Temat interpretacji

Na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa ( Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ) stwierdzam, że stanowisko Spółki w likwidacji przedstawione we wniosku z dnia 23.12.2005 r. o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej opodatkowania przeniesienia posiadania kanalizacji teletechnicznej, jest prawidłowe.

U Z A S A D N I E N I E

W dniu 30 grudnia 2005 r. do Naczelnika Pierwszego Śląskiego Urzędu Skarbowego w Sosnowcu wpłynął wniosek o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.

Jak stanowi art. 14a § 1 Ordynacji podatkowej stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta albo marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. W myśl art.14a § 4 Ordynacji podatkowej , udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, o której mowa w § 1, następuje w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie.

Stan faktyczny opisany przez wnioskodawcę oraz jego stanowisko w sprawie.

Spółka przeniosła odpłatnie posiadanie kanału teletechnicznego, w którym znajduje się kabel telefoniczny, na rzecz innego podmiotu. Budowla ta została wykonana w latach 1966-1967 przez Spółkę z własnych środków na terenie działek będących własnością osób trzecich i stanowiła część kanalizacji teletechnicznej ujętej w ewidencji środków trwałych. Od tego czasu Spółka nieprzerwanie i w sposób niezakłócony przez właścicieli działek korzystała z kanału w charakterze posiadacza samoistnego. W tej sytuacji nie było możliwe zawarcie umowy sprzedaży tej budowli, gdyż została ona wzniesiona na gruncie osób trzecich wobec czego Spółka nie była uprawniona do rozporządzania kanałem jak właściciel, korzystając jednak z niego przeniosła ten stan faktyczny na inny podmiot, co jest dopuszczalne w świetle art. 348 i 352 Kodeksu cywilnego.

Według Spółki w opisanym stanie faktycznym bezsporny jest status kanału teletechnicznego jako towaru używanego, o którym mowa w art. 43 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług (VAT). Zatem ewentualna dostawa tego towaru podlegałaby zwolnieniu od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy VAT. Jednakże czynności dokonanej na podstawie zawartej z innym podmiotem umowy nie można uznać za odpłatną dostawę towaru, w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy VAT. Przeniesienie posiadania nie powoduje bowiem skutku prawnego prowadzącego do przeniesienia przez dostawcę na nabywcę prawa do rozporządzania towarem jak właściciel - takim prawem nie dysponuje sam dostawca. Mając na względzie przepis art. 8 ust. 1 ustawy VAT uznać należy, że powyższa czynność jest wobec tego świadczeniem usługi, sprowadzającej się do tolerowania przez Spółkę sytuacji, gdy po zawarciu umowy to inny podmiot będzie korzystać z wybudowanego przez Spółkę kanału. W takim jednak przypadku nie jest możliwe zwolnienie dokonanej transakcji od podatku od towarów i usług - zwolnienie dotyczy tylko dostawy towaru używanego, nie zaś usług z takim towarem związanych.

Ocena prawna stanowiska pytającego z przytoczeniem przepisów prawa.

Zagadnieniem wstępnym, pozwalającym na jednoznaczne wypowiedzenie się co do wysokości opodatkowania, jest ustalenie, czy w przedstawionym stanie faktycznym doszło do przeniesienia na rzecz innego podmiotu prawa dysponowania kanałem teletechnicznym jak właściciel. W szczególności czy kanał ten nie stanowi części składowej nieruchomości i jako taki może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych (przepisy art. 46 - 49 Kodeksu cywilnego). Jednakże rozstrzyganie w tym zakresie nie należy do kompetencji organów podatkowych i nie może być przedmiotem interpretacji udzielanej w trybie art. 14a Ordynacji podatkowej.

Przyjąć zatem należy oświadczenie Spółki, iż nie przysługiwało jej prawo własności do przedmiotowej budowli. Właściwe jest w tej sytuacji rozumowanie, że skoro Spółka nie mogła przenieść na nabywcę prawa, którego sama nie posiadała, to nie doszło do dostawy towaru (kanału teletechnicznego) w rozumieniu art. 7 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. nr 54, poz. 535), zwanej dalej ustawą. W konsekwencji nie ma podstaw do zwolnienia zawartej transakcji od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, gdyż przepis ten odnosi się wyłącznie do dostawy towarów używanych, nie zaś ogólnie do sprzedaży (w tym świadczenia usług - art. 2 pkt 22 ustawy), której przedmiotem są towary używane.

Zgodnie natomiast z art. 8 ust. 1 ustawy, przez odpłatne świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1) przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;

2) zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;

3) świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Powyższy przepis uzupełnia normę zawartą w art. 7 obejmując zakresem opodatkowania praktycznie każde wykonywane samodzielnie i w ramach prowadzonej działalności świadczenie na rzecz innej osoby (podmiotu), niebędące dostawą towaru, przez co urzeczywistniona została zasada powszechności podatku od towarów i usług. Jeżeli zatem w sprawie dochodzi do zawarcia prawnie skutecznej umowy, na podstawie której Spółka zobowiązana jest spełnić na rzecz innego podmiotu określone świadczenie w zamian za uzgodnione wynagrodzenie, to wystąpi podlegająca opodatkowaniu czynność - świadczenie usługi.

Wobec powyższego stanowisko Spółki, zakładające, że w przypadku, gdy otrzymana od innego podmiotu kwota będzie stanowiła zapłatę za należne świadczenie niebędące dostawą towarów, to dokonana czynność, podlegająca opodatkowaniu, nie będzie korzystała ze zwolnienia określonego w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, należało uznać za prawidłowe.