Temat interpretacji

Dostawy (pobrania przez kontrahenta z magazynu) towarów, w ramach zawartej z kontrahentem umowy nie stanowią sprzedaży o charakterze ciągłym i Wnioskodawca winien dokumentować każdą dostawę towarów fakturą, wystawioną stosownie do § 9 ust. 1 powołanego rozporządzenia.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 14 marca 2012 r. (data wpływu 19 marca 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu fakturowania dostawy towarów na rzecz kontrahenta - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 marca 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu fakturowania dostawy towarów na rzecz kontrahenta.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Podatnik Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Zawarł umowę z innym podmiotem świadczącym usługi magazynowe na rzecz podatnika. W ramach świadczonych usług kontrahent Wnioskodawcy będzie prowadził usługi magazynowe dla podatnika oraz usługi pomocnicze, takie jak: pakowanie, magazynowanie, wydawanie magazynowanych towarów podatnika, wskazanym przez niego podmiotom, etc.

Umowa zawarta z kontrahentem Wnioskodawcy przewiduje jednak, iż kontrahent ten będzie mógł nabywać towary od Wnioskodawcy, które zostały złożone przez Wnioskodawcę w magazynie należącym do kontrahenta Wnioskodawcy. O tym, jakie towary zostaną zakupione będzie decydował kontrahent, co więcej i co jest istotne, to kontrahent Wnioskodawcy będzie odbierał samodzielnie ze swojego magazynu towary Wnioskodawcy, które są przedmiotem sprzedaży. Postanowienia umowy jaką Wnioskodawca zawarł ze swoim kontrahentem świadczącym na jego rzecz usługi magazynowe nie regulują kwestii częstotliwości pobierania towaru. Częstotliwość poboru towarów zależy od zapotrzebowania u kontrahenta Wnioskodawcy na te towary. Statystycznie w trakcie jednego miesiąca kalendarzowego dochodzi do 50-60 pobrań towarów przez kontrahenta Wnioskodawcy świadczącego usługi magazynowe. Najistotniejsze jest jednak to, iż o tym jakiego rodzaju towary zostały przez kontrahenta Wnioskodawcy zakupione, a tym samym pobrane przez kontrahenta Wnioskodawcy z prowadzonego przez niego magazynu, Wnioskodawca będzie informowany dopiero na koniec miesiąca kalendarzowego, a to poprzez otrzymanie dokumentu nazwanego dokumentem PZ, w którym będzie zawarta specyfikacja towarów, jakie w danym miesiącu kontrahent podatnika pobrał, a tym samym zakupił od Wnioskodawcy. Istotne jest to, iż w trakcie miesiąca kalendarzowego, zanim Wnioskodawca otrzyma informację o tym, iż jego towary z magazynu kontrahenta zostały przez tego kontrahenta pobrane (nabyte), kontrahent Zainteresowanego uzyska możliwość rozporządzania tymi towarami jak właściciel.

Zgodnie z treścią zawartej umowy Wnioskodawca w terminie 7 dni od zakończenia miesiąca będzie wystawiał jedną zbiorczą fakturę dokumentującą sprzedaż wszystkich towarów jakie kontrahent Wnioskodawcy nabył od Wnioskodawcy w poprzednim miesiącu kalendarzowym i które to towary w tym poprzednim miesiącu kalendarzowym zostały kontrahentowi Wnioskodawcy wydane. Na fakturze tej będzie wskazany miesiąc sprzedaży i rok oraz specyfikacja towarów objętych dostawą bez wskazywania dniowej daty sprzedaży poszczególnych towarów.

Należy dodać, iż pobierane przez kontrahenta Wnioskodawcy są wyłącznie transformatory i zasilacze, występujące jednak w kilkudziesięciu typach i odmianach, różniących się właściwościami.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w opisanym stanie faktycznym praktyka Wnioskodawcy polegająca na tym, iż Wnioskodawca na koniec każdego miesiąca, w terminie do siedmiu dni po jego zakończeniu, zbiorczo wystawia jedną fakturę dokumentującą wszystkie dostawy towarów na rzecz kontrahenta (wydania towarów), jakie miały miejsce w miesiącu poprzednim jest prawidłowa... Czy też Wnioskodawca powinien każdą dostawę towarów (wydanie towarów) dokumentować odrębną fakturą wystawianą w ciągu 7 dni liczonych od dnia wydania towaru kontrahentowi, tj. samodzielnego pobrania go przez kontrahenta Wnioskodawcy...

Zdaniem Wnioskodawcy, stosowana praktyka jest prawidłowa. Oczywiście zgodnie z treścią przepisu art. 19 ust. 1 oraz 19 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług obowiązek podatkowy przy dostawie towarów powstaje z chwilą wydania towarów, a jeżeli dostawa towaru powinna być potwierdzona fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru. Oczywiście również przepis § 9 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług zawiera regułę nakazującą wystawienie faktury w terminie 7 dni licząc od dnia wydania towaru.

Jednakże przepis § 5 ust. 1 punkt 4 cyt. rozporządzenia wprowadza instytucję sprzedaży ciągłej. Zgodnie z tym przepisem w przypadku zaistnienia sprzedaży ciągłej możliwie jest tylko wskazanie miesiąca i roku dokonanej sprzedaży, bez wskazywania dziennej daty sprzedaży. W treści rozporządzenia nie jest zawarta definicja sprzedaży ciągłej. Jednakże do pojęcia sprzedaży ciągłej odwołuje się przepis § 9 ust. 2 cytowanego rozporządzenia pozwalający, w drodze wyjątku od reguły wskazanej w § 9 ust 1 rozporządzenia nakazującej wystawianie faktury w ciągu siedmiu dni od dnia wydania towaru, na wystawianie faktury, w przypadku sprzedaży ciągłej, kiedy podatnik określa wyłącznie dzień i miesiąc dokonania sprzedaży, w terminie 7 dni od zakończenia miesiąca, w którym dokonano sprzedaży. Niewątpliwie przepis ten stosuje się zarówno do świadczenia usług, co jest oczywiste, jaki dostawy towarów. Żaden bowiem przepis nie zawiera reguły nakazującej przepis ten stosować wyłącznie do świadczenia usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (tj. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Zakres tych czynności został zdefiniowany w art. 7 i art. 8 cyt. ustawy.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Treść art. 8 ust. 1 ustawy wskazuje, iż przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Obowiązek podatkowy, zgodnie z art. 19 ust. 1 ustawy, powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Zgodnie z art. 19 ust. 4 ustawy, jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi.

Przepis ust. 4 stosuje się odpowiednio do faktur za częściowe wykonanie usługi art. 19 ust. 5 ustawy.

Powołane wyżej przepisy wiążą więc, co do zasady, powstanie obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług z wykonaniem usługi (częściowym wykonaniem usługi) lub wystawieniem faktury VAT (pod warunkiem, że została wystawiona nie później niż w 7. dniu od wykonania usługi).

Stosownie do treści art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Ogólne regulacje dotyczące danych, jakie powinny zawierać faktury zostały określone, na podstawie delegacji ustawowej zawartej w art. 106 ust. 8 ustawy, treścią rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360), zwanego dalej rozporządzeniem.

Stosownie do regulacji § 4 ust. 1 rozporządzenia, zarejestrowani podatnicy jako podatnicy VAT czynni, posiadający numer identyfikacji podatkowej, wystawiają faktury oznaczone wyrazami FAKTURA VAT.

Elementy, jakie co najmniej powinna zawierać faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży, zostały określone w § 5 ust. 1 rozporządzenia i są to:

1. imiona i nazwiska lub nazwy bądź nazwy skrócone sprzedawcy i nabywcy oraz ich adresy;
2. numery identyfikacji podatkowej sprzedawcy i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 10 i 11;
3. numer kolejny faktury oznaczonej jako FAKTURA VAT;
4. dzień, miesiąc i rok wystawienia faktury, a w przypadku, gdy data ta różni się od daty sprzedaży, również datę sprzedaży; w przypadku sprzedaży o charakterze ciągłym podatnik może podać na fakturze miesiąc i rok dokonania sprzedaży, pod warunkiem podania daty wystawienia faktury;
5. nazwa (rodzaj) towaru lub usługi;
6. miara i ilość sprzedanych towarów lub zakres wykonanych usług;
7. cena jednostkowa towaru lub usługi bez kwoty podatku (cena jednostkowa netto);
8. wartość towarów lub wykonanych usług, których dotyczy sprzedaż, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
9. stawki podatku;
10. suma wartości sprzedaży netto towarów lub wykonanych usług z podziałem na poszczególne stawki podatku i zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu;
11. kwota podatku od sumy wartości sprzedaży netto towarów (usług), z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
12. kwota należności ogółem wraz z należnym podatkiem.

W myśl § 9 ust. 1 rozporządzenia, fakturę wystawia się nie później niż siódmego dnia od dnia wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem § 10-12.

W przypadku gdy podatnik określa w fakturze, zgodnie z § 5 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia, wyłącznie miesiąc i rok dokonania sprzedaży, fakturę wystawia się nie później niż siódmego dnia od zakończenia miesiąca, w którym dokonano sprzedaży (§ 9 ust. 2 rozporządzenia).

Pojęcie sprzedaży ciągłej, w przepisach z zakresu podatku od towarów i usług, pojawia się w § 5 ust. 1 pkt 4, obowiązującego od dnia 1 kwietnia 2011r., ww. rozporządzenia Ministra Finansów. Należy dodać, że w stanie prawnym obowiązującym do dnia 31 marca 2011r. funkcjonował analogicznie brzmiący przepis § 5 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337 ze zm.).

Pomimo, iż ww. przepisy odwołują się do pojęcia sprzedaży ciągłej, to jednak pojęcie to nie zostało zdefiniowane w przepisach o podatku od towarów i usług. Dlatego też, należy w tym zakresie odwołać się do wykładni językowej oraz przepisów prawa cywilnego.

Sprzedaż o charakterze ciągłym należy rozumieć w znaczeniu nadanym pojęciu sprzedaż w art. 2 pkt 22 ustawy o podatku od towarów i usług, a mianowicie jako odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Zatem wykładnia językowa pojęcia sprzedaż o charakterze ciągłym sprowadza się do ustalenia znaczenia przymiotnika ciągły. W Słowniku Języka Polskiego pod red. J. Szymczaka (PWN, Warszawa 1989) słowo to zdefiniowane zostało jako dziejący się, odbywający nieustannie, trwający stale, nieustannie; bezustanny, ustawiczny, stale się powtarzający, stały oraz ciągnący się nieprzerwanie w przestrzeni, nie mający luk, odstępów.

Wynika z powyższego, że za sprzedaż o charakterze ciągłym należy uznać sprzedaż odbywającą się bezustannie, stale, bez przerwy, itd.

Pojęcie ciągłości rozumiane zgodnie z zasadami prawa cywilnego, należy odnieść do pojęcia zobowiązania o charakterze ciągłym. Zobowiązanie ciągłe trwa przez cały okres obowiązywania umowy i nie może zostać wypełnione inaczej niż przez upływ czasu, na jaki umowa została zawarta (lub wypowiedzenie bądź rozwiązanie umowy). W zobowiązaniu ciągłym nie da się wyróżnić powtarzających się odrębnych czynności, które można byłoby zakwalifikować jako świadczenia samodzielne w określonym momencie czasu. Innymi słowy, w przypadku świadczenia ciągłego nie sposób stwierdzić, że zostało ono zrealizowane w konkretnej dacie, bowiem jest ono realizowane stale stan realizacji świadczenia trwa przez określony okres (np. w przypadku najmu, czy też usług telekomunikacyjnych).

Pod pojęciem sprzedaży ciągłej należy więc rozumieć wynikające ze zobowiązania o charakterze ciągłym, świadczenie polegające na stałym i powtarzalnym (trwałym) zachowaniu się strony zobowiązanej do świadczenia.

W praktyce za sprzedaż o charakterze ciągłym przyjęło się uważać przede wszystkim systematyczne, wykonywane z dużą częstotliwością, usługi o charakterze powszechnym np.: dostawy energii cieplnej, wody, dostawy energii elektrycznej czy też najem, dzierżawę, przechowanie.

W myśl powyższego, aby sprzedaż mogła być uważana za ciągłą, umowa o takie dostawy lub usługi powinna spełniać następujące kryteria:

• powinna być trwała, zawarta na dłuższy okres czasu,

• muszą z niej wynikać obowiązki ciągłe, bez możliwości jednorazowego spełnienia świadczenia, moment ten sprowadza się do niemożności wyróżnienia powtarzających się odrębnych czynności stanowiących samodzielne świadczenia, a w konsekwencji na określenie konkretnego dnia dokonania tej czynności (spełnienia świadczenia),

• świadczenie polega na stałym i powtarzalnym zachowaniu strony zobowiązanej do określonego zachowania.

Sformułować można wniosek, iż jako sprzedaż ciągłą można uznać każdą dostawę lub usługę, która jest stale w fazie wykonywania, co oznacza, że wykonywana jest nieprzerwanie przez czas trwania umowy i w której jednoznacznie można określić jedynie moment rozpoczęcia jej świadczenia, natomiast moment jej zakończenia rozumianego jako definitywne wykonanie, nie jest z góry określony. Jest on wyznaczony przez datę obowiązywania umowy między kontrahentami.

Zgodnie z ogólną zasadą, faktura winna dokumentować każdą dostawę towarów lub świadczenie usług i być wystawiana, stosownie do § 9 ust. 1 cyt. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (analogicznie § 9 ust. 1 ww. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008r.), nie później niż siódmego dnia od dnia, w którym zdarzenia te miały miejsce, z zastrzeżeniem § 10-12.

Ze stanu faktycznego sprawy, wynika, iż Wnioskodawca zawarł umowę z podmiotem świadczącym usługi magazynowe. W ramach świadczonych usług kontrahent Wnioskodawcy będzie prowadził usługi magazynowe dla Wnioskodawcy oraz usługi pomocnicze, takie jak: pakowanie, magazynowanie, wydawanie magazynowanych towarów podatnika, wskazanym przez niego podmiotom, etc. Umowa zawarta z kontrahentem Wnioskodawcy przewiduje, iż kontrahent ten będzie mógł nabywać towary od Wnioskodawcy, które zostały złożone przez Wnioskodawcę w magazynie należącym do kontrahenta. O tym, jakie towary zostaną zakupione będzie decydował kontrahent i będzie on samodzielnie odbierał ze swojego magazynu towary podatnika, które są przedmiotem sprzedaży. Postanowienia umowy jaką Wnioskodawca zawarł ze swoim kontrahentem świadczącym na jego rzecz usługi magazynowe nie regulują kwestii częstotliwości pobierania towaru. Częstotliwość poboru towarów zależy od zapotrzebowania u kontrahenta Wnioskodawcy na te towary. Statystycznie w trakcie jednego miesiąca kalendarzowego dochodzi do 50-60 pobrań towarów przez kontrahenta Wnioskodawcy. O tym, jakiego rodzaju towary zostały przez kontrahenta Wnioskodawcy zakupione, a tym samym pobrane przez kontrahenta z prowadzonego przez niego magazynu, Wnioskodawca będzie informowany dopiero na koniec miesiąca kalendarzowego, poprzez otrzymanie dokumentu nazwanego dokumentem PZ, w którym będzie zawarta specyfikacja towarów, jakie w danym miesiącu kontrahent pobrał, a tym samym zakupił od Wnioskodawcy. Istotne jest to, iż w trakcie miesiąca kalendarzowego, zanim Wnioskodawca otrzyma informację o tym, iż jego towary z magazynu kontrahenta zostały przez tego kontrahenta pobrane (nabyte), kontrahent Wnioskodawcy uzyska możliwość rozporządzania tymi towarami jak właściciel. Kontrahent Wnioskodawcy pobiera z magazynu wyłącznie transformatory i zasilacze, występujące w kilkudziesięciu typach i odmianach, różniących się właściwościami.

Zgodnie z treścią zawartej umowy Wnioskodawca w terminie 7 dni od zakończenia miesiąca będzie wystawiał jedną zbiorczą fakturę dokumentująca sprzedaż wszystkich towarów jakie kontrahent podatnika nabył od podatnika w poprzednim miesiącu kalendarzowym i które to towary w tym poprzednim miesiącu kalendarzowym zostały kontrahentowi podatnika wydane. Na fakturze tej będzie wskazany miesiąc sprzedaży i rok oraz specyfikacja towarów objętych dostawą bez wskazywania dniowej daty sprzedaży poszczególnych towarów.

Mając na uwadze wskazany wyżej stan prawny należy stwierdzić, że dostawy towarów w przedmiotowej sprawie nie mogą być uznane za sprzedaż o charakterze ciągłym, a co za tym idzie nie stwarza to podstaw do zastosowania regulacji zawartej w § 5 ust. 1 pkt 4 w powiązaniu z § 9 ust. 2 powołanego rozporządzenia Ministra Finansów. Samo zawarcie pomiędzy kontrahentami umowy, z której wynika, że kontrahent Wnioskodawcy może wielokrotnie pobierać (nabywać) towar Wnioskodawcy ze swojego magazynu, nie przesądza o uznaniu po stronie Wnioskodawcy tych dostaw za sprzedaż o charakterze ciągłym. Dostawa ta musi bowiem spełniać opisane wyżej przesłanki należące do istoty zobowiązania, czy świadczenia ciągłego. W konsekwencji dokonanie sprzedaży (dostawy) na rzecz danego klienta, ww. towarów nawet wielokrotnie w ciągu miesiąca nie przesądza o tym, że jest to sprzedaż ciągła. Każda bowiem z tych dostaw może być wyodrębniona co do daty, asortymentu i ilości dostarczonego towaru, jak też w odniesieniu do każdej można ustalić definitywne wykonanie. Tym bardziej, że jak sam Wnioskodawca wskazał, iż kontrahent Wnioskodawcy uzyska możliwość rozporządzania tymi towarami jak właściciel w trakcie trwania danego miesiąca. Tak więc dokonywanie dostaw w ramach umowy o współpracy na rzecz kontrahenta, które każdorazowo mogą być sprecyzowane pod względem ilości i rodzaju asortymentu, nie wskazuje by można było mówić o sprzedaży o charakterze ciągłym. Nie w tak rozumianej częstotliwości tkwi bowiem istota sprzedaży ciągłej, chodzi o trwałość dostawy czy sprzedaży nieprzerwanie przez cały okres trwania umowy, o czynności które są stale w fazie wykonywania.

W związku z powyższym w zaistniałej sytuacji, występują więc odrębne dostawy, co przesądza o nieuznaniu danej sprzedaży za sprzedaż o charakterze ciągłym, a w konsekwencji dostawy te nie mogą być fakturowane na podstawie § 9 ust. 2 w związku z § 5 ust. 1 pkt 4 ww. rozporządzenia. Tym samym Wnioskodawca każdą dostawę winien dokumentować odrębną fakturą wystawioną nie później niż siódmego dnia od dnia wydania/pobrania przez kontrahenta towaru.

Reasumując, w opisanym stanie faktycznym praktyka Wnioskodawcy polegająca na tym, iż na koniec każdego miesiąca, w terminie do siedmiu dni po jego zakończeniu, zbiorczo wystawia jedną fakturę dokumentującą wszystkie dostawy towarów na rzecz kontrahenta (wydania towarów), jakie miały miejsce w miesiącu poprzednim jest nieprawidłowa.

Dostawy (pobrania przez kontrahenta z magazynu) towarów, w ramach zawartej z kontrahentem umowy nie stanowią sprzedaży o charakterze ciągłym i Wnioskodawca winien dokumentować każdą dostawę towarów fakturą, wystawioną stosownie do § 9 ust. 1 powołanego rozporządzenia.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Należy podkreślić, iż ustawa o podatku od towarów i usług nie reguluje zasad zawierania między stronami umów oraz zasad ustalania rozliczeń, a organy podatkowe nie mają prawa ingerować w zawierane umowy i przyjęty w nich sposób rozliczeń pomiędzy kontrahentami, chyba, że postanowienia umów naruszają przepisy podatkowe, a to może być stwierdzone jedynie w drodze postępowania podatkowego.

Jednocześnie należy zaznaczyć, że stosownie do art. 3531 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny (Dz.U. Nr 16 poz. 93 ze zm.), strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego. Z powyższej zasady wynika, że strony mogą dowolnie kształtować treść umowy w granicach wyznaczonych przez obowiązujące przepisy prawa, w tym także przepisy prawa podatkowego. Warunki umowne nie mogą zatem modyfikować momentu wystawienia faktury VAT, gdyż na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzenia, moment wystawienia faktury określony został we wskazanych wyżej przepisach prawa.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi tj. Dz. U. z 2012r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF 286 kB

Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi