Temat interpretacji

sprzedaż działek

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 11 kwietnia 2011r. (data wpływu 12 kwietnia 2011r.), uzupełnionym pismem z dnia 15 czerwca 2011r. (data wpływu 17 czerwca 2011r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 kwietnia 2011r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 15 czerwca 2011r. (data wpływu 17 czerwca 2011r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 10 czerwca 2011r. znak: IBPP1/443-628/11/ES.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

W kwietniu 2009r. (Akt notarialny z 20 kwietnia 2009r.) tytułem darowizny dokonanej przez mamę, Wnioskodawca nabył udział wynoszący 1/2 część nieruchomości położonej w S. Współwłaścicielem tej nieruchomości w 1/2 części Wnioskodawca pozostawał do marca 2010r. Aktem notarialnym z 26 marca 2010r. dokonano zniesienia współwłasności, w wyniku czego Wnioskodawca nabył między innymi działkę 119 o powierzchni 598m² (wymiary 5m szer. x 119,60m dł.) i działkę 133 o powierzchni 853m² (wymiary 6 m szer. x 142,17 m dł.). Obie działki 119 i 133 są objęte miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego i przeznaczone pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną. Jednakże z powodu nietypowych wymiarów, nie spełniają warunków działek budowlanych zgodnie z wymogami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.

W 2009r. (Akt notarialny z 21 października 2009r. i akt notarialny z 11 grudnia 2009r.) Wnioskodawca wraz z małżonkiem nabyli z prywatnego majątku wspólnego działkę nr 131 o powierzchni 2454m², położoną w S. Na niej posadowiony jest budynek mieszkalny z cegły, z lat 30-ch ubiegłego stulecia, nie zamieszkały oraz nieużywane zabudowania gospodarcze, w tym drewniane nie związane z gruntem. Działka ta jest objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego i jest przeznaczona pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną. Działka 131 została nabyta przez małżonków, z zamiarem spożytkowania jej na cele osobiste, a konkretnie celem nabycia była planowana budowa domu jednorodzinnego, przeznaczonego do zamieszkania przez małżonków.

Wspomniana wcześniej nabyta przez Wnioskodawcę tytułem darowizny i następnie w wyniku zniesienia współwłasności działka 133 była położona równolegle do zakupionej przez małżonków na cel budowlany działki 131, ale obydwie należące do nich działki były przedzielone działką 132 o wymiarach 10m szer. x 144 m dł. nie będącą własnością małżonków.

Również wspomniana i nabyta przez Wnioskodawcę wcześniej tytułem darowizny i następnie w wyniku zniesienia współwłasności działka nr 119, sąsiadowała bezpośrednio z działką nr 120 również w S. Działki 132 i 120 należały do tego samego właściciela. Powstała bardzo niewygodna sytuacja w sensie usytuowania działek i możliwości racjonalnego gospodarowania nimi, ponieważ działki nabyte przez Wnioskodawcę tj. 119 i 133 oraz działki 120 i 132 należące do innego, ale tego samego właściciela sąsiadują ze sobą, tzn. działka Wnioskodawcy 119 z działką 120 drugiego właściciela i odpowiednio działka Wnioskodawcy 133 z działką 132 tegoż samego właściciela, ale sąsiedztwo to dotyczy dwóch różnych lokalizacji i brak jakichkolwiek rozsądnych możliwości korzystania z tych działek w zastanej postaci lokalizacyjnej. A zastana lokalizacja odnosi się historycznie do okresu, kiedy działki te były wykorzystywane głównie jako zagony uprawne.

Obie strony tj. właściciel działek 120 i 132 oraz Wnioskodawca jako właściciel działek 119 i 133 zgodnie podjęli decyzję o zamianie. Aktem notarialnym z dnia 8 września 2010r. zostaje dokonana zamiana działek z dopłatą, w wyniku której następuje przeniesienie przez Wnioskodawcę własności działki 119 na właściciela działki 120, a ten przenosi na Wnioskodawcę własność działki 132. Jednocześnie Wnioskodawca zaznaczył, że musiał przy zamianie nabyć całą działkę 132 i wyrównać dopłatą różnicę z tytułu większej powierzchni działki 132, ponieważ według miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, wymiary działki 132 nie kwalifikują jej do podziału na mniejsze. Tym samym aktem notarialnym zostało dokonane rozszerzenie wspólności majątkowej ustawowej i działki 131 oraz 132 wchodzą w skład wspólnego majątku prywatnego Wnioskodawcy oraz jego małżonka. Zgodnie z deklarowanym zamiarem, w marcu 2011r. małżonkowie rozpoczęli budowę domu jednorodzinnego (pozwolenie nr 73/11, decyzja ostateczna z dnia 18 lutego 2011r. Urząd Miejski), która jest w toku. Budynek mieszkalny jest posadowiony na działce 131 i na działce 132. Kolejno w wyniku darowizny i późniejszego zniesienia współwłasności, zakupu i zamiany, małżonkowie nabyli do majątku wspólnego 4.748m² gruntu, z czego na osobiste potrzeby zamierzają przeznaczyć ok. 1.200 m². Resztę gruntu zamierzają sprzedać dokonując podziału na mniejsze działki, z tego względu, że trudno byłoby sprzedać większy areał w całości. Zgodnie z postanowieniem o wszczęciu podziału nieruchomości z dnia 29 marca 2011r. i mapką, w wyniku tego podziału ma docelowo powstać 6 działek budowlanych i nr 7 droga dojazdowa. Do sprzedaży mają być przeznaczone w przyszłości 4 działki oznaczone na mapce do wstępnego projektu podziału jako nr 3, 4, 5, 6.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą z zakresu wynajmu nieruchomości na własny rachunek i z tego tytułu jest płatnikiem podatku od towarów i usług. Przy czym prowadzona przez Wnioskodawcę działalność gospodarcza nie ma żadnego związku z przedmiotowym gruntem. Małżonek Wnioskodawcy w chwili obecnej jest na rentowym świadczeniu rehabilitacyjnym, nie prowadzi działalności gospodarczej i nie jest płatnikiem podatku od towarów i usług.

W uzupełnieniu Wnioskodawca wskazuje, iż działki, które miałyby podlegać sprzedaży są obecnie geodezyjnie wyodrębnionymi działkami, oznaczonymi własnymi numerami ewidencyjnymi. Tylko jedna działka, numer ewidencyjny 928/6 jest działką zabudowaną, budynkiem murowanym 55m², oraz garażem murowanym 36m². Pozostałe działki:

• 928/7 - droga wewnętrzna,
• 928/4 niezabudowana,
• 928/5 niezabudowana.

Budynek mieszkalny na działce 928/6 został wybudowany ok. roku 1930 ubiegłego stulecia i wtedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie przez poprzednich właścicieli. Budynek mieszkalny nie był modernizowany, ani remontowany od czasu zasiedlenia. Wnioskodawca jako właściciel również nie wprowadzał żadnych zmian i przejął go w stanie w jakim funkcjonował od momentu zasiedlenia. Garaż wybudowano w latach 50-tych ubiegłego stulecia, nieremontowany, niemodernizowany.

Działki od momentu wejścia przez Wnioskodawcę w ich posiadanie nie były wykorzystywane do prowadzenia działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem VAT. Działki te nie były wykorzystywane przez Wnioskodawcę do prowadzenia działalności rolniczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, nie dokonywał sprzedaży produktów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej. Działki te nie były dzierżawione, ani wynajmowane i Wnioskodawca nie czerpał żadnych pożytków z tego tytułu. Przedmiotowe działki położone są na terenie objętym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego z przeznaczeniem pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną.

Wnioskodawca nie posiada innych nieruchomości przeznaczonych w przyszłości do sprzedaży. Środki uzyskane ze sprzedaży przedmiotowych działek będą przeznaczone na sfinansowanie budowy prywatnego domu jednorodzinnego.

Ponadto w maju 2006r. Wnioskodawca dokonał sprzedaży mieszkania własnościowego 86m², a w lutym 2011r. - działki 182/1 o powierzchni 139 m² (droga dojazdowa) oznaczonej symbolami B (tereny mieszkaniowe) oraz RV (grunty orne) oraz działki 182/3 o pow. 3.508m² kwalifikowanej jako B (tereny mieszkaniowe) ok. 640m² i reszta jako ŁV (łąki trwałe) i RV (grunty orne), działki położone w S. Mieszkanie i działki pochodziły z majątku prywatnego. Z tytułu sprzedaży powyższych nieruchomości nie płacono podatku VAT, nie składano deklaracji VAT-7, ani nie składano z tego tytułu zgłoszenia rejestracyjnego na druku VAT-R.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż czterech działek przeznaczonych w planie zagospodarowania przestrzennego pod budownictwo mieszkaniowe, jeżeli działki te stanowią wyłącznie majątek osobisty Wnioskodawcy i jego małżonka nigdy nie służyły prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, nie były i nie są przedmiotem tej działalności, skutkuje powstaniem obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż działek nie powinna być opodatkowana podatkiem od towarów i usług, gdyż nie spełnia przesłanek działalności gospodarczej zawartych w art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54 poz. 535).

Czynność sprzedaży nie jest dokonywana w formie zorganizowanej, ponieważ nie została poprzedzona zakupem towaru w celach handlowych tj. odsprzedaży. Część działek bowiem pochodzi z majątku prywatnego nabytego jako osoba fizyczna nieodpłatnie w formie darowizny, a część została zakupiona na własne potrzeby, wyłącznie z zamiarem realizacji inwestycji prywatnej, co jest potwierdzone trwającą aktualnie budową domu mieszkalnego. Działki te nie są wykorzystywane w działalności gospodarczej i nie służą jej wykonywaniu, więc sprzedaż dotyczy rzeczy nabytej do majątku osobistego, nie w celach odsprzedaży i nie mieści się w definicji działalności gospodarczej zawartej w art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, zatem nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Czynność sprzedaży czterech działek nie ma charakteru częstotliwego i nie nosi znamion przedsięwzięcia realizowanego w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, bowiem nie wykracza poza zwykłe czynności konieczne dla zbycia składników majątku osobistego i nie służy celom zarobkowym w sposób ciągły więc nie ma charakteru powtarzalnego. Sprzedając te działki, Wnioskodawca z małżonkiem jako zbywcy korzystają z przysługującego im prawa do rozporządzania swoim własnym majątkiem więc nie występują w roli handlowca, zatem czynność ta nie oznacza wykonywania działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT i nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Reasumując, zamierzona sprzedaż przedmiotowych działek nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ze względu na brak przesłanek skutkujących uznaniem Wnioskodawcy - w związku z opisaną dostawą - za podatnika podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy o VAT są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Natomiast przez świadczenie usług, na mocy art. 8 ust. 1 ww. ustawy, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ().

Ustawodawca w ww. przepisach poza wskazaniem, że przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, wskazał ponadto, że za świadczenie usług uznawana jest każda transakcja, która nie stanowi dostawy towarów.

Przyjęcie podziału na dostawę towaru oraz świadczenie usług oznacza w praktyce, że wolą ustawodawcy było określenie maksymalnie szeroko przedmiotu opodatkowania podatkiem od towarów i usług, jeżeli nawet wykazane zostałoby w konkretnym przypadku, że nie występuje dostawa towarów to i tak z reguły należy opodatkować czynność kwalifikowaną wówczas jako świadczenie usług.

Głównym celem wprowadzenia takiej konstrukcji jest zagwarantowanie, aby każda transakcja, która nie mogłaby zostać uznana za dostawę towarów była opodatkowana jako świadczenie usług, za wyjątkiem tych transakcji, które zostały taksatywnie wyłączone lub zwolnione z opodatkowania.

Powyższe regulacje wynikające z ustawodawstwa wspólnotowego dotyczącego harmonizacji przepisów Państw Członkowskich w zakresie podatków obrotowych, wprowadzono w tym celu, aby nie dopuścić do:

1. podwójnego opodatkowania,
2. braku opodatkowania,
3. zakłócenia konkurencji.

Podstawowe bowiem znaczenie dla kształtu i funkcjonowania wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (podatku od towarów i usług) mają fundamentalne cechy tego podatku, tj.:

1. powszechność opodatkowania,
2. faktyczne opodatkowanie konsumpcji,
3. stosowanie podatku od wartości dodanej na wszystkich etapach obrotu towarami i usługami.

Realizację powyższych fundamentalnych cech podatku od towarów i usług, o których mowa wyżej, gwarantują nie tylko przepisy określające zakres przedmiotowy podatku VAT, tj. cyt. wyżej art. 5, 7 i 8 ustawy o VAT, lecz również przepisy regulujące zakres podmiotowy podatku od towarów i usług, czyli przepisy art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług.

W myśl art. 15 ust. 1 ww. ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza (zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy o VAT) obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

O kwestii częstotliwości nie decyduje okres wykonywania czynności (rok, dwa czy pięć lat) ani ilość dokonanych transakcji. Decydującym kryterium jest powtarzalność czynności. Dlatego też, w każdym przypadku należy indywidualnie rozstrzygnąć, czy intencją określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowoprawne było dokonywanie tej czynności wielokrotnie.

W kontekście powyższego należy stwierdzić, iż nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Z przedstawionych przepisów wynika więc, że jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży ze swojego majątku prywatnego nieruchomości gruntowej przeznaczonej pod zabudowę, a czynność ta wykonywana jest jednorazowo lub okazjonalnie, w warunkach wskazujących, iż działanie to nie jest czynione z zamiarem jego powtarzania (kontynuowania) i nie zmierza do nadania mu stałego charakteru, transakcja taka nie może być uznana za działalność gospodarczą, w rozumieniu cytowanego wyżej art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Zatem podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży, w tym przypadku nieruchomości gruntowych jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykonywane w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności handlowej czy gospodarczej w ogóle.

Jeżeli dana czynność została wykonana poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika, czy wykonującego wolny zawód to w świetle cytowanego powyżej art. 15 ust. 2 nie można go uznać za podatnika VAT z tytułu wykonania takiej czynności i to bez względu na to czy czynność tę wykonał jednorazowo ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania ich w sposób częstotliwy.

Taka właśnie sytuacja występuje w przypadku sprzedaży przez daną osobę majątku prywatnego. Majątek taki nabywany był bowiem na własne potrzeby danej osoby, a nie z przeznaczeniem do działalności handlowej czy gospodarczej w ogóle, a zatem jego sprzedaż zarówno w całości jak i w częściach, jednemu lub wielu nabywcom, z zyskiem lub bez, nie może być uznana za działalność handlową ze skutkiem w postaci uznania tej osoby za podatnika VAT.

W przypadku natomiast sprzedaży towaru, który został nabyty w celu wykorzystania go do działalności gospodarczej czy to handlowej czy innej, należy uznać, że jego sprzedaż dokonywana jest również w ramach działalności gospodarczej.

Ze złożonego wniosku wynika, że w przedmiotowej sprawie wystąpił szereg okoliczności, które łącznie wskazują, że sprzedaż działek, o których mowa we wniosku, nie zostanie dokonana w okolicznościach wskazujących na działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy o VAT.

Wnioskodawca, w kwietniu 2009r. tytułem darowizny dokonanej przez mamę, nabył udział wynoszący 1/2 część nieruchomości. Współwłaścicielem tej nieruchomości w 1/2 części pozostawał do marca 2010r. Aktem notarialnym z dnia 26 marca 2010r. dokonano zniesienia współwłasności, w wyniku czego Wnioskodawca nabył działki 119 i 133, objęte miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego przeznaczone pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną. Jednakże z powodu nietypowych wymiarów, działki nie spełniały warunków działek budowlanych zgodnie z wymogami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.

W 2009r. Wnioskodawca wraz z małżonkiem na podstawie aktu notarialnego nabyli z prywatnego majątku wspólnego działkę nr 131, na której posadowiony jest budynek mieszkalny z cegły, z lat 30-ch ubiegłego stulecia, nie zamieszkały oraz nieużywane zabudowania gospodarcze, w tym drewniane nie związane z gruntem. Działka ta jest objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego i jest przeznaczona pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną. Działka 131 została nabyta przez małżonków, z zamiarem spożytkowania jej na cele osobiste, a konkretnie celem nabycia była planowana budowa domu jednorodzinnego, przeznaczonego do zamieszkania przez małżonków.

Nabyta przez Wnioskodawcę tytułem darowizny i następnie w wyniku zniesienia współwłasności działka 133 była położona równolegle do zakupionej przez małżonków na cel budowlany działki 131, ale obydwie należące do nich działki były przedzielone działką 132, nie będącą własnością małżonków. Również nabyta przez Wnioskodawcę wcześniej tytułem darowizny i następnie w wyniku zniesienia współwłasności działka nr 119, sąsiadowała bezpośrednio z działką nr 120. Działki 132 i 120 należały do tego samego właściciela.

W konsekwencji właściciel działek 120 i 132 oraz Wnioskodawca jako właściciel działek 119 i 133 zgodnie podjęli decyzję o zamianie. Aktem notarialnym z dnia 8 września 2010r. dokonano zamiany działek z dopłatą, w wyniku której nastąpiło przeniesienie przez Wnioskodawcę własności działki 119 na właściciela działki 120, który przeniósł na Wnioskodawcę własność działki 132. Jednocześnie Wnioskodawca musiał przy zamianie nabyć całą działkę 132 i wyrównać dopłatą różnicę z tytułu większej powierzchni działki 132, ponieważ według miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, wymiary działki 132 nie kwalifikowały jej do podziału na mniejsze.

Tym samym aktem notarialnym zostało dokonane rozszerzenie wspólności majątkowej ustawowej i działki 131 oraz 132 weszły w skład wspólnego majątku prywatnego Wnioskodawcy oraz jego małżonka.

Zgodnie z deklarowanym zamiarem, w marcu 2011r. małżonkowie rozpoczęli budowę domu jednorodzinnego, która jest w toku. Budynek mieszkalny jest posadowiony na działce 131 i na działce 132.

Kolejno w wyniku darowizny i późniejszego zniesienia współwłasności, zakupu i zamiany, małżonkowie nabyli do majątku wspólnego 4.748m² gruntu, z czego na osobiste potrzeby zamierzają przeznaczyć ok. 1.200 m². Resztę gruntu zamierzają sprzedać dokonując podziału na mniejsze działki, z tego względu, że trudno byłoby sprzedać większy areał w całości. Zgodnie z postanowieniem o wszczęciu podziału nieruchomości z dnia 29 marca 2011r. w wyniku tego podziału ma docelowo powstać 6 działek budowlanych i 1 działka jako droga dojazdowa. Do sprzedaży mają być przeznaczone w przyszłości 4 działki.

Wnioskodawca nie posiada innych nieruchomości przeznaczonych w przyszłości do sprzedaży. Środki uzyskane ze sprzedaży przedmiotowych działek będą przeznaczone na sfinansowanie budowy prywatnego domu jednorodzinnego.

Mając na uwadze powyższe, sprzedaż przedmiotowych działek należy uznać za dokonaną z majątku osobistego, a tym samym za niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż Wnioskodawcy nie można w tym zakresie uznać za podatnika podatku VAT, a okolicznościom dokonania okazjonalnej transakcji zbycia gruntu nie można przypisać znamion działalności gospodarczej. Wnioskodawca sprzedając grunt korzysta z przysługującego mu prawa do rozporządzenia własnym majątkiem.

Wnioskodawca nabył bowiem w formie darowizny przedmiotowe działki od swojej mamy oraz w wyniku zniesienia współwłasności, a także wskutek zamiany gruntów z właścicielem naprzemiennie sąsiadujących działek z uwagi na niemożność racjonalnego korzystania z posiadanych działek (historycznie zlokalizowane wąskie działki zagonowe).

Z powodu nietypowych wymiarów, działki nie spełniały warunków działek budowlanych zgodnie z wymogami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, chociaż zaklasyfikowane zostały jako działki przeznaczone pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną. Ponieważ Wnioskodawca na posiadanych przez siebie działkach zamierzał wybudować dla własnych potrzeb dom jednorodzinny, zamiana wąskich działek stała się nieodzowna.

Działki od momentu wejścia przez Wnioskodawcę w ich posiadanie nie były wykorzystywane do prowadzenia działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem VAT, nie były też wykorzystywane przez Wnioskodawcę do prowadzenia działalności rolniczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, działki te nie były dzierżawione, ani wynajmowane i Wnioskodawca nie czerpał żadnych pożytków z tego tytułu. Wnioskodawca wprawdzie prowadzi działalność gospodarczą z zakresu wynajmu nieruchomości na własny rachunek i z tego tytułu jest podatnikiem podatku VAT lecz prowadzona przez Wnioskodawcę działalność gospodarcza nie ma żadnego związku z przedmiotowymi działkami. Środki uzyskane ze sprzedaży przedmiotowych działek będą przeznaczone na sfinansowanie budowy prywatnego domu jednorodzinnego, którego budowa już została rozpoczęta na gruncie, z którego wydzielono 4 działki przeznaczone do sprzedaży.

Zatem w ocenie tut. organu nie można uznać planowanej sprzedaży przedmiotowych 4 działek, dokonanej z majątku osobistego za częstotliwą dostawę gruntów, a więc czynność ta nie mieści się w definicji działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT, a co za tym idzie sprzedaż przedmiotowych działek nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Mając powyższe na uwadze, stanowisko Wnioskodawcy, iż sprzedaż przedmiotowych działek nie powinna być opodatkowana podatkiem od towarów i usług, należało uznać za prawidłowe.

Nadmienia się ponadto, że zgodnie z art. 14b § 3 ww. ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Natomiast w myśl art. 14 c § 1 tej ustawy, interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Z powyższych przepisów wynika zatem, że przedmiotem interpretacji może być jedynie ocena stanowiska Wnioskodawcy dotyczącego przedstawionego we wniosku stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Organ wydający interpretację nie jest natomiast uprawniony do analizowania i oceny załączonych do wniosku o interpretację dokumentów.

Jednocześnie należy wskazać, że zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, Minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego.

Niniejsza interpretacja skierowana jest zatem wyłącznie do Wnioskodawcy i nie wywołuje skutków podatkowoprawnych dla małżonka Wnioskodawcy. Jeśli małżonek Wnioskodawcy jest zainteresowany uzyskaniem interpretacji indywidualnej winien złożyć odrębny wniosek, przedstawić wyczerpująco zaistniały stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe, sformułować pytanie oraz własne stanowisko i wnieść odrębną opłatę.

Przedmiotem niniejszej interpretacji nie była kwestia opodatkowania podatkiem od towarów i usług dokonanej przez Wnioskodawcę dostawy w maju 2006r. mieszkania oraz w lutym 2011r. działek 182/1 i 182/3, gdyż w tym zakresie Wnioskodawca nie opisał wyczerpująco zaistniałego stanu faktycznego, nie zadał pytania i nie przedstawił własnego stanowiska w tej sprawie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Niniejsza interpretacja traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF

Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach