Temat interpretacji

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wspólnoty Mieszkaniowej przedstawione we wniosku z dnia 12.11.2007 r. (data wpływu 28.11.2007 r.) uzupełnionego pismem z dnia 05.02.2008 r. (data wpływu 08.02.2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie przekroczenia limitu 10.000 euro - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26.11.2007 r. Izba Skarbowa w Warszawie przesłała do Biura Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie przekroczenia limitu 10.000 euro. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 05.02.2008 r. (data wpływu 08.02.2008 r.).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wspólnota Mieszkaniowa współpracuje w zakresie wywozu nieczystości stałych z firmą M. Zgodnie z regulaminem i przyjętą uchwałą mieszkańców dotyczącą wywozu śmieci ponadnormatywnych (meble, sprzęt AGD itp. - tzw. gabaryty), obowiązek ich wywozu należy do zainteresowanej osoby, w tym przypadku mieszkańca.

W wyniku niedopatrzenia, za kilka kontenerów zamówionych przez mieszkańców zapłaciła Wspólnota na podstawie wystawionych przez M faktur, na kwotę xxx zł. Następnie od zamawiających ww. kontenery mieszkańców odzyskała kwotę xxx zł. Wydając, a następnie odzyskując ww. kwotę Wspólnota nic nie zarobiła.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Zdaniem Wnioskodawcy zaistniałe zdarzenie nie powinno mieć wpływu, by stać się podatnikiem podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004r. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega co do zasady odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się między innymi przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Natomiast według art. 8 ust. 1 ww. ustawy o VAT przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Stosownie do art. 113 ust. 1 ustawy o VAT zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty wyrażonej w złotych odpowiadającej równowartości 10.000 euro. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Definicja sprzedaży zawarta jest w art. 2 pkt 22 ustawy o VAT, zgodnie z którą przez sprzedaż, rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że za kontenery zamówione przez mieszkańców w wyniku niedopatrzenia (niezgodnie z regulaminem oraz przyjętą uchwałą mieszkańców) zapłaciła Wspólnota kwotę xxx zł. Następnie kwotę tę odzyskała na podstawie wewnętrznych rozliczeń między Wspólnotą a jej członkami.

W świetle powyższego uznać należy, iż wewnętrzne rozliczenia między Wspólnotą a jej członkami nie mieszczą się w definicji sprzedaży zawartej w art. 2 pkt. 22, bowiem nie stanowią ani dostawy towarów, ani też świadczenia usług w rozumieniu ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. Zatem kwoty tej nie dolicza się również do wartości sprzedaży o której mowa w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT. Uwzględniając powyższe, postanowiono jak na wstępie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.