Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

28 lipca 2025 r. złożyła Pani wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej. Uzupełniła go Pani pismem z 4 września 2025 r. (data wpływu 9 września 2025 r.) oraz pismem złożonym 30 września 2025 r. – w odpowiedzi na wezwania.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

Jest Pani (…), zatrudnionym na podstawie mianowania na czas nieokreślony. Z tego tytułu osiąga Pani dochód w postaci comiesięcznego wynagrodzenia, którego suma przekracza pierwszy próg podatkowy.

Podlegała i nadal podlega Pani nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

(…) września 2023 r., zgodnie z sygn. akt sprawy (…), uprawomocnił się Pani wyrok rozwodowy, orzekający naprzemienną opiekę nad córką, A.A., urodzoną (…) 2012 r. Jednocześnie, w wyroku ustalono miejsce zamieszkania córki przy Pani, jako matce.

Nie posiada Pani przyznanych alimentów na dziecko od byłego męża. Pani były mąż nie korzysta z możliwości rozliczenia podatkowego przewidzianego dla osób samotnie wychowujących dzieci.

Pani oraz Pani były mąż nie mieszkacie razem, a tym samym prowadzicie oddzielne gospodarstwa.

Ponosi Pani samodzielnie wszelkie koszty związane z utrzymaniem domu oraz utrzymaniem dziecka w okresie, gdy córka przebywa u Pani (opieka naprzemienna w systemie tydzień na tydzień).

W okresie, gdy Pani córka przebywa u Pani, samodzielnie ją Pani wychowuje, bez udziału i wsparcia ojca dziecka, zapewniając jej wszelkie potrzeby bytowe.

Od dnia rozwodu nie wstąpiła Pani w ponowny związek małżeński. Mieszka Pani sama razem z córką.

W stosunku do Pani i Pani dziecka nie mają zastosowania przepisy art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym ani ustawy z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych. Jedyny Pani przychód jaki Pani posiada wynika ze stosunku służbowego.

Świadczenie wychowawcze, o którym mowa w art. 5 ust. 2a ustawy z dnia 11 lutego 2016 r. o pomocy państwa w wychowywaniu dziecka, jest przelewane na Pani konto, z uwagi na fakt, iż Pani o nie wnioskowała. Ustalenie to nastąpiło za porozumieniem z ojcem dziecka i nie było przedmiotem rozstrzygnięcia sądowego w sprawie rozwodowej.

W uzupełnieniu wniosku wskazała Pani, że zarówno Pani, jak i Pani były mąż – ojciec Państwa córki A.A., w 2024 r. i w 2025 r. posiadaliście i posiadacie pełną władzę rodzicielską wobec córki.

Od uprawomocnienia się wyroku rozwodowego, tj. od września 2023 r., Pani oraz Pani były mąż stosujecie opiekę naprzemienną w systemie tydzień na tydzień. Tak więc w 2024 r. oraz w trwającym 2025 r. opieka naprzemienna w systemie tydzień na tydzień jest stosowana i będzie zgodnie z wyrokiem Sądu nadal utrzymywana. Nie toczy się aktualnie w Sądzie żadne postępowanie, które miałoby uchylić taki zakres opieki nad córką.

Na pytanie Organu o treści cyt.: „Jak w 2024 r. i w 2025 r. rzeczywiście wyglądały/wyglądają zasady realizowania opieki nad małoletnim dzieckiem przez Panią, Pani kontakty z dzieckiem (jak często Pani dziecko widywało/widuje się z Panią, jak wyglądały/wyglądają te kontakty, w jaki sposób spędzała/spędza Pani czas z dzieckiem, zapewniała/zapewnia mu opiekę) i wykonywanie władzy rodzicielskiej w stosunku do małoletniego dziecka? Czy uczestniczyła/uczestniczy Pani w wychowaniu dziecka, sprawowała/sprawuje nad nim pieczę/opiekę, ponosiła/ponosi koszty jego utrzymania, troszczyła/troszczy się o rozwój fizyczny i psychiczny, zabezpieczała/zabezpiecza potrzeby bytowe, zdrowotne i edukacyjne, ponosiła/ponosi wydatki związane z wypoczynkiem, pomagała/pomaga w edukacji szkolnej, uczestniczyła/uczestniczy w zebraniach, interesowała/interesuje się jego życiem szkolnym i pozaszkolnym, rozwijała/rozwija zainteresowania itp.)?”, wskazała Pani, że zarówno w 2024 r. oraz w 2025 r. opieka była realizowana zgodnie z wyrokiem Sądu, tj. tydzień na tydzień. Pani zajmuje się córką samodzielnie bez pomocy ojca oraz innych osób w tygodnie zaczynające się w dzień parzysty, ojciec dziecka odwrotnie.

Jest Pani z córką cały tydzień, mieszka z Panią od poniedziałku do poniedziałku, po czym po lekcjach jedzie do taty, gdzie spędza następny tydzień. W tygodniu, kiedy jesteście razem, w czasie dnia, Pani oraz Pani córka wykonujecie Wasze obowiązki (Pani – zawodowe, córka – szkolne). Najczęściej odwozi Pani córkę do szkoły, po południu odrabiacie lekcje bądź spędzacie czas wychodząc gdzieś wspólnie, tj. kino, kręgle, spacer, rower, restauracja. W weekend często jeździcie na wycieczki poza miasto – kajaki, góry itp. Gdy córka jest u Pani zapewnia Pani jej opiekę i ponosi samodzielnie wszelkie koszty związane z jej utrzymaniem. Troszczy się Pani o jej rozwój fizyczny poprzez zapewnienie córce zróżnicowanej aktywności fizycznej oraz odpowiedniej diety i regularnych posiłków. Dba Pani również o jej rozwój psychiczny budując z nią silną i emocjonalną więź. Z uwagi na fakt, że dla Pani córki rozwód rodziców nie był łatwą sytuacją, szczególnie skupia się Pani na budowaniu tej więzi w tygodniu kiedy jest z Panią, aby czuła że jest dla Pani najważniejsza i stara się Pani, żeby niczego jej nie zabrakło. Od czasu rozwodu zabezpiecza Pani jej potrzeby bytowe, zdrowotne oraz edukacyjne w tygodniu, kiedy córka jest u Pani. Gdy jedziecie na wakacje bądź na krótsze weekendowe wycieczki, Pani samodzielnie ponosi ich koszty. Ten aspekt jest dla Pani ważny, gdyż chciałaby Pani córce pokazać różne miejsca na świecie, żeby mogła poszerzać swoje horyzonty i eksplorować świat. Są one organizowane w tygodniach, kiedy córka jest u Pani. Interesuje się również Pani jej edukacją oraz pomaga w nauce. Dba Pani o rozwijanie jej zainteresowań – taniec, Korea. Interesuje Panią jej życie szkolne i pozaszkolne. Podczas „Pani” tygodnia, to Pani dba o córkę i się nią opiekuje zapewniając wszystko co jest potrzebne do jej rozwoju emocjonalnego i fizycznego.

Gdy córka jest u Pani, to Pani organizuje Wasze życie codzienne i sprawuje nad nią opiekę, ponosząc koszty utrzymania córki i reagując na bieżące potrzeby (zdrowotne, edukacyjne). Gdy Pani córka jest u ojca oczywiście wie Pani co u niej słuchać oraz co porabia, gdyż macie stały kontakt telefoniczny.

Na pytanie Organu o treści cyt.: „Jak w każdym roku podatkowym (latach podatkowych) objętym wnioskiem rzeczywiście wyglądały/wyglądają zasady realizowania opieki nad małoletnim dzieckiem przez ojca dziecka, kontakty ojca z dzieckiem (jak często Pani dziecko widywało/widuje się z ojcem dziecka, jak wyglądały/wyglądają te kontakty, w jaki sposób spędzał/spędza ojciec dziecka czas z dzieckiem, zapewniał/zapewnia mu opiekę) i wykonywanie władzy rodzicielskiej w stosunku do małoletniego dziecka? Czy ojciec dziecka uczestniczył/uczestniczy w wychowaniu dziecka, sprawował/sprawuje nad nim pieczę/opiekę, ponosił/ponosi koszty jego utrzymania, troszczył/troszczy się o rozwój fizyczny i psychiczny, zabezpieczał/zabezpiecza potrzeby bytowe, zdrowotne i edukacyjne, ponosił/ponosi wydatki związane z wypoczynkiem, pomagał/pomaga w edukacji szkolnej, uczestniczył/uczestniczy w zebraniach, interesował/interesuje się jego życiem szkolnym i pozaszkolnym, rozwijał/rozwija zainteresowania itp.)?”, wskazała Pani, że ojciec Pani córki opiekuje się nią w tygodnie rozpoczynające się od dni nieparzystych. Córka mieszka u niego w te tygodnie i to on ponosi wtedy koszty związane z jej utrzymaniem. On sprawuje wtedy nad nią opiekę, organizuje jej czas wolny, dba o nią i jej rozwój fizyczny i psychiczny. Gdy wyjeżdżają na wakacje czy krótsze wycieczki, ponosi ich koszty. Jest zaangażowany w edukację córki, pomaga jej w nauce. W tygodniu, kiedy córka jest u niego, to on dba o nią i jej potrzeby bytowe, zapewnia wszystko czego jej trzeba. W tygodniu, kiedy córka jest u swojego ojca, sytuacja wygląda analogicznie jak w opisanym wyżej Pani przypadku realizacji opieki nad córką, tylko to on wypełnia wszystkie te obowiązki.

Nie jest i nie była Pani matką ani opiekunem prawnym innych dzieci. Ma Pani jedną córkę – A.A., o której mowa we wniosku. Nie jest Pani też w żadnym związku, mieszka Pani sama i sama wychowuje i opiekuje się córką w tygodniach, kiedy jest u Pani.

Na pytanie Organu o treści cyt.: „Czy świadczenie wychowawcze (tzw. 500+/800+) na córkę A. zostało ustalone zgodnie z art. 5 ust. 2a ustawy z dnia 11 lutego 2016 r. o pomocy państwa w wychowywaniu dzieci obydwojgu rodzicom? Jeśli nie, to któremu z rodziców i dlaczego?”, wskazała Pani, że świadczenie wychowawcze 800+ nie zostało przyznanie zgodnie z art. 5 ust. 2a ustawy z dnia 11 lutego 2016 r. o pomocy państwa w wychowywaniu dzieci obydwojgu rodzicom. Po uzgodnieniach z ojcem A. wniosek o przyznanie świadczenia został złożony przez Panią na podstawie art. 5 ust. 1, aby świadczenie przelewane było w całości na jedno konto. Nie chcieli Państwo, aby świadczenie było dzielone na pół z uwago na fakt, że ustaliliście wspólnie jako rodzice, że z tych pieniędzy nie będziecie korzystać na co dzień, na bieżące wydatki, tylko będą odkładane na konto oszczędnościowe córki i z tych pieniędzy będzie korzystała ona jak dorośnie. Zgodnie z ustaleniami tak też jest robione i świadczenie 800+ przelewane jest na konto oszczędnościowe córki A.

Na pytanie Organu o treści cyt.: „Czy w całym 2024 r. i od początku 2025 r. pobierała i pobiera Pani świadczenie wychowawcze (tzw. 500+/800+), na córkę A.?”, wskazała Pani, że w całym 2024 r. i od początku 2025 r. pobierała i pobiera Pani świadczenie wychowawcze na córkę A.

Na pytanie Organu o treści cyt.: „Czy w całym 2024 r. i od początku 2025 r. to wyłącznie Pani w całości pobierała i pobiera świadczenie wychowawcze (tzw. 500+/800+), na córkę A.?”, wskazała Pani, że w całym 2024 r. i od początku 2025 r. pobierała i pobiera Pani świadczenie wychowawcze na córkę A. w całości.

Pytania

Czy w przedstawionym stanie faktycznym przysługuje Pani prawo do rozliczania się z podatku dochodowego od osób fizycznych w sposób przewidziany dla osoby samotnie wychowującej dziecko, zgodnie z art. 6 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za rok 2025 i w latach następnych do chwili zmiany stanu faktycznego lub zmian w prawie podatkowym?

Czy może Pani złożyć korektę zeznania podatkowego za rok 2024, w którym nie skorzystała Pani z możliwości rozliczenia jako samotny rodzic, z uwagi na brak wiedzy o przysługującym Pani uprawnieniu?

Pani stanowisko w sprawie

W Pani ocenie, w przedstawionym stanie faktycznym, spełnia Pani kryteria do uznania Pani za osobę samotnie wychowującą dziecko w rozumieniu art. 6 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, co uprawnia Panią do skorzystania z preferencyjnego sposobu opodatkowania za rok 2025 i lata następne, a także do korekty zeznania za rok 2024.

Pojęcie „samotnie wychowującego dziecko” w świetle orzecznictwa sądów administracyjnych, w szczególności Naczelnego Sądu Administracyjnego, jest interpretowane szeroko i obejmuje również przypadki, gdy drugi rodzic partycypuje w opiece, o ile podatnik faktycznie samotnie ponosi ciężar wychowania dziecka w okresach, w których dziecko przebywa pod jego opieką.

W okresach pobytu córki u Pani sprawuje Pani nad nią wyłączną, samodzielną pieczę, ponosząc wszelkie koszty utrzymania i zapewniając wszystkie potrzeby bytowe. Pani były mąż nie korzysta z omawianego rozliczenia i nie mieszka z Panią. W tygodniu, w którym córka przebywa u Pani, samotnie i samodzielnie się Pani nią opiekuje bez wsparcia byłego męża.

Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w bogatym orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego oraz Wojewódzkich Sądów Administracyjnych, które dokonały wykładni pojęcia „rodzica samotnie wychowującego dziecko”.

W szczególności należy wskazać na następujące wyroki NSA:

• z 20 lutego 2020 r., sygn. akt II FSK 752/18;
• z 20 maja 2020 r., sygn. akt II FSK 383/20;
• z 5 kwietnia 2018 r., sygn. akt II FSK 573/15;
• z 17 sierpnia 2021 r., sygn. akt II FSK 3083/19;
• z 6 maja 2021 r., sygn. akt II FSK 412/19;
• z 14 lipca 2021 r., sygn. akt II FSK 3790/18;
• z 28 listopada 2024 r., sygn. akt II FSK 319/22;
• z 4 lutego 2025 r., sygn. akt II FSK 584/22;
• z 2 grudnia 2021 r., sygn. akt II FSK 775/19;
• z 3 lutego 2022 r., sygn. akt II FSK 1513/19;
• z 10 lipca 2024 r., sygn. akt II FSK 972/21;
• z 15 czerwca 2023 r., sygn. akt II FSK 42/21.

W powołanych wyrokach NSA konsekwentnie przyjmuje, że leksykalne znaczenie wyrazu „samotny” („samotność”) wskazuje na rozumienie sformułowania „rodzic samotnie wychowujący dzieci” jako rodzica wychowującego dzieci w odosobnieniu od drugiego rodzica i bez jego udziału, przebywającego z dziećmi w innym miejscu niż drugi rodzic. NSA wyraźnie stwierdził, że skoro rozwiedziony rodzic nie wykonuje w tym samym czasie i w tym samym miejscu czynności wychowawczych przy współudziale drugiego rodzica, to twierdzenie o wspólnym wychowywaniu jest nielogiczne.

Podobne stanowisko prezentuje Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, m.in. w wyroku z 7 grudnia 2021 r., sygn. akt III SA/Wa 1458/21 oraz z 28 lutego 2022 r., sygn. akt III SA/Wa 1939/21. Sądy podkreślają, że celem ulgi jest umożliwienie preferencyjnego rozliczenia podatkowego dla osób, które faktycznie doświadczają samotnej i samodzielnej pieczy nad dzieckiem.

Zgodnie z art. 71 ust. 1 Konstytucji RP, Państwo uwzględnia dobro rodziny, w tym rodzin niepełnych, które mają prawo do szczególnej pomocy. Nie jest przy tym konieczne całkowite wyeliminowanie drugiego rodzica z opieki, gdyż takie rozumienie przeczyłoby polityce prorodzinnej Państwa.

Dodatkowo, na poparcie Pani stanowiska, wskazuje Pani na przykład indywidualnej interpretacji podatkowej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej o sygnaturze 0114-KDIP3-2.4011.222.2021.2.MS, która początkowo była niekorzystna dla podatnika, lecz po skardze do WSA w Warszawie (wyrok z 7 grudnia 2021 r., sygn. akt III SA/Wa 1458/21) i oddaleniu skargi kasacyjnej przez NSA (wyrok z 28 listopada 2024 r., sygn. akt II FSK 319/22), Dyrektor KIS zmienił interpretację (sygn. 0114-KDIP3-2.4011.222.2021.14.JK2), uznając prawo podatnika do rozliczenia jako samotny rodzic. Analogicznie, w przypadku interpretacji o sygn. 0115-KDIT2.4011.60.2024.2.KC, WSA w Gdańsku uchylił ją wyrokiem z 9 sierpnia 2024 r., sygn. akt I SA/Gd 378/24.

Powyższe przykłady jednoznacznie wskazują na ugruntowaną linię orzeczniczą sądów administracyjnych, w tym Naczelnego Sądu Administracyjnego, która jest zbieżna z Pani sytuacją życiową. Wyroki NSA, jako najwyższej instancji, powinny być brane pod uwagę przy wydawaniu indywidualnych interpretacji, co zapobiegłoby konieczności długotrwałej i kosztownej drogi sądowej dla podatników.

Mając na uwadze powyższe, wnosi Pani o potwierdzenie, że przysługuje Pani prawo do preferencyjnego rozliczenia podatku dochodowego od osób fizycznych jako osoby samotnie wychowującej dziecko, zgodnie z art. 6 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za rok 2025 i lata następne, a także o możliwość złożenia korekty zeznania podatkowego za rok 2024.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 6 ust. 4c ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.; t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.):

Stosownie do art. 6 ust. 4d ww. ustawy:

Na podstawie art. 6 ust. 4e ww. ustawy:

Art. 6 ust. 4f ww. ustawy stanowi:

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 lutego 2016 r. o pomocy państwa w wychowywaniu dzieci (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1576 ze zm.):

W myśl art. 4 ust. 2 ww. ustawy:

W świetle art. 5 ust. 2a ustawy o pomocy państwa w wychowywaniu dzieci:

W myśl art. 6 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Z zacytowanych powyżej przepisów wynika, że ustawodawca uzależnił prawo do skorzystania z preferencyjnych zasad obliczania podatku dochodowego dla osób samotnie wychowujących dzieci od spełnienia łącznie kilku warunków.

Ustawodawca używając w art. 6 ust. 4c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych sformułowania „Od dochodów jednego rodzica lub opiekuna prawnego” przywrócił od 1 stycznia 2022 r. do treści przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych uszczegółowienie, że „jeden rodzic lub opiekun prawny” może skorzystać z preferencyjnego rozliczenia.

Ponadto, w szczególności, osoba chcąca skorzystać z tej preferencji podatkowej, musi posiadać określony status. Przy czym przepis art. 6 ust. 4c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wymienia enumeratywnie osoby, którym przysługuje status osób samotnie wychowujących dzieci, odwołując się zarówno do statusu cywilnoprawnego osoby wychowującej dzieci (panna, kawaler, wdowa, wdowiec, rozwódka, rozwodnik), jak również do tego, że osoba ta musi faktycznie w roku podatkowym wychowywać dzieci samotnie.

Ustawodawca w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawarł definicji pojęcia „wychowywać”, należy odwołać się zatem do jego definicji słownikowych. „Wychowywać” w słownikowym rozumieniu oznacza: zapewniając byt doprowadzić do osiągnięcia pełnego rozwoju psychicznego i fizycznego. Wychowywanie polega na stałym troszczeniu się o byt materialny dziecka oraz o jego rozwój emocjonalny. Wychowanie dziecka można określić jako kształtowanie osobowości dziecka poprzez kształtowanie jego samodzielności, obowiązkowości, rozwijanie predyspozycji intelektualnych i umiejętności praktycznych, kształtowanie światopoglądu, systemu wartości oraz postaw emocjonalnych.

W tym miejscu podkreślić należy, że zgodnie ze stanowiskiem utrwalonym zarówno w orzecznictwie, jak i w doktrynie prawa – wszelkie preferencje podatkowe stanowią wyłom od zasady powszechności opodatkowania oraz mają charakter przywileju, z którego podatnik ma prawo, a nie obowiązek korzystania; muszą one być zatem interpretowane bez dokonywania wykładni rozszerzającej, a także zawężającej danego przepisu prawa podatkowego. Nadto, przy wszelkiej interpretacji przepisów prawa podatkowego i próbach odkodowania zawartych w nich norm prawnych należy posługiwać się przede wszystkim wykładnią językową.

W konsekwencji, korzystanie z każdej preferencji podatkowej, w tym przewidzianej w art. 6 ust. 4c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uzależnione jest od spełnienia wszystkich przesłanek wymaganych do jej zastosowania.

W niniejszej sprawie kluczowe znaczenie ma art. 6 ust. 4f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Od 1 stycznia 2022 r. ustawodawca zdecydował się bowiem na zmianę normatywną, która zgodnie z art. 6 ust. 4f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie przyznaje preferencji osobie, która wychowuje wspólnie z drugim rodzicem albo opiekunem prawnym co najmniej jedno dziecko, w tym również gdy dziecko jest pod opieką naprzemienną, w związku z którą obydwojgu rodzicom zostało ustalone świadczenie wychowawcze zgodnie z art. 5 ust. 2a ustawy o pomocy państwa w wychowywaniu dzieci.

Wychowywanie dziecka/dzieci w systemie opieki naprzemiennej przez rozwiedzionych rodziców nie stanowi zatem samo w sobie przesłanki negatywnej, która pozbawia rodzica prawa do opodatkowania dochodów na zasadach przewidzianych dla osób samotnie wychowujących dzieci, gdyż do zastosowania wyłączenia z art. 6 ust. 4f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych konieczne jest spełnienie dwóch przesłanek.

W rezultacie, rodzice sprawujący naprzemienną opiekę mogą być rodzicami samotnie wychowującymi dzieci. Nie oznacza to jednak, że zarówno ojciec, jak i matka dziecka, mogą opodatkować swoje dochody na zasadach przewidzianych dla rodziców samotnie wychowujących dzieci, ponieważ zgodnie z art. 6 ust. 4c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych prawo to przysługuje tylko jednemu rodzicowi, pod warunkiem, że spełnia pozostałe warunki dla tej preferencji.

W przypadku zatem rodziców rozwiedzionych, żyjących w separacji lub żyjących w rozłączeniu, którzy samotnie wychowują dziecko/dzieci w porównywalnych okresach w systemie opieki naprzemiennej (w tym wskazanej w orzeczeniu sądu), stosownie do art. 6 ust. 4f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, prawo do preferencyjnego opodatkowania dochodów na zasadach przewidzianych w art. 6 ust. 4c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jeżeli tylko jeden z rodziców pobiera świadczenie wychowawcze zgodnie z art. 5 ust. 2a ustawy o pomocy państwa – przysługuje temu rodzicowi, który nie pobiera świadczenia wychowawczego.

Z opisu sprawy wynika, że w 2024 r. podlegała Pani i w 2025 r. nadal podlega Pani nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

(…) września 2023 r. uprawomocnił się Pani wyrok rozwodowy, orzekający naprzemienną opiekę nad Pani córką, urodzoną w 2012 r. Jednocześnie, w wyroku ustalono miejsce zamieszkania córki przy Pani, jako matce. Od uprawomocnienia się wyroku rozwodowego, tj. od września 2023 r., Pani oraz Pani były mąż stosujecie opiekę naprzemienną w systemie tydzień na tydzień. W 2024 r. oraz w 2025 r. opieka naprzemienna w systemie tydzień na tydzień jest stosowana i będzie zgodnie z wyrokiem Sądu nadal utrzymywana. Nie toczy się aktualnie w Sądzie żadne postępowanie, które miałoby uchylić taki zakres opieki nad córką.

Świadczenie wychowawcze, o którym mowa w art. 5 ust. 2a ustawy z dnia 11 lutego 2016 r. o pomocy państwa w wychowywaniu dziecka, jest przelewane na Pani konto, z uwagi na fakt, iż Pani o nie wnioskowała. Ustalenie to nastąpiło za porozumieniem z ojcem dziecka i nie było przedmiotem rozstrzygnięcia sądowego w sprawie rozwodowej. W całym 2024 r. i od początku 2025 r. pobierała i pobiera Pani świadczenie wychowawcze na córkę A. w całości.

Zarówno Pani, jak i Pani były mąż – ojciec Państwa córki, w 2024 r. i w 2025 r. posiadaliście i posiadacie pełną władzę rodzicielską wobec córki.

Nie posiada Pani przyznanych alimentów na dziecko od byłego męża. Pani były mąż nie korzysta z możliwości rozliczenia podatkowego przewidzianego dla osób samotnie wychowujących dzieci.

Pani oraz Pani były mąż nie mieszkacie razem, a tym samym prowadzicie oddzielne gospodarstwa.

W 2024 r. oraz w 2025 r. opieka nad córką była/jest realizowana przez Panią zgodnie z wyrokiem Sądu, tj. tydzień na tydzień. Pani zajmuje się córką samodzielnie bez pomocy ojca oraz innych osób w tygodnie zaczynające się w dzień parzysty, ojciec dziecka odwrotnie.

Jest Pani z córką cały tydzień, mieszka z Panią od poniedziałku do poniedziałku, po czym po lekcjach jedzie do taty, gdzie spędza następny tydzień. W tygodniu, kiedy jesteście razem, w czasie dnia, Pani oraz Pani córka wykonujecie Wasze obowiązki (Pani – zawodowe, córka – szkolne). Najczęściej odwozi Pani córkę do szkoły, po południu odrabiacie lekcje bądź spędzacie czas wychodząc gdzieś wspólnie, tj. kino, kręgle, spacer, rower, restauracja. W weekend często jeździcie na wycieczki poza miasto – kajaki, góry itp. Gdy córka jest u Pani zapewnia Pani jej opiekę i ponosi samodzielnie wszelkie koszty związane z jej utrzymaniem. Troszczy się Pani o jej rozwój fizyczny poprzez zapewnienie córce zróżnicowanej aktywności fizycznej oraz odpowiedniej diety i regularnych posiłków. Dba Pani również o jej rozwój psychiczny budując z nią silną i emocjonalną więź. Z uwagi na fakt, że dla Pani córki rozwód rodziców nie był łatwą sytuacją, szczególnie skupia się Pani na budowaniu tej więzi w tygodniu kiedy jest z Panią, aby czuła że jest dla Pani najważniejsza i stara się Pani, żeby niczego jej nie zabrakło. Od czasu rozwodu zabezpiecza Pani jej potrzeby bytowe, zdrowotne oraz edukacyjne w tygodniu, kiedy córka jest u Pani. Gdy jedziecie na wakacje bądź na krótsze weekendowe wycieczki, Pani samodzielnie ponosi ich koszty. Ten aspekt jest dla Pani ważny, gdyż chciałaby Pani córce pokazać różne miejsca na świecie, żeby mogła poszerzać swoje horyzonty i eksplorować świat. Są one organizowane w tygodniach, kiedy córka jest u Pani. Interesuje się również Pani jej edukacją oraz pomaga w nauce. Dba Pani o rozwijanie jej zainteresowań – taniec, Korea. Interesuje Panią jej życie szkolne i pozaszkolne. Podczas „Pani” tygodnia, to Pani dba o córkę i się nią opiekuje zapewniając wszystko co jest potrzebne do jej rozwoju emocjonalnego i fizycznego.

Gdy córka jest u Pani, to Pani organizuje Wasze życie codzienne i sprawuje nad nią opiekę, ponosząc koszty utrzymania córki i reagując na bieżące potrzeby (zdrowotne, edukacyjne). Gdy Pani córka jest u ojca oczywiście wie Pani co u niej słuchać oraz co porabia, gdyż macie stały kontakt telefoniczny.

W okresie, gdy Pani córka przebywa u Pani, samodzielnie ją Pani wychowuje, bez udziału i wsparcia ojca dziecka, zapewniając jej wszelkie potrzeby bytowe.

Natomiast, ojciec Pani córki opiekuje się nią w tygodnie rozpoczynające się od dni nieparzystych. Córka mieszka u niego w te tygodnie i to on ponosi wtedy koszty związane z jej utrzymaniem. On sprawuje wtedy nad nią opiekę, organizuje jej czas wolny, dba o nią i jej rozwój fizyczny i psychiczny. Gdy wyjeżdżają na wakacje czy krótsze wycieczki, ponosi ich koszty. Jest zaangażowany w edukację córki, pomaga jej w nauce. W tygodniu, kiedy córka jest u niego, to on dba o nią i jej potrzeby bytowe, zapewnia wszystko czego jej trzeba. W tygodniu, kiedy córka jest u swojego ojca, sytuacja wygląda analogicznie jak w opisanym wyżej Pani przypadku realizacji opieki nad córką, tylko to on wypełnia wszystkie te obowiązki.

Od dnia rozwodu nie wstąpiła Pani w ponowny związek małżeński. Mieszka Pani sama razem z córką.

W stosunku do Pani i Pani dziecka nie mają zastosowania przepisy art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym ani ustawy z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych. Jedyny Pani przychód jaki Pani posiada wynika ze stosunku służbowego. Jest Pani zatrudniona na podstawie mianowania na czas nieokreślony i z tego tytułu osiąga Pani dochód w postaci comiesięcznego wynagrodzenia.

Nie jest i nie była Pani matką ani opiekunem prawnym innych dzieci. Ma Pani jedną córkę, o której mowa we wniosku.

W przedstawionym opisie sprawy nie ulega wątpliwości, że każde z rodziców odrębnie bez udziału drugiego z rodziców wychowuje małoletnią córkę. Jak wskazała Pani bowiem we wniosku i jego uzupełnieniu, zarówno w 2024 r., jak i w 2025 r. opieka nad małoletnią córką była i jest realizowana przez obojga rodziców zgodnie z wyrokiem Sądu, tj. tydzień na tydzień (opieka naprzemienna). Jednocześnie wskazała Pani, że świadczenie wychowawcze, o którym mowa w art. 5 ust. 2a ustawy o pomocy państwa w wychowywaniu dziecka, jest przelewane na Pani konto, z uwagi na fakt, iż Pani o nie wnioskowała.

W przedmiotowej sprawie wystąpiła zatem określona w art. 6 ust. 4f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych negatywna przesłanka uniemożliwiająca Pani skorzystanie z preferencyjnego opodatkowania dochodów na zasadach przewidzianych w art. 6 ust. 4c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Skoro bowiem w 2024 r. i w 2025 r. wykonując z ojcem dziecka opiekę naprzemienną nad małoletnią córką zgodnie z postanowieniem Sądu – to Pani pobierała i pobiera świadczenie wychowawcze, o którym mowa w art. 5 ust. 2a ustawy o pomocy państwa w wychowywaniu dziecka – prawo do preferencyjnego rozliczenia Pani nie przysługuje.

Przenosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy – nie kwestionując Pani zaangażowania w proces wychowawczy dziecka, o którym mowa we wniosku – nie sposób uznać, że w Pani przypadku spełnione zostały wszystkie warunki wymagane dla rozliczenia się jako osoba samotnie wychowująca dziecko oraz nie sposób zgodzić się z Pani stanowiskiem, że sposób rozliczenia jako osoba samotnie wychowująca dziecko Pani przysługuje.

W przedmiotowej sprawie, w związku z tym, że wychowując w 2024 r. i w 2025 r. małoletnią córkę w porównywalnych okresach w systemie opieki naprzemiennej, to Pani pobierała i pobiera w ww. latach świadczenie wychowawcze, o którym mowa w art. 5 ust. 2a ustawy o pomocy państwa w wychowywaniu dziecka – to wystąpiła określona w art. 6 ust. 4f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych negatywna przesłanka uniemożliwiająca Pani skorzystanie z tej preferencji, bowiem – jak wynika z brzmienia ww. przepisu – sposób opodatkowania, o którym mowa w art. 6 ust. 4d ww. ustawy, nie ma zastosowania do osoby, która wychowuje dziecko wspólnie z drugim rodzicem, w tym również gdy dziecko jest pod opieką naprzemienną, w związku z którą obydwojgu rodzicom zostało ustalone świadczenie wychowawcze zgodnie z art. 5 ust. 2a ustawy o pomocy państwa w wychowywaniu dzieci.

W konsekwencji, za 2024 r. nie może rozliczyć się Pani jako rodzic samotnie wychowujący dziecko na zasadach określonych w art. 6 ust. 4c i 4d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Uprawnienie do rozliczenia się jako rodzic samotnie wychowujący dziecko na zasadach określonych w art. 6 ust. 4c i 4d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie będzie Pani przysługiwać także w zeznaniach podatkowych składanych za 2025 r. oraz za lata następne, jeżeli Pani sytuacja nie zmieni się i nie ulegną zmianie przepisy prawa podatkowego w tym zakresie.

W odniesieniu natomiast do wskazanego przez Panią w pytaniu oraz we własnym stanowisku w sprawie art. 6 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych informuję, że art. 6 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym, w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2021 r. i mającym zastosowanie do dochodów (przychodów) uzyskanych do tego dnia, został uchylony ustawą z dnia 29 października 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2021 r. poz. 2105), która weszła w życie 1 stycznia 2022 r.

Wobec powyższego, ponieważ przedmiotem analizowanej sprawy jest 2024 r., 2025 r. oraz kolejne lata, zastosowanie ma wyłącznie art. 6 ust. 4c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dodany ustawą z dnia 9 czerwca 2022 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2022 r. poz. 1265), która weszła w życie 1 lipca 2022 r. i który ma zastosowanie do dochodów (przychodów) uzyskanych od dnia 1 stycznia 2022 r.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego, które Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Ponadto, wskazuję, że z uwagi na to, że interpretacje prawa podatkowego wydawane są w indywidualnej sprawie zainteresowanego, co wynika z art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.) – niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie Pani. Nie wywołuje skutków prawnych dla innych osób (np. ojca Pani dziecka).

W odniesieniu do powołanych przez Panią we własnym stanowisku wyroków sądów administracyjnych wskazuję, że niewątpliwie wyroki sądów kształtują pewną linię wykładni obowiązującego prawa, jednak dotyczą wyłącznie konkretnych spraw, w danym stanie prawnym. Należy stwierdzić, że rozstrzygnięcia zawarte w tych wyrokach zapadły w indywidualnych sprawach i w świetle art. 87 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa i tym samym nie mogą być wiążące dla Organu wydającego przedmiotową interpretację. Natomiast organy podatkowe, mimo że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami sądów, to nie mają możliwości zastosowania ich wprost, z tego powodu, że nie stanowią materialnego prawa podatkowego.

Niemniej jednak powołane przez Panią wyroki Naczelnego Sądu Administracyjnego z: 20 lutego 2020 r., sygn. akt II FSK 752/18; 20 maja 2020 r., sygn. akt II FSK 383/20; 5 kwietnia 2018 r., sygn. akt II FSK 573/15; 17 sierpnia 2021 r., sygn. akt II FSK 3083/19; 6 maja 2021 r., sygn. akt II FSK 412/19; 14 lipca 2021 r., sygn. akt II FSK 3790/18; 28 listopada 2024 r., sygn. akt II FSK 319/22; 4 lutego 2025 r., sygn. akt II FSK 584/22; 2 grudnia 2021 r., sygn. akt II FSK 775/19; 3 lutego 2022 r., sygn. akt II FSK 1513/19; 10 lipca 2024 r., sygn. akt II FSK 972/21; 15 czerwca 2023 r., sygn. akt II FSK 42/21; 28 listopada 2024 r., sygn. akt II FSK 319/22 oraz wyroki Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z: 7 grudnia 2021 r., sygn. akt III SA/Wa 1458/21; 28 lutego 2022 r., sygn. akt III SA/Wa 1939/21; 7 grudnia 2021 r., sygn. akt III SA/Wa 1458/21 – odnoszą się do możliwości preferencyjnego rozliczenia jako osoba samotnie wychowująca dziecko/dzieci na zasadach określonych w art. 6 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2021 r. i mającym zastosowanie do dochodów (przychodów) uzyskanych do tego dnia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.