Temat interpretacji

Naczelnik Urzędu Skarbowego w Oświęcimiu, działając w trybie art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 ze zm.), w odpowiedzi na pismo z dnia 4 czerwca 2004 r. w sprawie pisemnej informacji o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego, uprzejmie wyjaśnia:

Zgodnie z art. 6 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903 ze zm.) ogół właścicieli, których lokale wchodzą w skład określonej nieruchomości, tworzy wspólnotę mieszkaniową, która może nabywać prawa i zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozwaną. Przepis ten nie daje wspólnocie przymiotu osoby prawnej, lecz przymiot jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej.

Jednostka powstała w oparciu o powyższy przepis art. 6 ustawy, posiada określoną strukturę organizacyjną, w skład której wchodzą (tworzą ją) właściciele lokali, zobowiązani do określonych zachowań i czynności wynikających z ustawy. Za zobowiązania dotyczące nieruchomości wspólnej wspólnota odpowiada bez ograniczenia, a każdy właściciel lokalu w części odpowiadającej jego udziałowi w tej nieruchomości.

W celu reprezentacji interesów wspólnoty, zobowiązana jest ona w trybie przepisów ustawy o własności lokali ustanowić zarząd, który może być sprawowany bezpośrednio przez członków wspólnoty lub pośrednio przez podmiot z zewnątrz.

Ponadto na gruncie ustawy o własności lokali należy rozróżnić pojęcia zarządu i zarządcy. O zarządzie mówimy w przypadku, gdy mamy na myśli organ wspólnoty (art. 20 ustawy), a o zarządcy w przypadku, gdy zarządzanie (administrowanie) nieruchomością wspólną zostało powierzone osobie fizycznej lub prawnej na zasadzie umowy zlecenia (art. 18 ust. 1 ustawy).

Mając na uwadze powyższe należy jednoznacznie stwierdzić, że wspólnota mieszkaniowa stanowi wspólnotę interesów właścicieli lokali, zorganizowanych w formie i na zasadach określonych w powołanej wyżej ustawie o własności lokali.

W celu należytego utrzymania lokali, ich właściciele zobowiązani są do ponoszenia wydatków na pokrycie kosztów zarządu nieruchomością. Koszty te można podzielić na koszty zarządu częściami wspólnymi nieruchomości i koszty związane z utrzymaniem poszczególnych wyodrębnionych lokali. Z powyższych tytułów na rzecz wspólnoty właściciele zobowiązani są do uiszczenia zaliczek w celu pokrycia kosztów utrzymania poszczególnych lokali i części wspólnych.

Przyjęty sposób rozliczania kosztów zarządu nieruchomością nie daje podstaw do postawienia tezy, że zaliczki (kwoty) wpłacane przez członków wspólnoty na pokrycie kosztów zarządu nieruchomością wspólną, jak i poszczególnych wyodrębnionych lokali, stanowią obrót w rozumieniu art. 29 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535). Zaliczki te stanowią jedynie partycypację w kosztach jednostki organizacyjnej - wspólnoty mieszkaniowej - przez jej członków. Wspólnota, a więc jej członkowie, nie dokonują dostawy w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług na rzecz samych siebie (również jeżeli dotyczy to wyodrębnionych lokali, a nie części wspólnej), poprzez zapłatę zaliczek (kwot) z tytułu opłaty za ciepłą wodę lub ogrzewanie.

Z pisma Gminy wynika, iż kotłownia stanowi integralną część administrowanej nieruchomości i jest własnością Wspólnoty Mieszkaniowej. Bezpośrednie koszty wytworzenia energii (zakup węgla) pokrywane są przez Zarząd Budynków Mieszkalnych. Zarządca również zatrudnia palacza jako swojego pracownika, którego wynagrodzenie finansowane jest przez członków wspólnoty.

W tej sytuacji nieuzasadnione jest wystawianie faktur i naliczanie podatku od towarów i usług przez administratora nieruchomości na rzecz członków Wspólnoty z tytułu dostawy energii cieplnej.

Jeżeli natomiast Zarząd Budynków Mieszkalnych we własnym imieniu i na własny rachunek dokonuje zakupu towarów lub usług związanych z wytworzeniem ciepła (np. zakupu węgla) to przenosząc poniesione koszty na Wspólnotę Mieszkaniową jako podatnik podatku od towarów i usług zobowiązany jest do wystawienia faktury i naliczenia kwoty podatku według obowiązujących stawek (tzw. refakturowanie).