Postanowienie w sprawie interpretacji prawa podatkowego z dnia 25.05.2005, sygn. US.IV/443-31/05, Urząd Skarbowy w Ełku

Temat interpretacji

POSTANOWIENIE

Na podstawie przepisu art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (jednolity tekst Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60), po rozpatrzeniu pisemnego wniosku z dnia 31 marca 2005 r., Naczelnik Urzędu Skarbowego w Ełku udzielając pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie Podatnika, postanawia iż:

- przedstawione w przedmiotowym wniosku stanowisko Podatnika jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31 marca 2005 r. wpłynął do Naczelnika Urzędu Skarbowego w Ełku pisemny wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w jego indywidualnej sprawie.

Składając przedmiotowy wniosek Podatnik przedstawił, iż prowadzi działalność gospodarczą w zakresie handlu i usług. Podatnik w dniu 24 września 1997 r. nabył grunt zabudowany. Na ww. nieruchomości usytuowany jest obiekt budowlany, w którym Podatnik prowadzi działalność gospodarczą. Zgodnie z decyzją budowlaną z dnia 22 czerwca 1999 r. oraz decyzją z dnia 07 kwietnia 2000 r. budynek ten ma charakter usługowo-handlowy. Budynek ten jako środek trwały wprowadzony do ewidencji środków trwałych podlega amortyzacji. Odpisy amortyzacyjne są prowadzone przez Podatnika na bieżąco zgodnie z planem amortyzacyjnym sporządzonym przez Podatnika. Budynek podlega podatkowi od nieruchomości w całym zakresie jako obiekt, w którym jest prowadzona działalność gospodarcza. Na parterze budynku prowadzona jest bieżąca działalność gospodarcza, natomiast na piętrze znajdują się magazyny towarów, półwyrobów i zaplecze gospodarcze. Od dnia nabycia do dnia dzisiejszego Podatnik ponosi nakłady inwestycyjne na rzecz ww. budynku. Należycie udokumentowane wydatki są podstawą do rozliczenia podatku VAT w nabywanych przez Podatnika towarach i usługach. Podatnik jest czynnym podatnikiem VAT i ma prawo rozliczania podatku VAT.

Podatnik postanowił część piętra ww. budynku przeznaczyć na mieszkanie. Decyzją z dnia 13 sierpnia 2004 r. Podatnik uzyskał warunki zabudowy i zagospodarowania ww. terenu, polegające na tym, że organ ustalił możliwość zmiany sposobu użytkowania ww. budynku, to jest dopuścił możliwość uzyskania pozwolenia budowlanego na urządzenie lokalu mieszkalnego - po uzyskaniu prawomocnej decyzji o zmianie sposobu użytkowania części obiektu budowlanego. Warunkiem podjęcia jakichkolwiek prac budowlanych związanych z wygospodarowaniem na piętrze lokalu mieszkalnego jest uzyskanie prawomocnej decyzji organu budowlanego na zmianę sposobu użytkowania części obiektu z użytkowania pod działalność gospodarczą na użytkowanie jako lokal mieszkalny.

W dniu 16 maja 2005 r. Podatnik uzupełnił na wezwanie organu podatkowego przedmiotowy wniosek w zakresie stanu faktycznego, wskazując, że opisany we wniosku budynek Podatnik wykorzystuje wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, tj. do sprzedaży towarów opodatkowanych obecnie stawką VAT w wysokości 22%, przed 01 maja 2004 r. stawką 0% (pilarki kosiarki). W budynku tym składowane są te towary.

Podatnik przedstawił we wniosku zapytanie z zakresu podatku od towarów i usług, czy zachodzi konieczność korekty podatku VAT odliczonego w związku z wydatkami poniesionymi na powyższy budynek do dnia uzyskania prawomocnej decyzji organu budowlanego na zmianę sposobu użytkowania części obiektu z użytkowania pod działalność gospodarczą na użytkowanie jako lokal mieszkalny oraz od kiedy wydatki inwestycyjne należy różnicować na związane z powierzchnią użytkową gospodarczą i powierzchnią użytkową mieszkalną.

Podatnik przedstawił we wniosku własne stanowisko w tej sprawie, iż nie zachodzi konieczność korygowania VAT odliczonego przy nabyciu towarów i usług dokonanych do dnia uzyskania prawomocnej decyzji organu budowlanego na zmianę sposobu użytkowania części obiektu z użytkowania pod działalność gospodarczą na użytkowanie jako lokal mieszkalny. Ponadto wydatki inwestycyjne i prawo do odliczenia VAT przy nabyciu towarów i usług należy różnicować od dnia uzyskania prawomocnej decyzji organu budowlanego na zmianę sposobu użytkowania części obiektu.

Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535, z 2005 r. Nr 14, poz. 113), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zgodnie z przepisem art. 90 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określania kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Zgodnie z przepisem art. 90 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie przez Podatnika całości lub części kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10.

Stosowanie proporcji, o której mowa w art. 90 ust. 2 ww. ustawy, skutkuje zastosowaniem przepisu art. 91 ust. 1 tej ustawy. W świetle tego przepisu, Podatnik jest obowiązany dokonać korekty kwoty podatku, jaką odliczył na podstawie art. 90 ust. 2-9, dla zakończonego roku podatkowego. Jednakże korekty tej nie dokonuje się, jeżeli kwota korekty nie przekroczy 0,01% kwoty podatku naliczonego podlegającego korekcie.

Podatnik przedstawił we wniosku, że do chwili uzyskania prawomocnej decyzji organu budowlanego na zmianę sposobu użytkowania części obiektu z użytkowania pod działalność gospodarczą na użytkowanie jako lokal mieszkalny, nie będzie dokonywał żadnych prac budowlanych związanych z wygospodarowaniem na piętrze lokalu mieszkalnego. Obecnie budynek wykorzystywany jest przez Podatnika w całości do prowadzenia działalności gospodarczej i budynek ten Podatnik wykorzystuje wyłącznie do wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, tj. sprzedaży towarów w postaci pilarek i kosiarek. W przedmiotowej sprawie należy stwierdzić, iż w rozliczeniu podatku od towarów i usług za okresy rozliczeniowe następujące do chwili zmiany sposobu użytkowania części przedmiotowego obiektu na lokal mieszkalny, Podatnik nie ma obowiązku korygowania podatku naliczonego związanego z inwestycjami dotyczącymi tego budynku, gdyż przedmiotowy budynek wykorzystuje wyłącznie do wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu i w takiej sytuacji przepis art. 90 ust. 2 ww. ustawy nie ma zastosowania. Przesłanką pozytywną istnienia uprawnienia Podatnika do odliczenia podatku naliczonego jest to, aby w momencie nabycia towarów i usług, były one związane z wykonywaniem przez Podatnika czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Biorąc powyższe pod uwagę postanowiono jak w sentencji.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia. Interpretacja traci moc w momencie zmiany stanu prawnego.

Interpretacja nie jest wiążąca dla Podatnika, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej do czasu jej zmiany albo uchylenia.

Od niniejszego postanowienia służy Stronie prawo wniesienia zażalenia do Dyrektora Izby Skarbowej w Olsztynie za pośrednictwem Naczelnika Urzędu Skarbowego w Ełku, w terminie 7 dni od dnia doręczenia niniejszego postanowienia (art. 14a § 4, art. 223 § 1, art. 236 § 1 i § 2 oraz art. 239 Ordynacji podatkowej).

Zażalenie od postanowienia organu podatkowego powinno zawierać zarzuty przeciw postanowieniu, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem zażalenia oraz wskazywać dowody uzasadniające to żądanie (art. 222 oraz 239 Ordynacji podatkowej).

Wnosząc zażalenie Strona, jest obowiązana do uiszczenia opłaty skarbowej, w kwocie 5,00 zł od podania; 0,50 zł od każdego załącznika do podania.

Wniesienie zażalenia nie wstrzymuje wykonania postanowienia, jednakże organ podatkowy, który wydał postanowienie, może w uzasadnionych przypadkach, na wniosek Strony, wstrzymać jego wykonanie (art. 238 Ordynacji podatkowej).