Temat interpretacji

Zgodnie z przedstawionym przez Stronę stanem faktycznym Spółka jest podatnikiem VAT. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej znaczący udział w sprzedaży wyrobów stanowi eksport do krajów z poza UE oraz sprzedaż do krajów UE, wynoszący łącznie około 80% sprzedaży. W związku z integracją Polski z UE, a tym samym zmianą regulacji w zakresie przepisów dotyczących VAT, uległa zmianie zasada zwrotu nadwyżki podatku naliczonego nad należnym oraz zasady potwierdzania wyjścia wyrobów poza obszar UE. Zgodnie z nowymi przepisami - art. 41 ust. 6 i 7 podatnik ma prawo do zastosowania stawki 0% pod warunkiem posiadania w chwili składania deklaracji podatkowej, dokumentu potwierdzającego wywóz towaru poza terytorium Wspólnoty. Przepisy nie określają jednoznacznie o jaki dokument chodzi. Zwykle przyjmuje się, że chodzi o dokument SAD. Ten sposób udokumentowania wywozu poza terytorium Wspólnoty spowodował wydłużenie czasu oczekiwania na uzyskanie potwierdzonych na granicach Wspólnoty dokumentów SAD. W związku z powyższym wzrosły znacznie kwoty podatku należnego, który wynika z konieczności naliczania podatku VAT według stawki właściwej tj. 22 % tj. obowiązującej na terytorium kraju. Tak duży poziom nieodzyskanego podatku VAT ma istotny wpływ na pogorszenie płynności finansowej i sytuacji gospodarczej Spółki. Pytanie Spółki dotyczy dokumentów potwierdzających dokonanie eksportu bezpośredniego.

Zdaniem Spółki konieczne staje się przyjęcie innego sposobu dokumentowania transakcji dokonywanych na rzecz kontrahentów spoza Unii. Zgodnie z pismem Strony dopuszczalne jest, aby w przypadkach gdzie brak możliwości uzyskania z urzędów celnych innych krajów potwierdzonych dokumentów SAD, udokumentowanie odbywało się na podstawie:

dokumentu potwierdzającego zapłatę przez odbiorcę za dostarczony towarami, kopii dokumentu wywozowego karta 3 SAD,dokumentu potwierdzającego odbiór wyrobów przez odbiorcę.

Zgodnie z art. 2 ust. 8 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr. 54, poz. 535) eksportem towarów jest potwierdzony przez urząd celny wyjścia wywóz towarów z terytorium kraju poza terytorium Wspólnoty w wykonaniu czynności określonych w art. 7 ust. 1 pkt. 1 - 4, jeżeli wywóz dokonywany jest przez:

dostawcę lub w jego imieniu, lub nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub w jego imieniu;

Przez terytorium kraju rozumie się zgodnie z dyspozycją art. 2 ust. 1 wyżej powołanej ustawy terytorium Rzeczpospolitej Polskiej natomiast przez terytorium Wspólnoty rozumie się terytoria państw członkowskich Wspólnoty Europejskiej.

Dokonując transakcji eksportowych, w świetle powołanych wyżej przepisów, może wystąpić tzw. eksport bezpośredni, o którym mowa w ww art. 2 pkt 8 lit. a ustawy, bądź tzw. eksport pośredni, o którym stanowi ww. przepis art. 2 pkt 8 lit. b ustawy.

Konsekwencją ustalenia, że w konkretnym przypadku zachodzą warunki do uznania wywozu towarów za eksport bezpośredni powoduje możliwość zastosowania regulacji określonej w art. 41 ust. 6-9.

Zgodnie z ww. przepisami aby podatnik jako eksporter mógł zastosować stawkę 0% do sprzedaży i wywozu towarów poza terytorium Wspólnoty, tj. wykazania jej w ewidencji i deklaracji VAT, musi spełnić warunek otrzymania - przed złożeniem deklaracji podatkowej za dany miesiąc - dokumentu potwierdzającego wywóz towaru poza terytorium wspólnoty. Jeżeli warunek ten nie został spełniony, podatnik nie wykazuje tej dostawy w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust.3, za dany okres rozliczeniowy, lecz w okresie następnym, stosując stawkę podatku 0%, pod warunkiem jednak otrzymania dokumentu potwierdzającego wywóz towaru poza terytorium wspólnoty, przez złożeniem deklaracji podatkowej za ten okres. W razie nieotrzymania tego dokumentu w tym terminie, eksporter do takiej dostawy ma obowiązek zastosowania stawki podatku właściwej dla dostawy tego towaru na terytorium kraju, wykazania jej w ewidencji sprzedaży z tą stawką i rozliczenia w deklaracji. Późniejsze otrzymanie przez podatnika dokumentu potwierdzającego wywóz towaru poza terytorium Wspólnoty, upoważnia go do dokonania korekty złożonej deklaracji podatkowej, w której wykazał dostawę towarów.

Reasumując dla zastosowania stawki 0% w eksporcie bezpośrednim - wymagane jest posiadanie dokumentu potwierdzającego wywóz towaru poza terytorium Wspólnoty.

Obowiązek podatkowy w eksporcie zgodnie z art. 19 ust. 6 powstaje z chwilą potwierdzenia przez urząd celny wyjścia wywozu towaru poza terytorium Wspólnoty.

Powyższe oznacza, że potwierdzenie to - jako pochodzące od organu administracji, który ma w nim stwierdzić zaistnienie faktu istotnego prawnie - nie może być dokonane w dowolnej formie, lecz musi zostać sporządzone w formie określonej przepisami prawa, stanowiąc dokument urzędowy, będący dowodem tego co zostało w nim urzędowo stwierdzone.

W ustawie o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 roku nie określono formy takiego potwierdzenia. Jednakże w praktyce musi być ono zgodne z postanowieniami VI Dyrektywy, która w tym zakresie stanowi, że dowodem wywozu jest faktura lub inny zastępujący ją dokument, potwierdzony przez urząd celny, przez który towary zostały wywiezione ze Wspólnoty.

Zgłoszenie celne do procedury wywozu, w tym zasady potwierdzania przez organy celne faktycznego wyprowadzenia towarów, uległy znacznej modyfikacji z dniem akcesji Polski do Unii Europejskiej. Od 1 maja 2004 r. omawianą problematykę regulują stosowane wprost przepisy rozporządzenia Rady nr. 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz. Urz. WE L 302 z 19.10.1992 r.) oraz rozporządzenia Komisji nr. 2454/93 z dnia 2 lipca 1993 r. ustanawiającego przepisy w celu wykonania rozporządzenia Rady nr. 2913/92 ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz. Urz. WE L 253 z 11.10.1993 r.). W zakresie uzupełniającym prawo wspólnotowe, kwestia ta jest uregulowana postanowieniami rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2004 r. w sprawie szczegółowych wymogów, jakie powinno spełniać zgłoszenie celne (Dz. U. Nr 94, poz. 902).

Zgłoszeniem celnym jest według wyżej wymienionych przepisów celnych, czynność, poprzez którą osoba wyraża, w wymaganej formie i w określony sposób, zamiar objęcia towaru określoną procedurą celną. Może ono następować w formie pisemnej. Zgłoszenia w formie pisemnej dokonuje się na formularzu zgodnym z oficjalnym, przewidzianym w tym celu wzorem. Powinno ono być podpisane i zawierać wszystkie elementy niezbędne dla zastosowania przepisów regulujących procedurę celną, do której zgłaszane są towary.

Wywóz ostateczny towarów poza obszar Unii Europejskiej regulują art. 161 ust. 5 rozporządzenia rady (EWG) nr 2913/92 ustanawiającego wspólnotowy kodeks celny i art. 788-796 rozporządzenia komisji (EWG) nr 2454/93 ustanawiającego przepisy wykonawcze do tego rozporządzenia.

Zgodnie z art. 792 rozporządzenia komisji (EWG) nr 2454/93, ustanawiającego przepisy wykonawcze do wspólnotowego kodeksu celnego (rozporządzenie wykonawcze), zgłoszenie do wywozu towarów należy dokonać na podstawie SAD składającego się z kart 1, 2 i 3.

Zastosowanie tych kart jest następujące:

karta 1 jest przeznaczona dla urzędu celnego, w którym zgłoszenie zostało dokonane

karta 2 służy celom statystycznym

karta 3 przeznaczona jest dla zgłaszającego.

Zgłoszenie to składane jest do urzędu celnego wywozu, w celu dostarczenia towarów do urzędu celnego wyprowadzenia zlokalizowanego na granicy Unii Europejskiej.

Zgodnie z art. 793 rozporządzenia wykonawczego, urzędem wyprowadzenia (urząd celny graniczny) jest :

w przypadku towarów wywożonych koleją, pocztą, drogą powietrzną lub drogą morską - urząd celny, w którym towary przejmowane są w ramach umowy przewozu dla ich transportu do państwa trzeciego przez dane towarzystwo kolejowe, organy pocztowe, towarzystwo lotnicze bądź przedsiębiorstwo żeglugowe

w przypadku towarów wywożonych transportem przesyłowym (ropa, gaz, energia elektryczna) - urząd wyznaczony przez państwo członkowskie, w którym znajduje się siedziba eksportera

w przypadku towarów wywożonych w inny sposób, czyli transportem drogowym - urzędem celnym wyprowadzenia jest ostatni urząd celny przed opuszczeniem przez towary obszaru celnego wspólnoty.

Obowiązkiem tego urzędu jest upewnienie się, czy przedstawione towary są towarami zgłoszonymi do wywozu w urzędzie celnym wysyłki. W przypadku niestwierdzenia różnic - potwierdza ich fizyczne wyjście poza obszar celny UE poprzez poświadczenie wywozu na odwrotnej stronie karty 3 SAD pieczęcią z nazwą urzędu i datą.

W oparciu o przepisy rozporządzenia Komisji (WE) nr 2286/2003 z dnia 18 grudnia 2003 r., zmieniającego rozporządzenie Komisji ( EWG ) nr 2454/93, ustanawiające przepisy w celu wykonania rozporządzenia Rady (EWG ) nr 2913/92, ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz. Urz. WE L 343 z 31.12.2003 r. ), które między innymi wprowadziło nowe zasady wypełniania formularza SAD - Ministerstwo Finansów RP opracowało "Instrukcję wypełniania i stosowania dokumentu SAD".

Zgodnie z treścią powyższego dokumentu eksport na potrzeby VAT powinien być potwierdzony na karcie 3 dokumentu SAD czerwoną pieczęcią "EXPORT" przez:

urząd celny właściwy dla miejsca, w którym towary przejmowane są w ramach jednej umowy przewozu ( czyli najczęściej wewnętrzny urząd nadawczy ) - w przypadku wysyłki towarów poza granice Wspólnoty koleją, drogą pocztową lub morską

ostatni urząd celny przed opuszczeniem przez towary obszaru celnego Wspólnoty (czyli najczęściej graniczny urząd celny) przy transporcie drogowym przy braku stosowania procedury tranzytu

urząd celny, w którym nastąpiło zgłoszenie do procedury tranzytu (najczęściej wewnętrzny urząd celny właściwy dla siedziby eksportera), o ile towar jest objęty tą procedurą

urząd celny, w którym towar został zgłoszony do procedury wywozu - w przypadku towarów akcyzowych wywożonych do kraju trzeciego w procedurze zawieszenia akcyzy przy zastosowaniu administracyjnego dokumentu towarzyszącego.

Jednak w sytuacji gdy zastosowane procedury celne nie przewidują możliwości posiadania przez podatnika potwierdzenia wywozu towarów przez graniczny urząd celny Wspólnoty, posiadanie innych dokumentów lub informacji, które by taki wywóz potwierdzały, w terminach, o których mowa powyżej, będzie uprawniało do zastosowania stawki 0 %. Nie dotyczy to sytuacji opisanej w piśmie Spółki.

Biorąc pod uwagę powyższe stanowisko Spółki przedstawione w piśmie Naczelnik Drugiego Śląskiego Urzędu Skarbowego w Bielsku-Białej uznaje za nieprawidłowe a w przedstawionym stanie faktycznym Spółka nie ma prawa do zastosowania preferencyjnej stawki 0%

Zgodnie z art. 14a § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dniu sporządzenia wniosku.

Zgodnie z art. 14b § 1 i § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, interpretacja nie jest wiążąca dla wnioskodawcy, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej do czasu jej zmiany lub uchylenia.