Postanowienie w sprawie interpretacji prawa podatkowego z dnia 17.02.2005, sygn. US33/NG/4211/94/LW/05, Urząd Skarbowy Warszawa-Mokotów

Temat interpretacji

P O S T A N O W I E N I E

Działając na podstawie art. 216 oraz art.14 a. § 4 , art. 15 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005r. Nr 8 poz. 60 ze zm.) w związku ze złożonym Wnioskiem o udzielenie interpretacji podatkowej z dnia 26.01.2005r. , Naczelnik Urzędu Skarbowego Warszawa - Mokotów postanawia uznać, że stanowisko Spółki w sprawie braku możliwości uznania za dokument księgowy i zaksięgowania w koszty faktury pro forma VAT jest prawidłowe.

U Z A S A D N I E N I E

Z uwagi na fakt, że zapytanie dotyczy kwestii związanych z przepisami rachunkowości, o podatku dochodowym jak również o podatku od towarów i usług, interpretacja o zakresie stosowania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług udzielona zostanie odrębnym postanowieniem.

Z uwagi na fakt, że Wnioskodawca prosi o rozstrzygnięcie kwestii związanych z dokumentem nazwanym "faktura pro forma" tutejszy organ posiłkując się słownikową definicją wyjaśnia co następuje:

Według słownika wyrazów obcych Władysława Kopalińskiego pro forma łac. oznacza dla pozoru, prowizoryczny, tymczasowy.

Leksykon biznesu (J.Penc) wyjaśnia, że faktura pro forma to inaczej faktura fikcyjna. Zawiera ona wszystkie elementy faktury handlowej, a różni się od niej jedynie napisem "pro forma". Jest ona wystawiana nie jako dowód wykonania transakcji towarowej, lecz przed jej zawarciem i przesyłana przez dostawcę razem z ofertą lub potwierdzeniem przyjęcia zamówienia do wykonania, ewentualnie przedkładana w ślad za towarami wysyłanymi na prośbę na sprzedaż konsygnacyjną.

Regulacje prawne dotyczące dowodów z dokumentami, jakimi są rachunki zostały zawarte w następujących źródłach prawa dla celów podatkowych:

1. rozdział 12 art. 87-90 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005r. Nr 8 poz.60)
2. art.106-108 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54 poz. 535)
3. art.20 -21 ustawy z dnia 29 września 1994r. o rachunkowości (tekst jednolityu Dz. U. z 2002r. Nr 76 poz. 694 ze zm.)

Przepis art.9 ust.1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000r. Nr 54 poz. 654 ze zm.) stanowi, że podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku. Tym odrębnym przepisem jest ustawa o rachunkowości, która w art.20 określa, że podstawą zapisów w księgach rachunkowych są dowody księgowe stwierdzające dokonanie operacji gospodarczej.Jakkolwiek ustawa podatkowa nakłada obowiązek prowadzenia ewidencji rachunkowej zgodnie z przepisami ustawy o rachunkowości, to przepisy rachunkowe - ważne dla ekonomicznej oceny przedsiębiorstwa - nie mają i nie mogą mieć charakteru podatkotwórczego.

W związku z powyższym dla celów podatkowych przy ustalaniu przychodów i kosztów ich uzyskania należy mieć na uwadze przepisy ustawy podatkowej.

W świetle powyższego faktura pro forma VAT, jako że nie jest dowodem dokonania transakcji, nie może być uznana za dokument księgowy.

Dokumenty nie potwierdzające rzeczywistego przebiegu operacji gospodarczych i rzeczywistych transakcji handlowych nie mogą być uznane dla celów ustalania podatków w związku z czym należało postanowić jak w sentencji.

Jednocześnie tutejszy organ zauważa, że stosownie do art.14 a § 1 ustawy Ordynacja podatkowa organy podatkowe na pisemny wniosek Strony udzielają interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.

Zagadnienia pozostające w związku z dochodzeniem roszczeń lub sporami nie są zagadnieniami podatkowymi w związku z czym przepis art. 14a ustawy Ordynacja podatkowa nie ma do nich zastosowania.

Na postanowienie służy Stronie prawo wniesienia zażalenia do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie za pośrednictwem tutejszego Urzędu w terminie 7 dni od dnia doręczenia postanowienia stronie