Interpretacja indywidualna z dnia 17.12.2018, sygn. 0112-KDIL4.4012.566.2018.2.TKU, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Temat interpretacji

Opodatkowanie dostawy nieruchomości - grunty.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 10 października 2018 r. (data wpływu 17 października 2018 r.), uzupełnionym pismem sygnowanym datą 5 grudnia 2017 r. (data wpływu 7 grudnia 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy nieruchomości jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 października 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy nieruchomości. Wniosek uzupełniono w dniu 7 grudnia 2018 r. o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca był rolnikiem. Nie prowadzi żadnej działalności gospodarczej i nigdy nie był podatnikiem VAT, nigdy nie był rolnikiem ryczałtowym i nie zamierza prowadzić żadnej działalności gospodarczej. Obecnie mieszka za granicą.

Zainteresowany posiada w swoim majątku osobistym od lat nieruchomości wykorzystywane do dnia dzisiejszego rolniczo zakupione na podstawie umowy kupna-sprzedaży przed ok. 20 laty z majątku własnego o numerach:

1. 904;
2. 557/4 do 557/9 oraz 557/11.

Grunty powyżej wymienione Wnioskodawca oddał nieodpłatnie do rolniczego użytkowania osobom obcym i z tego tytułu nie ma żadnych korzyści majątkowych.

Działka nr 904, jest ujęta w planie zagospodarowania gminy jako działka przemysłowa, przy czym Wnioskodawca nie występował o uchwalenie tego planu. Nie poniósł i nie zamierza ponosić żadnych nakładów finansowych w celu przygotowania gruntu do sprzedaży (nie opłotował tych gruntów, nie uzbrajał).

Działki powyższe zostały nabyte z majątku własnego i jeśli nastąpi dalsza sprzedaż, to nastąpi do majątku własnego. Działki wymienione we wniosku wchodzą w skład majątku osobistego Zainteresowanego.

Wnioskodawca nie zamierza podjąć żadnej działalności gospodarczej (nie prowadzi handlu nieruchomościami), a sprzedaż powyżej wymienionych działek stanowi wyprzedaż majątku osobistego Zainteresowanego, zakupionego przed ok. 20-stu laty, a uzyskane pieniądze Wnioskodawca przeznaczy na konsumpcję.

Zainteresowany przed około 2-3 lat sprzedał 3 działki i nie płacił podatku VAT.

W dniu 7 grudnia 2018 r. uzupełniono wniosek o następujące informacje:

1. Działka nr 904 jest ujęta w planie zagospodarowania gminy jako działka przemysłowa. Pozostałe działki wymienione we wniosku, tj. działki o numerach 557/4-557/9 oraz działka nr 557/11 stanowią ziemię rolną.
2. Wnioskodawca nie występował i nie zamierza występować o decyzję o warunkach zabudowy dla działek wymienionych we wniosku.
3. Nie wnioskował o zmianę przeznaczenia planu miejscowego dla przedmiotowych działek.
4. Nigdy nie udostępniał odpłatnie osobom trzecim przedmiotowych działek wymienionych we wniosku.
5. Zainteresowany nabył działki wymienione we wniosku z majątku własnego ok. 20 lat temu, jako osoba fizyczna w celu prowadzenia na nich uprawy rolnej i nie przysługiwało Jemu prawo do odliczenia podatku naliczonego.
6. Przedmiotowe działki były i są uprawiane rolniczo przez cały okres, w którym Wnioskodawca jest ich właścicielem i nie były nigdy, ani nie są wykorzystywane na cele innej działalności gospodarczej.
7. Przedmiotowe działki stanowią ziemię uprawną nie ma na nich żadnych budynków ani budowli.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy sprzedając którąś z wymienionych we wniosku działek Wnioskodawca będzie musiał zapłacić podatek VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku sprzedaży tych działek nie będzie obowiązywał podatek VAT, ponieważ przedmiotowe działki stanowią majątek osobisty Zainteresowanego, a otrzymane pieniądze Wnioskodawca przeznaczy na konsumpcję.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Przez towary na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy podlega jednak opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności.

Jak wynika natomiast z art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności działa jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem podatnik tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższego nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności. Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną).

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie zdaniem Trybunału okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

W powołanym wyżej orzeczeniu TSUE wskazał, że inaczej jest w przypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, str. 1, z późn. zm.). Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność handlową wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W podobny sposób kwestię tę rozstrzygnął Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w orzeczeniu z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że Wnioskodawca nie prowadzi żadnej działalności gospodarczej i nigdy nie był podatnikiem VAT, nigdy nie był rolnikiem ryczałtowym i nie zamierza prowadzić żadnej działalności gospodarczej. Obecnie mieszka za granicą.

Posiada w swoim majątku osobistym od lat nieruchomości wykorzystywane do dnia dzisiejszego rolniczo, o numerach: 904, 557/4 do 557/9 oraz 557/11. Grunty te oddane zostały nieodpłatnie do rolniczego użytkowania osobom obcym i z tego tytułu nie ma żadnych korzyści majątkowych.

Działka nr 904, jest ujęta w planie zagospodarowania gminy jako działka przemysłowa, przy czym Wnioskodawca nie występował o uchwalenie tego planu. Nie poniósł i nie zamierza ponosić żadnych nakładów finansowych w celu przygotowania gruntu do sprzedaży (nie opłotował tych gruntów, nie uzbrajał). Pozostałe działki, tj. działki o numerach 557/4-557/9 oraz działka nr 557/11 stanowią ziemię rolną.

Działki powyższe zostały nabyte z majątku własnego w celu prowadzenia na nich uprawy rolnej (były i są uprawiane rolniczo przez cały okres, w którym Wnioskodawca jest ich właścicielem i nie były nigdy, ani nie są wykorzystywane na cele innej działalności gospodarczej), a Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego. Jeśli nastąpi dalsza sprzedaż, to nastąpi do majątku własnego. Wnioskodawca nie zamierza podjąć żadnej działalności gospodarczej (nie prowadzi handlu nieruchomościami), a sprzedaż powyżej wymienionych działek stanowi wyprzedaż majątku osobistego, a uzyskane pieniądze zostaną przeznaczone na konsumpcję.

Zainteresowany nie występował i nie zamierza występować o decyzję o warunkach zabudowy dla działek wymienionych we wniosku, nie wnioskował o zmianę przeznaczenia planu miejscowego oraz nigdy nie udostępniał ww. działek odpłatnie osobom trzecim.

Przedmiotowe działki stanowią ziemię uprawną nie ma na nich żadnych budynków ani budowli.

Wątpliwości Zainteresowanego w rozpatrywanej sprawie dotyczą wskazania, czy sprzedając którąś z ww. działek musi zapłacić podatek VAT.

W związku z nieodpłatnym użyczeniem przez Wnioskodawcę powyższych działek należy wskazać na wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 1 kwietnia 1982 r. w sprawie C-89/81 Staatssecretaris van Financiën v. Hong-Kong Trade Development Council, w którym wskazano, że podmiot prowadzący stale i wyłącznie działalność nieodpłatną nie może być uznany za podatnika.

Wnioskodawca poinformował również, że nie zamierza ponieść żadnych nakładów w celu przygotowania działek do sprzedaży. Zainteresowany nie występował i nie zamierza występować o decyzję o warunkach zabudowy dla działek wymienionych we wniosku, nie wnioskował o zmianę przeznaczenia planu miejscowego. W ciągu ostatnich 2-3 lat Wnioskodawca sprzedał 3 działki. Ponadto działki wymienione we wniosku wchodzą w skład majątku osobistego Zainteresowanego i nigdy nie były udostępniane odpłatnie osobom trzecim.

Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego nie wynika zatem taka aktywność Wnioskodawcy, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Wnioskodawca nie podjął ciągu działań, które wskazywałyby na aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami (takich jak np.: uzbrojenie terenu, ogrodzenie działek, wystąpienie o warunki zabudowy, wnioskowanie o objęcie nieruchomości planem zagospodarowania przestrzennego, ogłoszenie w prasie w poszukiwaniu nabywców itd.).

W niniejszej sprawie brak jest więc przesłanek pozwalających uznać, że dokonując dostawy działek Wnioskodawca wystąpi w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, polegającą na handlu nieruchomościami. Jak wcześniej wyjaśniono, aby uznać określoną sprzedaż za opodatkowaną podatkiem VAT nie wystarcza stwierdzić jedynie dostawę towarów, lecz wymagane jest określenie podmiotu dokonującego dostawy za występującego w związku ze sprzedażą jako podatnik podatku od towarów i usług. W niniejszej sprawie takich przesłanek brak.

Tym samym w rozpatrywanej sprawie sprzedaż działek można uznać za czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Zainteresowany dokonując dostawy działek będzie korzystać z przysługującego Mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że Wnioskodawca dokonując dostawy działek opisanych we wniosku, nie wypełni przesłanek zdefiniowanych w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy, i nie wystąpi w roli podatnika podatku od towarów i usług. Skutkiem powyższego stosownie do zapisów orzecznictwa transakcje zbycia działek nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W konsekwencji, mając na uwadze opis sprawy oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że sprzedając opisane we wniosku działki Zainteresowany nie będzie miał obowiązku zapłaty podatku od towarów i usług.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (oraz z opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej