Temat interpretacji

w zakresie w zakresie zastosowania zwolnienia z podatku VAT dla świadczonych usług szkolenia

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Instytutu, przedstawione we wniosku z dnia 14.02.2011 r. (data wpływu 16.02.2011 r.) uzupełnione w dniu 29.04.2011r. (data wpływu) na wezwanie z dnia 21.04.2011r. oraz w dniu 17.05.2011r. (data wpływu) na wezwanie z dnia 10.05.2011r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie w zakresie zastosowania zwolnienia z podatku VAT dla świadczonych usług szkolenia jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16.02.2011 r. wpłynął ww. wniosek uzupełniony w dniu 29.04.2011r. (data wpływu) na wezwanie z dnia 21.04.2011r. oraz w dniu 17.05.2011r. (data wpływu) na wezwanie z dnia 10.05.2011r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie w zakresie zastosowania zwolnienia z podatku VAT dla świadczonych usług szkolenia.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Instytut, fundacja z siedzibą w W., działała na rynku od 2006 roku. Celem Instytutu, którego misja polega m.in. na opracowywaniu programów kształcenia i organizowaniu procesów doskonalenia kadr dla podmiotów zewnętrznych, jest m.in. dążenie do stałego podnoszenia kwalifikacji zawodowych uczestników rynku nieruchomości, w tym zarządców nieruchomości i pośredników w obrocie nieruchomościami oraz rzeczoznawców majątkowych, stwarzanie jednolitych reguł działalności i postępowania osób uprawiających ww. zawody - poprzez określenie, a następnie nadzór nad przestrzeganiem standardów i zasad etyki zawodowej, realizując jeden z celów statutowych polegający na wspieraniu działalności służącej upowszechnianiu i ochronie praw konsumentów. Cele te realizowane są m.in. poprzez organizowanie dwóch rodzajów szkoleń:

1. Obowiązkowe warsztaty (półroczne) dla kandydatów chcących uzyskać licencję zawodową dla zarządców nieruchomości. Każdy ubiegający się o licencję zawodową zarządca nieruchomości ma obowiązek ukończenia studiów magisterskich lub podyplomowych w zakresie gospodarowania nieruchomościami oraz ukończenia półrocznej praktyki w formie warsztatów szkoleniowych. Zakres i program organizowanych warsztatów określony jest w Rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dnia 30 lipca 2010 r. w sprawie doskonalenia kwalifikacji zawodowych przez rzeczoznawców majątkowych, pośredników w obrocie nieruchomościami oraz zarządców nieruchomości. Półroczna praktyka warsztatowa udokumentowana jest w tzw. Dzienniczku praktyk. Każdy z uczestników, po uprzedniej rejestracji w Ministerstwie Infrastruktury, otrzymuje imienny dzienniczek praktyk, z indywidualnie nadanym numerem. Każdy kandydat ubiegający się o licencję zarządcy nieruchomości, w ślad za wymogami rozporządzenia i ustawy o gospodarce nieruchomościami, musi udokumentować przebieg swoich warsztatów ściśle zgodnie z wymaganiami ww. przepisów. Wymogi określają nie tylko czas ogólny trwania, ale też dokładny program szkoleń i zajęć, wraz z podaniem ilości godzin szkoleniowych poświęconych poszczególnym tematom szkoleń.
2. Obowiązkowe szkolenia dokształcające dla zarządców nieruchomości posiadających już licencję zawodową organizowane są zgodnie z wytycznymi Ministra Infrastruktury. Każde szkolenie ma nadany swój unikatowy numer, jest zgłaszane do Ministerstwa Infrastruktury na drukach stanowiących załącznik do rozporządzenia. Szkolenia spełniają wymogi co do tematyki organizowanych szkoleń. Każde szkolenie zakończone jest wydaniem dla uczestników świadectw potwierdzających uczestnictwo w szkoleniu podnoszącym kwalifikacje. Zgodnie z wymogami Ministerstwa Infrastruktury każdy licencjonowany zarządca ma obowiązek w ciągu roku udokumentować swoje dokształcanie zawodowe dyplomami potwierdzającymi udział w odpowiedniej ilości godzin szkoleń (obecnie 24 godziny szkolenia w roku). W związku z tym każde szkolenie ma podaną ilość godzin, odpowiednio do formy szkolenia, co podlega weryfikacji przez Ministerstwo. Każdy licencjonowany zarządca nieruchomości może podlegać weryfikacji spełnienia wymogów odpowiedniego dokształcania zawodowego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wnioskodawca organizując: szkolenia w zakresie kształcenia zawodowego licencjonowanych zarządców nieruchomości, pośredników w obrocie nieruchomościami, rzeczoznawców majątkowych i warsztaty z zakresu praktyki zawodowej dla kandydatów na zarządców nieruchomości oraz pośredników w obrocie nieruchomościami w myśl art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy o VAT może korzystać ze zwolnienia z podatku VAT w zakresie organizowanych szkoleń i warsztatów...

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zgodnie z brzmieniem art. 14 Rozporządzenia Rady (WE) Nr 1777/2005 z 17 X 2005 r. (Dz. Urz. UE.L Nr 288), str. 1 Usługi w zakresie kształcenia zawodowego i przekwalifikowania zapewniane na warunkach określonych w art. 13 cześć A ust. 1 lit. i dyrektywy 77/388/EWG, obejmują pozostające w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem, tak samo jak nauczanie mające na celu uzyskanie aktualnych informacji lub uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych. Czas trwania kursu w zakresie kształcenia zawodowego bądź przekwalifikowania nie ma znaczenia do tego celu.

Na gruncie przepisów prawa polskiego obowiązek uczestniczenia w szkoleniach zawodowych dla zarządców nieruchomości, pośredników w obrocie nieruchomościami i rzeczoznawców majątkowych uregulowany jest w ustawie o gospodarce nieruchomościami art. 175, art. 181, art. 186, 186a (Dz. U. 1997 nr 115 poz. 741) zwanej dalej UGN. Z przepisów tych wynika, iż zarządca nieruchomości, pośrednik w obrocie nieruchomościami i rzeczoznawca majątkowy są zobowiązani do wykonywania swoich czynności zgodnie z zasadami wynikającymi z przepisów prawa i standardami zawodowymi, ze szczególną starannością właściwą dla zawodowego charakteru tej czynności. Art. 175 pkt 2, 181 pkt 2, 186 pkt 2 UGN wskazują bezpośrednio, iż rzeczoznawca majątkowy, pośrednik w obrocie nieruchomościami i zarządca nieruchomości są zobowiązani do stałego doskonalenia kwalifikacji zawodowych.

UGN w art. 196 i 197 reguluje również program praktyk zawodowych, kursów specjalistycznych, szkoleń czy seminariów mających na celu doskonalenie kwalifikacji zawodowych. Programy tychże szkoleń (uwzględniające wymogi programowe) zgłaszane są do ministra właściwego do spraw budownictwa, gospodarki przestrzennej i mieszkaniowej. Minister właściwy ds. budownictwa, gospodarki przestrzennej i mieszkaniowej określa w drodze rozporządzenia:

• minimalne wymogi programowe dla studiów podyplomowych w zakresie m.in. zarządzania nieruchomościami, w tym czas trwania tych studiów, program ogólny i program szczegółowy, z uwzględnieniem tematyki wykładów oraz minimalnej liczby godzin ich trwania, biorąc pod uwagę umiejętności i kwalifikacje, jakie powinni posiadać absolwenci tych studiów, niezbędne dla prawidłowego i rzetelnego wykonywania działalności zawodowej;

• wymogi programowe dla kursów specjalistycznych, szkoleń lub seminariów mających na celu doskonalenie kwalifikacji zawodowych m.in. zarządców nieruchomości, w tym grupy tematyczne tych kursów specjalistycznych, szkoleń lub seminariów, biorąc pod uwagę kwalifikacje i umiejętności niezbędne dla prawidłowego i rzetelnego wykonywania działalności zawodowej kwesta ta dotyczy i reguluje zagadnienia organizowanych seminariów szkoleniowych doskonalący umiejętności zawodowe licencjonowanych zarządców nieruchomości;

• minister mając na względzie zapewnienie obiektywnego, rzetelnego i sprawnego sprawdzenia przygotowania kandydatów na m.in. zarządców nieruchomości, określi w drodze rozporządzenia sposób i warunki odbywania praktyk zawodowych w zakresie rzeczoznawstwa majątkowego, pośrednictwa w obrocie nieruchomościami i zarządzania nieruchomościami kwesta ta dotyczy i reguluje zagadnienia organizowanych warsztatów dla kandydatów do ww. zawodów.

Szczegółowe warunki szkolenia zawodowego określone są w Rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dnia 30 lipca 2010 r. w sprawie doskonalenia kwalifikacji zawodowych przez rzeczoznawców majątkowych, pośredników w obrocie nieruchomościami oraz zarządców nieruchomości. Rozporządzenie to określa w § 1 m.in.:

• sposoby doskonalenia kwalifikacji zawodowych,

• formy i zasady zgłaszania przez organizatorów doskonalenia programów seminariów, szkoleń lub kursów specjalistycznych, mających na celu doskonalenie kwalifikacji zawodowych oraz potwierdzania przez nich aktualności,

• formy i zasady prowadzenia i publikacji rejestru zgłoszonych programów seminariów, szkoleń lub kursów specjalistycznych, mających na celu doskonalenie kwalifikacji zawodowych,

• wzory dokumentów stosowanych w postępowaniu dotyczącym doskonalenia kwalifikacji zawodowych.

Sposoby doskonalenia kwalifikacji zawodowych

Stale doskonalenie kwalifikacji zawodowych odbywa się przez udział osoby uprawnionej w charakterze słuchacza w seminariach, szkoleniach lub kursach specjalistycznych, w zakresie uprawnień lub licencji zawodowych posiadanych przez osobę uprawnioną. Udział ww. osoby może odbywać się poprzez uczestnictwo w organizowanych seminariach, szkoleniach czy kursach specjalistycznych w formie stacjonarnej lub w formie kształcenia na odległość z wykorzystaniem sieci Internet (w systemie e-learning).

Formy i zasady zgłaszania przez organizatorów doskonalenia programów seminariów, szkoleń lub kursów specjalistycznych

Dokumentacje przebiegu doskonalenia stanową m.in.: program kształcenia, lista obecności uczestników kształcenia, rejestr wydanych zaświadczeń o ukończeniu seminarium, szkolenia lub kursu specjalistycznego, protokół z egzaminu, jeżeli taki został przeprowadzony. Dokumentem potwierdzającym doskonalenie kwalifikacji zawodowych jest zaświadczenie o ukończonym seminarium, szkoleniu lub kursu specjalistycznego. Wzór takiego zaświadczenia określony jest w załączniku nr 1 do rozporządzenia Ministra Infrastruktury w sprawie doskonalenia kwalifikacji zawodowych.

Formy i zasady prowadzenia i publikacji rejestru zgłoszonych programów seminariów, szkoleń lub kursów specjalistycznych

Program kształcenia podlega wpisowi do rejestru zgłoszonych programów kształcenia, prowadzonego przez ministerstwo w systemie teleinformatycznym. Wpisowi podlegają m.in.: data zgłoszenia programu kształcenia, data ukończenia szkolenia, numer programu kształcenia. Dane z rejestru zgłoszonych programów kształcenia podlegają publikacji w postaci elektronicznej na stronie internetowej ministerstwa.

Mając powyższe na uwadze, Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż organizując szkolenia zawodowe dla uprawnionych rzeczoznawców majątkowych, licencjonowanych pośredników w obrocie nieruchomościami i licencjonowanych zarządców oraz warsztaty szkoleniowe dla kandydatów do ww. zawodów, spełniając przy tym wszystkie wymogi wynikające z rozporządzenia Ministra Infrastruktury w sprawie doskonalenia kwalifikacji zawodowych przez rzeczoznawców majątkowych, pośredników w obrocie nieruchomościami oraz zarządców nieruchomości, spełnia równocześnie wymogi art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy o VAT i może korzystać ze zwolnienia z podatku VAT w zakresie organizowanych szkoleń i warsztatów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (). Natomiast przez świadczenie usług w myśl art. 8 ust. 1 ww. ustawy rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ().

Przepis art. 41 ust. 1 ustawy, stanowi, że stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Przy czym zgodnie z art. 146a pkt 1, wprowadzonym do ustawy art. 19 pkt 5 ustawy z dnia 26 listopada 2010 r. o zmianie niektórych ustaw związanych z realizacją ustawy budżetowej (Dz. U. Nr 238, poz. 1578), zmienionym na mocy art. 9 pkt 1 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o finansach publicznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 257, poz. 1726), w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Z dniem 1 stycznia 2011 r. weszła w życie ustawa z dnia 29 października 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 226 poz. 1476). Przepisy nowelizacji uchylają załącznik nr 4 do ustawy, zawierający wykaz usług zwolnionych od podatku, który w pozycji 7 wymieniał jako zwolnione usługi w zakresie edukacji (PKWiU ex 80) i przenoszą uregulowania dotyczące tej tematyki do treści ustawy. Zasadnicze znaczenia ma w tym przypadku dodanie do art. 43 ust. 1 punktów 26-29, regulujących zwolnienia od podatku działalności edukacyjnej.

Ponadto, przy określaniu zakresu zwolnień, które dotychczas były ujęte w załączniku nr 4 do ustawy, odstąpiono od ich identyfikacji przy pomocy klasyfikacji statystycznych określając ich zakres z wykorzystaniem treści zapisów prawa unijnego i krajowego oraz orzecznictwa sądów.

Zasadniczym powodem odejścia od stosowania klasyfikacji statystycznych przy określaniu zakresu zwolnień od podatku było zapewnienie pełniejszej implementacji przepisów unijnych, w szczególności Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L Nr 347/1 ze zm.).

Zgodnie z art. 132 ust. 1 lit. i) państwa członkowskie zwalniają kształcenie dzieci lub młodzieży, kształcenie powszechne lub wyższe, kształcenie zawodowe lub przekwalifikowanie, łącznie ze świadczeniem usług i dostawą towarów ściśle z taką działalnością związanych, prowadzone przez odpowiednie podmioty prawa publicznego lub inne instytucje działające w tej dziedzinie, których cele uznane są za podobne przez dane państwo członkowskie. Natomiast na podstawie lit. j) powołanego art. 132 ust. 1 Dyrektywy zwolnione zostało nauczanie prywatne przez nauczycieli, obejmujące kształcenie powszechne lub wyższe.

I tak, też stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 26 lit. a ustawy zwalnia się od podatku usługi świadczone przez jednostki objęte systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty, w zakresie kształcenia i wychowania

• oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane.

Równocześnie na podstawie uregulowań zawartych w pkt 29 niniejszego artykułu zwalnia się od podatku usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, inne niż wymienione w pkt 26:

1. prowadzone w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach, lub
2. świadczone przez podmioty, które uzyskały akredytację w rozumieniu przepisów o systemie oświaty - wyłącznie w zakresie usług objętych akredytacją, lub
3. finansowane w całości ze środków publicznych

- oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane.

Ponadto zgonie z treścią § 13 ust. 1 pkt 20, obowiązującego do dnia 06.04.2011 r., rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 grudnia 2010 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2010 r. Nr 246, poz. 1649), zwanego dalej rozporządzeniem, zwalnia się od podatku usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, finansowane w co najmniej 70% ze środków publicznych, oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane.

Jednocześnie wskazać należy, iż w dniu 1 lipca 2006 r. weszły w życie przepisy rozporządzenia Rady (WE) nr 1777/2005 z dnia 17 października 2005 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 77/388/EWG w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. L Nr 288 str. 1). Rozporządzenie Rady nr 1777/2005 wiąże wszystkie państwa członkowskie i jest stosowane bezpośrednio. Oznacza to, iż przepisy tego rozporządzenia z dniem 1 lipca 2006 r. stają się częścią porządku prawnego, obowiązującego na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, bez konieczności ich implementacji w drodze ustawy. Rozporządzenie Rady nr 1777/2005 przyjęte zostało w celu jednolitego stosowania przez wszystkie państwa członkowskie systemu podatku od wartości dodanej, opartego na postanowieniach Szóstej Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji przepisów Państw Członkowskich, dotyczących podatków obrotowych Wspólny system podatku wartości dodanej: ujednolicona podstawa opodatkowania (77/388/EEC ze zm.).

Przepis art. 14 ww. rozporządzenia nr 1777/2005 wyjaśnia co należy rozumieć przez usługi kształcenia zawodowego i przekwalifikowania. W myśl tego przepisu usługi w zakresie kształcenia zawodowego i przekwalifikowania zapewniane na warunkach określonych w art. 13 część A ust. 1 lit. i) dyrektywy 77/388/EWG (analogiczne zwolnienie zawiera art. 132 ust. 1 lit. i obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej - Dz. U. L Nr 347, str. 1 ze zm.), obejmują nauczanie pozostające w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem, tak samo jak nauczanie mające na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych. Czas trwania kursu w zakresie kształcenia zawodowego bądź przekwalifikowania nie ma znaczenia do tego celu.

Powołane przepisy przewidują zwolnienie dla usług w zakresie kształcenia i wychowania świadczonych przez jednostki objęte systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane. Ponadto wyżej cytowane przepisy zwolnieniem obejmują usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego (inne niż wymienione w pkt 26) prowadzone w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach lub świadczone przez podmioty, które uzyskały akredytację w rozumieniu przepisów o systemie oświaty wyłącznie w zakresie usług objętych akredytacją lub finansowane w całości ze środków publicznych. Co więcej przepisy przewidują zwolnienie dla usług kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego finansowanych w co najmniej 70% ze środków publicznych, oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związanymi.

Z okoliczności sprawy wynika, iż misja Instytutu polega m.in. na opracowywaniu programów kształcenia i organizowaniu procesów doskonalenia kadr dla podmiotów zewnętrznych. Celem Instytutu jest m.in. dążenie do stałego podnoszenia kwalifikacji zawodowych uczestników rynku nieruchomości, w tym zarządców nieruchomości i pośredników w obrocie nieruchomościami oraz rzeczoznawców majątkowych, stwarzanie jednolitych reguł działalności i postępowania osób uprawiających ww. zawody - poprzez określenie, a następnie nadzór nad przestrzeganiem standardów i zasad etyki zawodowej, realizując jeden z celów statutowych polegający na wspieraniu działalności służącej upowszechnianiu i ochronie praw konsumentów. Cele te realizowane są m.in. poprzez organizowanie dwóch rodzajów szkoleń:

1. Obowiązkowe warsztaty (półroczne) dla kandydatów chcących uzyskać licencję zawodową dla zarządców nieruchomości. Zakres i program organizowanych warsztatów określony jest w Rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dnia 30 lipca 2010 r. w sprawie doskonalenia kwalifikacji zawodowych przez rzeczoznawców majątkowych, pośredników w obrocie nieruchomościami oraz zarządców nieruchomości.
2. Obowiązkowe szkolenia dokształcające dla zarządców nieruchomości posiadających już licencję zawodową organizowane zgodnie z wytycznymi Ministra Infrastruktury.

Mając na uwadze powyższe wskazać należy, iż odpowiednio zgodnie z art. 175 ust. 2, art. 181 ust. 2, art. 186 ust. 2 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2010 r. Nr 102, poz. 651 ze zm.), zwanej dalej ustawą o gospodarce nieruchomościami, rzeczoznawca majątkowy, pośrednik w obrocie nieruchomościami, zarządca nieruchomości jest zobowiązany do stałego doskonalenia kwalifikacji zawodowych.

Przy tym zgodnie z delegacją ustawową zawartą w art. 197 pkt 6 ustawy o gospodarce nieruchomościami Minister Infrastruktury w rozporządzeniu z dnia 30 lipca 2010 r. w sprawie doskonalenia kwalifikacji zawodowych przez rzeczoznawców majątkowych, pośredników w obrocie nieruchomościami oraz zarządców nieruchomości (Dz. U. Nr 140, poz. 945), zwanego dalej rozporządzeniem w sprawie doskonalenia kwalifikacji zawodowych przez rzeczoznawców majątkowych, pośredników w obrocie nieruchomościami oraz zarządców nieruchomości, określił:

1. sposoby doskonalenia kwalifikacji zawodowych przez rzeczoznawców majątkowych, pośredników w obrocie nieruchomościami oraz zarządców nieruchomości;
2. sposób dokumentowania spełnienia obowiązku doskonalenia kwalifikacji zawodowych przez rzeczoznawców majątkowych, pośredników w obrocie nieruchomościami oraz zarządców nieruchomości;
3. kryteria oceny spełnienia obowiązku doskonalenia kwalifikacji zawodowych przez rzeczoznawców majątkowych, pośredników w obrocie nieruchomościami oraz zarządców nieruchomości;
4. formy i zasady zgłaszania przez organizatorów doskonalenia programów seminariów, szkoleń lub kursów specjalistycznych, mających na celu doskonalenie kwalifikacji zawodowych oraz potwierdzania przez nich ich aktualności;
5. formy i zasady prowadzenia i publikacji rejestru zgłoszonych programów seminariów, szkoleń lub kursów specjalistycznych, mających na celu doskonalenie kwalifikacji zawodowych;
6. wzory dokumentów stosowanych w postępowaniu dotyczącym doskonalenia kwalifikacji zawodowych.

I tak w świetle § 3 ust. 1 niniejszego rozporządzenia stałe doskonalenie kwalifikacji zawodowych, o którym mowa w art. 175 ust. 2, art. 181 ust. 2 i art. 186 ust. 2 ustawy, zwane dalej "doskonaleniem", odbywa się przez udział osoby uprawnionej w charakterze słuchacza w seminariach, szkoleniach lub kursach specjalistycznych, w zakresie uprawnień lub licencji zawodowych posiadanych przez osobę uprawnioną, spełniających wymogi, o których mowa w art. 196 ust. 2 ustawy.

Zasadnym jest przy tym podnieść, iż stosownie do § 2 pkt 4 rozporządzenia w sprawie doskonalenia kwalifikacji zawodowych przez rzeczoznawców majątkowych, pośredników w obrocie nieruchomościami oraz zarządców nieruchomości ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o osobie uprawnionej należy przez to rozumieć osobę, która posiada uprawnienia zawodowe w zakresie szacowania nieruchomości, licencję zawodową w zakresie pośrednictwa w obrocie nieruchomościami lub licencję zawodową w zakresie zarządzania nieruchomościami.

Równocześnie wskazać należy, iż art. 196 ust. 2 ustawy o gospodarce nieruchomościami stanowi, iż programy kursów specjalistycznych, szkoleń lub seminariów, mających na celu doskonalenie kwalifikacji zawodowych, o których mowa w art. 175 ust. 2, art. 181 ust. 2 oraz art. 186 ust. 2, uwzględniają wymogi programowe ustalone przez ministra właściwego do spraw budownictwa, gospodarki przestrzennej i mieszkaniowej oraz podlegają zgłoszeniu temu ministrowi. Ponadto na podstawie ust. 3 pkt 2 niniejszego artykułu ustawy Minister właściwy do spraw budownictwa, gospodarki przestrzennej i mieszkaniowej określi, w drodze rozporządzenia wymogi programowe dla kursów specjalistycznych, szkoleń lub seminariów, mających na celu doskonalenie kwalifikacji zawodowych rzeczoznawców majątkowych, pośredników w obrocie nieruchomościami oraz zarządców nieruchomości, w tym grupy tematyczne tych kursów specjalistycznych, szkoleń lub seminariów, biorąc pod uwagę kwalifikacje i umiejętności, jakie powinni posiadać rzeczoznawcy majątkowi, pośrednicy w obrocie nieruchomościami oraz zarządcy nieruchomości, niezbędne dla prawidłowego i rzetelnego wykonywania działalności zawodowej w powyższych zakresach.

W związku z powyższą delegacją Minister Infrastruktury wydał rozporządzenie z dnia 14 lipca 2010 r. w sprawie wymogów programowych dla kursów specjalistycznych, szkoleń lub seminariów, mających na celu doskonalenie kwalifikacji zawodowych przez rzeczoznawców majątkowych, pośredników w obrocie nieruchomościami oraz zarządców nieruchomości (Dz. U. Nr 127, poz. 859). I tak w świetle § 1 niniejszego rozporządzenia kursy specjalistyczne, szkolenia lub seminaria mają na celu doskonalenie kwalifikacji zawodowych przez rzeczoznawców majątkowych, pośredników w obrocie nieruchomościami lub zarządców nieruchomości. Z kolei zgodnie z uregulowaniem § 2 ust. 1 i 2 przedmiotowego rozporządzenia kurs specjalistyczny, szkolenie lub seminarium obejmuje zagadnienia dotyczące jednego, dwóch lub trzech zawodów, o których mowa w § 1. Kurs specjalistyczny, szkolenie lub seminarium obejmuje zagadnienia dotyczące danego zawodu, jeżeli zakres tematyczny wszystkich zajęć kursu specjalistycznego, szkolenia lub seminarium mieści się w przynajmniej jednej z grup tematycznych właściwych dla danego zawodu, określonych w załączniku do rozporządzenia. Ponadto stosownie do § 3 ust. 1, 2, 3 i 4 cyt. rozporządzenia godzina edukacyjna jest jednostką czasową kursu specjalistycznego, szkolenia lub seminarium trwającą 45 minut. Seminarium obejmuje co najmniej 4 godziny edukacyjne, szkolenie co najmniej 8 godzin edukacyjnych, a kurs specjalistyczny co najmniej 15 godzin edukacyjnych. Szkolenia i kursy specjalistyczne mogą być podzielone na części, pod warunkiem że każda z tych części obejmuje co najmniej 4 godziny edukacyjne. Do czasu trwania kursu specjalistycznego, szkolenia lub seminarium zalicza się wyłącznie czas przeznaczony na realizację zagadnień merytorycznych.

Dla objęcia świadczonych przez Wnioskodawcę usług szkoleń zawodowych dla uprawnionych rzeczoznawców majątkowych, licencjonowanych pośredników w obrocie nieruchomościami i licencjonowanych zarządców oraz warsztaty szkoleniowe dla kandydatów do ww. zawodów zwolnieniem wynikającym z art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy, konieczne jest uznanie przedmiotowych usług i warsztatów za usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego oraz stwierdzenie, iż przedmiotowe szkolenia i warsztaty są prowadzone w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach lub Wnioskodawca uzyskał akredytację na dany rodzaj szkoleń i warsztatów lub przedmiotowe usługi i warsztaty są finansowane w 100% bądź co najmniej 70% i ze środków publicznych.

Mając na uwadze powyższe oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że z wniosku nie wynika aby Instytut był jednostką objętą systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty, posiadł akredytację na organizowane szkolenia i warsztaty oraz aby przedmiotowe szkolenia i warsztaty były finansowane w 100% bądź co najmniej 70% ze środków publicznych. Zatem w analizowanym przypadku przedmiotowe szkolenia i warsztaty świadczone na rzecz zarządców nieruchomości, pośredników w obrocie nieruchomościami oraz rzeczoznawców majątkowych będą objęte zwolnieniem wynikającym z art. 43 ust. 1 pkt 29 lit a ustawy.

Analizując przedstawione okoliczności sprawy w kontekście powołanych przepisów prawa wskazać należy, iż organizowane przez Wnioskodawcę szkolenia i kursy warsztaty można uznać za szkolenia zawodowe. Realizowane zgodnie z przepisami ustawy o gospodarce nieruchomościami oraz rozporządzeń do niniejszej ustawy szkolenia i warsztaty mają na celu doskonalenie kwalifikacji zawodowych przez rzeczoznawców majątkowych, pośredników w obrocie nieruchomościami lub zarządców nieruchomości.

Reasumując, usługi szkoleń i warsztatów będących przedmiotem niniejszej interpretacji realizowanych zgodnie z wytycznymi ustawy o gospodarce nieruchomościami oraz rozporządzeń do niniejszej ustawy będą objęte zwolnieniem wynikającym z art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a ustawy.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie