Temat interpretacji

DECYZJA
Działając na podstawie art. 14b § 2 i 5 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity Dz. U. z 2005 r., Nr 8, poz. 60) w wyniku rozpatrzenia wniesionego dnia 11.04.2005 r. (data stempla pocztowego: 06.04.2005 r.) zażalenia Gminy (...) na postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego w Oleśnicy (...) dotyczącego udzielenia pisemnej interpretacji w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług sprzedaży działki niezabudowanej zapisanej w ewidencji gruntu jako pastwiska trwałe oraz grunty orne. Dyrektor izby Skarbowej we Wrocławiu zmienia zaskarżone postanowienie organu I instancji i stwierdza, że stanowisko Gminy jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 03.01.2005 r. do Naczelnika Urzędu Skarbowego w Oleśnicy wpłynął wniosek z dnia 30.12.2004 r. Gminy (...) o udzielenie interpretacji prawa podatkowego w zakresie podatku od towarów i usług. Z przedstawionego przez Gminę stanu faktycznego wynika, że wnioskodawca zamierza dokonać dostawy niezabudowanej działki gruntu oznaczonej numerem ewidencyjnym (...) o powierzchni -jak podano we wniosku - 0,14 ha położonej we wsi (...). Z treści zapytania wynika, że we wsi (...) nie ma obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego i nie została jeszcze podjęta uchwała w sprawie przystąpienia do uchwalenia planu dla ww. miejscowości. Działka będąca przedmiotem przyszłej dostawy w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Gminy (...) przyjętym uchwałą Nr (...)określona została jako teren zabudowy ekstensywnej-jednorodzinnej i zagrodowej.
W dniu 18.02.2005 r. zostało złożone pismo uzupełniające w którym Strona stwierdziła, że w przypadku braku planu zagospodarowania przestrzennego dla danej miejscowości należy zastosować przepisy ustawy Prawo Geodezyjne i Kartograficzne oraz zapisy ewidencji gruntów. Jak podano w piśmie, działka powyższa z uwagi na klasyfikację do kategorii gruntu rolnego również w przypadku sprzedaży (dostawy) będzie zwolniona z opodatkowania podatkiem VAT. Zdaniem Gminy w przypadku braku planu zagospodarowania przestrzennego zakwalifikowanie gruntu jako przeznaczonego pod zabudowę może zostać dokonane decyzją o warunkach zabudowy i sprzedaż takiego gruntu podlega opodatkowaniu stawką 22%. Konstatując powyższe uwagi, wnioskodawca opierając się na treści art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług, wyprowadził wniosek, iż dostawa ww. działki podlega zwolnieniu z opodatkowania podatkiem VAT bowiem zgodnie z zapisem w ewidencji gruntów jest ona określona jako pastwiska trwałe oraz grunt orny.
W odpowiedzi na przedmiotowy wniosek organ I instancji udzielił wnioskodawcy interpretacji postanowieniem z dnia 01.04.2005 Nr (...)w którym uznał iż dostawa działki o numerze ewidencyjnym (...) nie może korzystać ze zwolnienia od podatku VAT określonego w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 11.03.2004 r. (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.). Powyższe rozstrzygnięcie organ I instancji oparł na przedstawionym w sprawie stanie faktycznym w szczególności na podstawie informacji o polityce przestrzennej Gminy (...), zawartej w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Gminy, przyjętym wspomnianą uchwałą Rady Gminy (...) z dnia 30.03.1998 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego w Oleśnicy w uzasadnieniu podjętego rozstrzygnięcia wskazał, że w sytuacji gdy dla danego terenu Gmina nie posiada planu zagospodarowania przestrzennego stawka podatku od towarów i usług lub ewentualne zwolnienie z tego podatku zależeć będzie od charakteru działki, przy uwzględnieniu polityki przestrzennej Gminy, w tym lokalnych zasad zagospodarowania przestrzennego, a także decyzji wydanych przez właściwe organy określające charakter działki np. decyzja o warunkach zabudowy. Jak wskazał organ I instancji, zgodnie z art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 27.03.2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobu zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. Pomocniczo może być również wykorzystana ewidencja gruntów i budynków prowadzona na podstawie przepisów rozporządzenia Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z dnia 29.03.2001 r. w sprawie ewidencji gruntów i budynków (Dz. U. Nr 38, poz. 454 ze zm.).
Na niniejsze postanowienie, w dniu 06.04.2004 r. (data wpływu do Organu I instancji: 11.04.2005 r.) Gmina (...) wniosła zażalenie, w którym zarzuciła Naczelnikowi Urzędu Skarbowego w Oleśnicy błędną interpretację art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 27.03.2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 ze zm.), w szczególności poprzez błędne przyjęcie wykładni, iż w sytuacji braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu a w sytuacji braku takiej decyzji- zagospodarowanie warunków zabudowy może opierać się na podstawie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Gminy. Zdaniem skarżącej, studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy określa wyłącznie politykę przestrzenną gminy (art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 27.03.2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym Dz. U. Nr 80, poz. 717 ze zm.), a nie ustala przeznaczenia gruntów pod zabudowę, gdyż o tym decyduje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego bądź decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu (art. 4 ust. 1 i 2 powoływanej ustawy z dnia 27.03.2003 r.) lub pomocniczo ewidencja gruntów i budynków (a to na podstawie rozporządzenia Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z dnia 29.03.2001 r. w sprawie ewidencji gruntów i budynków Dz. U. Nr 38, poz. 454 ze zm.). Jednocześnie Gmina (...) wskazała, iż zgodnie z art. 9 ust. 5 ustawy z dnia 27.03.2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 ze zm.), studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy nie stanowi aktu prawa miejscowego. W konsekwencji podniesionych zarzutów przeciw wydanemu rozstrzygnięciu, Gmina podtrzymuje swoje stanowisko w sprawie, iż dostawa wskazanej w zapytani działki, na zasadzie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o PTU korzysta ze zwolnienia od tego podatku.
Dyrektor Izby Skarbowej we Wrocławiu w oparciu o przedstawiony przez Stronę stan faktyczny, uwzględniając argumentację zażalenia, zważył co następuje.
W świetle materiału zgromadzonego w przedmiotowej sprawie w powiązaniu z mającymi zastosowanie w sprawie przepisami prawa ocena udzielonej przez organ I instancji interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego musi być negatywna.
Istota podjętego rozstrzygnięcia w sprawie sprowadza się do udzielenia odpowiedzi na pytanie: Co oznacza ustawowy zapis " grunty przeznaczone pod zabudowę" (art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT) w sytuacji gdy na terenie Gminy brak jest miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oraz jakimi kryteriami należy się kierować przy dostawie gruntu aby prawidłowo określić stawkę podatku VAT dla danej dostawy.
Za organem I instancji należy przytoczyć, iż zgodnie z regulacją zawartą w art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 27.03.2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 ze zm.), ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. Art. 4 ust. 2 cyt. ustawy stanowi, iż w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania warunków zabudowy następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.
Oceniając poprawność udzielonej interpretacji, Dyrektor Izby Skarbowej, zauważa iż zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, opodatkowaniu tym podatkiem podlega m. in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Przez pojęcie towaru rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty (art. 2 pkt 6 ustawy o PTU). Z powyższego wynika, że zakres przedmiotowy ustawy o podatku od towarów i usług obejmuje również odpłatną dostawę gruntów. Natomiast w art. 43 ustawy zawarto katalog czynności, których dokonanie korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług. W ust. 1 pkt 9 art. 43, ustawodawca zwolnił od podatku od towarów i usług dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę. Jak wskazał organ I instancji, opodatkowaniu zatem podlegają dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe, zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku gruntów niezabudowanych - tylko te, których przedmiotem są tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę. Dostawy gruntów niezabudowanych, będących np. gruntami rolnymi czy leśnymi, nieprzeznaczonych pod zabudowę korzystają ze zwolnienia od podatku od towarów i usług. Dyrektor Izby Skarbowej zauważa, że ustawodawca zwalniając z podatku od towarów i usług (art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy), dostawę terenów niezabudowanych nie przeznaczonych pod zabudowę, a więc - jak słusznie zauważył organ I instancji- dostawę tylko określonego rodzaju gruntów, nie sprecyzował w ustawie, jakimi kryteriami należy się kierować aby ustalić przedmiotowy rodzaj gruntu.
Zatem przy sprzedaży gruntu niezabudowanego rozstrzygnięcia w przypadku wątpliwości, co do budowlanego charakteru gruntu, poszukiwać należy w uregulowaniach zawartych w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, który jako dokument prawa miejscowego rozstrzyga o kwalifikacji gruntu. Jeśli w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego grunt jest terenem budowlanym lub przeznaczonym pod zabudowę i taka klasyfikacja wynika z prowadzonych ewidencji lub ksiąg wieczystych wtedy sprzedaż takiego gruntu podlega opodatkowaniu podatkiem VAT z zastosowaniem stawki podstawowej, tj. 22%. W przypadku innego przeznaczenia określonego w planie dla gruntu będącego przedmiotem transakcji dostawa tego gruntu będzie zwolniona z opodatkowania podatkiem VAT.
Dyrektor Izby Skarbowej zauważa jednak, że na mocy przepisów art. 87 ust. 3 Ustawy z dnia 27.03.2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2003 r., Nr 80, poz. 717 ze zm.) z dniem 01.01.2004 r. utraciły moc miejscowe plany zagospodarowania przestrzennego obowiązujące w dniu 11 lipca 2003 r., a uchwalone przed dniem 01.01.1995 r. W wielu zatem przypadkach (również w przypadku opisanym przez Gminę), nie można wskazać dokumentu prawa miejscowego, który kwalifikowałby ten grunt jako budowlany. Jednakże z uwagi na fakt, że przepisy Ustawy nie wskazują konkretnych definicji bądź źródeł, z których by można takie informacje uzyskać, zdaniem Dyrektora tut. Izby Skarbowej, w przypadku braku planu zagospodarowania przestrzennego, należy odwołać się do przepisów Prawa Geodezyjnego i Kartograficznego, i wynikającej z tych przepisów ewidencji gruntów.
Ze stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę wynika bezspornie iż na terenie Gminy brak jest aktualnego planu zagospodarowania przestrzennego, a z ewidencji gruntów wynika, iż grunt będący przedmiotem dostawy został zakwalifikowany do grupy: PS III -0,0600 ha (pastwiska trwałe), R IIIa-0,800 ha (grunty orne).
Dyrektor Izby Skarbowej zauważa, iż aby zastosować dla danej dostawy gruntu prawidłową stawkę podatku od towarów i usług, należy mieć na względzie charakter danego gruntu w dacie dokonania jego dostawy.
W sytuacji zatem, gdy Gmina dokona dostawy gruntu o wskazanym przeznaczeniu wynikającym z ewidencji gruntów (pastwiska trwałe, grunty orne), dostawa podlega zwolnieniu na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 z opodatkowania podatkiem od towarów i usług. W tym zakresie należy stwierdzić, iż stanowisko wnioskodawcy jest prawidłowe.
Mając na uwadze powyższe należało orzec jak w sentencji.
Decyzja niniejsza jest ostateczna.
Na decyzję służy Stronie prawo wniesienia skargi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, za pośrednictwem Dyrektora Izby Skarbowej we Wrocławiu (50-983 Wrocław, ul. Pretficza 9/11), w terminie 30 dni od dnia jej doręczenia.