych z prowadzoną przez Sprzedającego działalnością gospodarczą ani jakichkolwiek umów zawartych przez Sprzedającego ze swoimi kontrahentami.

W konsekwencji, opisany przedmiot transakcji nie może być uznany za przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55¹ Kodeksu cywilnego. Przedmiotu niniejszej sprzedaży nie można uznać za zorganizowany zespół składników niematerialnych i materialnych, o którym mowa w tym przepisie.

Zbycie nieruchomości nie będzie również stanowić zorganizowanej części przedsiębiorstwa ze względu na niespełnienie przesłanek zawartych w art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług. Jak wskazał Wnioskodawca, zarówno składniki majątkowe zbywane przez Sprzedającego jak również pracownicy, którzy zostali przeniesieni w trybie art. 231 Kodeksu pracy, w ślad za składnikami majątkowymi nie byli w pełni wydzieleni organizacyjnie i finansowo w ramach struktury organizacyjnej Sprzedającego, tj. m.in. usługi przez nich świadczone przy wykorzystaniu składników majątkowych nie posiadały np. oddzielnego rachunku bankowego a przenoszeni pracownicy, byli w trakcie zatrudnienia u Sprzedającego kierowani do innych zadań niezwiązanych z ww. usługami. Sprzedający rozliczał świadczone przez siebie usługi zbiorczo, z całości przeprowadzonych operacji bez wydzielenia, jaka kwota dotyczy którego pionu operacji Dodatkowo, jak wskazano, w ramach jednego rachunku bankowego wykonywano wszystkie płatności niezależnie od źródła przychodu. W ramach transakcji Sprzedający nie przeniósł na Kupującego żadnych zobowiązań.

Przedmiot dostawy nie został organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie Sprzedającego, ponieważ nie obejmował wszystkich elementów niezbędnych do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych przez Kupującego.

W tak przedstawionych okolicznościach sprawy należy uznać, że skoro przedmiot transakcji nie wykazywał odrębności organizacyjnej, ani finansowej oraz nie stanowi zespołu składników majątkowych wraz ze zobowiązaniami, który mogłyby funkcjonować jako niezależne przedsiębiorstwo, samodzielnie realizujące określone cele gospodarcze, to nie będzie mógł zostać uznany za zorganizowaną część przedsiębiorstwa, o której mowa w art. 2 pkt 27e ustawy o VAT.

Zatem przedmiot Transakcji w świetle przedstawionych okoliczności nie może zostać uznany ani za przedsiębiorstwo w rozmienieniu art. 55¹ Kodeksu cywilnego ani za zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o VAT.

W konsekwencji, skoro przedmiot sprzedaży nie będzie stanowił ani przedsiębiorstwa ani zorganizowanej części przedsiębiorstwa, jego sprzedaż nie będzie podlegała wyłączeniu z opodatkowania na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Tym samym, transakcja sprzedaży składników majątkowych będzie stanowiła odpłatną dostawę towarów tj. czynność objętą przedmiotowym zakresem opodatkowania określoną w art. 5 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT.

Tym samym, stanowisko Zainteresowanych jest prawidłowe.

Końcowo informuje się, że w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Podkreślić należy, że Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach stanu faktycznego podanego przez Wnioskodawcę. Zatem w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, to interpretacja nie wywoła skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Zainteresowanych i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Źródło: INFOR

Newsletter

Drukuj

Skopiuj link

Zgłoś błąd na stronie