Udostępnienie Wykonawcy stanowisk pracy i wyposażenia niezbędnego do wykonania zleconego zakresu usług oraz pomieszczeń socjalnych w celu wykonania zl... - Interpretacja

Interpretacja indywidualna z dnia 13.08.2009, sygn. IBPP1/443-811/09/AZb, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Temat interpretacji

Udostępnienie Wykonawcy stanowisk pracy i wyposażenia niezbędnego do wykonania zleconego zakresu usług oraz pomieszczeń socjalnych w celu wykonania zleconych przez Spółkę usług nie stanowi odrębnego świadczenia usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT. Udostępniania majątku Spółki nie można również uznać za nieodpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 2 ustawy o VAT.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 11 maja 2009r. (data wpływu 18 maja 2009r.), uzupełnionym pismem z dnia 28 lipca 2009r. (data wpływu 5 sierpnia 2009r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania za świadczenie usług udostępnienia Wykonawcy stanowisk pracy i wyposażenia niezbędnego do wykonania zleconego zakresu usług oraz pomieszczeń socjalnych na podstawie umowy o świadczenie usług z zakresu kontraktowania komponentów maszynowych oraz zakupów materiałów i towarów dla potrzeb produkcji - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 maja 2009r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania za świadczenie usług udostępnienia Wykonawcy stanowisk pracy i wyposażenia niezbędnego do wykonania zleconego zakresu usług oraz pomieszczeń socjalnych na podstawie umowy o świadczenie usług z zakresu kontraktowania komponentów maszynowych oraz zakupów materiałów i towarów dla potrzeb produkcji.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 28 lipca 2009r. (data wpływu 5 sierpnia 2009r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 21 lipca 2009r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca, zwany dalej Spółką zawarł z kontrahentami (dalej zwanymi Wykonawcą) umowy o świadczenie usług z zakresu kontraktowania komponentów maszynowych oraz zakupów materiałów i towarów dla potrzeb produkcji, a w szczególności:

opracowywanie ofert dla klientów, prowadzenie negocjacji warunków realizacji zamówień, nabór zleceń odpowiadających asortymentowym i terminowym możliwościom Zamawiającego,
zawieranie umów w zakresie sprzedaży wyrobów i usług, nadzór nad realizacją zleceń i obsługa kontaktów z klientami w zakresie nadzorowanych zleceń,
promocja produkowanych u Zamawiającego wyrobów poprzez udzielanie i rozpowszechnianie informacji o profilu produkcji oraz możliwościach technologicznych Zamawiającego,
utrzymywanie stałych kontaktów z klientami, organizowanie prezentacji wyrobów Zamawiającego,
bilansowanie potrzeb materiałowych produkcji Zamawiającego,
zakupy materiałów do produkcji oraz innych towarów według zgłaszanych potrzeb Zamawiającego,
prowadzenie ewidencji wyrobów gotowych oraz sprzedaży wyrobów i usług, w tym wystawianie dokumentacji związanej ze sprzedażą,
planowanie i organizowanie transportu na potrzeby ekspedycji towarów,
wykonywanie auditów ZSZ przez pracowników posiadających odpowiednie kwalifikacje,
wszelkie inne czynności przypisane przez Regulamin Organizacyjny i dokumenty systemów zarządzania jakością u Zamawiającego komórkom: Biuro Handlowe i Biuro Zaopatrzenia

Wykonawca wykonuje usługi na rzecz Spółki na stanowiskach pracy i obiektach Spółki, a także z wykorzystaniem własnych środków produkcji Wykonawcy. Umowa ma charakter odpłatny - Wykonawca za wykonane usługi otrzyma wynagrodzenie według kalkulacji za godzinę technologiczną oraz godzin pracy pośrednio produkcyjnej zgodnie z zasadami określonymi w załącznikach do poszczególnych umów. Spółka powierzyła Wykonawcy na czas wykonania usług odpowiedzialność za środki produkcji Spółki wykorzystywane w procesie pracy. Do obowiązków Spółki należy w szczególności zapewnienie zakresu prac w ilościach zabezpieczających pełny i nieprzerwany front robót dla Wykonawcy, udostępnienie Wykonawcy stanowisk pracy i wyposażenia niezbędnego do wykonania zleconego zakresu usług, dokonywanie odbioru pracy pod względem ilościowym i jakościowym, zapewnienie Wykonawcy korzystania z pomieszczeń socjalnych. Wykonawca jest obowiązany do wykonywania powierzonego zakresu usług zgodnie z obowiązującą w Spółce technologią, wymaganiami jakościowymi i w uzgodnionych terminach, przestrzegania dyscypliny pracy, zasad i przepisów bhp i ppoż, Regulaminu Pracy i przepisów o zachowaniu tajemnicy służbowej.

Wykonawca nie wykorzystuje i nie może wykorzystywać stanowisk pracy i wyposażenia udostępnionego przez Spółkę w celu wykonania umów do wykonywania jakichkolwiek czynności na rzecz podmiotów trzecich.

Ponadto w odniesieniu do przedmiotowej umowy Wnioskodawca wskazał, iż:

Czynność Wnioskodawcy polegająca na udostępnieniu jego majątku dla Wykonawcy (tj. stanowisk pracy i wyposażenia niezbędnego do wykonania zleconego zakresu usług oraz pomieszczeń socjalnych w celu wykonania zleconych przez Wnioskodawcę usług) nie stanowi odrębnego i niezależnego świadczenia od podstawowego świadczenia będącego przedmiotem zawartych przez Wnioskodawcę umów. Udostępnienie przez Wnioskodawcę składników jego majątku Wykonawcy służy wyłącznie wykonaniu przez Wykonawcę zamówionych usług (zrealizowaniu świadczenia głównego).
Udostępnienie stanowisk pracy i wyposażenia oraz pomieszczeń socjalnych służy jedynie wykonaniu zamówionych przez Wnioskodawcę usług.
Czynności udostępnienia stanowisk pracy i wyposażenia oraz pomieszczeń socjalnych stanowią wyłącznie czynności pomocnicze, służące wykonaniu zawartych umów (zrealizowaniu świadczenia Wykonawcy). Czynności te są elementem zobowiązania Wnioskodawcy i bez ich wykonania przez Wnioskodawcę Wykonawca nie jest w stanie zrealizować przedmiotu świadczenia głównego. Czynności Wnioskodawcy nie mają sensu gospodarczego ani prawnego bez zaistnienia świadczenia głównego. Celem udostępnienia stanowisk pracy i wyposażenia oraz pomieszczeń socjalnych przez Wnioskodawcę jest uzyskanie rezultatu w postaci wykonania zamówionych usług. Samodzielnym celem umowy nie jest udostępnienie stanowisk pracy i wyposażenia oraz pomieszczeń socjalnych (czynności te nie mają sensu gospodarczego ani prawnego bez zaistnienia świadczenia głównego).
Wnioskodawca nie ustalił w umowie z Wykonawcą i nie pobierał żadnego wynagrodzenia, które odpowiada udostępnianiu stanowisk pracy i wyposażenia oraz pomieszczeń socjalnych. Czynności te należą do obowiązków Wnioskodawcy i służą wykonaniu świadczenia głównego przez Wykonawcę (Wykonawca otrzyma wynagrodzenie za wykonanie świadczenia głównego).
Jedynym wynagrodzeniem, jakie przewiduje umowa jest wynagrodzenie za wykonanie zamówionych przez Wnioskodawcę usług, których dana umowa dotyczy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy udostępnienie Wykonawcy stanowisk pracy i wyposażenia niezbędnego do wykonania zleconego zakresu usług oraz pomieszczeń socjalnych w celu wykonania zleconych przez Spółkę usług stanowi świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ustawy z dnia 11 marca 2004r....

Zdaniem Wnioskodawcy, udostępnienie stanowisk pracy i wyposażenia niezbędnego do wykonania zleconego zakresu usług (do wykonania ww. umów) oraz pomieszczeń socjalnych nie stanowi świadczenia usług w rozumieniu art. 8 ustawy z dnia 11 marca 2004r. W ocenie Spółki jest to wyłącznie czynność pomocnicza, służąca wykonaniu zawartych umów (zrealizowaniu świadczenia Wykonawcy). W żadnym razie czynność Spółki, polegająca na udostępnieniu jej majątku w celu wykonania zamówionej przez nią usługi nie może być oceniana odrębnie od celu i charakteru umowy (nie stanowi odrębnego i niezależnego świadczenia w ramach zawartej umowy).

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Aby dane świadczenie stanowiło świadczenie usług, musi stanowić wyodrębniony element w ramach stosunku prawnego. Za samodzielne świadczenie nie można natomiast uznać takich czynności, które służą jedynie prawidłowemu wykonaniu umowy przez strony. W przedmiotowej sprawie udostępnienie stanowisk pracy i wyposażenia oraz pomieszczeń socjalnych służy jedynie wykonaniu zamówionej przez Spółkę usługi. Biorąc także pod uwagę fakt, iż Wykonawca nie ma żadnej możliwości wykorzystania udostępnionych składników majątku Spółki do celów innych niż wykonanie usługi na rzecz Spółki, takie udostępnienie składników nie stanowi samodzielnego świadczenia i nie jest świadczeniem usług w rozumieniu art. 8 ustawy z dnia 11 marca 2004r.

Spółka wskazuje, że jej stanowisko potwierdził w pełni - w analogicznym stanie faktycznym - Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 23 kwietnia 2008r. sygn. I FSK 1788/07.

Jak wynika z uzasadnienia tego wyroku, dotyczył on stanu faktycznego, w którym podatnik nabywał specjalistyczne maszyny i urządzenia, a następnie bez opodatkowania podatkiem od towarów i usług przekazywał je nieodpłatnie wykonawcom, którzy wykorzystywali je do wykonania przedmiotu zlecenia, tj. produkcji i montażu na rzecz tego podatnika (wykonawcy nie nabywali prawa własności tych urządzeń). Zdaniem organu pierwszej instancji w takim przypadku występowało wzajemne świadczenie usług, z tym że świadczenie Spółki nie zostało wyrażone w pieniądzu, lecz określono je w naturze. Natomiast wynagrodzenie wykonawców za świadczone usługi zostało określone w pieniądzu, jednakże nie zawierało wartości zużytych maszyn oraz innego wyposażenia, otrzymanego od Spółki, niezbędnego do wykonania zlecenia. W ten sposób, zdaniem organu, nastąpiło umowne potrącenie należnych każdej ze stron wynagrodzeń, a do fizycznej zapłaty pozostała tylko różnica - cena, którą Spółka płaciła wykonawcom za świadczone usługi. W związku z tym organ stwierdził, że przekazanie przez Spółkę maszyn i urządzeń zleceniodawcy w celu wykonania na jej rzecz usług jest świadczeniem usług związanych z określonym zachowaniem kontrahentów, a tym samym podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Dokonując kontroli sądowej postępowania w powyższej sprawie NSA wyraził pogląd, zgodnie z którym Mając na uwadze te ustalenia, a także dodatkowe warunki wykorzystywania udostępnionych maszyn i urządzeń, wynikające z umów o współpracy, na które Spółka zasadnie wskazywała w toku postępowania, a także w skardze kasacyjnej, należy dojść do wniosku, że stanowisko organów, iż takie udostępnienie należy uznać za odrębne świadczenie usług, które może być przedmiotem opodatkowania na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy o VAT jest wadliwe.

Naczelny Sąd Administracyjny podziela prezentowane przez Spółkę stanowisko, że przy ustalaniu, stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przedmiotu opodatkowania świadczenia usług o złożonym charakterze jakie stanowią umowy kooperacyjne należy uwzględniać podstawowy cel wynikający z takich porozumień gospodarczych, a nie dokonywać wyodrębniania poszczególnych czynności służących realizacji tego celu dla potrzeb podatkowych w sposób oderwany od ich sensu gospodarczego. W związku z tym nie można traktować nieodpłatnego, czasowego udostępniania maszyn i urządzeń kontrahentom, służących im jedynie do wykonania działalności zleconej przez Spółkę, jako niezależnego świadczenia usługi, podlegającego opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Tego rodzaju czynności o charakterze technicznym, pomocniczym nie mają samodzielnej racji bytu bez realizacji usługi produkcji czy montażu, do których wykonania są niezbędne. Z tego względu nie mogą być traktowane jako odrębne świadczenie usług i stanowić odrębnego przedmiotu opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Powyższy pogląd NSA potwierdził w wyroku z dnia 9 października 2008r. (I FSK 291/08).

Biorąc powyższe pod uwagę udostępnienie Wykonawcy stanowisk pracy i wyposażenia niezbędnego do wykonania zleconego zakresu usług, pomieszczeń socjalnych w celu wykonania zleconych przez Spółkę usług nie stanowi świadczenia usług w rozumieniu art. 8 ustawy z dnia 11 marca 2004r. Spółka wskazuje także, że dokonując oceny stanowiska podatnika w świetle przedstawionego stanu faktycznego Minister Finansów powinien uwzględnić orzecznictwo sądów administracyjnych. Konieczność uwzględniania orzecznictwa sądów administracyjnych - w tym sądów wojewódzkich i Naczelnego Sądu Administracyjnego - wynika wprost z art. 14e § 1 Ordynacji podatkowej. Zgodnie z tym przepisem § 1 Minister właściwy do spraw finansów publicznych może, z urzędu, zmienić wydaną interpretację ogólną lub indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości.

Skoro orzecznictwo sądów może być przesłanką zmiany interpretacji, to tym bardziej powinno ono być uwzględniane przy wydawaniu interpretacji indywidualnej. Na zasadność powyższego poglądu zwrócił uwagę Wojewódzki Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 20 stycznia 2009r. sygn. III SA/Wa 1916/08 (nieprawomocny). Sąd stwierdził: Odnosząc się natomiast do stanowiska Ministra Finansów wyrażonego w odpowiedzi na skargę, iż przy wydawaniu interpretacji indywidualnych organ może jedynie posiłkować się wydanymi rozstrzygnięciami sądów, bez możliwości ich stosowania wprost z tego powodu, iż nie stanowią one materialnego prawa podatkowego, zauważyć należy, że choć orzecznictwo sądowe, w tym sądów administracyjnych, nie ma w polskim systemie prawnym charakteru precedensowego, to w zakresie interpretacji podatkowych (ogólnych i indywidualnych) orzecznictwo to zyskuje szczególnie na znaczeniu. Zgodnie bowiem z art. 14a O.p. minister właściwy do sprawa finansów publicznych dąży do zapewnienia jednolitego stosowania prawa podatkowego przez organy podatkowe oraz organy kontroli skarbowej, dokonując w szczególności jego interpretacji, przy uwzględnieniu orzecznictwa sądów (podkreśl. Sądu) oraz Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości (interpretacje ogólne). Orzecznictwo to ma więc normatywne przełożenie na tworzenie warunków jednolitego stosowania prawa podatkowego w płaszczyźnie ogólnej. Jeszcze większa jest jego rola w zakresie eliminowania wadliwych interpretacji, o czym stanowi art. 14e § 1 O.p. Wolą ustawodawcy minister właściwy do spraw finansów publicznych może, z urzędu, zmienić wydaną interpretację ogólną lub indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów (podkreśl. Sądu), Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości. Tym samym orzecznictwo sądów stało się przesłanką do formułowania oceny poprawności funkcjonujących w obrocie prawnym interpretacji, także interpretacji indywidualnych, co szczególnie należy podkreślić w rozpoznanej sprawie.

Skoro więc organ wydający interpretacje indywidualne może w ramach działania ex oficio zmienić wydaną już uprzednio interpretację z racji stwierdzenia jej wadliwości w świetle orzecznictwa sądowego, to tym bardziej ma obowiązek dokonywać analizy tego orzecznictwa w postępowaniu zmierzającym do wydania takiej interpretacji, a zwłaszcza w przypadku, gdy na takowe orzecznictwo powołuje się osoba składająca wniosek o jej wydanie. Nie można bowiem przyjąć takiej wykładni powyższych przepisów, że z jednej strony ustawodawca nie nakłada na organ wydający interpretacje indywidualne obowiązku analizowania orzecznictwa zapadłego w innych sprawach dotyczącego analogicznych sytuacji prawnopodatkowych, a z drugiej strony przyjmuje jednocześnie, że pominięcie takiego orzecznictwa może być przyczyną zmiany tak wydanej interpretacji. Obowiązujący od dnia 1 lipca 2007r. art. 14e § 1 O.p. wychodzi poza zasadę związania wyrokiem tylko w sprawie, w której on zapadł i nadaje orzecznictwu sądów administracyjnych walor normatywny także w stosunku do innych indywidualnych spraw załatwianych w drodze interpretacji przepisów prawa podatkowego (interpretacji indywidualnych). Od tej daty orzecznictwo to stało się istotnym miernikiem legalności wydawanych interpretacji indywidualnych. Jego nieuzasadnione zaś pomijanie narusza wyrażoną w art. 121 § 1 O.p. zasadę prowadzenia postępowania podatkowego w sposób budzący zaufanie do organów podatkowych i może skutkować w ramach kontroli sądowoadministracyjnej uchyleniem interpretacji indywidualnej z tej przyczyny.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Stosownie do art. 8 ust. 1 powołanej ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Natomiast w myśl art. 8 ust. 2 ww. ustawy nieodpłatne świadczenie usług niebędące dostawą towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług, jeżeli nie są one związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa, a podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych z tymi usługami, w całości lub w części, traktuje się jak odpłatne świadczenie usług

Powołany przepis wskazuje, iż pojęcie świadczenia usług ma bardzo szeroki zakres, gdyż nie obejmuje wyłącznie działań podatnika, lecz również zobowiązanie do powstrzymania się od dokonywania czynności lub do tolerowania czynności bądź sytuacji. Pojęcie usługi według ustawy o podatku od towarów i usług jest bowiem szersze od definicji usługi w rozumieniu klasyfikacji statystycznych. Oznacza to, że w definicji tej mieszczą się również określone zachowania, które nie zostały sklasyfikowane w PKWiU, o której mowa w art. 8 ust. 3 powoływanej ustawy o VAT.

Z przedstawionego przez Spółkę stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca zawarł z kontrahentami umowy o świadczenie usług z zakresu kontraktowania komponentów maszynowych oraz zakupów materiałów i towarów dla potrzeb produkcji.

Ponadto Wnioskodawca wskazał, iż w odniesieniu do przedmiotowych umów czynność Spółki polegająca na udostępnieniu jej majątku dla Wykonawcy (tj. stanowisk pracy i wyposażenia niezbędnego do wykonania zleconego zakresu usług oraz pomieszczeń socjalnych w celu wykonania zleconych przez Wnioskodawcę usług) nie stanowi odrębnego i niezależnego świadczenia od podstawowego świadczenia będącego przedmiotem zawartych przez Wnioskodawcę umów. Udostępnienie przez Wnioskodawcę składników jego majątku Wykonawcy służy wyłącznie wykonaniu przez Wykonawcę zamówionych usług (zrealizowaniu świadczenia głównego).

Czynności udostępnienia stanowisk pracy i wyposażenia oraz pomieszczeń socjalnych stanowią wyłącznie czynności pomocnicze, służące wykonaniu zawartych umów (zrealizowaniu świadczenia Wykonawcy). Czynności te są elementem zobowiązania Wnioskodawcy i bez ich wykonania przez Wnioskodawcę Wykonawca nie jest w stanie zrealizować przedmiotu świadczenia głównego. Czynności Wnioskodawcy nie mają sensu gospodarczego ani prawnego bez zaistnienia świadczenia głównego. Celem udostępnienia stanowisk pracy i wyposażenia oraz pomieszczeń socjalnych przez Wnioskodawcę jest uzyskanie rezultatu w postaci wykonania zamówionych usług. Samodzielnym celem umowy nie jest udostępnienie stanowisk pracy i wyposażenia oraz pomieszczeń socjalnych (czynności te nie mają sensu gospodarczego ani prawnego bez zaistnienia świadczenia głównego).

Wnioskodawca nie ustalił w umowie z Wykonawcą i nie pobierał żadnego wynagrodzenia, które odpowiada udostępnianiu stanowisk pracy i wyposażenia oraz pomieszczeń socjalnych. Czynności te należą do obowiązków Wnioskodawcy i służą wykonaniu świadczenia głównego przez Wykonawcę (Wykonawca otrzyma wynagrodzenie za wykonanie świadczenia głównego). Jedynym wynagrodzeniem, jakie przewiduje umowa jest wynagrodzenie za wykonanie zamówionych przez Wnioskodawcę usług, których dana umowa dotyczy.

W oparciu o przedstawione powyżej elementy stanu faktycznego stwierdzić należy, iż wskazane przez Wnioskodawcę umowy zawarte z Wykonawcą, oparte są na wzajemnej współpracy Stron, która służy prawidłowemu wykonaniu powierzonego zakresu usług przez Wykonawcę.

Wykonawca wykonuje usługi na rzecz Wnioskodawcy na stanowiskach pracy i obiektach Spółki, a także z wykorzystaniem własnych środków produkcji Wykonawcy. Wnioskodawca powierzył Wykonawcy na czas wykonania usług odpowiedzialność za środki produkcji Spółki wykorzystywane w procesie pracy. Do obowiązków Wnioskodawcy należy w szczególności zapewnienie zakresu prac w ilościach zabezpieczających pełny i nieprzerwany front robót dla Wykonawcy, udostępnienie Wykonawcy stanowisk pracy i wyposażenia niezbędnego do wykonania zleconego zakresu usług, dokonywanie odbioru pracy pod względem ilościowym i jakościowym, zapewnienie Wykonawcy korzystania z pomieszczeń socjalnych. Z kolei Wykonawca jest obowiązany do wykonywania powierzonego zakresu usług zgodnie z obowiązującą u Wnioskodawcy technologią, wymaganiami jakościowymi i w uzgodnionych terminach, przestrzegania dyscypliny pracy, zasad i przepisów bhp i ppoż, Regulaminu Pracy i przepisów o zachowaniu tajemnicy służbowej.

Zgodnie ze wskazaniem Wnioskodawcy, czynność Spółki polegająca na udostępnieniu jej majątku dla Wykonawcy nie stanowi odrębnego i niezależnego świadczenia od podstawowego świadczenia będącego przedmiotem zawartych przez Wnioskodawcę umów, służy bowiem wyłącznie wykonaniu przez Wykonawcę zamówionych usług (zrealizowaniu świadczenia głównego).

Czynności udostępnienia przez Wnioskodawcę stanowisk pracy i wyposażenia oraz pomieszczeń socjalnych w ramach zawartych umów stanowią wyłącznie czynności pomocnicze (subsydiarne) wobec świadczenia głównego. Są one nierozerwalnie związane ze świadczeniem głównym i nie mają sensu gospodarczego, ani prawnego bez zaistnienia świadczenia głównego, bowiem samodzielnym celem umowy nie jest udostępnienie stanowisk pracy i wyposażenia oraz pomieszczeń socjalnych, lecz realizacja powierzonego zakresu usług. Czynności te są zatem elementem zobowiązania Wnioskodawcy i bez ich wykonania przez Wnioskodawcę Wykonawca nie jest w stanie zrealizować przedmiotu świadczenia głównego.

Podkreślić również należy, iż Wykonawca nie wykorzystuje i nie może wykorzystywać stanowisk pracy i wyposażenia udostępnionego przez Spółkę w celu wykonania umów do wykonywania jakichkolwiek czynności na rzecz podmiotów trzecich.

Należy również zaznaczyć, iż Wnioskodawca nie ustalił w umowie z Wykonawcą i nie pobierał żadnego wynagrodzenia, które odpowiada udostępnianiu stanowisk pracy i wyposażenia oraz pomieszczeń socjalnych. Czynności te należą do obowiązków Wnioskodawcy i służą wykonaniu świadczenia głównego przez Wykonawcę (Wykonawca otrzyma wynagrodzenie za wykonanie świadczenia głównego). Jedynym wynagrodzeniem, jakie przewiduje umowa jest wynagrodzenie za wykonanie zamówionych przez Wnioskodawcę usług, których dana umowa dotyczy.

Wobec powyższego stwierdzić należy, iż czynność udostępnienia Wykonawcy stanowisk pracy i wyposażenia niezbędnego do wykonania zleconego zakresu usług oraz pomieszczeń socjalnych w celu wykonania zleconych przez Spółkę usług stanowi czynność pomocniczą służącą realizacji świadczenia głównego określonego umową, z tego też względu nie jest traktowana jako odrębne świadczenie usług i nie stanowi odrębnego przedmiotu opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Mając na względzie wskazane przez Wnioskodawcę warunki wykonania usług określonych w umowach zawartych pomiędzy Wnioskodawcą a Wykonawcą, stwierdzić należy, iż udostępnienie Wykonawcy stanowisk pracy i wyposażenia niezbędnego do wykonania zleconego zakresu usług oraz pomieszczeń socjalnych w celu wykonania zleconych przez Spółkę usług nie stanowi odrębnego świadczenia usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, w konsekwencji nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Udostępniania majątku Spółki nie można również uznać za nieodpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 2 ustawy o VAT, bowiem udostępnianie to jest elementem składowym umowy zawartej pomiędzy Spółką a Wykonawcą i ma na celu umożliwienie realizacji zleceń udzielonych przez Spółkę Wykonawcy. Zatem udostępnianie majątku Spółki ma charakter pomocniczy i jest składnikiem usługi głównej, nie mającym samodzielnej racji bytu. Tym samym nie może być traktowane jako odrębne świadczenie usług stanowiące przedmiot opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Referencje

I FSK 1788/07, wyrok zwykłego składu NSA

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF

Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Źródło: INFOR

Newsletter

Drukuj

Skopiuj link

Zgłoś błąd na stronie