Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

12 maja 2025 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie preferencyjnego opodatkowania dochodów z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej. Uzupełnił go Pan pismem z 10 czerwca 2025 r. (data wpływu). Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca od 16 grudnia 2024 r. prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą zarejestrowaną w Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej, której przedmiotem jest działalność związana z wytwarzaniem oprogramowania. Wnioskodawca posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczony obowiązek podatkowy w świetle art. 3 ust. 1 oraz ust. 1a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.. Dz. U. z 2020 r. poz. 1426 z póżn zm). Wnioskodawca rozlicza się w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych określonego w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym.

Wnioskodawca wskazuje, że na potrzeby wniosku pod pojęciami „Program komputerowy”, „Oprogramowanie”, „Aplikacja internetowa”, „Strona internetowa” oraz „części Oprogramowania” należy rozumieć kod programistyczny wytworzony przez Wnioskodawcę stanowiący oprogramowanie komputerowe. Wskazane pojęcia są pojęciami używanymi zamiennie i oznaczają oprogramowanie wytworzone przez Wnioskodawcę.

Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności nie będzie nabywał wyników prac badawczo-rozwojowych prowadzonych przez inne podmioty, ani praw autorskich innych podmiotów. Oprogramowania wytwarzane przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej bezpośrednio przez niego działalności gospodarczej są rezultatem jego własnej, indywidualnej, twórczej działalności intelektualnej, a w konsekwencji stanowią utwory podlegające ochronie na podstawie art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1231 z póżn. zm., dalej zwana: „ustawą o PAIPP”) i stanowią jedną z form wyrażenia kwalifikowanego prawa własności intelektualnej według art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o PIT. Wnioskodawca wskazuje, że podjęta przez niego działalność nie obejmuje działalności polegającej na badaniach naukowych.

Wnioskodawca wskazuje, że przez pojęcie „działalności prowadzonej przez programistę” należy rozumieć działalność polegającą na wytwarzaniu kodu programistycznego (w ramach prowadzonej działalności gospodarczej) prowadzącego do wytworzenia nowego oprogramowania (praw własności intelektualnej) w ramach realizacji umów z kontrahentami wskazanymi we wniosku.

Przedmiotowa działalność Wnioskodawcy dotyczy wytwarzania, rozwijania oraz ulepszania programów komputerowych (tj. Oprogramowania, części Oprogramowania, aplikacji internetowych, stron internetowych), które według art. 1 ust. 1 i ust. 2 pkt 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych są utworami.

W ramach swojej działalności gospodarczej Wnioskodawca wykonuje czynności:

-w zakresie wytwarzania Oprogramowania, przykładowo w postaci tworzenia kodu źródłowego,

-w zakresie wytwarzania części Oprogramowania, w wyniku rozwijania lub ulepszania określonego programu komputerowego,

-analizę potrzeb biznesowych klienta,

-projektowanie architektury rozwiązań informatycznych, tworzenie projektów graficznych interfejsów użytkownika dostosowanych do założeń funkcjonalnych i estetycznych, projektowanie i implementacje stron oraz aplikacji internetowych, obejmujących warstwę frontendową i backendową, tworzenie nowych funkcjonalności i modułów w aplikacjach, przy wykorzystaniu nowoczesnych technologii i autorskich rozwiązań programistycznych,

-czynności niezwiązane wprost z wytwarzaniem programów komputerowych, np. spotkania z zespołem.

W celu wskazania części dochodu przypadającego na wytworzenie kwalifikowanych praw własności Wnioskodawca będzie prowadził ewidencję czasową po doręczeniu indywidualnej interpretacji podatkowej wskazującej prawidłowe stanowisko Wnioskodawcy. Prowadzone ewidencje będą pozwalały na wskazanie kwoty wynagrodzenia otrzymanego z tytułu zbycia praw własności intelektualnej. W ramach wykonywanej działalności Wnioskodawca może współpracować z zespołami danego Kontrahenta, wówczas ma on z góry określoną rolę wytwarzając zdefiniowane i funkcjonalnie samodzielne elementy.

Za rezultat prac oraz wykonywane czynności w ramach zawieranych umów odpowiedzialność ponosi Wnioskodawca. Sposób wykonywania czynności oraz użyte rozwiązania są jego wyborem. Zlecenia programistyczne realizowane przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, nie są wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonym przez Zlecającego te czynności. Ma on możliwość wykonywania zleceń zdalnie, w różnych miejscach oraz czasie, a także me jest związany sztywnymi godzinami pracy. Wnioskodawca podkreśla, że w związku z tak wykonywaną działalnością ponosi ryzyko gospodarcze zarówno w kontekście odpowiedzialności za jakość i ewentualne wady świadczonych usług, jak i zmian Kontrahentów, niepewności efektu i metod dojścia do umówionego rezultatu. W ekonomii definiuje się ryzyko jako możliwość wystąpienia wyników odmiennych od założonych celów. Zgodnie z tą definicją działalność Wnioskodawcy jest obarczona ryzykiem gospodarczym.

W zamian za wykonane usługi Wnioskodawca będzie otrzymywał umówione wynagrodzenie. Strony danej umowy współpracy uzgadniają, że wynagrodzenie płatne będzie w ciągu umówionej liczby dni każdorazowo od wystawienia faktury. Umowy zawarte pomiędzy Wnioskodawcą a danym Kontrahentem wskazują, że w zakresie związanym z wytwarzaniem, Oprogramowania lub jego części przenoszone są wszelkie prawa autorskie do nich w zamian za wynagrodzenie. Wobec tego otrzymywane przez Wnioskodawcę należności będą przychodem z tytułu sprzedaży majątkowych praw autorskich do programu komputerowego. Wartość wynagrodzenia za przeniesienie poszczególnych praw autorskich do Oprogramowania bądź części Oprogramowania jest każdorazowo określana na koniec okresu rozliczeniowego na podstawie zaangażowania Wnioskodawcy w pracę nad określonym programem komputerowym.

W praktyce gospodarczej Wnioskodawcy mogą zdarzyć się trzy sytuacje:

1.projekt jest rozciągnięty w czasie, w konsekwencji czego można przypisać do niego kilka faktur przychodowych, wówczas część na danej fakturze, która obejmuje wynagrodzenie autorskie, będzie przychodem za poszczególną część Oprogramowania;

2.prowadzone są w tym samym czasie prace nad kilkoma Projektami, wtedy możliwe jest wyodrębnienie w ramach danej fakturze przychodów, przypadających na poszczególne Oprogramowania lub ich części;

3.projekt zamyka się w obrębie jednej faktury przychodowej, wówczas część obejmująca wynagrodzenie autorskie będzie odnosiła się do przychodu z danego Oprogramowania.

Czynności wykonywane przez Wnioskodawcę nie są projektami powtarzalnymi, ponieważ każda nowa funkcjonalność wymaga indywidualnego podejścia, tj. w szczególności odpowiedniego zasobu wiedzy i znajomości technologii.

W pierwszej kolejności Wnioskodawca będzie starał się ustalić dochód z poszczególnych kwalifikowanych praw własności intelektualnej poprzez odjęcie od przychodów ze zbycia danego Oprogramowania bądź części Oprogramowania kosztów uzyskania przychodu. Kiedy z obiektywnych przesłanek wynika, że właściwe przypisanie określonej kategorii kosztów do danego źródła przychodów nie jest możliwe, czyli dany wydatek dotyczy wielu źródeł i nie ma możliwości zastosowania właściwej metodyki jego przypisania do danego źródła, tj. takiej, która będzie odzwierciedlać adekwatne „powiązanie” odpowiedniej części danego kosztu z przychodami z danego źródła, wówczas Wnioskodawca per analogiam stosuje przychodowy klucz podziału kosztów pośrednich, o którym mowa w art. 22 ust. 3 ustawy o PIT, do poszczególnych rodzajów przychodów, np. w pierwszej kolejności proporcja jest liczona na podstawie: koszty pośrednie x przychody z działalności innowacyjnej/suma przychodów, a następnie: koszty pośrednie działalności innowacyjnej x przychody z danego Oprogramowania bądź części Oprogramowania jako osobnego KPW1)/suma przychodów ze wszystkich programów komputerowych.

W drugiej kolejności Wnioskodawca ustala poszczególne kwalifikowane dochody z kwalifikowanych praw własności intelektualnej poprzez przemnożenie uzyskanego dochodu ze zbycia danego Oprogramowania bądź części Oprogramowania przez wskaźnik, o którym mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o PIT. Wnioskodawca zwraca uwagę na fakt, że mnożnik Nexus oblicza oddzielnie dla dochodów z poszczególnych programów komputerowych, w związku z czym ustala odrębnie koszty faktycznie poniesione na działalność opisywaną we wniosku związaną z danym prawem przy zastosowaniu powyżej przedstawionego mechanizmu. Wnioskodawca oświadcza, że na potrzeby skorzystania z IP BOX będzie posiadał szczegółową ewidencję pozwalającą na określenie podstawy opodatkowania stawką preferencyjną, zgodną z wymogami art. 30cb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W ramach działalności Wnioskodawcy, od dnia skorzystania z IP BOX, będzie prowadził prace rozwojowe, o których mowa w art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. — Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce. Prace rozwojowe prowadzone przez Wnioskodawcę dotyczą oprogramowania systemowego, aplikacyjnego, bazodanowego, komunikacyjnego, wskutek czego za każdym razem powstaje nowy kod źródłowy, w celu tworzenia nowych zastosowań, nowych ulepszonych produktów, procesów lub usług. Podejmowane przez Wnioskodawcę czynności stale będą zmierzały do rozwoju i ulepszania wytworzonego programu w przyszłości. Podejmowane przez Wnioskodawcę prace rozwojowe zostaną zakończone pozytywnym wynikiem. Wynikiem będzie stworzenie kwalifikowanego prawa własności intelektualnej. Mają one zawsze formę programu komputerowego (oprogramowania) napisanego w języku programistycznym. Zostały i zostaną skomercjalizowane poprzez ich sprzedaż. Wnioskodawca wykorzystuje te wyniki we wszystkich efektach swojej pracy.

Działalność ta obejmuje i będzie obejmowała prace rozwojowe, tj. nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług - zgodnie z art. 4 ust. 3 ustawy - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce. Opisana we wniosku działalność jest działalnością prowadzoną bezpośrednio przez Wnioskodawcę w ramach jego działalności badawczo-rozwojowej w celu wytworzenia nowych, ulepszonych produktów procesów lub usług, które są oferowane w jego działalności. Opodatkowanie preferencyjną stawką, Wnioskodawca zastosuje/zamierza zastosować wyłącznie do kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Przedmiotem opodatkowania będą dochody uzyskiwane przez Wnioskodawcę z kwalifikowanych praw własności intelektualnej uwzględnione w cenie sprzedaży usługi. Wnioskodawca zamierza bowiem w latach następnych również uzyskiwać przychody z kwalifikowanych praw własności intelektualnych (autorskich praw do programów komputerowych) uwzględnione w cenie sprzedaży produktu/usługi.

Uzupełnienie

Wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczy okresu od roku 2026, wówczas Wnioskodawca będzie stosował dla osiąganych dochodów/przychodów formę opodatkowania liniowego.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca wytwarza programy komputerowe (aplikacje internetowe, systemy backendowe i frontendowe), w stosunku do których przenosi majątkowe prawa autorskie na rzecz Zleceniodawcy. Każdy projekt powstaje od podstaw, zgodnie z indywidualnymi potrzebami klienta i obejmuje pełen zakres prac - od analizy wymagań, przez projekt graficzny, zaprojektowanie architektury aplikacji, po implementację backendu i frontendu. Poniżej przedstawia szczegółowe opisy konkretnych programów:

I.Aplikacja do (...).

II.(...) - system do rozliczania (...).

III.Aplikacja do zarządzania (...).

IV.Aplikacja do zarządzania rezerwacjami (...).

Tworzone przez Wnioskodawcę programy komputerowe:

·są projektowane indywidualnie, w odpowiedzi na rzeczywiste potrzeby klienta,

·powstają w oparciu o autorskie rozwiązania techniczne i architektoniczne,

·integrują się z innymi systemami w unikalny sposób (…),

·optymalizują i automatyzują procesy dotąd wykonywane manualnie,

·charakteryzują się wysoką elastycznością i możliwością rozwoju.

W ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca także rozwija i usprawnia wcześniej wytworzone systemy, jednakże za każdym razem kod programu jest inny, a zatem tworzy nowe programy. Przykładowe działania obejmują:

(...)

W ramach projektów Wnioskodawca stosuje nowe podejścia technologiczne, które wcześniej nie występowały w jego działalności. Przykłady:

(...)

Przy tworzeniu nowego oprogramowania Wnioskodawca zastosował zestaw nowoczesnych technologii i narzędzi, które nie były wcześniej standardem w jego projektach. Są to m.in.: (...)

Zastosowanie powyższych technologii umożliwia budowę nowoczesnych, wysokowydajnych, skalowalnych aplikacji, które znacząco przewyższają wcześniejsze rozwiązania używane przez Wnioskodawcę pod względem funkcjonalności, ergonomii i możliwości rozwoju. Prowadzona przez Wnioskodawcę działalność związana z tworzeniem oprogramowania ma twórczy oraz systematyczny charakter. Każdy projekt jest realizowany według określonych etapów, zgodnie z przyjętym harmonogramem i z jasno zdefiniowanymi celami do osiągnięcia. Działania te spełniają definicję działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu przepisów ustawy o PIT. Każdy projekt Wnioskodawca rozpoczyna od analizy wymagań klienta oraz określenia problemów, które oprogramowanie ma rozwiązywać. Następnie Wnioskodawca przygotowuje plan prac i dokument założeń wstępnych, obejmujący:

·cele projektowe (np. zautomatyzowanie procesu, usprawnienie komunikacji, redukcja kosztów ręcznej obsługi),

·zarys architektury technicznej i wybór technologii,

·poszczególne funkcjonalności, które mają zostać oddane do testów lub odbioru.

Wnioskodawca korzysta z narzędzi do zarządzania zadaniami (…), które pozwalają planować oraz monitorować postęp.

Systematyczność pracy Wnioskodawcy polega na ciągłym cyklu projektowania, wytwarzania, testowania i rozwijania oprogramowania. Prace dzieli na etapy/sprinty (analiza - projekt - implementacja - testy - wdrożenie - rozwój), z których każdy ma jasno określony cel i zakres działań. Wnioskodawca zarządza projektami za pomocą (...) monitorując postępy i określając etapy poszczególnych działań. Pracuje według podejścia iteracyjnego: regularnie przegląda i aktualizuje założenia projektowe, po każdej większej funkcjonalności przeprowadza testy jednostkowe i funkcjonalne, dokumentuje rozwiązania i ich wpływ na projekt, zbiera ocenę od klienta i użytkowników końcowych, a następnie na jego podstawie wprowadza zmiany.

W zależności od projektu, cele były zróżnicowane, ale każdorazowo sprowadzały się do:

·stworzenia funkcjonalnego, innowacyjnego i łatwego w użyciu oprogramowania, które rozwiązuje konkretny problem biznesowy;

·zautomatyzowania powtarzalnych czynności wykonywanych wcześniej ręcznie (np. rozliczenia, przypomnienia, generowanie dokumentów);

·stworzenia produktu uniwersalnego w architekturze, możliwego do rozwoju w przyszłości bez konieczności przepisywania całości;

·zwiększenia efektywności pracy użytkowników końcowych poprzez projektowanie intuicyjnego interfejsu.

W przypadku aplikacji do zarządzania (...). Dla każdego większego projektu Wnioskodawca przygotowywał harmonogram obejmujący: daty rozpoczęcia i zakończenia poszczególnych etapów, priorytety funkcjonalności, terminy testów i wdrożeń.

Przykładowe harmonogramy:

(...)

W ramach działalności Wnioskodawca nieustannie wykorzystuje i rozwija:

-umiejętności analityczne - poprzez analizę potrzeb klienta i ich przełożenie na architekturę oprogramowania,

-kompetencje projektowe - tworzy własne projekty interfejsów i modeli danych,

-umiejętności w zakresie bezpieczeństwa danych - wdraża autoryzację, role użytkowników, zabezpieczenia API,

-zdolności integracyjne - łączy własne systemy z zewnętrznymi usługami (…),

-umiejętność pracy w cyklach rozwojowych (iteracyjnych) - projektowanie modułowe, wersjonowanie oprogramowania, refaktoryzacja.

Każdy projekt wymaga od Wnioskodawcy nauki nowych bibliotek, standardów branżowych lub wzorców projektowych, przez co stale poszerza swoją wiedzę.

Dotychczas Wnioskodawca tworzył dedykowane aplikacje webowe (…).

Oferowane przez Wnioskodawcę produkty są w pełni dostosowywane do potrzeb klientów, co odróżnia je od gotowych rozwiązań. Tworzone produkty Wnioskodawcy bazowały na rozwiązaniach technicznych, m.in. na:

(...)

Obecnie Wnioskodawca zaplanował realizację aplikacji internetowej (...).

Zakres planowanej aplikacji obejmuje:

(...)

(...) Projekt ten będzie w pełni zaprojektowany i wykonany przez Wnioskodawcę – zarówno pod względem architektury technicznej, jak i logiki biznesowej oraz interfejsu użytkownika.

Każde przedsięwzięcie Wnioskodawca realizuje w uporządkowany sposób:

1.analiza potrzeb i problemów klienta - ustala cele biznesowe,

2.projektowanie rozwiązania - struktury danych, interfejsy, technologie,

3.implementacja - etapami, z testami każdej funkcji,

4.testy i poprawki - zarówno jednostkowe, jak i funkcjonalne,

5.wdrożenie u klienta - wraz z dokumentacją i instrukcją,

6.wdrożenia iteracyjne - na podstawie informacji zwrotnej rozwija aplikację dalej.

Wnioskodawca używa narzędzi do śledzenia postępów i koduje w środowisku kontrolowanym wersjami (…). Często stosuje automatyzację wdrożeń i backupów.

Efektem pracy Wnioskodawcy są funkcjonujące aplikacje, które:

(...)

Każde oprogramowanie stanowi nowe zastosowanie technologii w konkretnej branży klienta, dostosowane do jego procesów i realiów działania.

Wszystkie efekty pracy Wnioskodawcy, zarówno kompletne aplikacje, jak i funkcjonalnie wyodrębnione części oprogramowania (np. moduły, komponenty, funkcjonalności), są utworami w rozumieniu art. 1 i art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych. W szczególności każdy projekt jest opracowywany od podstaw, na podstawie indywidualnych wymagań Zleceniodawcy, bez użycia gotowych szablonów. Wnioskodawca tworzy autorski kod źródłowy, którego struktura, logika oraz zastosowane rozwiązania techniczne wynikają z jego własnej koncepcji i decyzji programistycznych. Poszczególne aplikacje oraz ich fragmenty mają samodzielne znaczenie funkcjonalne - stanowią odrębne rozwiązania informatyczne, które mogą być uruchamiane, testowane i wykorzystywane niezależnie. Oprogramowanie, które tworzy Wnioskodawca, spełnia kryterium oryginalności i indywidualności, jest niezbędne do uznania za utwór w rozumieniu przepisów prawa autorskiego. W szczególności nie są to dzieła mechanicznie odtworzone lub wytworzone według z góry narzuconego schematu. Dodatkowo, w umowach ze Zleceniodawcami zawarte są postanowienia dotyczące przeniesienia autorskich praw majątkowych do konkretnego programu komputerowego lub jego wyodrębnionej części, co również potwierdza ich status jako utworów. Umowy zawierane między Wnioskodawcą, a Zleceniodawcami zawierają jasne zapisy dotyczące przeniesienia autorskich praw majątkowych do wytworzonego przez Wnioskodawcę oprogramowania lub jego części. Przeniesienie to następuje odpłatnie, na podstawie wynagrodzenia, które określone jest w fakturze VAT wystawionej po zakończeniu danego etapu lub cyklu rozliczeniowego.

Sposób przeniesienia praw:

·Umowy przewidują, że wszelkie majątkowe prawa autorskie do efektów pracy Wnioskodawcy (oprogramowania lub jego funkcjonalnie wyodrębnionych części) zostają przeniesione na Zleceniodawcę w chwili uregulowania wynagrodzenia.

·Przeniesienie dotyczy pól eksploatacji typowych dla oprogramowania, m.in. utrwalania, zwielokrotniania, wprowadzania do obrotu, publicznego udostępniania, korzystania w ramach działalności gospodarczej, itp.

·Umowy określają, że przekazanie praw obejmuje także prawo do modyfikacji i dalszego rozporządzania programem przez Zleceniodawcę.

Wyodrębnienie konkretnego oprogramowania:

·Każdy projekt posiada nazwę roboczą lub identyfikator projektowy i jest odrębnie opisany w dokumentacji (np. repozytorium kodu, załączniku do umowy, harmonogramie).

·W przypadku większych projektów, Wnioskodawca tworzy funkcjonalnie samodzielne moduły (np. system logowania, ewidencja danych, generowanie dokumentów), które mogą być rozliczane i przekazywane etapami.

·Oprogramowanie podlegające przeniesieniu jest identyfikowane m.in. przez: zakres funkcjonalności, datę ukończenia danego etapu, numer faktury, repozytorium kodu źródłowego. Czynności realizowane przez Wnioskodawcę i Zleceniodawcę: po stronie Wnioskodawcy leży: analiza wymagań, projekt techniczny, wykonanie kodu źródłowego, testy, dokumentacja techniczna, wdrożenie oraz przekazanie kodu (najczęściej przez repozytorium (...) lub załącznik elektroniczny). Po stronie Zleceniodawcy: akceptacja wykonanej funkcjonalności (często przez testy akceptacyjne), dokonanie zapłaty, co skutkuje przeniesieniem praw zgodnie z umową.

Efekty pracy Wnioskodawcy:

-zawsze odznaczają się rzeczywiście oryginalnym, twórczym charakterem, zawsze są kreacją nowej, nieistniejącej wcześniej wartości niematerialnej; tworzone przez Wnioskodawcę oprogramowanie odznacza się oryginalnością i indywidualnym charakterem - powstaje na podstawie jego własnych decyzji, wiedzy i doświadczenia; Wnioskodawca każdy projekt realizuje samodzielnie, bez korzystania z gotowych szablonów czy generatorów kodu; Wnioskodawca projektuje strukturę danych, algorytmy i logikę aplikacji w sposób autonomiczny, kierując się specyfiką problemu, który rozwiązuje; nawet gdy Wnioskodawca realizuje podobne funkcjonalności dla różnych klientów (np. logowanie, kalendarz), kod tworzony jest każdorazowo od podstaw, w innej strukturze, dopasowanej do kontekstu projektu.

-nie są efektem pracy, która wymaga do osiągnięcia rezultatu jedynie określonych umiejętności programistycznych i której rezultaty da się z góry określić i przewidzieć jako mające charakter powtarzalny; efekty pracy Wnioskodawcy nie mają charakteru powtarzalnego - każda realizacja jest inna, bo odpowiada na inne potrzeby biznesowe i technologiczne Zleceniodawcy; w procesie tworzenia Wnioskodawca podejmuje decyzje projektowe i programistyczne, których nie da się z góry przewidzieć, ponieważ wynikają z podejścia Wnioskodawcy do rozwiązywanego problemu; Wnioskodawca nie korzysta z gotowych schematów wdrożeniowych narzuconych przez klienta - klient wskazuje jedynie potrzeby biznesowe, a Wnioskodawca samodzielnie opracowuje sposób ich realizacji;

-nie są jedynie „techniczną”, a „twórczą”, realizacją szczegółowych projektów zlecanych przez Klientów; działania Wnioskodawcy nie ograniczają się do czysto technicznego wdrożenia cudzych pomysłów - są efektem samodzielnego procesu twórczego, w którym to on opracowuje sposób działania programu, jego architekturę, logikę działania i wygląd; w przeciwieństwie do działań odtwórczych (np. instalacja gotowego systemu CMS), oprogramowanie Wnioskodawcy jest wytwarzane od zera, na podstawie oryginalnych decyzji technicznych i kreatywnych.

„Przeniesienie” każdego „programu komputerowego” i każdej „części oprogramowania” nastąpi zgodnie z wymogami przewidzianymi w przepisach ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, w szczególności z zachowaniem art. 41 oraz art. 53 ww. ustawy.

Wnioskodawca będzie prowadził odrębną ewidencję, o której mowa w art. 30cb ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych od 1 stycznia 2026 roku.

Pytanie

Czy w przedstawionej powyżej sytuacji Wnioskodawca będzie prowadził działalność badawczo-rozwojową i będzie mógł skorzystać z preferencyjnej 5% stawki podatku od dochodu uzyskiwanego z tytułu przenoszenia autorskich praw majątkowych do oprogramowania tworzonego i rozwijanego przez Wnioskodawcę?

Pana stanowisko w sprawie

W ocenie Wnioskodawcy, świadczone przez niego usługi w zakresie wytwarzania oprogramowania spełniają wymóg art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy.

Zdaniem wnioskodawcy, spełnia on wszystkie wymagania ustawowe dotyczące możliwości skorzystania z preferencyjnej stawki opodatkowania w wysokości 5% od dochodu osiągniętego z kwalifikowanych praw własności intelektualnej. Mając na uwadze art. 30ca ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

Natomiast zgodnie z art. 30ca ust. 2 pkt 8 ww. ustawy, kwalifikowanym prawem własności intelektualnej jest m.in. autorskie prawo do programu komputerowego - podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej. Natomiast każda działalność badawczo-rozwojowa, która doprowadzi do wytworzenia, rozwinięcia lub ulepszenia kwalifikowanego IP, niezależnie od jej skali, częstotliwości, poziomu twórczości, systematyczności, czy też poziomu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania jej do tworzenia nowych zastosowań, będzie stanowić kwalifikowaną działalność badawczo-rozwojową.

W ocenie Wnioskodawcy, prowadzi on działalność, która może zostać zakwalifikowana jako działalność badawczo-rozwojowa zdefiniowana w art. 5a pkt 38 w zw. z art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o PIT. Projektowane i wytwarzane programy komputerowe są zawsze wykonywane od podstaw, a systematycznie podejmowane czynności nie mają charakteru rutyny. Dla żadnego z wytworzonych programów nie istnieje gotowe alternatywne rozwiązanie. Wytworzony program jest rezultatem twórczej pracy Wnioskodawcy, która przejawia się w szczególności opracowywaniem nowych koncepcji, narzędzi, rozwiązań niewystępujących dotychczas w praktyce gospodarczej Wnioskodawcy. W rezultacie, działalność Wnioskodawcy przyczynia się do powstania nowych, innowacyjnych rozwiązań przy jednoczesnym wykorzystaniu wiedzy z zakresu wytwarzania oprogramowania.

Należy także wskazać, iż praca Wnioskodawcy nie ma charakteru jednorazowego ani nie polega na podejmowaniu mechanicznych, rutynowych czynności. Wnioskodawca tworzy oprogramowanie w sposób systematyczny, przyjmując dla niego określone cele jakie należy zrealizować. Podejmowane przez Wnioskodawcę czynności stale zmierzają do rozwoju i ulepszania wytworzonego programu w przyszłości.

Wnioskodawca na podstawie zawartej umowy sprzedaje prawa do wytworzonego oprogramowania w cyklach miesięcznych na podstawie faktury VAT na usługi na rzecz firmy. W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy, osiąga on dochody z tytułu sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, a więc dochody przedstawione w art. 30ca ust. 7 pkt 2 ustawy o PIT.

W tym miejscu należy podkreślić, iż Wnioskodawca nie świadczy usług polegających na wprowadzaniu okresowych i rutynowych zmian do tworzonego programu komputerowego. Wynika to z faktu, że Wnioskodawca jest twórcą swoich programów, z których osiąga przychód. Zgodnie z doktryną naukową i orzecznictwem wkład twórczy jest przeciwieństwem rutynowości, rozumianych jako czynności mechaniczne. Wnioskodawca wytwarza programy komputerowe - utwory w rozumieniu art. 1 ustawy o PAIPP, wobec czego cechują się one oryginalnością i indywidualnością, co stanowczo przeczy wprowadzaniu okresowych i rutynowych zmian do tworzonego oprogramowania. Wnioskodawca nie jest podmiotem, który pełni wyłączne proste funkcje produkcyjne, ponieważ ponosi ryzyko związane ze swoją działalnością wytwórczą, ponosi za nią pełne ryzyko, a w jej następstwie zdobywa prawa do stworzonego dzieła.

W przedmiotowym przypadku Wnioskodawca:

1.prowadzi działalność gospodarczą, w ramach której realizowana jest działalność badawczo-rozwojowa w rozumieniu ustawy o PIT;

2.w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej wytwarza kwalifikowane prawa własności intelektualnej, tj. Oprogramowanie bądź części Oprogramowania;

3.programy komputerowe sprzedaje na rzecz Kontrahentów, z tytułu czego uzyskuje przychody;

4.dokonuje odpowiedniej alokacji kosztów do przychodów z danego programu komputerowego, przez co określa dochód ze sprzedaży określonego Oprogramowania bądź części Oprogramowania, w tym będzie w stanie obliczyć wartość Nexus dla każdego z nich;

5.wysokość dochodu, jaki może rozliczyć przy zastosowaniu stawki 5%, będzie wynikała z odrębnie prowadzonej Ewidencji.

W związku z powyższym, Wnioskodawca spełnia wszystkie przesłanki do zastosowania 5% stawki podatku dochodowego w przyszłości. Stanowisko Wnioskodawcy znajduje potwierdzanie w licznych interpretacjach organów podatkowych, przykładowe sygnatury: 0115-KDIT2-1.4011.338.2019.2.MK, 0114-KDIP3-3.4011.386.2019 3.MG, 0112-KDIL3-2.4011.345.2019.2.MKA.

Biorąc pod uwagę przedstawione okoliczności, w ocenie Wnioskodawcy, będzie on mógł w rozliczeniu rocznym za „2025 rok” i kolejne lata skorzystać z preferencyjnej stawki 5% podatku od dochodu osiąganego w zamian za przenoszenie autorskich praw majątkowych do oprogramowania tworzonego i rozwijanego przez Wnioskodawcę.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.)

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jednym ze źródeł przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

W myśl art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej – oznacza to działalność zarobkową:

a)wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,

b)polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,

c)polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

–prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Stosownie natomiast do treści art. 5b ust. 1 ww. ustawy:

Za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1)odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności,

2)są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności,

3)wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.

Zgodnie z art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Ilekroć w ustawie jest mowa o działalności badawczo-rozwojowej oznacza to działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

W myśl art. 5a pkt 39 ww. ustawy:

Ilekroć w ustawie jest mowa o badaniach naukowych oznacza to:

a)badania podstawowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz.U. z 2024 r. poz. 1571, 1871 i 1897),

b)badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Z kolei w definicji prac rozwojowych zawartej w art. 5a pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazano, że oznaczają one:

prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Na podstawie art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce:

Badania naukowe są działalnością obejmującą:

1)badania podstawowe rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne;

2)badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.

Natomiast stosownie do art. 4 ust. 3 ww. ustawy:

Prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, że w ramach prowadzonej działalności gospodarczej wytwarza Pan programy komputerowe (aplikacje internetowe, systemy backendowe i frontendowe), w stosunku do których przenosi majątkowe prawa autorskie. Każdy projekt powstaje od podstaw, zgodnie z indywidualnymi potrzebami klienta i obejmuje pełen zakres prac - od analizy wymagań, przez projekt graficzny, zaprojektowanie architektury aplikacji, po implementację backendu i frontendu.

Za przykład tworzonego programu komputerowego wskazał Pan:

–Aplikacja do (...).

–(...) - system do rozliczania (...).

–Aplikacja do zarządzania (...).

–Aplikacja do zarządzania rezerwacjami (...).

Na wstępie trzeba podkreślić, że z pracami badawczo-rozwojowymi mamy do czynienia wówczas, gdy wykorzystuje się dostępną wiedzę z dziedziny nauki, technologii oraz innej wiedzy i umiejętności do tworzenia nowych lub ulepszenia istniejących produktów/usług. Wobec powyższego ocena, czy prowadzone przez Pana prace programistyczne stanowią działalność badawczo-rozwojową dokonana zostanie w kontekście wskazanych przez Pana efektów tych prac (programów opisanych we wniosku).

Z ustawowej definicji zawartej w regulacjach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że działalność badawczo-rozwojowa musi mieć charakter twórczy. Jak podaje słownik języka polskiego PWN, działalność twórcza to zespół działań podejmowanych w kierunku tworzenia (działalność – zespół działań podejmowanych w jakimś celu), powstania czegoś (twórczy – mający na celu tworzenie, tworzyć – powodować powstanie czegoś). W doktrynie prawa autorskiego podkreśla się natomiast, że cecha twórczości związana jest przede wszystkim z rezultatem działalności człowieka o charakterze kreacyjnym i jest spełniona wówczas, gdy istnieje nowy wytwór intelektu. Działalność twórcza oznacza, że „ustawodawca za przedmiot prawa autorskiego uznaje tylko rezultat (przejaw) takiego działania, który choćby w minimalnym stopniu odróżnia się od innych rezultatów takiego samego działania, a zatem, że posiada cechę nowości, której stopień nie ma znaczenia”. Zatem twórczość działalności badawczo-rozwojowej może przejawiać się opracowywaniem nowych koncepcji, narzędzi, rozwiązań niewystępujących dotychczas w praktyce gospodarczej podatnika lub na tyle innowacyjnych, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących u podatnika.

Wskazał Pan, że wykonywane czynności nie są projektami powtarzalnymi, ponieważ każda nowa funkcjonalność wymaga indywidualnego podejścia, tj. w szczególności odpowiedniego zasobu wiedzy i znajomości technologii. Pana prace dotyczą oprogramowania systemowego, aplikacyjnego, bazodanowego, komunikacyjnego, wskutek czego za każdym razem powstaje nowy kod źródłowy, w celu tworzenia nowych zastosowań, nowych ulepszonych produktów, procesów lub usług.

Tworzone przez Pana programy komputerowe są projektowane indywidualnie, w odpowiedzi na rzeczywiste potrzeby klienta, powstają w oparciu o autorskie rozwiązania techniczne i architektoniczne, integrują się z innymi systemami w unikalny sposób (…), optymalizują i automatyzują procesy dotąd wykonywane manualnie i charakteryzują się wysoką elastycznością i możliwością rozwoju.

Prowadzona przez Pana działalność związana z tworzeniem oprogramowania ma twórczy oraz systematyczny charakter. Tworzy Pan autorski kod źródłowy, którego struktura, logika oraz zastosowane rozwiązania techniczne wynikają z jego własnej koncepcji i decyzji programistycznych. Poszczególne aplikacje mają samodzielne znaczenie funkcjonalne - stanowią odrębne rozwiązania informatyczne, które mogą być uruchamiane, testowane i wykorzystywane niezależnie. Oprogramowanie spełnia kryterium oryginalności i indywidualności, jest niezbędne do uznania za utwór w rozumieniu przepisów prawa autorskiego. W szczególności nie są to dzieła mechanicznie odtworzone lub wytworzone według z góry narzuconego schematu.

Ponadto wskazał Pana, że efekty jego pracy:

-Zawsze odznaczają się rzeczywiście oryginalnym, twórczym charakterem, zawsze są kreacją nowej, nieistniejącej wcześniej wartości niematerialnej. Tworzone przez Pana oprogramowanie odznacza się oryginalnością i indywidualnym charakterem - powstaje na podstawie jego własnych decyzji, wiedzy i doświadczenia, każdy projekt realizuje Pan samodzielnie, bez korzystania z gotowych szablonów czy generatorów kodu, projektuje strukturę danych, algorytmy i logikę aplikacji w sposób autonomiczny, kierując się specyfiką problemu, który rozwiązuje. Nawet gdy realizuje Pan podobne funkcjonalności dla różnych klientów (np. logowanie, kalendarz), kod tworzony jest każdorazowo od podstaw, w innej strukturze, dopasowanej do kontekstu projektu.

-Nie są efektem pracy, która wymaga do osiągnięcia rezultatu jedynie określonych umiejętności programistycznych i której rezultaty da się z góry określić i przewidzieć jako mające charakter powtarzalny. Efekty Pana pracy nie mają charakteru powtarzalnego - każda realizacja jest inna, bo odpowiada na inne potrzeby biznesowe i technologiczne Zleceniodawcy. W procesie tworzenia podejmuje Pan decyzje projektowe i programistyczne, których nie da się z góry przewidzieć, ponieważ wynikają z Pana podejścia do rozwiązywanego problemu. Nie korzysta Pan z gotowych schematów wdrożeniowych narzuconych przez klienta - klient wskazuje jedynie potrzeby biznesowe, a Pan samodzielnie opracowuje sposób ich realizacji.

-Nie są jedynie „techniczną”, a „twórczą”, realizacją szczegółowych projektów zlecanych przez Klientów. Pana działania nie ograniczają się do czysto technicznego wdrożenia cudzych pomysłów - są efektem samodzielnego procesu twórczego, w którym to Pan opracowuje sposób działania programu, jego architekturę, logikę działania i wygląd; w przeciwieństwie do działań odtwórczych (np. instalacja gotowego systemu CMS), Pana oprogramowanie jest wytwarzane od zera, na podstawie oryginalnych decyzji technicznych i kreatywnych.

Zatem prowadzona przez Pana działalność w zakresie tworzenia wymienionych programów komputerowych ma twórczy charakter.

Kolejnym kryterium działalności badawczo-rozwojowej jest prowadzenie tej działalności w sposób systematyczny. Zgodnie ze słownikiem języka polskiego PWN, słowo systematyczny oznacza (i) robiący coś regularnie i starannie, (ii) o procesach: zachodzący stale od dłuższego czasu, (iii) o działaniach: prowadzony w sposób uporządkowany, według pewnego systemu; też: o efektach takich działań; planowy, metodyczny. W związku z tym, że w definicji działalności badawczo-rozwojowej słowo „systematyczny” występuje w sformułowaniu „podejmowaną (działalność) w sposób systematyczny”, a więc odnosi się do „działalności”, czyli zespołu działań podejmowanych w jakimś celu, najbardziej właściwą definicją systematyczności w omawianym zakresie jest definicja obejmująca prowadzenie działalności w sposób uporządkowany, według pewnego systemu. Zatem słowo systematycznie odnosi się również do działalności prowadzonej w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany. To oznacza, że działalność badawczo-rozwojowa jest prowadzona systematycznie niezależnie od tego, czy podatnik stale prowadzi prace badawczo-rozwojowe, czy tylko od czasu do czasu, a nawet incydentalnie, co wynika z charakteru prowadzonej przez niego działalności oraz potrzeb rynku, klientów, sytuacji mikro i makroekonomicznej. Z powyższego wynika, że spełnienie kryterium „systematyczności” danej działalności nie jest uzależnione od ciągłości tej działalności, w tym od określonego czasu przez jaki działalność taka ma być prowadzona ani też od istnienia planu co do prowadzenia przez podatnika podobnej działalności w przyszłości. Wystarczające jest, aby podatnik zaplanował i przeprowadził chociażby jeden projekt badawczo-rozwojowy, przyjmując dla niego określone cele do osiągnięcia, harmonogram i zasoby. Taka działalność może być uznana za działalność systematyczną, tj. prowadzoną w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany.

Z treści wniosku wynika, że systematyczność Pana pracy polega na ciągłym cyklu projektowania, wytwarzania, testowania i rozwijania oprogramowania.

Każde przedsięwzięcie realizuje Pan w uporządkowany sposób, tzn. tworzy analizę potrzeb i problemów klienta - ustala cele biznesowe, projektuje rozwiązania - struktury danych, interfejsy, technologie, zajmuje się implementacją - etapami, z testami każdej funkcji, prowadzi testy i poprawki - zarówno jednostkowe, jak i funkcjonalne, zajmuje się wdrażaniem u klienta - wraz z dokumentacją i instrukcją i wdrażaniem iteracyjnym - na podstawie informacji zwrotnej rozwija aplikację dalej.

Każdorazowo projekt jest realizowany według określonych etapów, zgodnie z przyjętym harmonogramem i z jasno zdefiniowanymi celami do osiągnięcia. Dla większego projektu przygotowywał Pan harmonogram obejmujący daty rozpoczęcia i zakończenia poszczególnych etapów, priorytety funkcjonalności, terminy testów i wdrożeń.

Podał Pan przykładowe harmonogramy:

(...)

Ponadto wskazał Pan, że harmonogramy umożliwiają kontrolę nad postępem prac oraz zapewniają przejrzystość dla Zleceniodawcy.

Zatem kolejne kryterium definicji działalności badawczo-rozwojowej w odniesieniu do wskazanych przez Pana prac jest spełnione.

Powyżej omówione dwa kryteria działalności badawczo-rozwojowej dotyczą charakteru i organizacji prowadzenia tej działalności, podczas gdy ostatnie, trzecie kryterium, dotyczy rezultatu prowadzenia tej działalności, tj. zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. W konsekwencji – głównym zadaniem dla zarządzającego projektem badawczo-rozwojowym jest zlokalizowanie i zidentyfikowanie zasobów wiedzy przed rozpoczęciem działań projektowych; zasobów w ujęciu funkcjonalnym i celowościowym, czyli podlegającym zwiększeniu oraz możliwym i właściwym do wykorzystania zwiększonej wiedzy do nowych zastosowań. Lokalizacja i identyfikacja wiedzy obejmuje szereg działań, w tym określenie stanu wiedzy, miejsca, sposobu jej wykorzystania oraz selekcji pod względem przydatności do realizacji celu projektu.

Z opisu sprawy wynika, że podejmuje Pan działalność, która obejmuje nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług.

Przy tworzeniu nowego oprogramowania zastosował Pan zestaw nowoczesnych technologii i narzędzi, które nie były wcześniej standardem w jego projektach. Są to m.in (...).

Wskazał Pan, że w ramach działalności nieustannie wykorzystuje i rozwija umiejętności analityczne poprzez analizę potrzeb klienta i ich przełożenie na architekturę oprogramowania, wykorzystuje i rozwija kompetencje projektowe poprzez tworzenie własnych projektów interfejsów i modeli danych, umiejętności w zakresie bezpieczeństwa danych, wdraża Pan autoryzację, role użytkowników, zabezpieczenia API, zdolności integracyjne, łączy Pan własne systemy z zewnętrznymi usługami (…), wykorzystuje i rozwija umiejętność pracy w cyklach rozwojowych (iteracyjnych) poprzez projektowanie modułowe, wersjonowanie oprogramowania, refaktoryzację.

Jak już wcześniej wskazano, prowadzone przez Pana prace dotyczą oprogramowania systemowego, aplikacyjnego, bazodanowego, komunikacyjnego, wskutek czego za każdym razem powstaje nowy kod źródłowy, w celu tworzenia nowych zastosowań, nowych ulepszonych produktów, procesów lub usług.

Zatem powyższe pozwala uznać, że wykorzystuje Pan istniejące zasoby wiedzy w celu tworzenia nowych zastosowań.

Kluczowe jest również zawarte w definicji działalności badawczo-rozwojowej rozróżnienie, które wskazuje, że taka działalność obejmuje dwa rodzaje aktywności, tj.:

‒badania podstawowe i badania aplikacyjne zdefiniowane w art. 4 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce oraz

‒prace rozwojowe, o których mowa w art. 4 ust. 3 tej ustawy.

Prace rozwojowe polegają na nabywaniu, łączeniu, kształtowaniu i wykorzystywaniu dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności – przy czym użyty przez ustawodawcę spójnik „i” wskazuje, że aby uznać działania za prace rozwojowe konieczne jest zaistnienie wszystkich tych czynności, tj.:

·nabycia dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności;

·łączenia dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności;

·kształtowania dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności;

·wykorzystania dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności.

Prace rozwojowe bazują zatem na dostępnej wiedzy – w zależności od celów, jakie przyjęto dla prowadzenia prac, będzie to wiedza z określonej dziedziny lub dziedzin. Prace te obejmują kolejno:

·nabycie wiedzy i umiejętności, czyli pozyskanie wiedzy/umiejętności, zapoznanie się z wiedzą, zrozumienie jej;

·łączenie wiedzy i umiejętności, czyli znalezienie takich zależności pomiędzy wiedzą z różnych zakresów, dziedzin lub wiedzy wynikającej z różnych badań naukowych oraz pomiędzy umiejętnościami, które są istotne z punktu widzenia postawionych celów badań rozwojowych;

·kształtowanie wiedzy i umiejętności, czyli takie „ułożenie” efektów nabywania i łączenia wiedzy i umiejętności lub takie sformułowanie wniosków płynących z tych procesów, aby można je było wykorzystać dla realizacji postawionych celów prac rozwojowych;

·wykorzystanie wiedzy i umiejętności, czyli ich użycie, posłużenie się nimi dla osiągnięcia celów prac rozwojowych.

Co istotne, całość ww. czynności służy:

·planowaniu produkcji oraz

·projektowaniu i tworzeniu zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług.

Chodzi przy tym o konkretne produkty, konkretne procesy lub konkretne usługi albo konkretne rodzaje produktów, procesów lub usług. Podmiot prowadzący prace rozwojowe organizuje je z uwzględnieniem specyfiki konkretnych produktów, procesów lub usług – od niej zależą potrzeby prowadzenia prac rozwojowych i ich zakres.

Jednocześnie ustawodawca wyłączył z definicji prac rozwojowych działalność obejmującą rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do produktów, procesów lub usług, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń. O tym, jakie zmiany do produktów, procesów lub usług mają charakter rutynowy (wykonywany często i niemal automatycznie) i okresowy (powtarzający się, występujący co pewien czas) będzie każdorazowo decydował charakter konkretnych produktów, procesów bądź usług.

W treści wniosku wskazał Pan, że w ramach działalności będzie prowadził prace rozwojowe, o których mowa w art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce. Podejmuje Pan działalność, która obejmuje nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług.

Poza tym wskazał Pan, że opisana we wniosku działalność jest działalnością prowadzoną bezpośrednio przez niego w ramach jego działalności badawczo-rozwojowej w celu wytworzenia nowych, ulepszonych produktów procesów lub usług, które są oferowane w jego działalności.

Zatem powyższe pozwala uznać, że opisana działalność w zakresie tworzenia wymienionych programów spełnia warunki do uznania jej za prace rozwojowe.

Jak wcześniej wskazano, tworzenie przez Pana oprogramowania ma miejsce w ramach prowadzonej działalności o charakterze twórczym, podejmowanej w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystywania wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

W konsekwencji, mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis sprawy, Pana działalność polegająca na tworzeniu programów komputerowych spełnia definicję działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Należy przy tym podkreślić, że działalnością badawczo-rozwojową nie jest całość usług świadczonych przez Pana, ani też całość prowadzonej przez Pana działalności programistycznej, ale wyłącznie te działania, które ściśle dotyczą tworzenia innowacyjnych rozwiązań służących stworzeniu nowego produktu – takich jak te, które zostały wymienione we wniosku i w warunkach działalności opisanych we wniosku i jego uzupełnieniu.

Przedsiębiorcy osiągający dochody generowane przez prawa własności intelektualnej od 1 stycznia 2019 r. mogą korzystać z preferencyjnej stawki w podatku dochodowym.

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

W myśl art. 30ca ust. 2 ww. ustawy:

Kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są:

1)patent,

2)prawo ochronne na wzór użytkowy,

3)prawo z rejestracji wzoru przemysłowego,

4)prawo z rejestracji topografii układu scalonego,

5)dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin,

6)prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu,

7)wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz. U. z 2021 r. poz. 213),

8)autorskie prawo do programu komputerowego

–podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Na mocy art. 30ca ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym.

Należy przyjąć, że dochody z kwalifikowanego IP mogą być opodatkowane na preferencyjnych zasadach w takim zakresie, w jakim kwalifikowane IP wytwarza dochody w efekcie prac badawczo-rozwojowych prowadzonych przez podatnika. Innymi słowy, skorzystanie z preferencji IP Box jest możliwe w sytuacji występowania związku między dochodem kwalifikującym się do preferencji a kosztami faktycznie poniesionymi w celu jego uzyskania.

Stosownie natomiast do art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika obliczonego według wzoru:

(a + b) x 1,3

a + b + c + d

w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na:

a – prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej,

b – nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu niepowiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 3,

c – nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu powiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 4,

d – nabycie przez podatnika kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Na podstawie art. 30ca ust. 5 ww. ustawy:

Do kosztów, o których mowa w ust. 4, nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami.

Stosownie natomiast do treści art. 30ca ust. 7 powołanej ustawy:

Dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

1)z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;

2)ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;

3)z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;

4)z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.

W powołanym przepisie ustawodawca wskazuje zamknięty katalog tytułów, z jakich może być osiągany dochód uznawany za uzyskany z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej. Wśród nich wymienił sprzedaż kwalifikowanego prawa własności intelektualnej (pkt 2) oraz uwzględnienie kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w cenie sprzedaży produktu lub usługi (pkt 3).

W przypadku kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, o którym mowa w art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy, sprzedaż ta polega na przeniesieniu przez podatnika przysługujących mu autorskich praw majątkowych do programu komputerowego na inny podmiot.

Natomiast uwzględnienie kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w cenie sprzedaży produktu lub usługi dotyczy sytuacji, gdy podatnik wykorzystuje posiadane kwalifikowane prawo własności intelektualnej dla potrzeb wytwarzania produktów lub dla potrzeb świadczenia usług, które oferuje w swojej działalności gospodarczej. Produkt lub usługa oferowane przez podatnika są wynikiem posiadania przez niego kwalifikowanego prawa własności intelektualnej. Kształt, cechy, właściwości produktów lub usług są efektem wykorzystania w praktyce gospodarczej podatnika wartości intelektualnych, które powstały w wyniku prowadzonych przez niego prac badawczo-rozwojowych i które podlegają ochronie prawnej jako „przypisane” do podatnika. Przykładem są sytuacje, gdy produkt jest wytwarzany w oparciu o posiadane przez podatnika patenty albo usługa jest świadczona z wykorzystaniem rozwiązań, które podlegają ochronie jako kwalifikowane prawa własności intelektualnej.

Na mocy art. 30ca ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Podatnicy korzystający z opodatkowania zgodnie z ust. 1 tego artykułu są obowiązani do wykazania dochodu (straty) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w zeznaniu za rok podatkowy, w których osiągnięto ten dochód (poniesiono stratę).

Na podstawie art. 30cb ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 30ca są obowiązani:

1)wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w prowadzonych księgach rachunkowych;

2)prowadzić księgi rachunkowe w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej;

3)wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu;

4)dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje więcej niż jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2 i 3;

5)dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w odniesieniu do tego produktu lub tej usługi albo do tych produktów lub tych usług – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej lub większą liczbę tych praw w produkcie lub usłudze albo w produktach lub usługach, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2-4.

Stosownie do treści art. 30cb ust. 2 ww. ustawy:

Podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów wykazują informacje, o których mowa w ust. 1, w odrębnej ewidencji.

Zgodnie z art. 30cb ust. 3 powołanej ustawy:

W przypadku gdy na podstawie ksiąg rachunkowych lub ewidencji, o której mowa w ust. 2, nie jest możliwe ustalenie dochodu (straty) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, podatnik jest obowiązany do zapłaty podatku zgodnie z art. 27 lub art. 30c.

Zatem, podatnik, który osiągnął w ciągu roku dochód z kwalifikowanego IP i decyduje, że wobec tego dochodu będzie stosował 5% stawkę podatku, jest zobowiązany do wykazania tego dochodu w zeznaniu rocznym składanym za rok, w którym ten dochód został osiągnięty.

Ponadto należy wskazać, że podatnik, który ma zamiar skorzystać z ww. preferencji jest zobowiązany prowadzić szczegółową ewidencję w sposób umożliwiający obliczenie podstawy opodatkowania, w tym powiązanie ponoszonych kosztów prac badawczo-rozwojowych z osiąganymi dochodami z kwalifikowanych praw własności intelektualnej powstałymi w wyniku przeprowadzenia tych prac.

Jak wcześniej rozstrzygnięto, tworzenie przez Pana programów komputerowych ma miejsce w ramach prowadzonej bezpośrednio działalności badawczo-rozwojowej, spełniającej definicję wskazaną w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych. Z treści wniosku wynika, że wytwarza Pan programy komputerowe, które podlegają ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Przeniesienie każdego z majątkowych praw autorskich do programu komputerowego, nastąpi zgodnie z wymogami przewidzianymi w przepisach ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, w szczególności z zachowaniem art. 41 oraz art. 53 tej ustawy. Ponadto z treści wniosku wynika, że na potrzeby skorzystania z IP BOX będzie posiadał Pan szczegółową ewidencję pozwalającą na określenie podstawy opodatkowania stawką preferencyjną, zgodną z wymogami art. 30cb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Ewidencja taka prowadzona będzie od 1 stycznia 2026 r.

Należy także wskazać, że oprogramowanie – definiowane, jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów – podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2025 r. poz. 24 ze zm., dalej: „ustawa o PAIPP”).

Stąd oprogramowanie może być uznane za kwalifikowane IP, w świetle art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

Zgodnie z art. 74 ust. 2 ustawy o PAIPP:

Ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, w tym podstawą łączy, nie podlegają ochronie.

Mając powyższe na uwadze, autorskie prawo do programu komputerowego (Oprogramowanie), wytwarzane przez Pana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest kwalifikowanym prawem własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Uzyskiwane przez Pana przychody z tytułu przenoszenia autorskich praw majątkowych do programów komputerowych na kontrahenta mieszczą się w kategorii przychodów ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej (art. 30ca ust. 7 pkt 2 ustawy), które są podstawą do ustalenia dochodu z kwalifikowanego IP.

W treści wniosku wskazał Pan, że uzyskuje dochód z tytułu kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie produktu/usługi. Przepis art. 30ca ust. 7 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych obejmuje swoim zakresem zastosowania sytuację, gdy podatnik wykorzystuje posiadane kwalifikowane prawo własności intelektualnej dla potrzeb wytwarzania produktów lub dla potrzeb świadczenia usług, które oferuje w swojej działalności gospodarczej, nie dokonując jego zbycia. Natomiast Pan – jak wynika z wniosku – dokonuje przeniesienia każdego z wytworzonych kwalifikowanych IP zgodnie z art. 41 oraz art. 53 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Tym samym, na podstawie art. 30ca ust. 1 ww. ustawy, będzie mógł Pan zastosować stawkę opodatkowania 5% do kwalifikowanego dochodu osiągniętego z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w 2026 roku oraz w latach kolejnych, przy założeniu, że nie ulegną zmianie okoliczności faktyczne sprawy i obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa.

Należy podkreślić, że wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego IP ustala się jako iloczyn:

‒dochodu z kwalifikowanego IP osiągniętego w roku podatkowym i

‒wskaźnika Nexus obliczonego według specjalnego wzoru określonego w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Odnosząc się do powołanych interpretacji indywidualnych należy stwierdzić, że interpretacje przepisów prawa podatkowego co do zasady wydawane są w indywidualnych sprawach, w związku z czym nie można nadać im waloru uniwersalnego.

Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie stanu faktycznego, stanowi to bowiem domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Organ nie prowadzi postępowania dowodowego, ograniczając się do analizy okoliczności podanych we wniosku. W stosunku do tych okoliczności wyraża swoje stanowisko, które zawsze musi być jednak ustosunkowaniem się do poglądu (stanowiska) prezentowanego w danej sprawie przez wnioskodawcę. Jeżeli w toku ewentualnego postępowania organ uzna, że zdarzenie opisane we wniosku różni się od zdarzenia występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie Pana chroniła.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; (dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.