Postanowienie w sprawie interpretacji prawa podatkowego z dnia 26.10.2005, sygn. PP II 443/1/388/268/05, Dolnośląski Urząd Skarbowy

Temat interpretacji

Podatnik podaje, iż świadczy usługi w zakresie napraw pojazdów mechanicznych i jest zarejestrowany jako podatnik VAT-UE. W czerwcu 2005 r. Spółka wykonała usługę naprawy pojazdu dla klienta, który na potrzeby tej usługi podał numer, pod którym jest zidentyfikowany na potrzeby podatku od towarów i usług na terytorium Niemiec.
W ocenie Spółki, nabywca usługi nie musi być właścicielem ruchomego składnika majątku, ponieważ żaden przepis ustawy nie stawia takiego wymagania. Zdaniem Podatnika, nabywca powinien potwierdzić uprawnienia do korzystania z pojazdu np. w formie stosownego oświadczenia.
W ocenie Naczelnika Dolnośląskiego Urzędu Skarbowego we Wrocławiu przedstawione przez Podatnika stanowisko w sprawie, jest nieprawidłowe.
Zgodnie z art. 27 ust. 2 pkt 3 lit. d ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), w przypadku świadczenia usług na ruchomym majątku rzeczowym, miejscem świadczenia usług jest miejsce, gdzie usługi są faktycznie świadczone, z zastrzeżeniem art. 28.
Zgodnie z art. 28 ust. 7 ustawy, w przypadku usług, o których mowa w art. 27 ust. 2 pkt 3 lit. c i d, świadczonych dla nabywcy, który podał wykonującemu te usługi numer, pod którym jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium państwa członkowskiego, na którym usługi są wykonywane, miejscem świadczenia usług jest terytorium państwa członkowskiego, które wydało nabywcy usługi ten numer, pod warunkiem że towary po wykonaniu tych usług zostaną wywiezione z terytorium państwa członkowskiego, na którym usługi te zostały faktycznie wykonane. Zgodnie z treścią ust. 8 tegoż artykułu, w przypadku gdy usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, przepis ust. 7 stosuje się, jeżeli towary po wykonaniu tych usług zostaną niezwłocznie, nie później jednak niż w terminie 30 dni od wykonania na nich usług, wywiezione poza terytorium kraju.
Tut. organ podatkowy wskazuje, iż kwestia tego, czy podmiot na którego rzecz wykonywana jest usługa naprawy pojazdu powinien być właścicielem składnika ruchomego majątku rzeczowego lub powinien posiadać potwierdzenie uprawnienia do jego użytkowania, nie została uregulowana przepisami ustawy o podatku od towarów i usług.
Z cytowanych wyżej przepisów nie wynika zatem, by istniał obowiązek złożenia sprzedawcy usługi na ruchomym majątku rzeczowym oświadczenia potwierdzającego uprawnienie do korzystania z pojazdu.
Pozostałe przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze również nie nakładają na podatników takiego obowiązku. W związku z tym uznać należy, że stanowisko Podatnika jest nieprawidłowe.