Temat interpretacji

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 27 marzec 2008r. (data wpływu 1 kwietnia 2008r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie wystawienia faktur korygujących na rzecz Gminy - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 kwietnia 2008r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie wystawienia faktur korygujących na rzecz Gminy.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka od 1 maja 1998r. korzystała z majątku ciepłowniczego, w skład którego wchodziły: grunty, budynki, maszyny, urządzenia oraz wartości niematerialne i prawne, będące własnością Gminy. Podstawą korzystania była umowa o świadczenie usług ciepłowniczych na terenie Gminy i nieodpłatny zarząd mieniem ciepłowniczym. Umowa była zawarta na 5 lat z możliwością jej przedłużenia na okres kolejnych 5 lat, w przypadku gdyby Gmina nie przedłożyła oświadczenia o zamiarze nieprzedłużenia tej umowy. W ramach umowy Spółka zobowiązała się nie tylko do dokonywania konserwacji i bieżących napraw składników przekazanego do używania majątku, ale również do modernizacji i rozbudowy majątku ciepłowniczego na terenie Gminy. Spółka mogła dokonać likwidacji i zbycia środków trwałych ze względu na ich fizyczne lub moralne zużycie. Po zakończeniu trwania umowy Spółka zobowiązała się przekazać Gminie przedmiot nieodpłatnego zarządu wraz z nakładami inwestycyjnymi poczynionymi na jego ulepszenia, modernizację i adaptację. Z kolei Spółce miała być zwrócona przez Gminę równowartość poniesionych nakładów inwestycyjnych według ich wartości księgowej netto wynikającej z ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych Spółki. Zwrot ww. kwoty miał nastąpić na podstawie odrębnej umowy. Wydanie majątku ciepłowniczego Gminie wraz ze środkami trwałymi powstałymi w wyniku poczynionych nakładów inwestycyjnych nastąpiło w latach 2005 i 2006.

Zgodnie z KŚT poczynione nakłady inwestycyjne na terenie Gminy zostały przez Spółkę zakwalifikowane zarówno jako odrębne środki trwałe oraz jako inwestycje w obcych środkach trwałych. Z uwagi na fakt, że pomimo składanych Gminie przez Spółkę ofert, nie doszło do zawarcia ww. umów. Spółka w następstwie wydania środków trwałych wraz z majątkiem ciepłowniczym, obciążyła Gminę w dniu 20 września 2005r. kwotą 3.167.170,65 zł oraz w dniu 05 maja 2006r. kwotą 3.252.314,94 zł, wystawiając faktury VAT zawierające podatek w stawce 22%. Do przychodów Spółki zaliczone zostały kwoty netto z tych faktur, natomiast do kosztów uzyskania przychodów niezamortyzowana wartość środków trwałych. W związku z faktem, iż Gmina nie uznała zasadności roszczenia Spółki, Spółka wystąpiła przeciwko Gminie z powództwa cywilnego o zapłatę należności. Jednocześnie Gmina wystąpiła wobec Spółki o zapłatę wynagrodzenia za bezumowne korzystanie z jej majątku w okresie od zakończenia umowy (wg Gminy od 1 maja 2003r.) do czasu wydania majątku.

Sąd Okręgowy wyrokiem z dnia 03 sierpnia 2007r. (podtrzymanym przez Sąd Apelacyjny - wyrok z dnia 14 grudnia 2007r.) zasądził od Gminy kwotę 4.667.919,65 zł po potrąceniu zasądzonego od Spółki na rzecz Gminy odszkodowania w kwocie 330.000,- zł za bezumowne korzystanie z majątku.

Sąd zatem uznał zasadność roszczenia co do kwoty 4.997.919,62 zł nakładów poczynionych w okresie trwania umowy, tj. do 30 kwietnia 2003r. natomiast oddalił powództwo odnośnie wydatków inwestycyjnych poniesionych przez Spółkę po tym dniu na łączną kwotę 1.421.565,94 zł.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Zdaniem Wnioskodawcy zgodnie z zasadą ogólną obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi. Jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż 7 dni, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi (art. 19 ust. 1 i ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług). W świetle tych przepisów Spółka zasadnie powiązała moment powstania obowiązku podatkowego z wydaniem Gminie majątku, na którym dokonane zostały nakłady, stanowiące usługę wykonaną na rzecz Gminy.

Podstawą opodatkowania jest obrót, czyli kwota należna z tytułu sprzedaży pomniejszona o kwotę należnego podatku (art. 29 ust. 1 ww. ustawy). Na moment powstania obowiązku podatkowego za kwotę należną Spółka uznała całą wartość poniesionych nakładów, pomniejszoną o dokonane odpisy amortyzacyjne, na co wskazywały postanowienia pierwotnej umowy pomiędzy Spółką a Gminą. Zakwestionowanie tej należności przez Gminę, a w rezultacie zasądzenie jej przez sąd w kwocie niższej aniżeli wynikająca z faktur, należy dla celów podatkowych rozpoznać jako zaistnienie pomyłki w cenie. Zgodnie z par. 17 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005r. fakturę korygującą wystawia się również (...) w razie stwierdzenia pomyłki w cenie (...). W świetle tego przepisu Spółka w związku z wydanym wyrokiem sądu powinna udokumentować zmniejszenie ceny fakturami korygującymi, zmniejszającymi kwoty sprzedaży netto łącznie o 1.165.217,98 zł oraz kwoty podatku VAT łącznie o 256.347,96 zł.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez dostawę towarów, w myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Natomiast na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej,
   
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji,
   
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Z powyższego wynika, iż opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje realizowane przez podatników w rozumieniu ustawy wykonywane w ramach działalności gospodarczej chyba, że wyjątkowo ze względu na specyfikę danej czynności nie można jej określić jako dostawy towarów, lub też świadczenia usług.

Podstawowa stawka podatku VAT, zgodnie z art. 41 ust. 1 ww. ustawy wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 29 ust. 1 ww. ustawy podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Stosownie do art. 29 ust. 4 ww. ustawy obrót zmniejsza się o kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów (bonifikat, opustów, uznanych reklamacji i skont) i o wartość zwróconych towarów, zwróconych kwot nienależnych w rozumieniu przepisów o cenach oraz zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, a także kwot wynikających z dokonanych korekt faktur.

W myśl art. 106 ust. 1 ww. ustawy podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Zgodnie § 16 ust. 1 i ust. 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 95, poz. 789 ze zm.) w przypadku gdy po wystawieniu faktury udzielono rabatów określonych w art. 29 ust. 4 ustawy, podatnik udzielający rabatu wystawia fakturę korygującą. Faktura korygująca powinna zawierać co najmniej:

1. numer kolejny oraz datę jej wystawienia;
   
a) określone w § 9 ust. 1 pkt 1-3,
b) nazwę towaru lub usługi objętych rabatem;

2. kwotę i rodzaj udzielonego rabatu;
   
3. kwotę zmniejszenia podatku należnego.
   
   

W myśl § 17 ust. 1 ww. rozporządzenia fakturę korygującą wystawia się również, gdy podwyższono cenę po wystawieniu faktury lub w razie stwierdzenia pomyłki w cenie, stawce lub kwocie podatku bądź w jakiejkolwiek innej pozycji faktury.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Sąd uznał zasadność roszczenia Wnioskodawcy co do kwoty 4.997.919,62 zł zawierającej podatek VAT naliczony wg 22% stawki z tyt. nakładów poczynionych w okresie trwania umowy, tj. do 30 kwietnia 2003r. natomiast oddalił powództwo odnośnie wydatków inwestycyjnych poniesionych przez Spółkę po tym dniu łączną kwotę 1.421.565,94 zł.

W myśl art. 64 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny (Dz. U. nr 16, poz. 93 ze zm.) prawomocne orzeczenie sądu stwierdzające obowiązek danej osoby do złożenia oznaczonego oświadczenia woli, zastępuje to oświadczenie.

Oświadczenie woli, którego złożenie jest przedmiotem obowiązku prawnego może wchodzić w skład umowy, prowadzić do powstania stosunku prawnego jak również do jego zmiany. W związku z powyższym orzeczenie Sądu zastępuje oświadczenie woli w tym sensie, że wywołuje te same skutki, które wywołałoby oświadczenie woli zobowiązanego.

Zatem w powyższej sytuacji prawomocny wyrok Sądu stanowi podstawę do wystawienia faktur korygujących.

W związku z tym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Ocena prawna stanowiska Wnioskodawcy w części dotyczącej podatku dochodowego zawarta zostanie w odrębnej interpretacji.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.