Interpretacja indywidualna - stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

5 maja 2025 r. wpłynął Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy braku opodatkowania opłat za usuwanie i przechowywanie pojazdu. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

Miasto (...) (dalej: Miasto) jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej: VAT). Miasto dokonało centralizacji rozliczeń VAT ze wszystkimi jednostkami organizacyjnymi. Oznacza to, że z dniem 1 stycznia 2017 r. jedynym czynnym podatnikiem VAT jest Miasto, a jego rozliczenia obejmują wszystkie transakcje zakupu i sprzedaży realizowane przez podległe jednostki. Miasto realizuje zadania własne, określone m.in. w art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2024 r. poz. 1465 ze zm.) w zakresie zaspokajania zbiorowych potrzeb wspólnoty (w tym porządku publicznego i bezpieczeństwa obywateli). Zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm., dalej: ustawa VAT) nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Miasto realizuje zadania wynikające z art. 50a ust. 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1251, dalej: ustawa Pord), według której pojazd pozostawiony bez tablic rejestracyjnych lub pojazd, którego stan wskazuje na to, że nie jest używany, może zostać usunięty z drogi przez straż gminną lub Policję na koszt właściciela lub posiadacza. Miasto dokonuje powyższych czynności zgodnie z zarządzeniem nr (...) Burmistrza Miasta (...) z dnia 7 sierpnia 2024 r. w sprawie wprowadzenia procedury postępowania z pojazdami usuniętymi z drogi i przejętymi na własność Miasta (...).

Zaistniały stan faktyczny

W przypadku powzięcia informacji o pojeździe Miasto zgłasza Straży Miejskiej [jednostka budżetowa Miasta (...)] lub Policji potrzebę usunięcia pojazdu z drogi. Straż Miejska po otrzymaniu informacji o potrzebie usunięcia pojazdu sprawdza, czy istnieją przesłanki usunięcia go z drogi, przeprowadzając w tym celu oględziny pojazdu, z których sporządza protokół, przekazywany następnie do Biura Gospodarki Odpadami Urzędu Miasta (...) (dalej: Biuro). Urząd Miasta (...) (dalej: Urząd) ustala na tej podstawie właściciela pojazdu i informuje go o konieczności usunięcia pojazdu we własnym zakresie pod rygorem usunięcia pojazdu na koszt właściciela. W przypadku nie podjęcia czynności przez właściciela pojazdu w wyznaczonym terminie lub braku możliwości ustalenia właściciela, Straż Miejska wydaje dyspozycję usunięcia pojazdu na miejsce wskazane przez Urząd. Pojazdy są usuwane na parking na koszt właściciela pojazdu. Straż Miejska powiadamia o dyspozycji usunięcia pojazdu Policję oraz Biuro. Na podstawie faktury za usunięcie pojazdu Miasto obciąża kosztami usunięcia właściciela pojazdu, refakturując koszty. Miasto w powyższej sytuacji rozpoznaje obowiązek podatkowy i odprowadza podatek VAT.

Zdarzenie przyszłe

Biuro powiadamia właściciela o usunięciu pojazdu oraz o skutkach nieodebrania pojazdu. W przypadku zgłoszenia się osoby uprawnionej do odbioru pojazdu przed upływem terminu 6 miesięcy, warunkiem odbioru jest zapłata kosztów usunięcia pojazdu oraz kosztów przechowywania.

W przypadku nieodebrania pojazdu w terminie 6 miesięcy od dnia jego usunięcia w trybie art. 50a ustawy Pord Miasto zawiadamia dotychczasowego właściciela pojazdu o jego przejęciu na własność Miasta. Przejęte na własność pojazdy będą sprzedawane przez Miasto lub oddane do utylizacji przez uprawniony podmiot.

Pytania

1)Czy Miasto właściwie rozpoznało obowiązek podatkowy od czynności usunięcia pojazdu na parking na koszt właściciela pojazdu jako opodatkowanej podatkiem VAT? (zaistniały stan faktyczny)

2)Czy Miasto powinno opodatkować podatkiem VAT czynność przechowywania pojazdu przez okres do 6 miesięcy na parkingu i odprowadzić z tego tytułu VAT? (zdarzenie przyszłe)

Państwa stanowisko w sprawie

Miasto stoi na stanowisku, że opłaty za usuwanie pojazdu i przechowywanie pojazdu na parkingu na podstawie art. 50a ustawy Pord mają charakter publicznoprawny i nie powinny podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT, gdyż zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy VAT nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizacji zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 775), zwanej dalej „ustawą”:

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy:

Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1)przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;

2)zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;

3)świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towaru w rozumieniu art. 7 ustawy lub świadczenie usług o którym mowa w art. 8 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Na podstawie art. 15 ust. 1 i 2 ustawy:

1.Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

2.Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy:

Nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 ust. 1 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11 grudnia 2006 r. s. 1 ze zm.), zgodnie z którym:

Krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Jednakże w przypadku gdy podejmują one takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

(…)

Organy władzy publicznej nie będą podatnikami podatku od towarów i usług w związku z realizacją zadań, które podejmują jako podmioty prawa publicznego, nawet jeśli pobierają należności, opłaty lub składki. Organy te będą natomiast podatnikami podatku od towarów i usług w przypadku wykonywanych przez nie czynności na podstawie umów cywilnoprawnych. Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1998 r. o samorządzie gminnym (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1465 ze zm.):

Gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Stosownie do art. 6 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym:

Do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

W myśl art. 7 ust. 1 pkt 2 i 14 ustawy o samorządzie gminnym:

Zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. W szczególności zadania własne obejmują sprawy:

2) gminnych dróg, ulic, mostów, placów oraz organizacji ruchu drogowego;

14) porządku publicznego i bezpieczeństwa obywateli oraz ochrony przeciwpożarowej i przeciwpowodziowej, w tym wyposażenia i utrzymania gminnego magazynu przeciwpowodziowego.

W art. 8 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym wskazano, że:

Ustawy mogą nakładać na gminę obowiązek wykonywania zadań zleconych z zakresu administracji rządowej, a także z zakresu organizacji przygotowań i przeprowadzenia wyborów powszechnych oraz referendów.

Stosownie do art. 9 ust. 1 i 2 ustawy o samorządzie gminnym:

1.W celu wykonywania zadań gmina może tworzyć jednostki organizacyjne, a także zawierać umowy z innymi podmiotami, w tym z organizacjami pozarządowymi.

2.Gmina oraz inna gminna osoba prawna może prowadzić działalność gospodarczą wykraczającą poza zadania o charakterze użyteczności publicznej wyłącznie w przypadkach określonych w odrębnej ustawie.

Zgodnie z art. 50a ust. 1-4 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1251 ze zm.):

1. Pojazd pozostawiony bez tablic rejestracyjnych lub pojazd, którego stan wskazuje na to, że nie jest używany, może zostać usunięty z drogi przez straż gminną lub Policję na koszt właściciela lub posiadacza.

2. Pojazd usunięty w trybie określonym w ust. 1, nieodebrany na wezwanie gminy przez uprawnioną osobę w terminie 6 miesięcy od dnia usunięcia, uznaje się za porzucony z zamiarem wyzbycia się. Pojazd ten przechodzi na własność gminy z mocy ustawy.

3. Przepisu ust. 2 nie stosuje się, gdy nieodebranie pojazdu nastąpiło z przyczyn niezależnych od osoby zobowiązanej.

4. Przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio, gdy w terminie 6 miesięcy od dnia usunięcia pojazdu nie została ustalona osoba uprawniona do jego odbioru.

Na podstawie upoważnienia wynikającego z art. 50a ust. 5 ustawy Prawo o ruchu drogowym wydane zostało rozporządzenie z dnia 22 czerwca 2011 r. Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji w sprawie usuwania pojazdów pozostawionych bez tablic rejestracyjnych lub których stan wskazuje na to, że nie są używane (t. j. Dz.U. z 2022 r. poz. 1959), zwane dalej „rozporządzeniem”.

W myśl § 3 rozporządzenia:

1.Usunięcie pojazdu z drogi przez podmiot, o którym mowa w § 2 pkt 1 lub 2, rozpoczyna się z chwilą wydania uprawnionej jednostce dyspozycji usunięcia pojazdu, zwanej dalej „dyspozycją”.

2.Organ gminy lub zarządca drogi, w ramach wykonywanych zadań, zgłasza potrzebę usunięcia pojazdu z drogi podmiotowi, o którym mowa w § 2 pkt 1 lub 2. Jeżeli potrzeba usunięcia jest wydana ustnie, w tym za pośrednictwem środków łączności, wymagane jest niezwłoczne potwierdzenie w formie pisemnej.

3.Dyspozycję wydaje niezwłocznie, w formie pisemnej, funkcjonariusz lub pracownik uprawnionego podmiotu, po upewnieniu się, że istnieją przesłanki do usunięcia pojazdu.

4.Dyspozycję można wydać ustnie, w tym za pośrednictwem środków łączności. W takim przypadku dyspozycja wymaga niezwłocznego potwierdzenia w formie pisemnej.

5.Pojazd umieszcza się niezwłocznie w miejscu zapewniającym właściwy dozór pojazdu.

6.Wzór dyspozycji stanowi załącznik do rozporządzenia.

Zgodnie z § 4 rozporządzenia:

1.Podmiot, który wydał dyspozycję, powiadamia o tym niezwłocznie:

1)właściwego dla miejsca zdarzenia komendanta powiatowego (miejskiego, rejonowego) Policji, ze wskazaniem miejsca, w którym umieszczono pojazd, przesyłając mu kopię dyspozycji;

2)właściwy miejscowo organ gminy, przesyłając mu kopię dyspozycji.

2.Organ gminy, po otrzymaniu kopii dyspozycji, niezwłocznie podejmuje czynności mające na celu ustalenie właściciela pojazdu. Organ ten pisemnie powiadamia właściciela pojazdu o usunięciu pojazdu oraz o skutkach nieodebrania pojazdu w terminie określonym w art. 50a ust. 2 ustawy i każdorazowej konieczności uiszczenia należności za jego usunięcie.

3.Do powiadomienia osoby, o której mowa w ust. 2, stosuje się odpowiednio przepisy ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2021 r. poz. 735, 1491 i 2052 oraz z 2022 r. poz. 1301 i 1855) o doręczeniach.

Stosownie do § 5 rozporządzenia:

W przypadku nieodebrania, w terminie 6 miesięcy od dnia jego usunięcia, pojazdu usuniętego w trybie art. 50a ust. 1 ustawy, podmiot, któremu powierzono pojazd do przechowania, powiadamia o tym, nie później niż trzeciego dnia od dnia upływu tego terminu, właściwy miejscowo organ gminy oraz podmiot, który wydał dyspozycję.

Zgodnie z § 6 rozporządzenia:

O przejęciu pojazdu na własność gminy w przypadkach, o których mowa w art. 50a ust. 2 ustawy, wójt (burmistrz, prezydent miasta) niezwłocznie powiadamia właściciela pojazdu, jeżeli został ustalony.

Z wniosku wynika, że są Państwo czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Dokonali Państwo centralizacji rozliczeń VAT ze wszystkimi jednostkami organizacyjnymi.

Realizują Państwo zadania wynikające z art. 50a ust. 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym, według której pojazd pozostawiony bez tablic rejestracyjnych lub pojazd, którego stan wskazuje na to, że nie jest używany, może zostać usunięty z drogi przez straż gminną lub Policję na koszt właściciela lub posiadacza. Dokonują Państwo powyższych czynności zgodnie z zarządzeniem Burmistrza Miasta w sprawie wprowadzenia procedury postępowania z pojazdami usuniętymi z drogi i przejętymi na własność Miasta.

W przypadku powzięcia informacji o pojeździe zgłaszają Państwo Straży Miejskiej (Państwa jednostka budżetowa) lub Policji potrzebę usunięcia pojazdu z drogi. Straż Miejska po otrzymaniu informacji o potrzebie usunięcia pojazdu sprawdza, czy istnieją przesłanki usunięcia go z drogi, przeprowadzając w tym celu oględziny pojazdu, z których sporządza protokół, przekazywany następnie do Biura Gospodarki Odpadami Urzędu Miasta. Urząd Miasta ustala na tej podstawie właściciela pojazdu i informuje go o konieczności usunięcia pojazdu we własnym zakresie pod rygorem usunięcia pojazdu na koszt właściciela. W przypadku nie podjęcia czynności przez właściciela pojazdu w wyznaczonym terminie lub braku możliwości ustalenia właściciela, Straż Miejska wydaje dyspozycję usunięcia pojazdu na miejsce wskazane przez Urząd. Pojazdy są usuwane na parking na koszt właściciela pojazdu. Straż Miejska powiadamia o dyspozycji usunięcia pojazdu Policję oraz Biuro. Na podstawie faktury za usunięcie pojazdu obciążają Państwo kosztami usunięcia właściciela pojazdu, refakturując koszty.

Biuro powiadamia właściciela o usunięciu pojazdu oraz o skutkach nieodebrania pojazdu. W przypadku zgłoszenia się osoby uprawnionej do odbioru pojazdu przed upływem terminu 6 miesięcy, warunkiem odbioru jest zapłata kosztów usunięcia pojazdu oraz kosztów przechowywania. W przypadku nieodebrania pojazdu w terminie 6 miesięcy od dnia jego usunięcia w trybie art. 50a ustawy o ruchu drogowym, zawiadamiają Państwo dotychczasowego właściciela pojazdu o jego przejęciu na Państwa własność. Przejęte na własność pojazdy będą sprzedawane przez Państwa lub oddane do utylizacji przez uprawniony podmiot.

Państwa wątpliwości dotyczą opodatkowania czynności usunięcia pojazdu na parking na koszt właściciela pojazdu oraz przechowywania pojazdu przez okres do 6 miesięcy na parkingu i obowiązku odprowadzania podatku VAT z tego tytułu.

Uwzględniając powołane przepisy wskazać należy, że wykonywane czynności należą do kategorii spraw, które zostały nałożone na Państwa stosownymi przepisami prawa. Zatem w zakresie, w jakim realizowane są zadania nałożone odrębnymi przepisami prawa, zastosowanie znajduje regulacja art. 15 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług.

Art. 15 ust. 6 ustawy stanowi, że wskazane w nim podmioty są podatnikami w zakresie czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych, jednak w analizowanym przypadku taka sytuacja nie występuje. Czynności, o których mowa, mają bowiem charakter publicznoprawny. Obciążanie właściciela kosztami usunięcia pojazdu i jego przechowywania nie wynika z zawartych umów cywilnoprawnych, a stanowi wymóg nałożony przez przepisy prawa. Ww. kwoty są opłatami realizowanymi przez Państwa w ramach reżimu publicznoprawnego. W konsekwencji należy uznać, że w opisanej sytuacji nie występują Państwo w roli podatnika podatku od towarów i usług.

Tym samym zarówno czynność usunięcia pojazdu na koszt jego właściciela, jak również przechowywania pojazdu przez okres do 6 miesięcy na parkingu wpisuje się w dyspozycję art. 15 ust. 6 ustawy co oznacza, że kwoty te nie podlegają one opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Stanowisko w zakresie pytań nr 1 i 2 jest zatem prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP:/KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.