Temat interpretacji
Nie wszystkie koszty związane z prawidłowym funkcjonowaniem Wspólnoty Mieszkaniowej dają prawo do odliczenia podatku naliczonego. Prawo takie powstaje jedynie w odniesieniu do ponoszonych przez Wspólnotę kosztów związanych z wykonywaniem czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wspólnoty, przedstawione we wniosku z dnia 27.11.2008 r. (data wpływu 01.12.2008 r.) uzupełnionym w dniu 02.03.2009 r. na wezwanie wysłane w dniu 17.02.2009 r. - o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i w zakresie możliwości odliczenia podatku naliczonego związanego z wydatkami ponoszonymi przez wspólnotę mieszkaniową - jest nieprawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 01.12.2008 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i w zakresie możliwości odliczenia podatku naliczonego związanego z wydatkami ponoszonymi przez wspólnotę mieszkaniową.
W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.
Wspólnota Mieszkaniowa zawarła umowę na odpłatną dzierżawę od Wspólnoty części dachu budynku o pow. 70 m², gdzie jest zlokalizowana stacja bazowa i inne urządzenia telekomunikacyjne, jak również Wspólnota otrzymuje inne przychody z tytułu najmu pomieszczeń wspólnych. W momencie utracenia zwolnienia od podatku lub rezygnacji z tego zwolnienia, Wspólnota będzie zobowiązana w określonym terminie do zgłoszenia do Urzędu Skarbowego Wspólnoty jako podatnika VAT czynnego, tym samym dokumentem obciążającym kontrahenta będzie faktura VAT (z 22% VAT).
W uzupełnieniu wniosku wnioskodawca poinformował, iż czynnościami nieopodatkowanymi podatkiem VAT są wpłacane zaliczki przez członków wspólnoty na pokrycie kosztów zarządu nieruchomością wspólną, jak i poszczególnych wyodrębnionych lokali. Zaliczki te stanowią jedynie partycypację w kosztach wspólnoty mieszkaniowej przez jej członków. Członkowie wspólnoty nie dokonują sprzedaży, w rozumieniu ustawy od towarów i usług, na rzecz samych siebie, poprzez zapłatę zaliczek z tytułu kosztów związanych z utrzymaniem własnych lokali, np. z tytułu opłat za ciepłą wodę, ogrzewanie, konserwację, wymianę różnego rodzaju instalacji, remontu wind, zakupu części zamiennych niezbędnych do prawidłowego funkcjonowania budynku (żarówki, włączniki, samozamykacze do drzwi, materiały hydrauliczne)
Natomiast czynnościami opodatkowanymi podatkiem VAT jest wynajmowanie powierzchni wspólnej, (wynajem części dachu na odpłatną dzierżawę powierzchni 70 m² pod stację bazową urządzenia telekomunikacyjnego - antenę umieszczoną na dachu), jednocześnie wynajmowane są odpłatnie dodatkowe pomieszczenia (tzw. schowki) należące do części wspólnej i znajdujące się w budynku.
W związku z powyższym zadano następujące pytania.
Czy istnieje możliwość odliczenia podatku VAT od wszystkich wydatków związanych z eksploatacją budynku i prawidłowego zabezpieczenia jego stanu technicznego, obejmującego m.in. remonty, konserwację, wymianę różnego rodzaju instalacji, napraw poszycia dachowego, remontu wind, zakupu części zamiennych...
Zdaniem wnioskodawcy, w momencie, gdy wartość czynności opodatkowanych przekroczy limit 50 000,00 zł. wspólnota będzie zobowiązana do zgłoszenia w Urzędzie Skarbowym podatnika czynnego VAT i odprowadzenia należnego podatku VAT, jednocześnie korzystając z możliwości pomniejszenia o podatek naliczony wynikający z wszystkich kosztów związanych z bieżącą eksploatacją budynku obejmującą wymianę różnego rodzaju instalacji, remontu wind, zakupu części zamiennych niezbędnych do prawidłowego funkcjonowania budynku (żarówki, włączniki, samozamykacze do drzwi, materiały hydrauliczne).
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.
Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120, art. 17 i 19 oraz art. 124.
W myśl powołanego wyżej przepisu podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wyłącznie w takim zakresie, w jakim nabyte towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Zatem w sytuacji, kiedy Wspólnota stanie się czynnym podatnikiem VAT, nabędzie również prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z zakupami towarów i usług wykorzystywanych do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT.
Jednocześnie, zgodnie z ust. 2 pkt 1 lit. a) i b) cytowanego powyżej artykułu, kwotę podatku naliczonego stanowi, suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika: z tytułu nabycia towarów i usług oraz potwierdzających dokonanie przedpłat (zaliczek, zadatków, rat), jeżeli wiązały się one z powstaniem obowiązku podatkowego.
Przepisy powołanej ustawy nie precyzują jaki związek musi istnieć pomiędzy zakupami, a sprzedażą, żeby podatnik mógł skorzystać z prawa do odliczenia. Związek ten może być bezpośredni (nabycie towaru lub usługi, które następnie zostaną przez podatnika sprzedane) lub pośredni. Konkretny zakup musi więc łączyć się (bezpośrednio lub pośrednio) z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.
Z powyższego wynika, że w przedmiotowej sprawie warunkiem koniecznym, aby Wspólnota mogła dokonać odliczenia podatku naliczonego od wymienionych we wniosku zakupów, jest ich związek z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.
Jednocześnie należy podkreślić, iż realizacja prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony jest obłożona ograniczeniami zawartymi w dziale IX cytowanej ustawy. Ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, np. tego że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.
Prawo do odliczenia winno wywodzić się ze związku pomiędzy nabyciem przedmiotowych towarów i usług, a wykonywaniem przez Wspólnotę czynności opodatkowanych w postaci: dzierżawy powierzchni dachowej (pod urządzenia telefonii komórkowej) oraz najmu pomieszczeń.
Z pisma będącego uzupełnieniem do wniosku Wspólnoty wynika, że przedmiotowy budynek wykorzystywany jest do wykonywania zarówno czynności opodatkowanych jak i nieopodatkowanych podatkiem VAT.
Analiza przedstawionego przez Wspólnotę zdarzenia przyszłego w ocenie tut. organu prowadzi do wniosku, że istnieje związek między wydatkami opisanymi we wniosku a wykonywaniem czynności opodatkowanych, tj. dzierżawą powierzchni dachowej pod urządzenia telefonii komórkowej oraz wynajmu pomieszczeń. Należy jednak podkreślić, że prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje tylko w zakresie, w jakim powyższe wydatki dotyczą dzierżawionej części dachu oraz wynajmowanych pomieszczeń (tych części budynku, które są wykorzystywane do czynności opodatkowanych podatkiem VAT). Przedmiotowe wydatki, w części przypadającej na pozostałą część budynku służą zaspokajaniu potrzeb mieszkańców i nie dają prawa do odliczenia. Zatem wbrew opinii wnioskodawcy nie wszystkie koszty dotyczące bieżącej eksploatacji budynku dają prawo do odliczenia podatku naliczonego.
Z uwagi na powyższe należy stwierdzić, iż związek poniesionych wydatków remontowych ze świadczeniem usług opodatkowanych wydaje się w tym przypadku zbyt odległy, aby dawał prawo do odliczenia kwot podatku naliczonego w całości. Dla takich przypadków Ustawodawca przewidział jednak częściowe odliczenie podatku naliczonego.
Stosownie do art. 90 ust. 1 i 2 ww. ustawy, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego. Jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot przypadających na towary lub usługi, wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w stosunku do których przysługuje podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego, oraz takich, w stosunku do których prawo to nie przysługuje, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10.
Zgodnie z art. 90 ust. 3 i 4 ustawy, proporcję tę ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo. Proporcję określa się procentowo w stosunku rocznym na podstawie obrotu osiągniętego w roku poprzedzającym rok podatkowy, w odniesieniu do którego jest ustalana proporcja. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej.
Zatem w sytuacji, gdy podatnik wykonuje czynności mieszczące się w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku VAT (mogą to być zarówno czynności opodatkowane i zwolnione) oraz wykonuje czynności niepodlegające podatkowi VAT i nie jest w stanie wyodrębnić kwot podatku naliczonego przypadających na poszczególne czynności, mając na uwadze regulacje zawarte w przepisie art. 86 ust. 1 i art. 90 ust. 1 i 2 ww. ustawy należy stwierdzić, że dla ustalenia kwoty podatku naliczonego przysługującego do odliczenia należy zastosować proporcję, o której mowa w art. 90 cyt. ustawy.
Podsumowując, mając na uwadze przedstawione zdarzenie przyszłe oraz powołane przepisy, należy stwierdzić, iż nie wszystkie koszty związane z prawidłowym funkcjonowaniem Wspólnoty Mieszkaniowej dają prawo do odliczenia podatku naliczonego. Analiza powyższych przepisów wskazuje bowiem, że prawo takie powstaje jedynie w odniesieniu do ponoszonych przez Wspólnotę kosztów związanych z wykonywaniem czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.
W odniesieniu do prac remontowych (remontów, konserwacji, wymiany instalacji, remontu wind, zakupu części zamiennych, naprawy poszycia dachowego) należy stwierdzić, iż Wspólnota może odliczyć tylko taką część podatku naliczonego, która związana jest z dzierżawioną pod instalację urządzeń telefonii komórkowej częścią dachu (70 m²) oraz wynajmowanymi pomieszczeniami w budynku (z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi).
Odliczenie przysługuje tylko w związku z kosztami związanymi z czynnościami opodatkowanymi. Jeżeli Wspólnota w odniesieniu do przedmiotowego budynku - nie jest w stanie wyodrębnić całości lub części kwot podatku naliczonego przypadających na wykonywane czynności opodatkowane i całości lub części kwot przypadających na wykonywane czynności zwolnione z VAT - odliczenie to powinno nastąpić w oparciu o wyliczoną na zasadach art. 90 ustawy o podatku od towarów i usług proporcję.
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.
Wniosek ORD-IN
Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie