Informacja o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego z dnia 02.12.2004, sygn. US40/VAT/I/2555/2004/ADB, Urząd Skarbowy Warszawa-Wola

Temat interpretacji

Ad.1.)
W przepisach ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54 poz. 535), obowiązującej od dnia 1 maja 2004r., ustawodawca określił zasady rozliczania podatku od towarów i usług z tytułu transakcji pomiędzy podmiotami z różnych krajów, które mają miejsce, bądź traktowane są jako mające miejsce na ściśle określonym terytorium. W świetle uregulowań ustawy w przypadku gdy wykonanie czynności opodatkowanej będzie miało miejsce poza określonym terytorium, czynność ta nie będzie co do zasady podlegać opodatkowaniu.
Ustawodawca postanowił, że o opodatkowaniu danej usługi w kraju (Polsce) decyduje określenie miejsca świadczenia na zasadach określonych przepisami art. 27 i art. 28 ustawy.
Zgodnie z art. 27 ust. 3 pkt 1 ustawy w przypadku gdy usługi, o których mowa w ust. 4, są świadczone na rzecz osób fizycznych, osób prawnych oraz jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej, posiadających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium państwa trzeciego, miejscem świadczenia tych usług jest miejsce, gdzie nabywca usługi posiada siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności, dla którego dana usługa jest świadczona, a w przypadku braku stałego miejsca prowadzenia działalności, stały adres lub miejsce zamieszkania.
Należy w tym miejscu wskazać, iż przez terytorium państwa trzeciego rozumie się, w myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 5 ustawy, terytorium państwa nie wchodzące w skład terytorium Wspólnoty.
Regulacja zawarta w art. 27 ust. 3 pkt 1 ustawy w zw. z art. 27 ust. 4 ustawy ma zastosowanie do usług niematerialnych wymienionych w art. 27 ust. 4 ustawy. W pkt 2 tego artykułu zawierają się usługi reklamy.
Ze stanu faktycznego przedstawionego przez podatnika wynika, iż świadczy on na terytorium USA usługi reklamy (PKWiU 74.40.11.00) - jest to dzierżawa miejsca na dachu budynku, na którym zamontowano neon reklamowy.
Zatem w świetle ww. przepisów świadczone przez podatnika usługi reklamy dla kontrahenta posiadającego siedzibę na terytorium USA należy zaliczyć do usług wykonywanych na terytorium państwa trzeciego.
Reasumując, w przedmiotowym stanie faktycznym, uwzględniając zasady opodatkowania usług, wyrażone w art. 27 ust. 3 pkt 1 w związku z ust. 4 pkt 2 ustawy, należy uznać, iż miejscem świadczenia i opodatkowania usług reklamy jest USA. W związku z tym usługi te nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce.

Ad.2)
Powyższe uregulowania mają zastosowanie także w sytuacji, gdy podatnik świadczy usługę reklamy dla kontrahenta mającego siedzibę na terytorium Wspólnoty ale w kraju innym niż kraj świadczącego usługę (inny niż Polska).
Zgodnie bowiem z art. 27 ust. 3 pkt 2 ww. ustawy w przypadku gdy usługi, o których mowa w ust. 4, są świadczone na rzecz podatników mających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium Wspólnoty, ale w kraju innym niż kraj świadczącego usługę - miejscem świadczenia tych usług jest miejsce, gdzie nabywca usługi posiada siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności, dla którego dana usługa jest świadczona, a w przypadku braku stałego miejsca prowadzenia działalności, stały adres lub miejsce zamieszkania.
Regulacja zawarta w art. 27 ust. 3 pkt 2 ustawy także ma zastosowanie do usług niematerialnych wymienionych w art. 27 ust. 4 ustawy, w tym do usług reklamy.
Zatem w świetle ww. przepisów świadczone przez podatnika usługi reklamy dla podatnika posiadającego siedzibę na terytorium Wspólnoty (poza Polską) należy zaliczyć do usług wykonywanych na terytorium tego kraju, należącego do Wspólnoty.
Reasumując, w przedmiotowym stanie faktycznym, uwzględniając zasady opodatkowania usług, wyrażone w art. 27 ust. 3 pkt 1 w związku z ust. 4 pkt 2 ustawy, należy uznać, iż miejscem świadczenia i opodatkowania usług reklamy dla kontrahenta posiadającego siedzibę w kraju należącym do Wspólnoty jest ten kraj. W związku z tym usługi te nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce.

Ad.3)
Zgodnie z art.106 ust.1 ww. ustawy o VAT stanowi, że podatnicy, o których mowa w art.15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust.2, 4 i 5 oraz art.119 ust.10 i art.120 ust.16.
Zgodnie natomiast z art.160 ust.2 ustawy powyższy przepis stosuje się odpowiednio do dostawy towarów lub świadczenia usług, dokonywanych przez podatników zarejestrowanych jako podatnicy VAT czynni lub zwolnieni, jeżeli miejscem opodatkowania tych czynności jest terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju lub terytorium państwa trzeciego i dla tych czynności podatnicy ci nie są zidentyfikowani dla podatku od wartości dodanej lub - w przypadku terytorium państwa trzeciego - podatku o podobnym charakterze.
Mając na uwadze powyższe przepisy należy stwierdzić, że podatnik świadczący usługę reklamy dla kontrahenta mającego siedzibę w USA, której miejscem świadczenia oraz opodatkowania jest kraj trzeci - ma obowiązek wystawić fakturę VAT, dokumentującą wykonanie przedmiotowej usługi.

Odnośnie natomiast obowiązku wystąpienia do urzędu skarbowego lub biura wymiany informacji o podatku VAT dla podmiotu z państwa trzeciego, należy stwierdzić, że zgodnie z przepisem zawartym w art.97 ust.17 ww. ustawy o VAT - na wniosek zainteresowanego biuro wymiany informacji o podatku VAT lub naczelnik urzędu skarbowego potwierdza zidentyfikowanie lub nie potwierdza zidentyfikowania określonego podmiotu na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.
Jak z powyższego wynika wystąpienie do biura wymiany informacji o podatku VAT lub do naczelnika urzędu skarbowego, które jest prawem nie zaś obowiązkiem, dotyczy potwierdzenia zidentyfikowanie podmiotu na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych, czyli takich, które są dokonywane pomiędzy kontrahentami z dwóch różnych krajów należących do Wspólnoty Europejskiej, co nie ma miejsca w przedmiotowej sprawie, gdyż kontrahent jest z kraju trzeciego.
Tak więc podatnik w przedmiotowej sprawie nie ma obowiązku wystąpienia do urzędu skarbowego lub biura wymiany informacji o podatku VAT w celu zidentyfikowania podmiotu z państwa trzeciego.

Ad.4 i 5)
W części zapytania dotyczącej rozumienia pojęcia usług reklamowych sklasyfikowanych wg PKWiU 74.40, w świetle art.27 ustawy o VAT, Naczelnik Urzędu Skarbowego Warszawa-Wola informuje, że do zaklasyfikowania danych czynności do odpowiedniej grupy usług nie są kompetentne organy skarbowe. W myśl Komunikatu Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 5 listopada 2002r w sprawie trybu wydawania opinii klasyfikacyjnych według obowiązujących standardów klasyfikacyjnych (Dz.Urz. GUS Nr 12 poz.87):
- zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty, towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniem Rady Ministrów,
- w przypadku trudności w ustaleniu właściwego grupowania zainteresowany podmiot może zwrócić się o wskazanie zaklasyfikowania i wydanie opinii interpretacyjnej do Ośrodka Interpretacji Standardów Klasyfikacyjnych Urzędu Statystycznego w Łodzi.