Temat interpretacji

Refakturowanie kosztów pomiędzy jednostkami budżetowymi.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony przedstawione we wniosku z dnia 21.03.2013 r. (data wpływu 28.03.2013 r.) uzupełnionym pismem z dnia 12.06.2013 r. (data wpływu 17.06.2013 r.) na wezwanie z dnia 05.06.2013 r. nr IPPP2/443-279/13-2/RR o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• stawki podatku oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego w odniesieniu do usług świadczonych pomiędzy jednostkami budżetowymi jest prawidłowe;

• zwolnienia z podatku VAT usług świadczonych przez Sąd Najwyższy na rzecz Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28.03.2013 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego w odniesieniu do usług świadczonych pomiędzy jednostkami budżetowymi. Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 12.06.2013 r. (data wpływu 17.06.2013 r.) na wezwanie z dnia 05.06.2013 r. nr IPPP2/443-279/13-2/RR (data doręczenia 10.06.2013 r.)

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca, działający na podstawie ustawy jest jednostką organizacyjną niemającą osobowości prawnej sektora finansów publicznych. Jednostka budżetowa jest zarejestrowana jako czynny podatnik podatku VAT w rozumieniu art. 15 ustawy i dokonuje rozliczeń z Urzędem Skarbowym na podstawie deklaracji VAT-7K.

Instytut zgodnie z zawartym porozumieniem z Sądem Najwyższym w sprawie współudziału w kosztach eksploatacji Kompleksu Urbanistycznego Wymiaru Sprawiedliwości w Warszawie otrzymuje faktury obciążeniowe dotyczące poszczególnych kosztów administrowania lokalem np. refaktura części kosztów zużycia energii elektrycznej opodatkowana wg stawki 23%, refaktura części kosztów wywozu i utylizacji odpadów medycznych opodatkowana wg stawki 8%, refaktura części kosztów telekomunikacyjnych opodatkowanych wg stawki 23%, refaktura kosztów wymiany zaworów wg stawki 23%, refaktura za usługi szkolenia personelu w zakresie systemu gaszenia gazem wg stawki 23%, refaktura części kosztów abonamentu za monitorowanie budynku wg stawki 23%, refaktura kosztów obsługi eksploatacyjnej i serwisu technicznego systemów i instalacji wg stawki 23%.

Wnioskodawca w następstwie obciąża poniesionymi kosztami eksploatacyjnymi na podstawie wystawionych faktur sprzedaży (refaktur) odrębną jednostkę budżetową jaką jest Oddział Wnioskodawcy stosując tą samą podstawę opodatkowania zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy i stawki podatku VAT, którymi został pierwotnie obciążony przez Sąd Najwyższy.

Wnioskodawca odlicza podatek VAT naliczony i rozpoznaje obowiązek podatkowy dotyczący poszczególnych kosztów eksploatacji na podstawie faktur wystawionych przez Sąd zgodnie z art. 86 ust. 10 pkt 3, natomiast podatek VAT należny z tytułu refaktur obciążających Oddział w Warszawie traktuje zgodnie z art. 19 ust. 13 ustawy.

Wnioskodawca również jako jednostka budżetowa świadczy usługę najmu pokoju mieszkalnego dla oddelegowanych pracowników poszczególnych Oddziałów Wnioskodawcy, które mają siedziby zlokalizowane na terenie całego kraju. Faktura za usługę najmu opodatkowana jest według stawki podatku VAT 23%, a usługobiorcą jest Oddział Instytutu czyli również odrębna jednostka budżetowa.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy w myśl § 13 ust. 1 pkt 13 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 73, poz. 392) zmienionego rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2012 r. (Dz. U. z 2012 r., poz. 1485) gdzie zwalnia się od podatku usługi świadczone pomiędzy jednostkami budżetowymi, samorządowymi zakładami budżetowymi, jednostkami budżetowymi i samorządowymi zakładami budżetowymi z wyjątkiem usług wymienionych w poz. 140-153, 174 i 175 załącznika nr 3 do ustawy oraz komunikacji miejskiej zasadne jest, iż Sąd Najwyższy jako organ władzy sądowniczej wymieniony w art. 9 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. nr 157, poz. 1240 ze zm.) prawidłowo stosuje stawkę na fakturze obciążającej Instytut np. usługę monitorowania obiektu ze stawką 23% podatku VAT, usługę telekomunikacyjną ze stawką 23%.
   Czy Instytut ma prawo do obniżenia kwoty podatku należnego jeżeli stawka okaże się nieprawidłowa...
2. Czy Wnioskodawca wystawiając refakturę na Oddział za usługę monitorowania obiektu bądź telekomunikacyjną powinien zastosować stawkę z faktury pierwotnej otrzymanej z Sądu czy zastosować zwolnienie zgodnie z § 13 ww. rozporządzenia...
3. Czy przy świadczeniu usługi najmu pokoju mieszkalnego gdzie odbiorcą tej usługi jest Oddział Instytutu czyli odrębna jednostka budżetowa zasadne jest stosowanie stawki 23% (dla najmu), czy w myśl § 13 ust. 1 pkt 13 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 73, poz. 392) zmienionego rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2012 r. (Dz. U. z 2012 r., poz. 1485) należy zastosować zwolnienie podmiotowe...

Stanowisko Wnioskodawcy (ostatecznie sprecyzowane w uzupełnieniu do złożonego wniosku z dnia 12.06.2013 r.):

Ad. pytania 1:

Wnioskodawca, działający na podstawie ustawy, który jest jednostką organizacyjną niemającą osobowości prawnej sektora finansów publicznych, otrzymuje faktury wystawione przez Sąd Najwyższy w Warszawie zgodnie z podpisanym porozumieniem np. za usługę monitorowania obiektu obciążoną wg stawki podatku 23%, za usługę telekomunikacji obciążoną wg stawki 23%. We wcześniejszych rozliczeniach Wnioskodawca odliczał VAT dotyczący kwoty refakturowanej usługi i jednocześnie wykazywał jako VAT należny w fakturach sprzedaży wystawianych na Oddział. Wnioskodawca uznał takie stanowisko za nieprawidłowe i obecnie nie odlicza podatku naliczonego z faktur otrzymanych z Sądu, do których mają zastosowanie przepisy rozporządzenia gdyż w ww. ustawie i przepisach wykonawczych ustawodawca przewidział zwolnienie niektórych czynności rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Jednoznacznie należy podkreślić, że refakturowanie usług zachodzi między jednostkami sektora finansów publicznych określonych w ustawie z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. nr 157, poz. 1240 ze zm.)

Instytut uznaje za nieprawidłowe obniżanie kwoty podatku należnego przy nabywaniu usług na podstawie refakturach wystawianych przez Sąd dla których ustawodawca przewidział zwolnienie zgodnie z § 13 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, co również wynika z art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. nr 177, poz. 1054 ze zm.), gdzie ustawodawca określa, iż nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Stanowisko wynikające z wniosku z dnia 21.03.2013 r.:

Mając na uwadze powyższe przepisy, iż opłaty za poszczególne koszty eksploatacji obiektu tj. usługi telekomunikacji, monitorowania oraz usługi najmu pokoi mieszkalnych świadczonych przez jednostkę budżetową na rzecz odrębnej jednostki budżetowej korzystają ze zwolnienia zgodnie z § 13 ust. 1 pkt 13 rozporządzenia Ministra Finansów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe w zakresie stawki podatku oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego w odniesieniu do usług świadczonych pomiędzy jednostkami budżetowymi oraz nieprawidłowe w zakresie zwolnienia z podatku VAT usług świadczonych przez Sąd Najwyższy na rzecz Wnioskodawcy.

W myśl art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o VAT kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Jak wynika z art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy - nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Z powyższych przepisów wynika, iż prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia dokonuje podatnik podatku od towarów i usług a towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Podkreślić należy, iż ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Z treści powołanej na wstępie regulacji art. 86 ust. 1 ustawy jednoznacznie wynika, że ustawodawca uzależnia prawo do odliczenia podatku naliczonego od wykorzystywania towarów lub usług od wykonywania czynności opodatkowanych.

W analizowanej sprawie Wnioskodawca, otrzymuje od Sądu Najwyższego na podstawie zawartego porozumienia faktury, które następnie Wnioskodawca refakturuje na odrębną jednostkę budżetową Oddział.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast stosownie do treści art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011r. do dnia 31 grudnia 2013r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ww. ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

I tak, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy, zwalnia się od podatku usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe.

W myśl § 13 ust. 1 pkt 13 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2013 r., poz. 247 ze zm.), zwalnia się od podatku usługi świadczone pomiędzy:

1. jednostkami budżetowymi,
2. samorządowymi zakładami budżetowymi,
3. jednostkami budżetowymi i samorządowymi zakładami budżetowymi,
   z wyjątkiem usług wymienionych w poz. 140-153, 174 i 175 załącznika nr 3 do ustawy oraz usług komunikacji miejskiej.

W załączniku nr 3 do ustawy w pozycjach 140-153, 174 i 175 wymieniono usługi związane z: uzdatnianiem i dostarczaniem wody za pośrednictwem sieci wodociągowych, handlem wodą dostarczaną za pośrednictwem sieci wodociągowych, odprowadzaniem i oczyszczaniem ścieków, zbieraniem odpadów innych niż niebezpieczne nadających się do recyklingu, zbieraniem odpadów innych niż niebezpieczne nienadających się do recyklingu, infrastrukturą przeznaczoną do przemieszczania odpadów innych niż niebezpieczne, zbieraniem odpadów niebezpiecznych, infrastrukturą przeznaczoną do przemieszczania odpadów niebezpiecznych nadających się do recyklingu, obróbką odpadów innych niż niebezpieczne w celu ich ostatecznego usunięcia, usuwaniem odpadów innych niż niebezpieczne, przetwarzaniem pozostałych odpadów niebezpiecznych, unieszkodliwianiem odpadów promieniotwórczych i pozostałych odpadów niebezpiecznych, z wyłączeniem usług zagospodarowania odpadów promieniotwórczych (ponownego przetwarzania paliw i odpadów), odkażaniem i czyszczeniem, pozostałe usługi związane z rekultywacją oraz specjalistyczne usługi w zakresie kontroli zanieczyszczeń, usługi zamiatania śmieci i usuwania śniegu, pozostałe usługi sanitarne.

Zatem ze zwolnienia, wskazanego w § 13 ust. 1 pkt 13 ww. rozporządzenia korzystają usługi świadczone pomiędzy określonymi w tym przepisie grupami podmiotów, których status prawny regulują ww. przepisy z zakresu finansów publicznych.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jest jednostką organizacyjną niemającą osobowości prawnej sektora finansów publicznych. Jednostka budżetowa jest zarejestrowana jako czynny podatnik podatku VAT w rozumieniu art. 15 ustawy i dokonuje rozliczeń z Urzędem Skarbowym na podstawie deklaracji VAT-7K. Instytut zgodnie z zawartym porozumieniem z Sądem Najwyższym w sprawie współudziału w kosztach eksploatacji Kompleksu Urbanistycznego Wymiaru Sprawiedliwości w Warszawie otrzymuje faktury obciążeniowe dotyczące poszczególnych kosztów administrowania lokalem. Instytut w następstwie obciąża poniesionymi kosztami eksploatacyjnymi na podstawie wystawionych faktur sprzedaży (refaktur) odrębną jednostkę budżetową jaką jest Oddział stosując tą samą podstawę opodatkowania zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy i stawki podatku VAT, którymi został pierwotnie obciążony przez Sąd Najwyższy. Instytut odlicza podatek VAT naliczony i rozpoznaje obowiązek podatkowy dotyczący poszczególnych kosztów eksploatacji na podstawie faktur wystawionych przez Sąd zgodnie z art. 86 ust. 10 pkt 3, natomiast podatek VAT należny z tytułu refaktur obciążających Oddział w Warszawie traktuje zgodnie z art. 19 ust. 13 ustawy. Wnioskodawca również jako jednostka budżetowa świadczy usługę najmu pokoju mieszkalnego dla oddelegowanych pracowników poszczególnych Oddziałów, które mają siedziby zlokalizowane na terenie całego kraju. Faktura za usługę najmu opodatkowana jest według stawki podatku VAT 23%, a usługobiorcą jest Oddział Instytutu czyli również odrębna jednostka budżetowa.

Zarówno ustawa o podatku od towarów i usług, jak również przepisy wykonawcze do niej nie definiują terminów: jednostka budżetowa, wobec czego należy posiłkować się definicjami legalnymi zawartymi w obowiązującej od dnia 1 stycznia 2010r. ustawie z dnia 27 sierpnia 2009r. o finansach publicznych (Dz. U. Nr 157, poz. 1240 ze zm.).

W świetle art. 9 ww. ustawy, sektor finansów publicznych tworzą m. in.:

1. organy władzy publicznej, w tym organy administracji rządowej, organy kontroli państwowej i ochrony prawa oraz sądy i trybunały;
2. jednostki samorządu terytorialnego oraz ich związki;
3. jednostki budżetowe;
4. samorządowe zakłady budżetowe.

Jednostkami budżetowymi zgodnie z brzmieniem art. 11 ust. 1 ustawy o finansach publicznych są jednostki organizacyjne sektora finansów publicznych nieposiadające osobowości prawnej, które pokrywają swoje wydatki bezpośrednio z budżetu, a pobrane dochody odprowadzają na rachunek odpowiednio dochodów budżetu państwa albo budżetu jednostki samorządu terytorialnego.

Jak wynika z wniosku Wnioskodawca jest jednostką budżetową w rozumieniu ustawy o finansach publicznych. Zgodnie z zawartym porozumieniem z Sądem Najwyższym w sprawie współudziału w kosztach eksploatacji nieruchomości otrzymuje faktury obciążeniowe dotyczące poszczególnych kosztów administrowania lokalem, a w następstwie obciąża poniesionymi kosztami eksploatacyjnymi na podstawie wystawionych faktur sprzedaży (refaktur) odrębną jednostkę budżetową Oddział.

Przedmiotem zapytania Wnioskodawcy w niniejszym sprawie są w pierwszym rzędzie usługi świadczone przez Sąd Najwyższy, na rzecz Wnioskodawcy. Następnie przedmiotowe usługi podlegają odsprzedaży przez Wnioskodawcę na rzecz Oddziału.

Mając na uwadze powyższe regulacje wynikające z ustawy o finansach publicznych, zauważyć należy iż usługi polegające na odsprzedaży przez Wnioskodawcę na rzecz Oddziału nabywane od Sądu Najwyższego (na podstawie faktury), takich jak np. usługi monitorowania obiektu czy usługi telekomunikacyjne, które Wnioskodawca dokumentuje wystawionymi fakturami (refakturami) są świadczone pomiędzy jednostkami budżetowymi. Bowiem zarówno Wnioskodawca , jak i Oddział w oparciu o ustawę o finansach publicznych uznać należy za jednostki budżetowe.

Ze zwolnienia, określonego w § 13 ust. 1 pkt 13 ww. rozporządzenia z dnia 4 kwietnia 2011r. korzystają usługi świadczone pomiędzy zdefiniowanymi wyżej grupami podmiotów, których status prawny regulują ww. przepisy z zakresu finansów publicznych.

Z uwagi na powyższe w przedmiotowej sprawie zasadne jest stosowanie przez Sąd Najwyższy stawki VAT w wysokości 23% na fakturze obciążającej Wnioskodawcę za usługę np. monitorowania obiektu, telekomunikacyjną, gdyż Sąd Najwyższy nie posiada statusu jednostki budżetowej w rozumieniu przepisów o finansach publicznych.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie zwolnienia z podatku VAT usług świadczonych przez Sąd Najwyższy na rzecz Wnioskodawcy - należało uznać za nieprawidłowe

Ww. zwolnienie z podatku od towarów i usług dotyczy bowiem świadczenia usług pomiędzy jednostkami budżetowymi, samorządowymi zakładami budżetowymi oraz jednostkami budżetowymi i samorządowymi zakładami budżetowymi.

Z uwagi na powyższe w odniesieniu do faktur otrzymanych przez Wnioskodawcę od Sądu Najwyższego nie zajdą przesłanki wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 wskazującego iż faktury dotyczące m.in. transakcji zwolnionych nie dają podstawy do odliczenia podatku naliczonego. Zatem podstawą braku prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur otrzymanych przez Wnioskodawcę od Sądu Najwyższego nie będzie art. 88 ust. 3a pkt 2.

Zauważyć należy, iż dla usług świadczonych / refakturowanych przez Wnioskodawcę na inną jednostką budżetową (Oddział) ma zastosowanie zwolnienie określone w powołanym wyżej § 13 ust. 1 pkt 13 rozporządzenia w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Tym samym refakturowane przez Stronę na rzecz Oddziału usługi będące przedmiotem zapytania Wnioskodawcy tj. np. usługi monitorowania obiektu i usługi telekomunikacyjne w myśl § 13 ust. 1 pkt 13 rozporządzenia korzystają ze zwolnienia z podatku od towarów i usług.

W analogiczny sposób należy opodatkować usługę najmu pokoju mieszkalnego. Strona wskazała, iż wynajmuje ten pokój na rzecz pracowników zatrudnionych w oddziałach Wnioskodawcy. Zatem w tym przypadku również dochodzi do świadczenia usług pomiędzy jednostkami budżetowymi, które korzystają ze zwolnienia na podstawie § 13 ust. 1 pkt 13 rozporządzenia.

Biorąc pod uwagę przedstawione okoliczności sprawy oraz treść powołanych przepisów prawa podatkowego stwierdzić należy, iż skoro według wyżej dokonanych ustaleń, Wnioskodawca korzysta w odniesieniu do refakturowanych usług ze zwolnienia, z wyłączeniem usług wymienionych w poz. 140-153, 174 i 175 załącznika nr 3 do ustawy o podatku od towarów i usług oraz usług komunikacji miejskiej Wnioskodawcy w odniesieniu do otrzymanych faktur od Sądu Najwyższego dotyczących poszczególnych kosztów eksploatacyjnych, które są refakturowane przez Wnioskodawcę na rzecz Oddziału ze stawką zwolnioną - nie będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w myśl art. 86 ust. 1 ustawy o VAT. Nabywane bowiem od Sądu Najwyższego usługi nie będą służyły Wnioskodawcy do wykonywania czynności opodatkowanych.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie przedstawione we wniosku należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2012r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

Wniosek ORD-IN (PDF)

Treść w pliku PDF 521 kB

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie