Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

7 lipca 2025 r. wpłynął Pana wniosek z 7 lipca 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy skutków podatkowych wycofania Nieruchomości, Wyposażenia i Samochodu do majątku prywatnego. Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

A.A. (dalej: Wnioskodawca) jest osobą fizyczną posiadającą miejsce zamieszkania do celów podatkowych w Polsce. Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą na podstawie wpisu do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej (dalej: CEIDG). Do końca czerwca 2025 r. Wnioskodawca prowadził działalność w obszarze sprzedaży, montażu bram oraz wynajmu nieruchomości własnych. Począwszy od lipca 2025 r. działalność Wnioskodawcy ograniczyła się do wynajmu nieruchomości własnych.

Dochody z działalności gospodarczej Wnioskodawcy są opodatkowane na zasadach określonych w art. 30c ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.; dalej: Ustawa PIT), tj. tzw. podatkiem liniowym. Wnioskodawca prowadzi ewidencję podatkową działalności gospodarczej na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych w formie podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Wnioskodawca posiada status czynnego podatnika VAT i wykonuje wyłącznie działalność opodatkowaną podatkiem od towarów i usług, tj. nie wykonuje czynności zwolnionych z VAT. Na potrzeby podatku VAT Wnioskodawca prowadzi ewidencję zawierającą dane pozwalające na prawidłowe rozliczenie podatku.

W trakcie prowadzenia działalności Wnioskodawca wykorzystywał w prowadzonej działalności dwie nieruchomości (dalej razem jako: Nieruchomości), tj.:

• Grunt znajdujący się przy (…). Grunt ten został nabyty przez Wnioskodawcę w 2000 r. do majątku wspólnego małżeńskiego i w związku z zakupem Wnioskodawca nie dokonał odliczenia podatku VAT naliczonego, ponieważ grunt został nabyty przed rozpoczęciem prowadzenia działalności gospodarczej przez Wnioskodawcę. Grunt ten nie został wprowadzony przez Wnioskodawcę do ewidencji środków trwałych. Następnie w 2004 r. Wnioskodawca wybudował na tym gruncie budynek mieszkalny z częścią handlową - oddanie do użytkowania parteru budynku usługowo-handlowego nastąpiło w 2004 r., a oddanie do używania piętra o charakterze mieszkalnym nastąpiło w 2005 r. Wnioskodawca wprowadził budynek do ewidencji środków trwałych i dokonał odliczenia podatku VAT naliczonego w pełnej wysokości od wydatków związanych z budową tego budynku. Pierwotnie zatem parter budynku miał charakter handlowo-usługowy, a piętro było przeznaczone na cele mieszkalne. Następnie w 2005 r. Wnioskodawca dokonał urzędowej zmiany przeznaczenia połowy piętra mieszkalnego na działalność handlową, z przeznaczeniem na wynajem w ramach działalności gospodarczej, przy czym w rzeczywistości także część formalnie mieszkalna piętra budynku była wynajmowana na cele niemieszkalne (biurowe) i nie była wykorzystywana na cele mieszkalne (dalej: Nieruchomość 1).
• Grunt znajdujący się przy (…). Grunt został nabyty przez Wnioskodawcę w 2017 roku i w związku z nabyciem Wnioskodawca odliczył podatek VAT w pełnej wysokości. Następnie Wnioskodawca wybudował na tym gruncie budynek handlowo-usługowy, a od wydatków związanych z jego budową Wnioskodawca odliczył podatek VAT naliczony w pełnej kwocie. Budynek oraz grunt (dalej razem jako: Nieruchomość 2) zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych Wnioskodawcy. Dodatkowo Wnioskodawca wyposażył budynek składający się na Nieruchomość 2 w meble oraz urządzenia klimatyzacyjne (dalej razem jako: Wyposażenie). Cena nabycia poszczególnych mebli nie przekraczała kwoty 10 000 zł. Klimatyzatory zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych i od ich wartości początkowej Wnioskodawca dokonywał odpisów amortyzacyjnych, które stanowiły koszt uzyskania przychodów. Od wydatków na nabycie Wyposażenia Wnioskodawca odliczył podatek VAT w pełnej wysokości.

Aktualnie Nieruchomości są przedmiotem najmu. Wnioskodawca wynajmuje je na działalność handlową, usługową i biurową. W związku ze świadczeniem usług najmu Wnioskodawca wystawia na rzecz kontrahenta (podmiotu powiązanego w rozumieniu przepisów o cenach transferowych) faktury VAT, które dokumentują wyłącznie czynności opodatkowane podatkiem VAT. Wynajem powierzchni mieszkalnej na piętrze budynku stanowiącego Nieruchomość 1 odbywa się na cele niemieszkalne, tak więc usługi najmu w tym zakresie nie korzystają ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 36 Ustawy VAT.

Wnioskodawca wprowadził również do ewidencji środków trwałych samochód osobowy (dalej: Samochód). Samochód jest wykorzystywany do celów mieszanych, tj. Wnioskodawca wykorzystuje pojazd do celów prywatnych oraz do celów związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą. W związku z tzw. „mieszanym” wykorzystaniem pojazdu, Wnioskodawcy przysługiwało i przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego w wysokości 50%.

Wnioskodawca planuje w najbliższej przyszłości wykreślić wpis dotyczący prowadzonej przez niego samodzielnie działalności gospodarczej z CEIDG i kontynuować wynajem Nieruchomości w ramach tzw. najmu prywatnego w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych (tj. najmu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 Ustawy PIT). Wnioskodawca przygotowując się do takiego kroku:

1) dokonał sprzedaży towarów handlowych oraz środków trwałych związanych z działalnością dot. sprzedaży i montażu bram, tj. z wyłączeniem Nieruchomości, Wyposażenia i Samochodu, na rzecz syna, który będzie kontynuował tę działalność z wykorzystaniem nabytych składników majątku,

2) planuje wycofać Nieruchomości, Wyposażenie i Samochód z działalności gospodarczej do majątku prywatnego Wnioskodawcy.

Wnioskodawca po wycofaniu Nieruchomości z działalności zamierza wynajmować je w ramach tzw. najmu prywatnego. Wnioskodawca zawrze umowę najmu ze swoim synem (dalej: Najemca). Zgodnie z treścią umowy Wnioskodawca odpłatnie wynajmie na rzecz Najemcy Nieruchomości wraz z Wyposażeniem. Cena najmu zostanie ustalona na poziomie odpowiadającym cenom rynkowym, tj. zgodnie z art. 23o ust. 1 Ustawy PIT.

Po wycofaniu Samochodu do majątku firmowego Wnioskodawca zamierza korzystać z Samochodu w celu dojazdu na teren Nieruchomości. Dojazd ten będzie związany ze świadczeniem usług najmu. Wnioskodawca będzie wykorzystywał pojazd w sytuacjach, gdy będzie obowiązany stawić się osobiście na terenie Nieruchomości przykładowo w celu sprawdzenia ich stanu technicznego, pobrania czynszu lub realizowania innych obowiązków jako wynajmujący Nieruchomości.

Dodatkowo Wnioskodawca zamierza zawrzeć w umowie najmu zapis, zgodnie z którym zobowiąże Najemcę do zwrotu Wnioskodawcy jako wynajmującemu równowartości kwot odpowiadających należnemu i zapłaconemu przez Wnioskodawcę podatku od nieruchomości za okres obowiązywania umowy najmu.

Pytania

1) Czy w okolicznościach wskazanych w opisie zdarzenia przyszłego czynności polegające na wycofaniu Nieruchomości, Wyposażenia i Samochodu do majątku prywatnego będą stanowić czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

2) Czy w okolicznościach wskazanych w opisie zdarzenia przyszłego Wnioskodawca będzie obowiązany do dokonania korekty odliczonego podatku VAT w związku z wycofaniem Nieruchomości 2 do majątku prywatnego?

Pana stanowisko w sprawie

W ocenie Wnioskodawcy:

1) w okolicznościach przestawionych w opisie zdarzenia przyszłego czynności polegające na wycofaniu Nieruchomości, Wyposażenia i Samochodu do majątku prywatnego nie będą stanowić czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT.

2) w okolicznościach przestawionych w opisie zdarzenia przyszłego Wnioskodawca nie będzie obowiązany do dokonania korekty odliczonego podatku VAT w związku z przeniesieniem Nieruchomości 2 do majątku prywatnego.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1

Opodatkowanie podatkiem VAT wycofania Nieruchomości, Wyposażenia i Samochodu do majątku prywatnego Wnioskodawcy

Przepisy ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.; dalej: Ustawa VAT) określają zakres opodatkowania podatkiem VAT. Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 Ustawy VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Ustawodawca dodatkowo zdefiniował pojęcie towarów, dostawy towarów oraz świadczenia usług. W myśl art. 2 pkt 6 Ustawy VAT ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o towarach - rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W świetle art. 7 ust. 2 Ustawy VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1) przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,

2) wszelkie inne darowizny - jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 Ustawy VAT przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

 Z przytoczonych przepisów wynika, że czynnościami opodatkowanymi podatkiem VAT są co do zasady świadczenia o odpłatnym charakterze. Jednakże ustawodawca jako czynność opodatkowaną uznał również przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika, jeżeli przysługiwało mu prawo do odliczenia podatku VAT z tytułu nabycia tych towarów, przy czym przepisy Ustawy VAT nie definiują pojęcia celów osobistych. W ocenie Wnioskodawcy, celami osobistymi będą cele inne niż związane z działalnością gospodarczą. W efekcie, jeżeli podatnik przekaże nieodpłatnie towary na cele związane z działalnością gospodarczą, wówczas nie będzie to stanowić czynności opodatkowanej, przy czym pojęcie działalności gospodarczej należy rozumieć w znaczeniu nadanym temu pojęciu przez przepisy Ustawy VAT.

W myśl art. 15 ust. 1 Ustawy VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. W świetle art. 15 ust. 2 Ustawy VAT działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W opisie zdarzenia przyszłego Wnioskodawca wskazał, że pomimo zamiaru wycofania się z prowadzenia jednoosobowej działalności gospodarczej w zakresie sprzedaży i montażu bram, zamierza w dalszym ciągu świadczyć usługi najmu Nieruchomości, które będą świadczone w ramach tzw. najmu prywatnego. Kwestia rozróżnienia źródła przychodu na gruncie podatku PIT w odniesieniu do najmu zależy w dużej mierze od decyzji samego podatnika, co powinno także wynikać z przesłanek obiektywnych.

Jak wskazał Naczelny Sąd Administracyjny w uchwale z 24 maja 2021 r. (sygn. akt II FPS 1/21), „to zatem podatnik decyduje o tym, czy powiązać określone składniki swojego mienia z wykonywaniem działalności gospodarczej, czy też zachować je w zarządzie majątkiem niezwiązanym z działalnością gospodarczą i oddać np. w najem. W niektórych przypadkach o tego rodzaju związaniu będą świadczyć obiektywne okoliczności: np. amortyzowanie danego składnika majątku jako środka trwałego w ramach działalności gospodarczej wskazuje, że przychody z najmu należy zaliczyć do źródła przychodów z działalności gospodarczej niezależnie od stanowiska samego podatnika (por. wyrok NSA z 23 października 2013 r. II FSK 2832/11, CBOSA).

Jak jednak wskazano w wyroku NSA z 5 kwietnia 2016 r. II FSK 379/14 (CBOSA), w większości przypadków decydujące znaczenie co do kwalifikacji określonych przychodów wynikających ze stosunku najmu należy przypisać samemu podatnikowi, który może powiązać posiadane i będące przedmiotem najmu składniki majątku z wykonywaniem działalności gospodarczej lub też pozostawić je w zarządzie majątkiem niezwiązanym z działalnością gospodarczą”.

Przepisy Ustawy VAT nie wyróżniają pojęcia najmu prywatnego. Pojęcie to jest stosowane dla nazwania sytuacji występującej na gruncie podatku dochodowego od osób fizycznych, w której to podatnik uzyskuje przychody z najmu, a przychody te są kwalifikowane do źródła przychodów z najmu lub dzierżawy, a nie do źródła pozarolniczej działalności gospodarczej. Na gruncie Ustawy PIT przychody z najmu mogą być bowiem traktowane jako przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej lub jako przychody z najmu.

Z uwagi na zakończenie prowadzenia działalności gospodarczej przez Wnioskodawcę i przeniesienie Nieruchomości, Wyposażenia i Samochodu do majątku prywatnego, przychody uzyskiwane przez niego z najmu Nieruchomości wraz z wyposażeniem będą traktowane jako przychody z najmu, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 Ustawy PIT. Niemniej jednak tzw. najem prywatny spełnia definicję działalności gospodarczej w rozumieniu Ustawy VAT, ponieważ stanowi działalność usługową, prowadzoną w sposób ciągły i jej głównym celem jest osiągnięcie zarobku przez wynajmującego.

W analizowanej sprawie pozostaje bez znaczenia to, że Wnioskodawca zamierza złożyć wniosek o wykreślenie z CEIDG. Wnioskodawca świadcząc usługi najmu będzie w dalszym ciągu występował jako podatnik VAT wykonujący działalność gospodarczą i w tym zakresie nie zmieni się jego status. Tym samym w ocenie Wnioskodawcy, Nieruchomości nie zostaną przekazane nieodpłatnie na cele prywatne Wnioskodawcy, ponieważ będą one w dalszym ciągu wykorzystywane do świadczenia usług najmu opodatkowanych podatkiem VAT.

W odniesieniu zatem do czynności przekazania Nieruchomości do majątku prywatnego nie znajdzie zastosowania art. 7 ust. 2 Ustawy VAT.

Podobne stanowisko zajął Dyrektor KIS w interpretacjach indywidualnych z  24 stycznia 2022 r. (sygn. 0111-KDIB3-3.4012.624.2021.1.WR) i z 17 września 2024 r. (sygn. 0112-KDIL1-1.4012.408.2024.3.EK).

Dodatkowo Wnioskodawca wskazał, że przedmiotem najmu wraz Nieruchomościami będzie również Wyposażenie. W ocenie Wnioskodawcy, również w przypadku Wyposażenia nie zostanie ono przeznaczone na cele prywatne, ponieważ Wnioskodawca będzie oddawał je do dyspozycji najemcy w ramach umowy najmu Nieruchomości i tym samym Wyposażenie będzie również wykorzystywane do celów związanych z działalnością gospodarczą.

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku Samochodu również nie dojdzie do przekazania go na cele prywatne Wnioskodawcy, ponieważ Samochód będzie cały czas wykorzystywany do czynności opodatkowanych, tj. związanych z najmem Nieruchomości. Zatem nie można powiedzieć, że dojdzie do przekazania samochodu na cele osobiste. Wnioskodawca już przed przeniesieniem Samochodu do majątku prywatnego wykorzystywał go do celów mieszanych, co nie ulegnie zmianie po przeniesieniu do majątku prywatnego. Nie zmieni się zatem zakres wykorzystywania Samochodu do działalności gospodarczej rozumianej zgodnie z art. 15 ust. 2 Ustawy VAT.

Celem wprowadzenia art. 7 ust. 2 Ustawy VAT było ograniczenie procederu w postaci dokonywania odliczenia podatku VAT od nabycia składników majątku a następnie nieodpłatnego ich przesunięcia w sferę konsumpcji bez uiszczania podatku VAT. W analizowanej sprawie nie dojdzie do przesunięcia Samochodu ze sfery gospodarczej do sfery konsumpcji, ponieważ nie dojdzie do zmiany sposobu wykorzystywania samochodu. Samochód w dalszym ciągu będzie wykorzystywany do wykonywania czynności opodatkowanych. Jeżeli uznać by, co w ocenie Wnioskodawcy nie powinno mieć miejsca, że przeniesienie Samochodu do majątku Wnioskodawcy stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu, wówczas prowadziłoby to do sytuacji, w której Wnioskodawca korzysta z prawa do odliczenia podatku VAT od wydatków związanych z eksploatacją pojazdu, a następnie musiałby uiścić podatek w związku z przeniesieniem składnika majątku do majątku prywatnego, żeby w dalszym ciągu dokonywać odliczenia podatku VAT w związku z wydatkami, które zostaną poniesione w przyszłości. Tym samym w ocenie Wnioskodawcy, cele, do których będą wykorzystywane Nieruchomości, Samochód oraz Wyposażenie, nie stanowią celów prywatnych Wnioskodawcy, ale w dalszym ciągu są celami związanymi z działalnością gospodarczą.

W efekcie w analizowanej sprawie nie znajdzie zastosowania art. 7 ust. 2 Ustawy VAT. Tym samym czynności polegające na przeniesieniu przez Wnioskodawcę Nieruchomości, Wyposażenia oraz Samochodu do majątku prywatnego Wnioskodawcy nie stanowią czynności, które będą podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2

Korekta podatku naliczonego w związku z przeniesieniem Nieruchomości 2 do majątku prywatnego Wnioskodawcy

Ustawodawca zawarł w przepisach Ustawy VAT regulacje, które dają podatnikom prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 Ustawy VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 90 ust. 1 Ustawy VAT, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Przepisy Ustawy VAT regulują również obowiązek dokonania korekty podatku VAT naliczonego w przypadku mieszanego wykorzystania m.in. nieruchomości.

W świetle art. 91 ust. 1 Ustawy VAT, po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-10a lub 10c-10g, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6, 10, 10a lub 10c-10g lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11 i 12, dla zakończonego roku podatkowego.

Zgodnie z art. 91 ust. 2 Ustawy VAT, w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł, korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - w ciągu 10 lat, licząc od roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Roczna korekta w przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, dotyczy jednej piątej, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - jednej dziesiątej kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu. W przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, z tym że korekty dokonuje się po zakończeniu roku, w którym zostały oddane do użytkowania.

Ustawodawca zawarł w Ustawie VAT również regulację dotyczącą obowiązku korekty w przypadku, gdy podatnikowi przysługiwało prawo do pełnego odliczenia podatku, a następnie doszło do zmiany tego prawa w wyniku zmiany wykorzystania nieruchomości. W myśl art. 91 ust. 7 Ustawy VAT, przepisy ust. 1-6 stosuje się odpowiednio w przypadku, gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwot podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, albo nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi.

W świetle art. 91 ust. 7a Ustawy VAT, w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł, korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się na zasadach określonych w ust. 2 zdanie pierwsze i drugie oraz ust. 3. Korekty tej dokonuje się przy każdej kolejnej zmianie prawa do odliczeń, jeżeli zmiana ta następuje w okresie korekty. Z przytoczonych przepisów wynika, że obowiązek dokonania korekty podatku naliczonego odliczonego przy nabyciu lub wytworzeniu nieruchomości dotyczy przypadków, gdy dochodzi do zmiany przeznaczenia nieruchomości w okresie 10 lat od roku, w którym została oddana do użytkowania.

Z opisu stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego wynika, że grunt składający się na Nieruchomość 2 został nabyty w 2017 roku, a następnie Wnioskodawca wybudował na nim budynek. Oznacza to, że od momentu oddania do użytkowania budynku nie upłynął okres 10 lat. Ponadto Nieruchomość 2 była i aktualnie jest wykorzystywana jedynie do celów związanych z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy. W ocenie Wnioskodawcy, w związku z przeniesieniem Nieruchomości 2 do majątku prywatnego Wnioskodawcy nie dojdzie do zmiany przeznaczenia nieruchomości na cele osobiste, co zostało szerzej przedstawione w części wniosku dotyczącej pytań o nr 1-3. Wnioskodawca w dalszym ciągu będzie wykorzystywał Nieruchomość 2 do wykonywania wyłącznie czynności opodatkowanych VAT, tj. świadczenia usług najmu.

Tym samym nie dojdzie do zmiany przeznaczenia Nieruchomości 2 i nie spowoduje to zmiany w zakresie przysługującego mu prawa do odliczenia podatku po stronie Wnioskodawcy z tytułu nabycia i wybudowania Nieruchomości 2.

W ocenie Wnioskodawcy, w związku z tym w opisywanej sytuacji nie znajdzie zastosowania art. 90 i art. 91 Ustawy VAT. Jednocześnie zastosowania nie znajdzie również art. 90a Ustawy VAT, ponieważ nie nastąpi zmiana w stopniu wykorzystania Nieruchomości 2 do celów działalności gospodarczej.

W przypadku Wnioskodawcy nie miał miejsca przypadek opisany w art. 86 ust. 7b Ustawy VAT tj. tzw. „mieszane”, czyli jednoczesne wykorzystywanie Nieruchomości 2 do celów związanych z działalnością gospodarczą i do celów osobistych po wzniesieniu.

Tym samym zdaniem Wnioskodawcy, nie będzie on obowiązany do dokonania korekty podatku VAT naliczonego w związku z przeniesieniem Nieruchomości 2 do majątku prywatnego.

Podobne stanowisko zajął Dyrektor KIS w interpretacjach indywidualnych z 10 kwietnia 2017 r. (sygn. 0113-KDIPT1-3.4012.3.2017.BM), z 24 stycznia 2022 r. (sygn. 0111-KDIB3-3.4012.624.2021.1.WR) i z  17 września 2024 r. (sygn. 0112-KDIL1-1.4012.408.2024.3.EK).

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 775 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Przy czym na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy:

W świetle art. 8 ust. 1 ustawy:

Z treści powołanego wyżej art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług co do zasady podlegają opodatkowaniu wówczas, gdy są wykonywane odpłatnie. Aby uznać dane świadczenie za odpłatne musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Oba warunki muszą być spełnione łącznie, aby świadczenie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Ustawodawca jednakże przewidział od powyższej reguły wyjątki, które zostały zawarte – w przypadku dostawy towarów – w art. 7 ust. 2 ustawy.

Stosownie do art. 7 ust. 2 ustawy:

Przy czym, w świetle art. 2 pkt 14a ustawy:

Jak wynika z powyższych uregulowań, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega generalnie każde nieodpłatne przekazanie towaru należącego do przedsiębiorstwa, w tym także wszelkie inne darowizny, z którymi wiąże się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, o ile podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu, imporcie lub wytworzeniu tych towarów lub ich części składowych.

Zatem, aby nieodpłatne przekazanie towarów – w świetle powołanego art. 7 ust. 2 ustawy – podlegało opodatkowaniu VAT konieczne jest łączne spełnienie następujących warunków:

• nieodpłatne przekazanie dokonywane jest przez podatnika podatku VAT,
• przekazane przez podatnika towary należą do jego przedsiębiorstwa,
• przedmiotem nieodpłatnego przekazania jest towar, w stosunku do którego podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tego towaru lub jego części składowych.

Jeżeli natomiast podatnik nie miał prawa do odliczenia podatku naliczonego, to nieodpłatne przekazanie tych towarów pozostaje poza zakresem opodatkowania (podatnik nie musi dokonać ich opodatkowania), bez względu na cel, na który zostały one przekazane.

Należy wskazać, że zakres opodatkowania podatkiem VAT wyznacza nie tylko czynnik przedmiotowy – opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów lub odpłatne świadczenie usług, ale także czynnik podmiotowy – czynności muszą być wykonywane przez podatnika.

Pojęcia „podatnik” i „działalność gospodarcza”, na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i 2 ustawy.

Według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy:

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy:

Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Przy czym status podatnika podatku od towarów i usług wynika z okoliczności dokonania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem.

Z opisu sprawy wynika, że jest Pan osobą fizyczną posiadającą miejsce zamieszkania do celów podatkowych w Polsce. Prowadzi Pan jednoosobową działalność gospodarczą na podstawie wpisu do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej. Do końca czerwca 2025 r. prowadził Pan działalność w obszarze sprzedaży, montażu bram oraz wynajmu nieruchomości własnych. Począwszy od lipca 2025 r. Pana działalność ograniczyła się do wynajmu nieruchomości własnych.

Posiada Pan status czynnego podatnika VAT i wykonuje wyłącznie działalność opodatkowaną podatkiem od towarów i usług, tj. nie wykonuje czynności zwolnionych z VAT. Na potrzeby podatku VAT prowadzi Pan ewidencję zawierającą dane pozwalające na prawidłowe rozliczenie podatku.

W trakcie prowadzenia działalności wykorzystywał Pan w prowadzonej działalności dwie Nieruchomości, tj.:

• Grunt znajdujący się w (…), który został przez Pana nabyty w 2000 r. do majątku wspólnego małżeńskiego i w związku z zakupem nie dokonał Pan odliczenia podatku VAT naliczonego, ponieważ grunt został nabyty przed rozpoczęciem prowadzenia działalności gospodarczej. Grunt ten nie został wprowadzony przez Pana do ewidencji środków trwałych. W 2004 r. wybudował Pan na tym gruncie budynek mieszkalny z częścią handlową - oddanie do użytkowania parteru budynku usługowo-handlowego nastąpiło w 2004 r., a oddanie do używania piętra o charakterze mieszkalnym nastąpiło w 2005 r. Wprowadził Pan budynek do ewidencji środków trwałych i dokonał odliczenia podatku VAT naliczonego w pełnej wysokości od wydatków związanych z budową tego budynku. Pierwotnie parter budynku miał charakter handlowo-usługowy, a piętro było przeznaczone na cele mieszkalne. Następnie w 2005 r. dokonał Pan urzędowej zmiany przeznaczenia połowy piętra mieszkalnego na działalność handlową, z przeznaczeniem na wynajem w ramach działalności gospodarczej, przy czym w rzeczywistości także część formalnie mieszkalna piętra budynku była wynajmowana na cele niemieszkalne (biurowe) i nie była wykorzystywana na cele mieszkalne (Nieruchomość 1).
• Grunt znajdujący się w (…), który został nabyty przez Pana w 2017 roku i w związku z jego nabyciem odliczył Pan podatek VAT w pełnej wysokości. Następnie wybudował Pan na tym gruncie budynek handlowo-usługowy, a od wydatków związanych z jego budową odliczył Pan podatek VAT naliczony w pełnej kwocie. Budynek oraz grunt (Nieruchomość 2), zostały wprowadzone do Pana ewidencji środków trwałych. Dodatkowo wyposażył Pan budynek składający się na Nieruchomość 2, w meble oraz urządzenia klimatyzacyjne (Wyposażenie). Cena nabycia poszczególnych mebli nie przekraczała kwoty 10 000 zł. Klimatyzatory zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych i od ich wartości początkowej dokonywał Pan odpisów amortyzacyjnych, które stanowiły koszt uzyskania przychodów. Od wydatków na nabycie Wyposażenia odliczył Pan podatek VAT w pełnej wysokości.

Aktualnie Nieruchomości są przedmiotem najmu. Wynajmuje je Pan na działalność handlową, usługową i biurową. W związku ze świadczeniem usług najmu wystawia Pan na rzecz kontrahenta (podmiotu powiązanego w rozumieniu przepisów o cenach transferowych) faktury VAT, które dokumentują wyłącznie czynności opodatkowane podatkiem VAT. Wynajem powierzchni mieszkalnej na piętrze budynku stanowiącego Nieruchomość 1 odbywa się na cele niemieszkalne, tak więc usługi najmu w tym zakresie nie korzystają ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 36 Ustawy VAT.

Wprowadził Pan również do ewidencji środków trwałych samochód osobowy. Samochód jest wykorzystywany do celów mieszanych tj. wykorzystuje Pan pojazd do celów prywatnych oraz do celów związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą. W związku z tzw. „mieszanym” wykorzystaniem pojazdu, przysługiwało i przysługuje Panu prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego w wysokości 50%.

W najbliższej przyszłości planuje Pan wykreślić wpis dotyczący prowadzonej samodzielnie działalności gospodarczej z CEIDG i kontynuować wynajem Nieruchomości w ramach tzw. najmu prywatnego w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przygotowując się Pan do takiego kroku:

1) dokonał Pan sprzedaży towarów handlowych oraz środków trwałych związanych z działalnością dot. sprzedaży i montażu bram, tj. z wyłączeniem Nieruchomości, Wyposażenia i Samochodu, na rzecz syna, który będzie kontynuował tę działalność z wykorzystaniem nabytych składników majątku,

2) planuje Pan wycofać Nieruchomości, Wyposażenie i Samochód z działalności gospodarczej do Pana majątku prywatnego.

Po wycofaniu Nieruchomości z działalności zamierza Pan wynajmować je w ramach tzw. najmu prywatnego. Zawrze Pan umowę najmu ze swoim synem (Najemcą). Zgodnie z treścią umowy odpłatnie wynajmie Pan na rzecz Najemcy Nieruchomości wraz z Wyposażeniem.

Po wycofaniu Samochodu do majątku firmowego zamierza Pan korzystać z Samochodu w celu dojazdu na teren Nieruchomości. Dojazd ten będzie związany ze świadczeniem usług najmu. Będzie Pan wykorzystywał pojazd w sytuacjach, gdy będzie obowiązany stawić się osobiście na terenie Nieruchomości przykładowo w celu sprawdzenia ich stanu technicznego, pobrania czynszu lub realizowania innych obowiązków jako wynajmujący Nieruchomości.

Dodatkowo zamierza Pan zawrzeć w umowie najmu zapis, zgodnie z którym zobowiąże Najemcę do zwrotu Panu jako wynajmującemu równowartości kwot odpowiadających należnemu i zapłaconemu przez Pana podatku od nieruchomości za okres obowiązywania umowy najmu.

Pana wątpliwości w pierwszej kolejności dotyczą tego, czy czynności polegające na wycofaniu Nieruchomości, Wyposażenia i Samochodu do majątku prywatnego będą stanowić czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W tym miejscu należy wskazać, że na podstawie art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 1071):

Jak wynika z art. 659 § 2 Kodeksu cywilnego:

Najem jest więc umową dwustronnie zobowiązującą i wzajemną, odpowiednikiem świadczenia wynajmującego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie najemcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu. Zatem oddanie w ramach umowy najmu osobie trzeciej środków trwałych skutkuje uzyskiwaniem korzyści majątkowej po stronie podmiotu dokonującego wynajmu.

Mając na uwadze powołane przepisy należy stwierdzić, że najem wypełnia określoną w art. 15 ust. 2 ustawy definicję działalności gospodarczej, jeżeli wykonywany jest w sposób ciągły dla celów zarobkowych (zawierane umowy najmu mają zazwyczaj długotrwały charakter, a uzyskiwane korzyści z tego tytułu są w zasadzie stałe), bez względu na to, czy najem jest prowadzony w ramach działalności gospodarczej, czy jako odrębne źródło przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem najem stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy, i podlega opodatkowaniu podatkiem VAT na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Z okoliczności sprawy wynika, że po wycofaniu Nieruchomości, Wyposażenia i Samochodu do majątku prywatnego, wskazane składniki będą nadal przez Pana wykorzystywane przy świadczeniu usług najmu opodatkowanego podatkiem od towarów i usług. Sposób wykorzystania ww. składników nie ulegnie zatem zmianie. Ww. Nieruchomości, Wyposażenie i Samochód będą więc nadal wykorzystywane do czynności opodatkowanych VAT, a Pan nadal będzie prowadził działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy i posiadał status podatnika podatku od towarów i usług.

W przedmiotowej sprawie istotne jest, że w podatku VAT nie występuje pojęcie „najmu prywatnego” i „najmu w ramach działalności gospodarczej”. W świetle przepisów ustawy działalnością gospodarczą jest każda czynność najmu czy dzierżawy niezależnie od tego, czy wynajmujący działalność tę zarejestrował czy nie i niezależnie od tego czy przedmiot najmu (dzierżawy) stanowi w jego działalności środek trwały.

W opisanym zdarzeniu przyszłym, Nieruchomości, Wyposażenie i Samochód, zarówno przed jak i po wycofaniu ich z prowadzonej przez Pana działalności gospodarczej, będą przez Pana wykorzystywane cały czas do działalności gospodarczej.

Zatem, w przedstawionej sytuacji wycofanie ww. składników z prowadzonej działalności gospodarczej w celu ich wykorzystywania na potrzeby wynajmu, tj. działalności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług, nie będzie mieściło się w pojęciu dostawy towarów, w rozumieniu art. 7 ust. 2 ustawy, gdyż nie będzie to wycofanie na cele osobiste podatnika.

W konsekwencji czynność przeniesienia tych składników z majątku Pana firmy do Pana majątku prywatnego nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Pana stanowisko w zakresie pytania nr 1 jest prawidłowe.

Pana wątpliwości dotyczą również tego, czy będzie Pan obowiązany do dokonania korekty odliczonego podatku VAT w związku z wycofaniem Nieruchomości 2 do majątku prywatnego.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy:

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy:

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku lub niepodlegających opodatkowaniu VAT. Jednocześnie z zasady tej wynika, że odliczenie podatku naliczonego może być częściowe, tzn. w tej części, w jakiej dane towary lub usługi, z którymi związany jest podatek naliczony są wykorzystywane do realizacji czynności opodatkowanych, z pominięciem tej części podatku od tych towarów i usług, w jakiej towary te (usługi) są wykorzystywane do wykonywania czynności nieopodatkowanych podatkiem VAT.

W każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki podatkowo-prawne, było wykonywanie czynności opodatkowanych.

Ponadto, ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Ten ostatni przepis określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym:

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Na mocy art. 88 ust. 4 ustawy:

Zgodnie z ww. regulacją, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

Wyrażoną w cytowanym powyżej art. 86 ust. 1 ustawy o VAT generalną zasadę uprawniającą do odliczenia podatku naliczonego, uzupełniają regulacje zawarte w art. 91 ustawy, które określają zasady dotyczące sposobu i terminu dokonywania korekt podatku naliczonego.

Zgodnie z art. 91 ust. 1 ustawy:

W myśl art. 91 ust. 2 ustawy:

W świetle art. 91 ust. 3 ustawy:

Zgodnie z art. 91 ust. 4 ustawy:

Natomiast, w myśl art. 91 ust. 5 ustawy:

W świetle art. 91 ust. 6 ustawy:

W myśl art. 91 ust. 7 ustawy:

Na podstawie art. 91 ust. 7a ustawy:

Z kolei stosownie do art. 91 ust. 7b ustawy:

Przepisy art. 91 ustawy wprowadzają konstrukcję korekty podatku naliczonego dokonywaną z uwagi na zmianę struktury sprzedaży albo na zmianę pierwotnego przeznaczenia towaru lub usługi (z którą związany jest podatek naliczony). Wprowadzenie procedury korekty związane jest z faktem, że we wspólnym systemie VAT obowiązuje zasada odliczenia niezwłocznego, tzn. w momencie nabycia. W tym momencie czasowym, związek towaru z danym rodzajem czynności (opodatkowane, zwolnione, mieszane) ma zazwyczaj charakter planowany. Do czasu faktycznego wykorzystania nabytego towaru lub usługi, faktyczny związek z danym rodzajem czynności może się zmienić, przekreślając prawo do odliczenia albo uzasadniając dokonanie odliczenia. Jednocześnie przepisy wprowadzają szczególny tryb korekty do wybranych składników majątku. Z uwagi na zazwyczaj wieloletni okres wykorzystania składników majątku zaliczanych do środków trwałych oraz nieruchomości, ustawa przyjmuje zasadę dokonywania cząstkowej i równomiernej korekty w dłuższym czasie (dla nieruchomości przez 10 lat, a dla pozostałych składników majątku przez 5 lat). Regulacje te mają na celu urealnienie odliczenia podatku naliczonego. Ustawa zakłada bowiem, że środki trwałe zużywają się w określonym czasie, a nie jednorazowo. W tym też czasie stopniowo konsumowane jest prawo do odliczenia i należy je oceniać w dłuższej perspektywie czasu, a nie jednorazowo. Z cytowanych powyżej przepisów art. 91 ustawy wynika, że podatnik jest zobowiązany, dokonać korekty podatku naliczonego w sytuacji, gdy zmienia się przeznaczenie towarów wykorzystywanych w działalności gospodarczej np. ze związanych z czynnościami niedającymi prawa do odliczenia na związane z czynnościami opodatkowanymi lub na odwrót.

Zatem mając na uwadze powyższe przepisy oraz przedstawiony opis zdarzenia przyszłego należy zauważyć, że nie będzie Pan miał obowiązku dokonania korekty podatku naliczonego w odniesieniu do Nieruchomości 2 w związku z jej przekazaniem do majątku prywatnego, gdyż:

• przekazanie Nieruchomości 2 do majątku osobistego celem jej wynajmu nie będzie stanowiło zmiany w sposobie jej wykorzystania;
• Nieruchomość 2 będzie przez Pana wykorzystywana do działalności gospodarczej – wyłącznie do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, tj. wynajmu.

W opisanej sytuacji nie nastąpi więc zmiana przeznaczenia wykorzystywania Nieruchomości 2, a tylko taka sytuacja rodzi obowiązek korekty.

W konsekwencji nie będzie Pan zobowiązany do dokonania korekty podatku naliczonego, zgodnie z art. 91 ustawy, w odniesieniu do Nieruchomości 2, która zostanie przeniesiona z Pana majątku firmowego do Pana majątku prywatnego.

Pana stanowisko w zakresie pytania nr 2 jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej:

Jestem ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Ponosi Pan ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) podanym przez Pana w złożonym wniosku.

Zatem, wydając przedmiotową interpretację oparłem się na wynikającym z treści wniosku opisie zdarzenia przyszłego. W przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych. Ponadto, w sytuacji zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Należy ponadto podkreślić, że zakres przedmiotowy wniosku wyznaczają zadane przez Pana pytania. Wskazuję tym samym, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem Pana wniosku (zapytania). Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy i we własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniami, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

W zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.