Postanowienie w sprawie interpretacji prawa podatkowego z dnia 25.07.2005, sygn. P-I/443/77/BŚ/05, Podlaski Urząd Skarbowy

Temat interpretacji

Wnioskiem z 26.04.2005 r., uzupełnionym pismami z 13.05.2005 r. i z 19.07.2005r. Spółka z o.o. zwróciła się z prośbą o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w odniesieniu do następującego stanu faktycznego:

Spółka 23 lutego 2005 roku nabyła na podstawie umowy sprzedaży, zawartej w formie aktu notarialnego, nieruchomość zabudowaną, na którą składały się:
1) nieruchomość zabudowana m. in. częścią zakładu produkcyjnego (Budynkiem Produkcyjnym), będąca współwłasnością Pani S i Pana S wspólników Spółki Cywilnej (dalej "Nieruchomość nr 1");
2) nieruchomość zabudowana częścią Budynku Produkcyjnego, będąca współwłasnością Pani S i Pana S oraz Pani M i Pana M (dalej "Nieruchomość nr 2");
3) nieruchomość zabudowana częścią budynku mieszkalnego, będąca współwłasnością Pani S i Pana S (dalej "Nieruchomość nr 3").

W związku ze zbyciem powyższych nieruchomości nastąpiło też pomiędzy stronami rozliczenie nakładów poniesionych przez strony na zbywane nieruchomości (modernizacja budynku). Zgodnie z porozumieniem wspólników Spółki Cywilnej Nieruchomość nr 1 i Nieruchomość nr 2 wykorzystywane były w jej działalności gospodarczej i systematycznie zabudowywane Budynkiem Produkcyjnym.

Pierwotnie nakłady na budowę Budynku Produkcyjnego ponieśli małżonkowie Pani S i Pan S. Po przekazaniu Nieruchomości nr 1 do korzystania Spółce Cywilnej nakłady na budynek ponosiła ta spółka. W 1989 r. (lub 1990 r.) Budynek Produkcyjny został oddany do użytku przez Spółkę Cywilną, a następnie był kilkakrotnie modernizowany, w tym również rozbudowywany. Prace te były wykonywane przez:
1) małżonków Panią S i Pana S - od 1987 do przekazania Nieruchomości nr 1 do korzystania Spółce Cywilnej,
2) Spółkę Cywilną - od 1988 roku do 1997 roku,
3) Spółkę Akcyjną, która korzystała z Nieruchomości nr 1 i Nieruchomości nr 2 od roku 1997 do roku 2002 na podstawie umowy dzierżawy zawartej ze Spółką Cywilną,4) Spółka, która korzystała z Nieruchomości nr 1 i Nieruchomości nr 2 od roku 2002 do dnia nabycia nieruchomości, na podstawie umowy dzierżawy ze Spółką Cywilną.

W roku 2002 Spółka przejęła od Spółki Akcyjnej prawa i obowiązki dzierżawcy z umowy dzierżawy Nieruchomości nr 1 i Nieruchomości nr 2 zawartej przez Spółkę Akcyjną ze Spółką Cywilną. Przejmując umowę dzierżawy Spółka nabyła odpłatnie prawo do rozliczenia nakładów poniesionych na Nieruchomość nr 1 i Nieruchomość nr 2 przez Spółkę Akcyjną.

W dacie zbycia w/w nieruchomości prawo do rozliczenia poniesionych nakładów na Budynek Produkcyjny posiadali:
1) Spółka - w stosunku do Pani S i Pana M, z tytułu:
a) nabytego od Spółki Akcyjnej w/w prawa do rozliczenia nakładów,
b) nakładów poniesionych przez Spółkę;
2) Pan M - w stosunku do Pani S, w związku z wygaśnięciem prawa do korzystania z Nieruchomości nr 1 w działalności Spółki Cywilnej.

Zgodnie z aneksem z dnia 21 lutego 2005 r. do umowy Spółki Cywilnej Pani S winna:
a) wykonać zobowiązanie solidarne Pani S i Pana M z tytułu rozliczenia nakładów ze Spółką,
b) zapłacić Panu M, tytułem rozliczenia nakładów poniesionych wspólnie na Nieruchomość nr 1, uzgodnioną w tym aneksie kwotę pieniężną.

Wierzytelność Spółki z tytułu rozliczenia nakładów poniesionych na Budynek Produkcyjny została potrącona z kwoty należnej małżonkom Pani S i Pana S z tytułu w/w umowy sprzedaży zawartej dnia 23 lutego 2005 r. Spółka w piśmie z 19.07.2005 r. podkreśla, iż prawo do rozliczenia nakładów poniesionych w okresie dzierżawy Budynku Produkcyjnego na ten Budynek Produkcyjny, przysługujące Spółce od Pani Smolarczyk, ma charakter roszczenia o zwrot wartości poniesionych nakładów. Taki charakter ma też prawo do rozliczenia nakładów poniesionych przez Spółkę Akcyjną, przysługujące Spółce w stosunku do Pani S. Według Spółki w powyższych wypadkach nie ma miejsca odpłatne zbycie prawa majątkowego, gdyż nie przeniosła ona przysługujących jej praw na jakąkolwiek osobę, a jedynie Zofia Smolarczyk spełnia należne jej świadczenie.

W tak przedstawionym stanie faktycznym Spółka wnosi o wydanie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w następującym zakresie:
1) czy kwota należna od Pani S z tytułu rozliczenia nakładów podlega opodatkowaniu podatkiem VAT?
2) czy kwota należna od Pani S z tytułu rozliczenia nakładów podlega udokumentowaniu notą księgową?

Zdaniem Spółki, kwota należna od Pani S z tytułu rozliczenia nakładów nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, gdyż:
1) kwota ta nie jest wynagrodzeniem z tytułu dostawy towarów, ponieważ tytuł jej zapłaty nie spełnia definicji legalnej z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług; w szczególności nie następuje tu przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel;
2) kwota ta nie jest też wynagrodzeniem z tytułu świadczenia usługi, ponieważ tytuł jej zapłaty nie spełnia definicji legalnej z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT; w szczególności Spółka nie dokonuje w zamian za tę kwotę żadnego świadczenia;
3) w istocie kwota należna Spółce od Pani S z tytułu rozliczenia nakładów ma charakter bliski odszkodowaniu;
4) Kwota należna Spółce od Pani S z tytułu rozliczenia nakładów podlega udokumentowaniu notą księgową, gdyż rozliczenie to nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, a zatem, zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy o VAT nie jest dokumentowane fakturą VAT.

Na podstawie stanu faktycznego przedstawionego we wniosku Naczelnik Podlaskiego Urzędu Skarbowego w Białymstoku stwierdza co następuje:

Zgodnie z art. 676 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz.93 z późn. zm.) jeżeli najemca ulepszył rzecz najętą, wynajmujący przy braku odmiennej umowy może według swego wyboru albo zatrzymać ulepszenia za zapłatą sumy odpowiadającej ich wartości w chwili zwrotu, albo żądać przywrócenia stanu poprzedniego.

Stosunek zobowiązaniowy, łączący wydzierżawiającego z dzierżawcą ze względu na dokonane przez dzierżawcę ulepszenia rzeczy wydzierżawionej ma charakter zobowiązania przemiennego. Jeżeli żąda on przywrócenia rzeczy do stanu poprzedniego, dzierżawca musi to uczynić na własny koszt, zachowując dla siebie odłączone przedmioty. Natomiast gdy wydzierżawiający zatrzyma ulepszenia, dzierżawca może żądać tylko zapłaty sumy odpowiadającej wartości ulepszeń w chwili zwrotu.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że w związku z zamiarem sprzedaży nieruchomości wynajmujący i najemcy postanowili rozliczyć się z nakładów poniesionych przez strony umowy, przy czym Spólce (najemcy) wynajmujący zobowiązali się wypłacić wynagrodzenie za poniesione nakłady na ich nieruchomość. Nabywcą nieruchomości jest Spółka i wypłata za zwrot nakładów nastąpiła poprzez potrącenie z kwoty należnej za nabytą nieruchomość.

Zwrot nakładów ulepszających, jaki następuje po zakończeniu umowy najmu czy umowy dzierżawy, jest więc sposobem rozliczenia się z tego rodzaju nakładów pomiędzy stronami. Jest to czynność cywilnoprawna dokonywana w celu realizacji roszczeń przewidzianych w art. 676 Kodeksu cywilnego. Ten sposób rozliczenia się stron umowy, ze względu na przedmiot czynności, nie jest dostawą towarów, tj. towarów w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.). Otrzymanie przez dzierżawcę zapłaty za poniesione nakłady stanowi odpłatne świadczenie usługi, gdyż zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7. Przedmiotowa czynność podlega więc opodatkowaniu podatkiem VAT na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, który stanowi, iż opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają między innymi odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Skoro jest to czynność podlegająca opodatkowaniu to zgodnie z art. 106 ustawy o podatku od towarów i usług, Spółka obowiązana jest udokumentować ją fakturą VAT.

Mając powyższe na uwadze organ podatkowy nie podziela stanowiska strony w tym zakresie, stąd też postanowił jak w sentencji.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie złożenia wniosku.

Stosownie do art. 14b § 1 i § 2 Ordynacji podatkowej interpretacja nie jest wiążąca dla Wnioskodawcy, wiąże natomiast organy podatkowe i organy kontroli skarbowej właściwe dla Wnioskodawcy - do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Interpretacja niniejsza wiąże organ podatkowy do czasu zmiany przepisów prawa.