Temat interpretacji

Z przedstawionego w ww. wniosku stanu faktycznego wynika, iż w związku z rozwiązaniem umowy najmu i opuszczeniu lokalu przez najemcę, którym był Bank i niewykonanie w trakcie umowy nakładów połączonych ze zwykłym zużyciem przedmiotu najmu Najemca wypłaci określoną kwotę pokrywającą nakłady określone w załączniku Porozumienia. Zaznaczyć należy, że Naczelnik Urzędu Skarbowego nie dokonuje oceny załączonego Porozumienia. Organ podatkowy może dokonać tylko oceny stanu faktycznego przedstawionego we wniosku.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług ( Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 ze zm. ) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej podatkiem, podlegają między innymi odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przepis art. 7 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy konstytuuje definicję dostawy towarów, zgodnie z którą przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione. Ponadto, w art. 2 pkt 6 u.p.t.u. ustawodawca wskazał, że za towary uznaje się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Przez świadczenie usług zaś, zgodnie z art. 8 ust. 1 ww. ustawy, uznaje się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Artykuł 662 § 1 Kodeksu cywilnego stanowi, że wynajmujący powinien wydać najemcy rzecz w stanie przydatnym do umówionego użytku i utrzymywać ją w takim stanie przez czas trwania najmu. Zgodnie natomiast z § 2 drobne naprawy połączone ze zwykłym uzyciem rzeczy obciążają nabywcę.

Po zakończeniu umowy najemca zobowiązany jest zwrócić rzecz wynajmujacemu w stanie nie pogorszonym (art. 675 k.c.).

Odszkodowanie jest to wypłata określonej kwoty pieniędzy, które stanowią wynagrodzenia za szkodę wyrządzoną osobie trzeciej, służące zadośćuczynieniu poniesionym przez ową osobę trzecią stratom.

Z przepisów Kodeksu cywilnego ( art. 361 ) wynika, iż zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego wynika szkoda. Naprawienie szkody obejmuje straty, które poszkodowany poniósł oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono.

Kwoty odszkodowania nie można zakwalifikować jako obrotu zdefiniowanego w art. 29 ust. 1 cyt. ustawy, zgodnie z którym, obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczonych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Biorąc pod uwagę powołane powyżej przepisy uznać należy, że sama wypłata odszkodowania, nie może być uznana za czynność opodatkowaną podatkiem od towarów i usług ze względu na fakt, że pieniądze nie są towarem, a zatem przekazanie prawa do rozporządzania nimi nie stanowi dostawy. Ponadto, odszkodowanie wypłacone zostanie jako zadośćuczynienie za utracone przez Podatnika ( Wynajmującego ) korzyści , czynność tego rodzaju nie może też być uznana za usługę.

Reasumując, odszkodowanie w postaci świadczenia pieniężnego wypłaconego przez Bank Podatnikowi będące skutkiem wycofania się z umowy najmu lokalu i niewykonania w trakcie trwania umowy drobnych nakładów połączonych ze zwykłym zużyciem przedmiotu najmu zgodnie z art 662 Kodeksu cywilnego nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż nie zawiera się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.