Interpretacja indywidualna z dnia 07.11.2017, sygn. 0114-KDIP1-3.4012.235.2017.2.KC, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Temat interpretacji

W zakresie dokumentowania przenoszonych kosztów konwoju i asysty dla komornika oraz dokumentowania przenoszonych kosztów paliwa, usług holowania, parkowania.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Strony przedstawione we wniosku z dnia 12 lipca 2017 r. (data wpływu 18 lipca 2017 r.), uzupełnione pismem z dnia 16 października 2017 r. (data wpływu 20 października 2017 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z dnia 4 października 2017 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług jest:

• prawidłowe w zakresie dokumentowania przenoszonych kosztów konwoju i asysty dla komornika,
• nieprawidłowe w zakresie dokumentowania przenoszonych kosztów paliwa, usług holowania, parkowania.

UZASADNIENIE

W dniu 18 lipca 2017 r. wpłynął ww. wniosek Strony o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawidłowego dokumentowania przenoszonych kosztów paliwa, usług parkowania holowania oraz konwojowania i asysty komornikowi. Złożony wniosek został uzupełniony pismem z dnia 16 października 2017 r. (data wpływu 20 października 2017 r.) w odpowiedzi na wezwanie tutejszego Organu z dnia 4 października 2017 r. (skutecznie doręczone w dniu 9 października 2017 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jako jednostka jest umundurowaną i uzbrojoną formacją służącą społeczeństwu i przeznaczoną do ochrony bezpieczeństwa ludzi oraz do utrzymania bezpieczeństwa i porządku publicznego. Wnioskodawca, zgodnie z art. 6 ustawy o Policji, powołuje i odwołuje minister właściwy do spraw wewnętrznych. Policja jest organem administracji rządowej.

Wnioskodawca od dnia 1 lipca 2007 jest czynnym podatnikiem VAT w ramach czynności wynikających z zawartych umów cywilnoprawnych wykraczających poza statutowe zadania. Wnioskodawca jest dysponentem środków budżetowych III stopnia.

W celu realizacji ustawowych zadań Policja zleca innym podmiotom gospodarczym m.in. usługi holowania, parkowania. Płatność za te usługi realizowana jest na podstawie wystawianych faktur VAT. Wielokrotnie Wnioskodawca wykonuje zadania zlecone na rzecz innych jednostek policji które są odrębnymi dysponentami środków budżetowych i odrębnymi płatnikami podatku VAT. Zadania te nadal mieszczą się w ramach ustawowych zadań policji. W związku z tym, że Wnioskodawca ponosi koszty z tego tytułu występuje do zlecających jednostek policji o refundację ponoszonych kosztów. Wnioskodawca do dnia 30 czerwca 2017 wystawiała noty księgowe, na podstawie których inna jednostka refundowała koszty poniesione przez tutejszą jednostkę na jej rzecz. Zarówno jedna jak i druga Komenda wykonuje czynności holowania, parkowania oraz przewozu pojazdów w ramach wzajemnej pomocy prawnej - są to działania statutowe Policji. Ponadto Policja realizuje na polecenie Sądów konwoje osób zatrzymanych i tymczasowo aresztowanych. Za przeprowadzone konwoje dokonuje obciążenia kosztami wyliczonymi na podstawie art. 5 ust 1 pkt 4 Ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych oraz Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 18 czerwca 2003 r. w sprawie wysokości i sposobu wyliczania wydatków Skarbu Państwa w postępowaniu karnym. Na podstawie Rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 28 stycznia 2002 r. z późniejszymi zmianami w sprawie udzielania pomocy lub asystowania komornikowi przez Policję lub Straż Graniczna przy wykonywaniu czynności egzekucyjnych Policja obciąża komornika kosztami w tego tytułu na podstawie noty księgowej.

Obecnie tj. od 1 lipca 2017 Rozporządzenie Ministra Rozwoju i Finansów z dnia 27 grudnia 2016 r. uchyla § 3 ust.1 pkt 7 w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2013 r. w sprawie zwolnień od podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania tych zwolnień.

W piśmie z dnia 16 października 2017 r. (data wpływu 20 października 2017 r. ) stanowiącym odpowiedź na wezwanie Organu z dnia 5 października 2017 r. Wnioskodawca wskazał, że:

Wnioskodawca refundacji ponoszonych kosztów dokonuje w oparciu o Zarządzenie nr 25 Komendanta Głównego Policji z dnia 23 lipca 2015 r. w sprawie niektórych form organizacji i ewidencji czynności dochodzeniowo-śledczych Policji oraz przechowywania przez Policję dowodów rzeczowych uzyskanych w postępowaniu karnym.

Są to zadania wynikające z art. 1 ust. 2, art. 14 ustawy o Policji z dnia 6 kwietnia 1990 r.( Dz. U. z 1990 r., Nr 30, poz.179 z późn. zm.), oraz przepisów ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. Kodeks Postępowania Karnego ( Dz. U. z 1997 r., Nr 89, poz. 555, z późn. zm.) a także na podstawie ustawy z dnia 24 sierpnia 2001 r. Kodeks postępowania w sprawach o wykroczenie (Dz. U. z 2001 r., Nr 106, poz. 1148 z późn. zm.).

Zadania na rzecz innych jednostek realizowane są w oparciu o zgłaszane przez nich potrzeby w ramach tzw. pomocy prawnej. Wówczas jednostka otrzymująca zlecenie w tym przypadku Wnioskodawca realizuje je w oparciu o zawarte umowy z podmiotami zewnętrznymi w zakresie np. parkowania, holowania. Ponadto dokonuje wyliczenia faktycznie poniesionych kosztów związanych ze zużyciem paliwa na realizację zadania.

Po zakończeniu pomocy prawnej Wnioskodawca dokonuje rozliczenia faktycznych pełnych kosztów, które poniesione zostały na ten cel. W każdym złożonym przez jednostkę zleceniu mogą być wykonywane różne czynności pociągające za sobą inne rodzajowo koszty np. koszty stawiennictwa świadka, koszty okazania, delegacje i inne. W związku z tym zawarcie we wniosku określenia inne będzie odnosić się do m. in. takich kosztów. Trudno na obecnym etapie numeratywnie wymienić inne koszty. Są one indywidualne do każdej sprawy. Najczęściej powtarzalne są koszty parkowania, holowania, paliwa. Następnie zgodnie w ww. Zarządzeniem Komenda ma obowiązek obciążenia kosztami jednostkę zlecającą.

Należy zaznaczyć, że pomimo że jest to jednostka policji realizująca tożsame zadania wynikające z ustawy o Policji, to jest to odrębny dysponent środków budżetowych w myśl ustawy o finansach publicznych (Dz. U. z 2009 r., Nr 157, poz. 1240, z późn. zm.) a także odrębny podatnik podatku VAT, w myśl ustawy o podatku VAT (Dz. U. z 2004 r., Nr 54, poz. 535, z późn.zm ).

Policja realizuje też na polecenie Sądów konwoje osób zatrzymanych i tymczasowo aresztowanych. Za przeprowadzone konwoje dokonuje obciążenia kosztami wyliczonymi na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz. U. z 2005 r., Nr 167, poz. 1398, z późn. zm.) oraz Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 18 czerwca 2003 r. w sprawie wysokości i sposobu wyliczania wydatków Skarbu Państwa w postępowaniu karnym (Dz. U. z 2003 r., Nr 108, poz. 1026, z późn. zm.).

Realizowanie poleceń sądów, prokuratora jest ustawowym zadaniem Policji i wynika z art. 14 ust. 2 ustawy o Policji. Na podstawie Rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 28 stycznia 2002 r. w sprawie udzielania pomocy lub asystowania komornikowi przez Policję lub Straż Graniczną przy wykonywaniu czynności egzekucyjnych (Dz. U. z 2002 r., Nr 10, poz. 106), Policja obciąża komornika kosztami z tego tytułu.

Czynności związane z obciążaniem kosztami (refundacją) innej jednostki policji, konwojem osób realizowanych na polecenie sądu, prokuratora a także czynności w ramach asysty komorniczej nie powinny być kwalifikowane jako zobowiązania cywilnoprawne. Zgodnie z art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług, nie uznaje się za podatnika organów obsługujących władzę publiczną w zakresie zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa dla realizacji których zostały one powołane z wyjątkiem czynności wykonywanych na podstawie umów cywilnoprawnych. Powodem realizacji wskazanych powyżej zadań są obowiązki wynikające z przepisów prawa i nałożonych na organizację obowiązków a nie czynność cywilnoprawna zawarta w trybie ustawy Kodeks Cywilny.

W związku z tym bezpodstawnym jest wystawianie faktur VAT ponieważ w pełni wyczerpuje to przesłanki zawarte w art. 15 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z ustawą o Policji - art. 14, Policja realizuje czynności operacyjno-rozpoznawcze, dochodzeniowo-śledcze i administracyjno-porządkowe. Laboratorium Kryminalistyczne Policji realizuje zadania na rzecz jednostek i komórek organizacyjnych Policji a także na polecenia sądów i prokuratur czynności w zakresie dochodzeniowo-śledczym tj. przeprowadza badania, wydaje w tym zakresie ekspertyzy wykorzystywane w procesie śledczym.

Za wykonane zadania Laboratorium Kryminalistyczne Komendy Policji wystawia rachunki dla Prokuratury bądź Sądu tj. odrębnych dysponentów środków budżetowych. LK KWP wystawia rachunki za poniesione koszty wykonanych badań. Do kosztów tych zalicza się koszty osobowe, koszty bezpośrednie i koszty pośrednie. Koszty osobowe stanowią wynagrodzenie biegłego. Szczegółowa kalkulacja kosztów osobowych określona jest w Rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z dnia 24 kwietnia 2013 r. (Dz. U. z 2013 r., poz. 518) oraz ustawie Kodeks postępowania karnego z dnia 31 sierpnia 2012 r. (Dz. U. z 2012 r., poz. 1101). Koszty bezpośrednie to koszty stanowiące wartość zużytych materiałów i odczynników, utrzymanie i opieka weterynaryjna psów służbowych, koszty podróży służbowych. Koszty pośrednie to ryczałtowo określone koszty eksploatacji sprzętu badawczego, koszty utrzymania obiektu i taboru samochodowego, koszty kancelaryjno-biurowe oraz koszty nadzoru nad technikami kryminalistyki. Do kosztów pośrednich kancelaryjnych wchodzą też koszty listów oraz paczek.

Za czynności, stanowiące statutowe działania Policji opisane w odpowiedzi na punkt 1, 2 Komenda do dnia 30 czerwca 2017 r., wystawiała noty księgowe. Natomiast za czynności wykonane przez Laboratorium Kryminalistyczne na rzecz innych jednostek do dnia 30 czerwca 2017 r. były wystawiane rachunki. W przypadku realizowania zadań wykraczających poza działalność statutową ale realizowaną na rzecz innych jednostek budżetowych np. ABW były do dnia 30 czerwca 2017 r. wystawiane faktury ze stawką zwolnione. Były to faktury dotyczące refundacji kosztów wynikających z korzystania z pomieszczeń np. za energię elektryczną zużytą przez inną jednostkę budżetową w wynajmowanym pomieszczeniu służbowym czyli stosowano zwolnienie wskazane w par. 3 ust. 1 pkt 7 rozporządzenia MF z dnia 20 grudnia 2013 r. ( Dz. U. z 2013 r., poz. 1722 z późn. zm.).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Komenda Policji jeżeli obciąża inną Komendę Policji, Sąd, komornika lub inną jednostkę budżetową za działania realizowane w ramach pomocy prawnej dotyczącą refundacji kosztów tj. holowanie, parkowanie, paliwo, konwoje, asysta i inne, powinna wystawiać fakturę VAT ze stawką VAT właściwą dla danej usługi, czy może w dalszym ciągu wystawiać noty księgowe?

Zdaniem Wnioskodawcy;

Komenda Policji stoi na stanowisku, że uchylenie przepisu o zwolnieniach usług świadczonych pomiędzy jednostkami budżetowymi nie dotyczy statutowych działań Policji tj. m.in. parkowania, holowania, zużycia paliwa do przewozu parkowanych i holowanych pojazdów, konwoje, asysta i inne wykonywanych w ramach działań pomocy prawnej pomiędzy jednostkami Policji. W związku z tym zasadne jest obciążanie się notami.

W piśmie z dnia 16 października 2017 r. (data wpływu 20 października 2017 r. ) stanowiącym odpowiedź na wezwanie Organu z dnia 5 października 2017 r. Komenda uzupełniła swoje stanowisko i wskazała, że jej zdaniem, za wykonane czynności wynikające z ustawowych zadań Policji tj. ustawy o Policji i innych przepisów wskazanych w opisie stanu faktycznego korzystające do dnia 30 czerwca 2017 r. ze zwolnienia na podstawie Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2003 r. w sprawie zwolnień od podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania tych zwolnień, powinny być wystawiane nadal noty księgowe.

Zdaniem Komendy, uchylenie przepisu o zwolnieniu usług świadczonych pomiędzy jednostkami budżetowymi tj. Rozporządzenie Ministra Rozwoju i Finansów z dnia 27 grudnia 2016 r., poz. 2302, nie dotyczy statutowych działań Policji tj. parkowania, holowania, zużycia paliwa do przewozu parkowanych i holowanych pojazdów, konwojów, asysty, czynności realizowanych przez Laboratorium Kryminalistyczne w celach określonych w art. 14 ustawy o Policji. Refundowane koszty są kosztami dokładnie w takiej wysokości, jakie zostały poniesione. Nie chodzi tu o działania pozastatutowe Policji tzn. takie, związane ze zwykłym funkcjonowaniem jednostki. Dochód budżetu Państwa nie zostanie w żaden sposób uszczuplony. Czynności wykonywane przez Policję w ramach jej statutowych działań nie są zdaniem Komendy Policji ani usługą ani towarem, o których mówi ustawa z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Realizując statutowe działania Policja jako świadczący nie działa w charakterze podatnika, brak tu przesłanek do traktowania tych działań jako stosunków cywilnoprawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe w zakresie dokumentowania przenoszonych kosztów konwoju i asysty dla komornika oraz jest nieprawidłowe w zakresie dokumentowania przenoszonych kosztów paliwa, usługi holowania i parkowania.

Zgodnie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Natomiast przez świadczenie usług w świetle art. 8 ust. 1 ustawy rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ().

Z powyższego wynika, że w rozumieniu przepisu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usługi należy rozumieć każde zachowanie się na rzecz innego podmiotu. Na zachowanie to składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innego podmiotu), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy).

Z tak szeroko sformułowanej definicji wynika, że przez pojęcie świadczenia usług należy rozumieć przede wszystkim określone zachowanie się podatnika na rzecz innego podmiotu, które wynika z dwustronnego stosunku zobowiązaniowego, zakładającego istnienie podmiotu będącego odbiorcą (nabywcą usługi), jak również podmiotu świadczącego usługę. Przy czym, o ile dane zachowanie podatnika mieści się w ustawowej definicji świadczenia usług, to - co do zasady - niezbędnym elementem do uznania tego zachowania za czynność podlegającą opodatkowaniu jest spełnienie przesłanki odpłatności (wynagrodzenie za usługę).

Taka konstrukcja definicji świadczenia usług jest wyrazem zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji dokonywanych w ramach profesjonalnego obrotu gospodarczego.

W myśl art. 8 ust. 2a ustawy, w przypadku, gdy podatnik działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że podatnik ten sam otrzymał i wyświadczył te usługi. Oznacza to, że koszty niektórych usług, gdzie odbiorcą jest inny podmiot niż podmiot obciążany przez świadczącego usługę, mogą być w ramach zawartych umów przenoszone na faktycznego odbiorcę. Dotyczy to sytuacji, w której podatnik kupuje usługę, a następnie w stanie nieprzetworzonym odsprzedaje ją innemu podmiotowi. Przeniesienie ciężaru kosztów na inną osobę, nie może być zatem w żaden inny sposób potraktowane niż jako świadczenie usługi w tym samym zakresie.

Powyższy przepis stanowi implementację art. 28 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, s. 1, z późn. zm.) zwanej dalej Dyrektywą. Zgodnie z tym artykułem, w przypadku, kiedy podatnik działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że podatnik ten nabył i wyświadczył te usługi.

Art. 15 ust. 1 ustawy wskazuje, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pod pojęciem działalności gospodarczej, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W art. 15 ust. 6 ustawy stwierdza się, że nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Oznacza to, że ww. organ będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz, gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.

Ustawa o podatku od towarów i usług nie zawiera definicji organów władzy publicznej. Pod tym pojęciem należy rozumieć organy władzy ustawodawczej, sądowniczej i wykonawczej, w tym organy administracji publicznej, rządowej i samorządowej, powołane w Konstytucji RP, ustawach lub na ich podstawie, których wykonywane w określonych formach czynności uważane są za działania państwa lub jednostki samorządu terytorialnego.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest umundurowaną i uzbrojoną formacją służącą społeczeństwu i przeznaczoną do ochrony bezpieczeństwa ludzi oraz do utrzymania bezpieczeństwa i porządku publicznego. Wnioskodawca jest organem administracji rządowej, czynnym podatnikiem VAT w ramach czynności wynikających z zawartych umów cywilnoprawnych wykraczających poza statutowe zadania.

Wnioskodawca, w celu realizacji ustawowych zadań zleca innym podmiotom gospodarczym m.in. usługi holowania, parkowania. Płatność za te usługi realizowana jest na podstawie wystawianych faktur VAT. Wnioskodawca ponosi koszty z tego tytułu i występuje do innych zlecających jednostek policji o refundację ponoszonych kosztów. Wnioskodawca wykonuje czynności holowania, parkowania oraz przewozu pojazdów w oparciu o zgłaszane przez inne jednostki policji potrzeby w ramach tzw. pomocy prawnej. Ponadto Wnioskodawca dokonuje wyliczenia faktycznie poniesionych kosztów związanych z zużyciem paliwa na realizację zadania.

Z wniosku wynika również, że Wnioskodawca realizuje na polecenie sądów konwoje osób zatrzymanych i tymczasowo aresztowanych jak również zapewnia asystę komornikowi przy wykonywaniu czynności egzekucyjnych. Za przeprowadzone konwoje obciąża kosztami wyliczonymi na podstawie art. 5 ust 1 pkt 4 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych oraz Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 18 czerwca 2003 r. w sprawie wysokości i sposobu wyliczania wydatków Skarbu Państwa w postępowaniu karnym. Na podstawie Rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 28 stycznia 2002 r. z późniejszymi zmianami w sprawie udzielania pomocy lub asystowania komornikowi przez Policję lub Straż Graniczna przy wykonywaniu czynności egzekucyjnych Wnioskodawca obciąża komornika kosztami z tego tytułu na podstawie noty księgowej.

Wnioskodawca podał również, że do dnia 30 czerwca 2017 r. wystawiał na rzecz innych jednostek policji jak również komornika noty księgowe.

Wątpliwości Wnioskodawcy wiążą się z ustaleniem, czy refundacja, na inne jednostki policji, takich kosztów jak: holowanie, parkowanie, paliwo jak również obciążenia ponoszonymi kosztami konwoju i asysty sądów, prokuratorów i komorników, powinno być udokumentowane poprzez wystawienie faktury ze stawką VAT właściwą dla danej usługi, czy może w dalszym ciągu być udokumentowane notą księgową.

Jak wskazano powyżej, art. 15 ust. 6 ustawy wyłącza z grona podatników podatku VAT organy władzy publicznej oraz urzędy obsługujące te organy w zakresie zadań nałożonych odrębnymi przepisami, dla realizacji których zostały te podmioty powołane, z wyjątkiem czynności wykonywanych na podstawie umów cywilnoprawnych.

Należy podkreślić, że podmioty prawa publicznego uważane są za podatników tylko wówczas, gdy podejmują takie działania lub dokonują takich transakcji, w odniesieniu, do których wykluczenie ich z tej kategorii, prowadziłoby do znaczących zakłóceń konkurencji.

Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Wnioskodawca w zakresie przenoszenia na inną jednostkę policji kosztów związanych z paliwem, usług parkowania czy holowania pojazdów zachowuje się nie jak organ władzy, lecz jak podmiot gospodarczy (przedsiębiorca) w stosunku do tych transakcji, ponieważ te same transakcje mogą być wykonywane przez podmioty prywatne (np. przedsiębiorców).

Jak wskazał Wnioskodawca, czynności polegające na odsprzedaży usług holowania, parkowania i paliwa na rzecz innych jednostek policji nie są wykonywane jako zadania nałożone odrębnymi przepisami prawa z zakresu administracji rządowej. Czynności te jak wyjaśnił Wnioskodawca, są wykonywane na mocy wytycznych i wewnętrznych aktów prawnych. A zatem skoro Wnioskodawca w tym zakresie nie działa na podstawie odrębnych przepisów, dla realizacji których został powołany, to w tym w tym przypadku należy traktować go jako podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy. Dochodzi tu zatem do czynności dostawy towarów i świadczenia usług, bowiem ma miejsce czynność odpłatna pomiędzy dwoma odrębnymi podmiotami, podatnikami podatku VAT.

Oznacza to, że czynność przeniesienia kosztów na inną jednostkę policji powinna zostać udokumentowana poprzez wystawienie faktury ze stawką właściwą dla danej (refakturowanej) usługi bądź towaru.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie należy uznać za nieprawidłowe.

Natomiast czynności wykonywane na rzecz sądów, prokuratury i komornika w zakresie konwoju i asysty należy uznać za czynności wykonywane przez Wnioskodawcę jako organ władzy publicznej, a tym samym wyłączone z zakresu działania ustawy o VAT. Czynności te są bowiem wykonywane na podstawie odrębnych przepisów prawa, które nakładają na Wnioskodawcę takie obowiązki.

Na podstawie art. 14 ust. 2 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (Dz.U. 1990 nr 30 poz. 179), wskazuje się, że Policja wykonuje również czynności na polecenie sądu, prokuratora, organów administracji państwowej i samorządu terytorialnego w zakresie, w jakim obowiązek ten został określony w odrębnych ustawach.

I tak w ustawie z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz. U. z 2005 r. Nr 167, poz. 1398) stwierdza się w art. 2 ust. 1, że koszty sądowe obejmują opłaty i wydatki. Z kolei art. 5 tej ustawy zawiera katalog tych wydatków, które obejmują w szczególności:

1. koszty podróży strony zwolnionej od kosztów sądowych związane z nakazanym przez sąd jej osobistym stawiennictwem;
2. zwrot kosztów podróży i noclegu oraz utraconych zarobków lub dochodów świadków;
3. wynagrodzenie i zwrot kosztów poniesionych przez biegłych, tłumaczy oraz kuratorów ustanowionych dla strony w danej sprawie;

3a) zryczałtowane koszty przeprowadzenia dowodu z opinii opiniodawczego zespołu sądowych specjalistów;

1. wynagrodzenie należne innym osobom lub instytucjom oraz zwrot poniesionych przez nie kosztów;
2. koszty przeprowadzenia innych dowodów;
3. koszty przewozu zwierząt i rzeczy, utrzymywania ich lub przechowywania;
4. ryczałty należne kuratorom sądowym za przeprowadzenie wywiadu środowiskowego w sprawach: o unieważnienie małżeństwa, o rozwód oraz separację, a także za uczestniczenie przy ustalonych przez sąd kontaktach rodziców z dziećmi;
5. koszty wystawienia zaświadczenia przez lekarza sądowego;
6. koszty mediacji prowadzonej na skutek skierowania przez sąd.
   
   

W rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z dnia 18 czerwca 2003 r. w sprawie wysokości i sposobu obliczania wydatków Skarbu Państwa w postępowaniu karnym (Dz.U. z 2013 r., poz. 663) wskazuje się w § 2 ust. 1, że ryczałt za sprowadzenie i przewóz jednej osoby na żądanie sądu lub organu prowadzącego postępowanie przygotowawcze, w granicach jednej miejscowości, wynosi 20 zł.

W przywołanym przez Wnioskodawcę Rozporządzeniu Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 28 stycznia 2002 r. w sprawie udzielania pomocy lub asystowania komornikowi przez Policji lub Straż Graniczną przy wykonywaniu czynności egzekucyjnych, w § 2 wskazuje się, że komornikowi przy wykonywaniu czynności egzekucyjnych udzielają pomocy lub asystują właściwe ze względu na miejsce wykonywania czynności egzekucyjnych:

1. organy Policji,
2. organy Straży Granicznej.
   
   

Z kolei w § 10 ust. 1 stwierdza się, że koszty poniesione przez Policję lub Straż Graniczną z tytułu udzielonej pomocy lub asysty przy wykonywaniu czynności egzekucyjnych ustala się w wysokości ryczałtu za konwój wzmocniony, określony w rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z dnia 19 sierpnia 1998 r. w sprawie wysokości i sposobu obliczania wydatków Skarbu Państwa w postępowaniu karnym (Dz. U. Nr 111, poz. 705). Rachunek zawierający koszty, o których mowa w ust. 1, przesyła się właściwemu komornikowi ( § 10 ust. 2 tego Rozporządzenia).

Mając na uwadze powyższe przepisy uznać należy, że wskazane wyżej działania Wnioskodawcy wynikają z przepisów szczególnych i wyłączają go z kręgu podatników podatku VAT ponieważ prowadzi opisaną wyżej działalność jako organ publiczny, nawet jeżeli pobiera z tytułu tej działalności wynagrodzenie. Czynności wskazane jako asysta i konwojowanie, w których Wnioskodawca uczestniczy jako organ publiczny, to określone prawem czynności wykonywane w interesie publicznym. Zatem wykonując te czynności w ramach przypisanych specyficznych zadań i funkcji państwowych, Wnioskodawca nie jest traktowany jako podatnik VAT lecz zastosowanie znajdzie tutaj art. 15 ust. 6 ustawy.

Oznacza to, że obciążenie sądów, prokuratury i komorników za wskazane wyżej czynności nie powinny być dokumentowane fakturami VAT, a zatem Wnioskodawca może nadal wystawiać noty księgowe.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie należy uznać za prawidłowe.

Wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, tj. dotyczące kosztów badań realizowanych przez CLK oraz kosztów wynikających z korzystania z pomieszczeń przez ABW, wynikające z opisu sprawy bądź własnego stanowiska, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku, nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym/opisem zdarzenia przyszłego. Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym/opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 z pozn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

w części prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej