Zbycie nieruchomości gruntowej stanowiącej majątek osobisty sprzedającego nie stanowi działalności gospodarczej i nie podlega opodatkowaniu podatkiem ... - Interpretacja - IPPP3/443-228/11-3/KT

ShutterStock
Interpretacja indywidualna z dnia 29.04.2011, sygn. IPPP3/443-228/11-3/KT, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Temat interpretacji

Zbycie nieruchomości gruntowej stanowiącej majątek osobisty sprzedającego nie stanowi działalności gospodarczej i nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz.U. z 2005r., Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2007r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony, przedstawione we wniosku z dnia 11.02.2011r. (data wpływu 14.02.2011r.), uzupełnionym pismem z dnia 23.02.2011r. (data wpływu 25.02.2011r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14.02.2011r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 23.02.2011r. (data wpływu 25.02.2011r.), przy którym przesłano dokumenty potwierdzające umocowanie pełnomocnika.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskująca, obywatelka polska na stałe zamieszkała w USA, odziedziczyła w drodze spadku po swoim ojcu, zmarłym w 2005 roku, działkę gruntu położoną we wsi D. Spadek odziedziczyła w równych częściach wraz ze swoją matką. Od spadku został zapłacony należny podatek. Matka swoją część sprzedała.

Jeszcze przed przejęciem spadku gmina wprowadziła na tym terenie plan przestrzennego zagospodarowania, zgodnie z którym teren ten został przeznaczony pod budownictwo mieszkaniowe i nieuciążliwe usługi. Działka, pierwotnie rolna, została następnie, zgodnie z planem gminy, podzielona na działki mniejsze. Następnie doszło do rozdziału współwłasności pomiędzy Wnioskujacą i nowymi właścicielami (podatek został uregulowany w Urzędzie Skarbowym). W wyniku tego podziału Wnioskująca stała się jedyną właścicielką 5 działek o łącznej powierzchni około 6500 m2. Działki te są niezabudowane i stanowią majątek prywatny Wnioskującej, która obecnie chciałaby te działki sprzedać.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w sytuacji nabycia działek w drodze spadku i ich sprzedaży (z majątku prywatnego) Wnioskująca zostanie zobowiązana do zapłacenia podatku VAT...

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zdaniem Pytającej, w tym przypadku podatek VAT nie należy się, ponieważ:

  1. działki nabyte zostały w drodze spadku, a nie przez zakup w celu odsprzedania i uzyskania zysku;
  2. działki stanowią majątek prywatny i jako takie będą sprzedawane z majątku prywatnego;
  3. działki mają przeznaczenie pod zabudowę mieszkaniową, bo tak stanowi gminny plan przestrzennego zagospodarowania;
  4. Wnioskująca nie prowadzi ani nie prowadziła w przeszłości działalności gospodarczej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlega między innymi odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel ().

Natomiast w myśl art. 2 pkt 6 ustawy, pod pojęciem towaru należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Nie każda czynność, stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ww. ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podmiot uznany, w związku z jej wykonaniem, za podatnika.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza zgodnie z ust. 2 powołanego artykułu obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W związku z powyższym, aby dostawę towarów uznać za działalność gospodarczą, należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik miał zamiar dokonywać takich czynności wielokrotnie, a wykorzystywane przez niego towary czy usługi zostały nabyte w celu spożytkowania ich do wykonywania tej czynności.

Podkreślić należy, że uznanie osoby za podatnika, w myśl ustawy, uzależnione jest od prowadzenia działalności gospodarczej, bowiem wykonywanie czynności podlegających opodatkowaniu skutkuje powstaniem obowiązku podatkowego tylko wtedy, gdy czynność ta została wykonana w ramach działalności gospodarczej. Uzasadnionym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników, nawet jeżeli wykonują czynność dostawy towarów, jeśli zbywają część majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego sprzedaży.

Mając na uwadze powyższe zasadne jest twierdzenie, że warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie - czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem był podatnikiem podatku VAT.

Z opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskująca, będąca obywatelką polską na stałe zamieszkałą w USA, odziedziczyła w drodze spadku po swoim ojcu, zmarłym w 2005 roku, działkę gruntu. Spadek odziedziczyła w równych częściach wraz ze swoją matką, która swoją część sprzedała. Jeszcze przed przejęciem spadku gmina wprowadziła na przedmiotowym terenie plan przestrzennego zagospodarowania, zgodnie z którym teren ten został przeznaczony pod budownictwo mieszkaniowe i usługi. Działka, pierwotnie rolna, została, zgodnie z planem gminy, podzielona na działki mniejsze. Następnie doszło do rozdziału współwłasności pomiędzy Wnioskującą i nowych właścicieli. W wyniku tego podziału Wnioskująca stała się właścicielką 5 niezabudowanych działek o łącznej powierzchni około 6500 m2, które obecnie chciałaby sprzedać.

Wnioskująca podkreśla, że nie prowadzi ani nie prowadziła w przeszłości żadnej działalności gospodarczej, działki nabyła w drodze spadku, a nie poprzez zakup w celu odsprzedaży, stanowią Jej majątek prywatny i jako takie będą sprzedawane.

Z wniosku wynika zatem, że Wnioskująca otrzymała przedmiotową nieruchomość w formie spadku, a nie nabyła jej z zamiarem dalszej odsprzedaży czy też wykorzystywania w ramach działalności gospodarczej a więc nie w celach handlowych, lecz prywatnych.

Tym samym, z uwagi na to, że Pytająca zamierza dokonać sprzedaży gruntu należącego do majątku osobistego, oznacza to działanie Strony w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o VAT nie mają zastosowania.

W kontekście powyższego należy stwierdzić, iż nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej w tym zakresie.

Grunty spełniają definicję towarów wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju. Jednakże nic nie wskazuje na to, aby dokonując sprzedaży działek Wnioskująca działała w charakterze handlowca. Nie można bowiem stwierdzić, że w analizowanej sprawie nabyto grunt w celu odsprzedaży, ponieważ, jak wskazano we wniosku, pochodzi on ze spadku. Z wniosku nie wynika także, aby przedmiotowa nieruchomość służyła Wnioskującej w jakiejkolwiek formie do celów zarobkowych. Sprzedając działki Pytająca korzysta z przysługującego Jej prawa do rozporządzania własnym majątkiem, zatem czynność ta nie oznacza wykonywania działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Reasumując, mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego, a także obowiązujące w tym zakresie przepisy ustawy o podatku od towarów i usług należy stwierdzić, iż zbycie nieruchomości gruntowej stanowiącej majątek osobisty sprzedającego nie stanowi działalności gospodarczej, a zatem nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy uznaje się za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie