Postanowienie w sprawie interpretacji prawa podatkowego z dnia 09.11.2005, sygn. US.VI/443-55/05, Urząd Skarbowy w Mielcu

Temat interpretacji

Naczelnik Urzędu Skarbowego w Mielcu, działając na podstawie art. 14a § 1 oraz § 4 ustawy z dnia 29.08.1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), art. 7 ust. 2, ust. 3, art. 88 ust. 1 pkt 2 i ust. 3 pkt 3 ustawy z dnia 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), po rozpatrzeniu wniosku spółki "S." z dnia 4.08.2005 r., który wpłynął do tut. Urzędu w dniu 17.08.2005 r. w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego dotyczącego w części sprawy: czy nieodpłatne przekazanie produkowanych wyrobów w celu ich reklamy, które to przekazanie jest związane z prowadzonym przedsiębiorstwem jest opodatkowane podatkiem od towarów i usług, postanawia uznać, iż przedstawione we wniosku stanowisko spółki jest nieprawidłowe w odniesieniu do opisanego stanu faktycznego.

Podatnik złożył w dniu 17.08.2005 r. do tut. organu podatkowego wniosek w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w zakresie podatku od towarów i usług. Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że spółka przekazuje swoim kontrahentom ekspozycje produkowanych wyrobów, które nie stanowią próbek czy prezentów o małej wartości w celu ich reklamy i prezentacji finalnemu odbiorcy. Przekazywane ekspozycje to zmontowany wkład kominowy, składający się z takich elementów, jakie są oferowane do sprzedaży. Przekazanie ekspozycji ma charakter nieodpłatny i jest związane z prowadzonym przedsiębiorstwem. Ekspozycja po przekazaniu stanowi własność kontrahenta. Zdaniem spółki, przekazanie ekspozycji prezentującej produkowane wyroby nie jest opodatkowane podatkiem od towarów i usług, ponieważ ma związek z prowadzonym przedsiębiorstwem.

Naczelnik Urzędu Skarbowego w Mielcu po zapoznaniu się z przedstawionym przez spółkę stanem faktycznym wyjaśnia:

Z unormowań zawartych w art. 7 ust. 2 ustawy z dnia 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) wynika, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele inne niż związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne przekazanie towarów bez wynagrodzenia, a w szczególności darowizny
   - jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych czynności, w całości lub części.

Ustosunkowując się do stanowiska strony, Naczelnik Urzędu Skarbowego stwierdza, że pojęcia dostawy objętego hipotezą art. 7 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług nie można zawężać wyłącznie do czynności niezwiązanych z działalnością przedsiębiorstwa. Analizując bowiem treść cyt. wyżej przepisu należy zwrócić uwagę na postanowienia art. 7 ust. 3 ww. ustawy, który stwierdza, że przepisu ust. 2 nie stosuje się do przekazywanych drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek. Zatem nie podlega opodatkowaniu nieodpłatne przekazanie materiałów reklamowych tylko w formie drukowanej, zaś przekazanie ekspozytorów prezentujących produkowane wyroby podlega opodatkowaniu jako odpłatna dostawa towarów - jeśli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych czynności w całości lub części, chyba że ekspozytory te spełniają warunki uznania ich za prezenty i próbki w rozumieniu art. 7 ust. 4 ww. ustawy o podatku od towarów i usług. Tak więc opodatkowanie nieodpłatnego przekazania towarów niebędących prezentami o małej wartości i próbkami jest ściśle związane z prawem do odliczenia podatku naliczonego, związanego z ich nabyciem bądź wytworzeniem od kwoty podatku należnego.

Stosownie do art. 88 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy o podatku od towarów i usług, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika towarów i usług, jeżeli wydatki na ich nabycie nie mogłyby być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, z wyjątkiem przypadków, gdy brak możliwości zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów pozostaje w bezpośrednim związku ze zwolnieniem od podatku dochodowego. W odniesieniu do wydatków na reprezentację i reklamę niepubliczną ograniczenie takie zawarte zostało w art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy z dnia 15.02.1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), stosownie do którego nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji i reklamy w części przekraczającej 0,25 % kosztów, chyba że reklama prowadzona jest w środkach masowego przekazu lub publicznie w inny sposób.

W przypadku przedmiotowych wydatków na reklamę prowadzoną zdaniem tut. organu w sposób publiczny (ekspozytory bowiem dostępne są dla szerszej grupy odbiorców) związanych z prowadzonym przedsiębiorstwem, wydatki te zaliczane są do kosztów uzyskania przychodów, bez stosowania limitu o którym mowa wyżej, nie podlega więc ograniczeniom wynikającym z normy art. 88 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy o podatku od towarów i usług, stąd przekazanie przedmiotowych ekspozytorów podlega opodatkowaniu jako odpłatna dostawa towarów.