Temat interpretacji

Czy w myśl § 4 ust. 1 rozporządzenia z dnia 19 grudnia 2008 r., Spółka ma obowiązek prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas fiskalnych świadczenia usług przewozu regularnego specjalnego swoim pracownikom?

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów uwzględniając wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 25 marca 2010 r., sygn. akt I SA/Wr 32/10 stwierdza, że stanowisko Spółki z o.o., przedstawione we wniosku z dnia 14 lipca 2009 r. (data wpływu 17 lipca 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku ewidencjonowania przy zastosowaniu kas fiskalnych usług przewozu regularnego specjalnego pracowników jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

Wniosek Spółki z o.o. z dnia 14 lipca 2009 r. (data wpływu 17 lipca 2009 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczy obowiązku ewidencjonowania przy zastosowaniu kas fiskalnych usług przewozu regularnego specjalnego pracowników.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca (dalej Spółka) świadczy m.in. usługi określone w art. 4 pkt 9 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym, tj. przewóz regularny specjalny. Spółka posiada opinię Urzędu Statystycznego, który ww. usługę umieścił w grupowaniu przewozy miejskie i podmiejskie pracownicze, inne niż kolejowe w komunikacji wewnętrznej (PKWiU 60.21.22-00.10).

Definicja usług przewozu regularnego specjalnego, tj. niepublicznego przewozu regularnego określonej grupy osób z wyłączeniem innych osób nie mieści się w definicji przewozów regularnych, o której mowa w art. 4 pkt 7 ww. ustawy, tj. publicznego przewozu osób i ich bagażu w określonych odstępach czasu i określonymi trasami na zasadach określonych w cyt. ustawie i w ustawie z dnia 15 listopada 1984 r. prawo przewozowe. Zgodnie z ww. definicją przewóz regularny winien spełniać następujące warunki:

1. przewóz wykonywany według rozkładu jazdy,
2. podanego przez przewoźnika drogowego do publicznej wiadomości, przez ogłoszenie wywieszone na przystankach i dworcach autobusowych,
3. podczas, którego wsiadanie i wysiadanie odbywa się na przystankach określonych w rozkładach jazdy,
4. należność jest pobierana zgodnie z cennikiem opłat podanym do publicznej wiadomości, wykonywany zgodnie z warunkami określonymi w zezwoleniu.

Wnioskodawca, jako przewoźnik, realizujący usługi przewozu regularnego specjalnego, nie jest zobowiązany do wykonywania obowiązków wynikających z ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. prawo przewozowe, w szczególności w zakresie ww. pkt 2 i 4. Nie są to również przewozy nieregularne.

Świadczone przez Spółkę usługi polegają na przewozie zatrudnionych w niej pracowników od miejsca zamieszkania do miejsca pracy i z miejsca pracy do miejsca zamieszkania, według określonych rozkładów jazdy. Do przejazdu upoważniają wydawane raz na kwartał karty przejazdu. Zapłata za przewozy realizowana jest w formie bezgotówkowej, tj. potrącana co miesiąc z wynagrodzenia, począwszy od miesiąca, w którym pracownikowi wydano kartę przejazdu, w wyniku czego pracownik otrzymuje wynagrodzenie na rachunek bankowy ROR w kwocie pomniejszonej o wartość odpłatności za kartę przejazdu. Odpłatność pracownika stanowi tylko część wartości usługi, ponieważ pozostała część to dopłata zakładu. Wartość odpłatności zakładu pracy podlega opodatkowaniu VAT i jest zaewidencjonowana w rejestrze VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w myśl § 4 ust. 1 rozporządzenia z dnia 19 grudnia 2008 r., Spółka ma obowiązek prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas fiskalnych świadczenia usług przewozu regularnego specjalnego swoim pracownikom...

Zdaniem Wnioskodawcy, § 4 ust. 1 rozporządzenia z dnia 19 grudnia 2008 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących, wyłącza ze zwolnienia obroty z tytułu świadczenia usług przewozów regularnych i nieregularnych pasażerskich w samochodowej komunikacji, które zdaniem Spółki odnoszą się do definicji przewozów regularnych, o której mowa w art. 4 pkt 7 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym.

Jeżeli § 4 ust. 1 pkt 2 ww. rozporządzenia, nie wyłącza ze zwolnienia świadczenia usług przewozów regularnych specjalnych, zdaniem Spółki, usługi te nie podlegają obowiązkowi ewidencji przy zastosowaniu kas fiskalnych i korzystają ze zwolnienia na podstawie § 2 ust. 2 (poz. 34 załącznika) rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 19 grudnia 2008 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Na tle przedstawionego opisu sprawy oraz własnego stanowiska Zainteresowanego, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, działając z upoważnienia Ministra Finansów, wydał w dniu 29 września 2009 r. interpretację indywidualną nr ILPP2/443-927/09-2/MR, w której stanowisko Wnioskodawcy uznał za nieprawidłowe.

W ocenie tut. Organu, zgodnie z przepisami ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) oraz rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 19 grudnia 2008 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. z 2008 r. Nr 228, poz. 1510), Wnioskodawca jest uważany za podmiot świadczący usługi przewozów regularnych (przewóz pracowników). Znajdzie więc zastosowanie § 4 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących, zgodnie z którym przedmiotowe usługi nie korzystają ze zwolnienia z obowiązku ich ewidencjonowania za pomocą kasy rejestrującej. Zainteresowany ma więc obowiązek ewidencjonowania usług przewozów pracowniczych za pomocą kasy rejestrującej.

Pismem z dnia 16 października 2009 r., uzupełnionym pismem z dnia 4 listopada 2009 r., Spółka z o.o. wezwała Organ podatkowy do usunięcia naruszenia prawa w ww. interpretacji indywidualnej.

W odpowiedzi na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa z dnia 12 listopada 2009 r. nr ILPP2/443/W-115/09-4/SJ Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w wyniku ponownej analizy sprawy, z uwzględnieniem zarzutów przytoczonych w wezwaniu, stwierdził brak podstaw do zmiany interpretacji indywidualnej w przedmiotowej sprawie.

W związku z powyższym, Spółka z o.o., wniosła w dniu 11 grudnia 2009 r. skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu. Sąd, po rozpoznaniu sprawy, wydał wyrok w dniu 25 marca 2010 r. sygn. akt I SA/Wr 32/10, w którym uchylił zaskarżoną interpretację wskazując, że z uzasadnienia prawnego nie wynika, dlaczego Organ zakwestionował stanowisko Spółki. Ponadto, w ocenie Sądu, tut. Organ nie wyjaśnił, jakie przesłanki zdecydowały o takim brzmieniu interpretacji i nie wskazał dlaczego uznał świadczone przez Spółkę usługi przewozów regularnych specjalnych za usługi przewozów regularnych.

Ponadto, na marginesie sprawy Sąd wskazał, iż przy ponownym rozpoznaniu sprawy Minister Finansów winien uzupełnić braki interpretacji z uwzględnieniem zamieszczonych wskazań Sądu.

Minister Finansów nie złożył skargi kasacyjnej od wyżej powołanego wyroku WSA.

W świetle obowiązującego stanu prawnego biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 25 marca 2010 r. sygn. akt I SA/Wr 32/10 stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Na podstawie art. 111 ust. 1 ustawy, ustawodawca nałożył na podatników dokonujących sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, obowiązek prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Z opisu sprawy wynika, iż Spółka świadczy m.in. usługi przewozu regularnego specjalnego. Świadczone usługi polegają na przewozie zatrudnionych przez Skarżącą pracowników od miejsca zamieszkania do miejsca pracy i z miejsca pracy do miejsca zamieszkania, według określonych rozkładów jazdy. Odpłatność pracownika stanowi tylko część wartości usługi, ponieważ pozostała część to dopłata zakładu. Wartość odpłatności zakładu pracy podlega opodatkowaniu VAT i jest zaewidencjonowana w rejestrze VAT.

Zwolnienie z obowiązku instalowania kas rejestrujących określone zostało w § 2 i § 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 19 grudnia 2008 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. z 2008 r. Nr 228, poz. 1510), zwanym dalej rozporządzeniem.

Stosownie do § 2 pkt 2 rozporządzenia, zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania do dnia 31 grudnia 2009 r. sprzedaż w zakresie czynności wymienionych w załączniku do rozporządzenia, m.in. dostawę towarów i świadczenie usług przez podatnika na rzecz jego pracowników oraz przez spółdzielnie mieszkaniowe na rzecz członków lub innych osób, którym przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu lub które są właścicielami lokali położonych w budynkach administrowanych przez spółdzielnie mieszkaniowe, jak również przez wspólnoty mieszkaniowe na rzecz właścicieli lokali poz. 34 ww. załącznika.

Jednakże, w sytuacjach określonych w § 4 rozporządzenia, bez względu na wysokość osiągniętych obrotów, zwolnień się nie stosuje. I tak, zgodnie z § 4 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia, zwolnień z obowiązku ewidencjonowania, o których mowa w § 2 i 3, nie stosuje się bez względu na wysokość osiąganych obrotów przy świadczeniu usług przewozów regularnych i nieregularnych pasażerskich w samochodowej komunikacji, z wyjątkiem przewozów, o których mowa w poz. 6 i 7 załącznika do rozporządzenia, czyli:

• przewozy miejskie rozkładowe pasażerskie, inne niż kolejowe, za które pobierane są ceny urzędowe ustalone przez gminę (Radę m.st.) lub związek komunalny sklasyfikowane pod symbolem PKWiU ex 60.21.2,
• przewozy rozkładowe pasażerskie pozostałe, gdzie indziej niesklasyfikowane, za które pobierane są ceny urzędowe w wysokości ustalonej przez gminę (Radę m.st.) lub związek komunalny sklasyfikowane pod symbolem PKWiU ex 60.21.42.

Ponadto, w myśl § 4 ust. 2 rozporządzenia, przepisy ust. 1 pkt 4-7 nie mają zastosowania do zwolnień wynikających z poz. 34 załącznika do rozporządzenia, z wyjątkiem sytuacji, w których ma zastosowanie § 3 ust. 6, lub podatnik utracił albo utraci prawo do zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania zgodnie z przepisami rozporządzenia również z innego tytułu.

Powyższe oznacza, iż bezwzględny obowiązek ewidencjonowania obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących, w sytuacjach o których mowa w § 4 ust. 1 rozporządzenia, nie ma zastosowania do zwolnień wynikających z poz. 34 załącznika do rozporządzenia, a więc do dostawy towarów i świadczenia usług przez podatnika na rzecz jego pracowników oraz przez spółdzielnie mieszkaniowe na rzecz członków lub innych osób, którym przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu lub które są właścicielami lokali położonych w budynkach administrowanych przez spółdzielnie mieszkaniowe, jak również przez wspólnoty mieszkaniowe na rzecz właścicieli lokali, ale tylko i wyłącznie w stosunku do czynności wymienionych w § 4 ust. 1 pkt 4-7 rozporządzenia.

Z opisu sprawy wynika, że Spółka posiada opinię Urzędu Statystycznego, który usługę przewozu regularnego specjalnego przez nią świadczoną umieścił w grupowaniu przewozy miejskie i podmiejskie pracownicze, inne niż kolejowe w komunikacji wewnętrznej (PKWiU 60.21.22-00.10).

W myśl art. 8 ust. 3 ustawy, usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, z zastrzeżeniem ust. 4, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych i usług turystyki, o których mowa w art. 119.

Należy zaznaczyć, iż w myśl § 3 pkt 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207 poz. 1293 ze zm.) dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług do dnia 31 grudnia 2010 r. stosuje się Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług (PKWiU), wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 18 marca 1997 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 42 poz. 264 ze zm.).

Według obowiązującej dla celów podatku od towarów i usług Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług wprowadzonej ww. rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 18 marca 1997 r., świadczone przez Stronę usługi sklasyfikowane zostały do klasy 60.21 tj. Usługi pasażerskiego transportu rozkładowego lądowego pozostałe.

Usługi świadczone przez Stronę nie zostały wymienione w poz. 6 i 7 załącznika do rozporządzenia, gdyż ze zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania korzystają usługi o symbolu PKWiU ex 60.21.2 czyli usługi przewozów miejskich rozkładowych pasażerskich, innych niż kolejowe, za które pobierane są ceny urzędowe ustalone przez gminę (Radę m.st.) lub związek komunalny oraz o symbolu ex 60.21.42, tj. usługi przewozów rozkładowych pasażerskich pozostałych, gdzie indziej niesklasyfikowanych, za które pobierane są ceny urzędowe w wysokości ustalonej przez gminę (Radę m.st.) lub związek komunalny. Przy czym należy podkreślić, że symbol ex dotyczy wyłącznie usługi z danego grupowania.

W myśl art. 4 pkt 7 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (Dz. U. z 2007 r. Nr 125, poz. 874 r. ze zm.), przez przewóz regularny należy rozumieć publiczny przewóz osób i ich bagażu w określonych odstępach czasu i określonymi trasami, na zasadach określonych w ustawie i w ustawie z dnia 15 listopada 1984 r. Prawo przewozowe (Dz. U. z 2000 r. Nr 50, poz. 601, z późn. zm.).

Natomiast w myśl art. 4 pkt 9 ww. ustawy, przewóz regularny specjalny to niepubliczny przewóz regularny określonej grupy osób, z wyłączeniem innych osób.

Natomiast w art. 2 rozporządzenia Rady (EWG) nr 684/92 z dnia 16 marca 1992 r. w sprawie wspólnych zasad międzynarodowego przewozu osób autokarem i autobusem (Dz. U. UE L z 1992 r. 74.1 ze zm.), zdefiniowano pojecie przewozów regularnych i przewozów regularnych specjalnych.

Przewozy regularne są to usługi polegające na przewozie pasażerów w określonych odstępach czasu i określonymi trasami, przy założeniu, że pasażerowie są zabierani na z góry określonych przystankach i dowożeni na z góry określone przystanki (art. 2 ust. 1 pkt 1 ww. rozporządzenia).

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 2 cyt. rozporządzenia usługi, bez względu na to, przez kogo są organizowane, które polegają na przewozie określonych kategorii pasażerów z wyłączeniem innych pasażerów, w takim stopniu w jakim takie przewozy są wykonywane przy spełnieniu warunków określonych w ust. 1 pkt 1, są uważane za usługi regularne. Usługi takie są nazywane dalej specjalnymi usługami regularnymi.

Specjalne usługi regularne obejmują:

1. przewóz pracowników na trasie między miejscem pracy a miejscem zamieszkania;
2. przewóz uczniów i studentów do instytucji edukacyjnych i powrót z tej instytucji;
3. przewóz żołnierzy i ich rodzin między państwem pochodzenia a miejscem skoszarowania.

Fakt, że usługi specjalne mogą być zróżnicowane w zależności od potrzeb użytkowników, nie ma wpływu na zaliczenie ich do regularnych usług.

Z wyżej przytoczonych przepisów wynika, że przewozy regularne specjalne są przewozami regularnymi, o których mowa w § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie kas rejestrujących i w związku z tym nie mogą one korzystać ze zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania przy zastosowaniu kas fiskalnych.

Reasumując, Spółka świadcząc usługi przewozu regularnego specjalnego, polegające na przewozie zatrudnionych w niej pracowników od miejsca zamieszkania do miejsca pracy i z miejsca pracy do miejsca zamieszkania, dokonuje sprzedaży usług przewozów pracowniczych swoim pracownikom. W związku z powyższym, dokonując przedmiotowych czynności spełnia definicję sprzedaży usług, które zostały wymienione w § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie kas rejestrujących, a w konsekwencji nie ma prawa do zwolnienia z obowiązku prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu