Temat interpretacji

Podatek od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 6 czerwca 2017 r. (data wpływu 27 czerwca 2017 r.) uzupełnionym pismem z dnia 19 lipca 2017 r. (data wpływu 20 lipca 2017 r.) oraz pismem z dnia 9 sierpnia 2017 r. (data wpływu 18 sierpnia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 czerwca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 19 lipca 2017 r. w sprawie terminu wydania interpretacji oraz pismem z dniu 9 sierpnia 2017 r. o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Podczas trwania związku małżeńskiego państwo X nabyli m.in.:

1. Dnia 24 maja 2006 r. na podstawie aktu notarialnego repertorium nr 2251/2006 działkę nr 5448 o pow. 0,07 h (7a), za cenę 9.500 zł.
2. Dnia 22 października 2014 r. na podstawie aktu notarialnego repertorium nr 9193/2014 spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego, za cenę 80.000 zł. Wnioskodawca wraz z żoną uzyskali na zakup tej nieruchomości kredyt w banku, który był udzielony w formie złotówkowego mieszkaniowego kredytu budowlano-hipotecznego w kwocie 91.559 zł, przeznaczonego na zakup powyższego lokalu oraz jego remont, oprocentowanego według zmiennej stopy procentowej, którego spłata nastąpi najpóźniej do dnia 1 października 2029 r., z żądaniem zabezpieczenia tego kredytu hipoteką umowną na opisanym wyżej spółdzielczym prawie do lokalu, do kwoty 183.118 zł.
3. Dnia 31 marca 2015 r. na podstawie umowy przeniesienia praw własności, prawo do działki nr 9 o pow. 274 m², położonej na terenie rodzinnego ogrodu działkowego za cenę 20.000 zł.

Opisane powyżej nieruchomości zostały nabyte w celu zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych i rekreacyjnych Wnioskodawcy i jego rodziny. Nabycie powyższych nieruchomości nie następowało w celu prowadzenia działalności gospodarczej, a związane było z prywatnym majątkiem małżonków. Powyższe nieruchomości nigdy nie były przedmiotem najmu oraz nigdy nie była na nich wykonywana jakakolwiek działalność zarobkowa, polegająca na czerpaniu dochodu z posiadanych nieruchomości.

Dnia 10 maja 2017 r. na podstawie umowy przeniesienia praw do działki nr 9 o pow. 274 m², położonej na terenie rodzinnego ogrodu działkowego dokonano sprzedaży ww. nieruchomości. Z tytułu przeniesienia praw własności otrzymano kwotę 25.500 zł. 

Następnie w czerwcu 2017 r. Wnioskodawca wraz z żoną podjęli decyzję o sprzedaży dwóch pozostałych nieruchomości celem pokrycia wydatków związanych z budową budynku mieszkalnego jednorodzinnego oraz spłatę zaciągniętych kredytów.

Na budowę budynku mieszkalnego jednorodzinnego uzyskali pozwolenie na budowę na podstawie decyzji wydanej przez Prezydenta Miasta.

Pozostaje przy tym wątpliwość co do obowiązku opodatkowania podatkiem VAT każdej z transakcji, tj. sprzedaży ww. nieruchomości.

W uzupełnieniu do wniosku wskazano, że:

Ad 1

Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej i nie jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Ad 2

Lokal mieszkaniowy od momentu nabycia do teraz jest wykorzystywany na cele mieszkalne, działka nr 5448 jest wykorzystywana od momentu nabycia do teraz na cele rekreacyjne Wnioskodawcy i jego rodziny, ogródek działkowy nr 9 od momentu nabycia do sprzedaży w 2017 r. był wykorzystywany na cele rekreacyjne Wnioskodawcy i jego rodziny.

Ad 3

Wnioskodawca nie występował o objęcie działki nr 5448 miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. Działka nr 5448 w momencie nabycia była już objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. Wnioskodawca nie składał żadnych wniosków o modyfikację ww. planu. W sprawie ogródka działkowego nr 9 Wnioskodawca nie występował o objęcie miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego zarządcą ogródków na których znajduje się ogródek nr 9 jest Polski Związek Działkowców. Wnioskodawca ww. organizacji także nie składał żadnych wniosków o zmianę przeznaczenia terenu.

Ad 4

Dla działek wymienionych we wniosku Wnioskodawca nie występował o wydanie decyzji o warunkach zabudowy i według jego wiedzy decyzje takie nie były wydawane.

Ad 5

W ciągu ponad dziesięcioletniego okresu rekreacyjnego użytkowania działki nr 5448 została ona jedynie ogrodzona prowizorycznym drewnianym ogrodzeniem, jako zabezpieczenie przed zwierzętami oraz dostępem do działki osób postronnych. Do działki Gmina doprowadziła wodę i kanalizację sanitarną. Wnioskodawca musiał partycypować w kosztach w wysokości nieprzekraczającej 2.600 zł. Ww. inwestycja nie była realizowana na wniosek Wnioskodawcy, lecz wynikała z zadań realizowanych przez gminy A w ramach zadań z zakresu ekologii. Żadne z podjętych działań nie miało na celu zwiększenia wartości działki w celu jej późniejszej odsprzedaży a było jedynie dbałością i właściwym zarządzaniem własnym majątkiem. Na ogródek nr 9 nie poniesiono żadnych nakładów w celu zwiększenia jego wartości, czy atrakcyjności. Wnioskodawca nie zamierza ponosić żadnych nakładów wykraczających poza zwykły zarząd majątkiem w celu zwiększenia wartości, bądź atrakcyjności ww. działek w związku z planowaną sprzedażą.

Ad 6

Przedmiotowe działki nie były udostępniane osobom trzecim na podstawie żadnych umów cywilnoprawnych.

Ad 7

Lokal mieszkalny nie był udostępniany osobom trzecim na podstawie żadnych umów cywilnoprawnych. Wnioskodawca nie wie kiedy wystąpiło pierwsze zajęcie wyżej wymienionego lokalu ponieważ było to w późnych latach 70-tych ubiegłego wieku lub na początku lat 80-tych. Wnioskodawca zajmuje lokal od dnia 27 października 2014 r. na podstawie umowy kupna sprzedaży od poprzedniego właściciela. Wnioskodawca nie wie czy przysługiwało mu prawo do odliczenia związanego z jego nabyciem, natomiast z żadnego odliczenia nie korzystał. Wnioskodawca przed wprowadzeniem się wykonał remont lokalu za kwotę 16.000 zł na co uzyskał kredyt połączony z kredytem na zakup lokalu. Remont był wymagany złym stanem pomieszczeń w tym przede wszystkim brakiem właściwego zaplecza sanitarnego. Wartość lokalu przed remontem wynosiła 80.000 zł, więc wydatki poniesione na remont nie przekroczyły 30% wartości początkowej. W przedmiotowym lokalu była prowadzona przez żonę Wnioskodawcy wyłącznie działalność gospodarcza zwolniona od podatku VAT. W chwili obecnej działalność nie jest prowadzona.

Ad 8

W celu powiadomienia potencjalnych nabywców o sprzedaży działki nr 5448 i ogródka działkowego nr 9 oraz lokalu mieszkalnego Wnioskodawca ogłaszał i będzie ogłaszał ogłoszenie o sprzedaży na portalu internetowym oraz ewentualnie w biurze nieruchomości.

Nie podejmowano i nie będą podejmowane żadne zorganizowane działania marketingowe wykraczające poza zwykły zarząd majątkiem.

Ad 9

Wnioskodawca dokonał sprzedaży lokalu mieszkalnego w 2014 r. (nabyta 2004 r.) w którym mieszkał na stałe oraz nieruchomości w 2015 r., w której przebywał w okresie letnim (nabyta 2008 r.). Wnioskodawca nie zamierza dokonać sprzedaży żadnych innych nieruchomości. Zbycie majątku nastąpiło w chwili utraty płynności finansowej Wnioskodawcy i było następstwem utraty pracy w drugiej połowie 2013 r. W chwili obecnej Wnioskodawca znajduje się w podobnej sytuacji co przy obciążeniu kredytowym stanowiącym ponad połowę miesięcznego wynagrodzenia netto rodziny, prowadzi to do konieczności dalszego zbycia zgromadzonego majątku małżeńskiego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy czynność sprzedaży nieruchomości przedstawionych we wniosku w jednym roku podatkowym powinna rodzić obowiązek opodatkowania podatkiem VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z ustawą o podatku od towarów i usług obowiązek opodatkowania podatkiem VAT nie powinien wystąpić, z uwagi na charakter danej czynności Jest to zwykłe zarządzanie majątkiem prywatnym. Czynność ta nie oznacza wykonywania działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, a podatnik nie ma obowiązku zapłaty podatku w wysokości 23% od sprzedaży nieruchomości.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Przez towary na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie zatem z ww. przepisami grunty spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Zaznaczenia wymaga, że na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług również zbycie udziału w towarze (np. współwłasności nieruchomości gruntowej) stanowi odpłatną dostawę towarów. Powyższe potwierdził NSA w uchwale 7 sędziów z dnia 24 października 2011 r., sygn. akt I FPS 2/11.

Zauważyć należy, że samo stwierdzenie, że podmiot dokonuje czynności podlegających opodatkowaniu (w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy) nie jest wystarczającą przesłanką, aby daną czynność opodatkować podatkiem od towarów i usług. Istotnym jest, aby w ramach określonych transakcji podmiot działał w charakterze podatnika, a więc osoby prowadzącej działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Jak wynika natomiast z art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności działa jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem podatnik tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, że dostawa towarów podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działający w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

Uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie zdaniem Trybunału okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

W powołanym wyżej orzeczeniu TSUE wskazał, że inaczej jest w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z dnia 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.). Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność handlową wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W podobny sposób kwestię tę rozstrzygnął Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w orzeczeniu z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

W niniejszej sprawie konieczne stało się zatem ustalenie, czy w świetle przedstawionych informacji Zainteresowany w celu sprzedaży nieruchomości będących przedmiotem wniosku, tj. działki nr 5448, lokalu mieszkalnego oraz ogródka działkowego, podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez handlowców w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania jego za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż ta nastąpiła w ramach zarządu jego majątkiem prywatnym.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca wraz z żoną nabyli:

• w 2006 r. działkę nr 5448;
• w 2014 r. spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego i uzyskali na jego zakup oraz remont kredyt;
• w 2015 r. działkę nr 9 położoną na terenie rodzinnego ogrodu działkowego.

W maju 2017 r. dokonano sprzedaży działki nr 9 położonej na terenie rodzinnego ogrodu działkowego. Z kolei w czerwcu 2017 r. Wnioskodawca wraz z żoną podjęli decyzję o sprzedaży dwóch pozostałych nieruchomości celem pokrycia wydatków związanych z budową budynku mieszkalnego jednorodzinnego oraz spłatę zaciągniętych kredytów.

Wnioskodawca ma wątpliwości dotyczące tego, czy czynność sprzedaży nieruchomości przedstawionych we wniosku w jednym roku podatkowym powinna rodzić obowiązek opodatkowania podatkiem VAT.

Z przedstawionego opisu sprawy nie wynika zatem taka aktywność Wnioskodawcy, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Zainteresowany nie podjął ciągu działań, które wskazywałyby na aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami. Wnioskodawca sprzedał jedną z działek i planuje dokonać sprzedaży kolejnej oraz lokalu mieszkalnego, a uzyskane środki przeznaczy na budowę budynku mieszkalnego. Nieruchomości te zostały nabyte w celu zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych i rekreacyjnych Wnioskodawcy i jego rodziny.

Nabycie powyższych nieruchomości nie następowało w celu prowadzenia działalności gospodarczej, a związane było z prywatnym majątkiem małżonków. Z udzielonych informacji wynika również, że Wnioskodawca nie udostępniał przedmiotowych nieruchomości innym osobom a także nie podnosił ich atrakcyjności. Zatem nie będzie zachowywał się jak handlowiec, a podejmowane przez niego czynności będą stanowiły jedynie racjonalny sposób zagospodarowania posiadanego majątku prywatnego.

W konsekwencji brak jest przesłanek pozwalających uznać Wnioskodawcę za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, polegającą na handlu nieruchomościami. Jak wcześniej wyjaśniono, aby uznać określoną sprzedaż za opodatkowaną podatkiem VAT nie wystarcza stwierdzić jedynie dostawę towarów, lecz wymagane jest określenie podmiotu dokonującego dostawy za występującego w związku ze sprzedażą jako podatnika podatku od towarów i usług. W związku z tym, Zainteresowany będzie korzystał z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz okoliczności analizowanej sprawy należy stwierdzić, że sprzedaż nieruchomości będących przedmiotem wniosku nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem Wnioskodawca w przedmiotowej sprawie nie będzie występował w charakterze podatnika, w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy i w konsekwencji nie będzie zobowiązany do zapłaty podatku VAT.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki podatkowoprawne tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie tut. Organ wskazuje, że zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Wobec powyższego należy podkreślić, że niniejsza interpretacja indywidualna stanowi ochronę prawno-podatkową tylko dla Wnioskodawcy, a nie dla jego żony.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej