Temat interpretacji

W ocenie Naczelnika Dolnośląskiego Urzędu Skarbowego we Wrocławiu przedstawione przez Podatnika stanowisko w sprawie jest nieprawidłowe.

Stosownie do art. 106 ust. 12 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), minister właściwy do spraw finansów publicznych może określić, w drodze rozporządzenia, sposób przeliczania kwot wykazywanych na fakturach, jeżeli na fakturach wykazywane są kwoty w walutach obcych, z uwzględnieniem przepisów w zakresie określania momentu powstania obowiązku podatkowego. Minister Finansów skorzystał z powyższego uprawnienia i wydał rozporządzenie z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 97, poz. 970 ze zm.), w którym określił m. in. sposób przeliczania kwot wykazywanych na fakturach, w przypadku, gdy kwoty te są wykazywane w walutach obcych.

Zgodnie z §37 ust. 1 tego rozporządzenia, kwoty wyrażone w walucie obcej wykazywane na fakturze przelicza się na złote według wyliczonego i ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski bieżącego kursu średniego waluty obcej na dzień wystawienia faktury, jeżeli faktura jest wystawiana w terminie, w którym podatnik obowiązany jest do jej wystawienia. Jak wskazuje ust. 3 tego paragrafu, w przypadku nie wystawienia faktury w terminie w którym podatnik obowiązany jest do jej wystawienia, kwoty wyrażone w walucie obcej przelicza się na złote według wyliczonego i ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski bieżącego kursu średniego waluty obcej na dzień powstania obowiązku podatkowego. Przytoczone powyżej przepisy, zgodnie z §37 ust. 4 ww. rozporządzenia stosuje się odpowiednio do przeliczania kwot wykazywanych na fakturze wystawionej przez podatnika podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze, jeżeli dokumentują one czynności, które u podatnika stanowią m. in. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów.

Zarówno jednak przepisy powołanego powyżej rozporządzenia, jak i przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie regulują wprost sposobu przeliczania kwot wyrażonych w walutach obcych, wykazywanych na fakturach korygujących wystawianych przez podatników podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze. Mając na uwadze, iż okoliczności (zdarzenia) będące podstawą wystawienia faktury korygującej skutkują zmianą istniejącej już podstawy opodatkowania tych zdarzeń, a nie ustaleniem odrębnej podstawy opodatkowania tych okoliczności, uznać należy, iż dla potrzeb wystawienia wewnętrznej faktury korygującej przyjmuje się taki kurs waluty, jaki został zastosowany przy przeliczeniu kwoty wykazanej na fakturze pierwotnej, dokumentującej czynności, które dla podatnika stanowią wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów.

Ponadto należy wskazać, że zastosowanie odmiennych kursów waluty obcej, według których następuje przeliczenie na złote kwot wykazanych w fakturze pierwotnej i fakturze ją korygującej, doprowadziłoby do powstania różnic kursowych wpływających na kwotę ostatecznie rozliczonego podatku od towarów i usług. Różnice kursowe winny być natomiast neutralne dla rozliczenia podatku od towarów i usług, bowiem nie wpływają one na wysokość podstawy opodatkowania.

Tut. organ podatkowy wyjaśnia, że kwota wyrażona w walucie obcej na otrzymanej przez Podatnika nocie uznaniowej, do faktury dokumentującej czynności, które stanowią dla niego wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów powinna zostać przeliczona na złote według kursu, jaki został zastosowany przy przeliczaniu kwoty wykazanej na fakturze pierwotnej. Kursem tym jest natomiast wyliczony i ogłoszony przez Narodowy Bank Polski bieżący kurs średni waluty obcej na dzień wystawienia pierwotnej faktury wewnętrznej, z zastrzeżeniem, że faktura ta została wystawiona w terminie, w którym Podatnik obowiązany był do jej wystawienia.

Stanowisko Spółki, iż do przeliczania kwot w walucie obcej należy zastosować kurs z dnia wystawienia faktury pierwotnej uznać należy za niewłaściwe. Zgodnie z brzmieniem §37 ust. 1 ww. rozporządzenia, kwoty wyrażone w walucie obcej przelicza się na dzień wystawienia faktury, jeżeli faktura jest wystawiana w terminie, w którym podatnik obowiązany jest do jej wystawienia. W takiej sytuacji przyjęta zostałaby koncepcja, iż o prawach i obowiązkach podatników ?krajowych? stanowią przepisy nie będące prawem powszechnie obowiązującym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Zgodnie z §25 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, zasad wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 95, poz. 798 ze zm.), przepisy §9, 13-17, 19, 20 i 23 stosuje się odpowiednio do faktur wewnętrznych, o których mowa w art. 106 ust. 7 ustawy o podatku od towarów i usług. Terminy wystawiania faktur uregulowane zostały w §13-15 wskazanego rozporządzenia, co oznacza, iż stosuje się je odpowiednio także do faktur wewnętrznych, dokumentujących dokonanie przez Podatnika wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów. Ogólną zasadą, wynikającą z §13 ust. 1 powołanego rozporządzenia, jest wystawianie faktury nie później niż siódmego dnia od dnia wydania towaru. Należy jednak mieć na uwadze, iż jak wynika z art. 106 ust. 7 ww. ustawy, podatnik ma możliwość udokumentowanych w danym okresie czynności będących dla niego m. in. wewnątrzwspólnotowym nabyciem towarów poprzez wystawienie za ten okres jednej faktury wewnętrznej. Zatem w przypadku, gdy Podatnik dokumentuje czynności dokonane w danym okresie jedną fakturą wewnętrzną, właściwym jest odpowiednie zastosowanie do faktur wewnętrznych przepisu zawartego w §13 ust. 2 cytowanego rozporządzenia, stanowiącego, iż fakturę wystawia się nie później niż siódmego dnia od zakończenia miesiąca, w którym dokonano sprzedaży - którą to sprzedaż utożsamiać należy w tym przypadku z dokonaniem czynności skutkującej powstaniem obowiązku podatkowego (wewnątrzwspólnotowym nabyciem towarów). Przepis ten odnosi się wprawdzie do faktur dokumentujących sprzedaż o charakterze ciągłym, opierając się jednak na założeniu racjonalności ustawodawcy uznać należy, iż znajduje on zastosowanie także do faktur wewnętrznych dokumentujących wszystkie ww. czynności dokonane w danym okresie rozliczeniowym. Odpowiednie stosowanie przepisu §13 ust. 1 rozporządzenia byłoby sprzeczne z powołanym już przepisem ustawowym, dopuszczającym wystawienie jednej faktury wewnętrznej za dany okres rozliczeniowy, dokumentującej wszystkie tego typu czynności dokonane w tym okresie.

Jeżeli jednak wewnętrzna faktura pierwotna nie została wystawiona w terminie, w którym podatnik był obowiązany do jej wystawienia, kwotę należy przeliczyć według bieżącego średniego kursu waluty obcej na dzień powstania obowiązku podatkowego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów. Zgodnie z art. 20 ust. 5 ww. ustawy, w wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów obowiązek podatkowy powstaje 15 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia, z zastrzeżeniem ust. 6-9. Stosownie do art. 20 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług, w przypadku gdy przed terminem, o którym mowa w ust. 5, podatnik podatku od wartości dodanej wystawił fakturę, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury.

Podsumowując, do wyceny noty uznaniowej (faktury korygującej) - do której są przyporządkowane numery i daty faktur, których nota dotyczy - otrzymanej od dostawcy w związku z upustem ceny towarów, zakupionych w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, należy zastosować kurs waluty obcej przyjęty dla przeliczenia faktury pierwotnej. Kursem tym będzie średni kurs Narodowego Banku Polskiego z dnia wystawienia faktury wewnętrznej do faktury pierwotnej, jeśli została ona wystawiona w prawidłowym terminie, a jeśli podatnik nie dochował terminu, kursem tym będzie kurs z dnia powstania obowiązku podatkowego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.