Temat interpretacji
Czy Spółka może przechowywać w formie elektronicznej kopie faktur VAT dokumentujących dostawę towarów i usług, przy założeniu że system informatyczny pozwala na przechowywanie tychże faktur w niezmienionej formie oraz ich wydrukowania w razie potrzeby (np. w toku kontroli podatkowej).
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 17 czerwca 2010r. (data wpływu 29 czerwca 2010r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia czy Spółka może przechowywać w formie elektronicznej kopie faktur VAT dokumentujących dostawę towarów i usług, przy założeniu że system informatyczny pozwala na przechowywanie tychże faktur w niezmienionej formie oraz ich wydrukowania w razie potrzeby (np. w toku kontroli podatkowej) jest nieprawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 29 czerwca 2010r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia czy Spółka może przechowywać w formie elektronicznej kopie faktur VAT dokumentujących dostawę towarów i usług, przy założeniu że system informatyczny pozwala na przechowywanie tychże faktur w niezmienionej formie oraz ich wydrukowania w razie potrzeby (np. w toku kontroli podatkowej).
W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:
Wnioskodawca (dalej również Spółka) jest podmiotem działającym w branży chemicznej. Spółka zajmuje się dystrybucją surowców chemicznych dla przemysłu, dystrybucją opakowań przemysłowych, a także działalnością usługową m.in. konfekcjonowaniem wyrobów, gospodarką odpadami opakowaniowymi i chemicznymi odpadami poprodukcyjnymi. W związku z prowadzoną działalnością, Spółka dokumentuje sprzedaż towarów i usług wystawianymi fakturami VAT.
Spółka zamierza przechowywać w formie elektronicznej kopie wystawianych faktur VAT w systemie informatycznym Spółki, który pozwala na przechowywanie kopii faktur w nienaruszonej formie oraz umożliwia ich wydrukowanie w razie potrzeby.
W związku z powyższym zadano następujące pytanie:
Czy Spółka może przechowywać w formie elektronicznej kopie faktur VAT dokumentujących dostawę towarów i usług, przy założeniu że system informatyczny pozwala na przechowywanie tychże faktur w niezmienionej formie oraz ich wydrukowania w razie potrzeby (np. w toku kontroli podatkowej)...
Zdaniem Wnioskodawcy, można przechowywać w formie elektronicznej kopie faktur VAT dokumentujących dostawę towarów i usług, przy założeniu że system informatyczny pozwala na przechowywanie tychże faktur w niezmienionej formie oraz ich wydrukowania w razie potrzeby.
Uzasadnienie stanowiska Spółki:
Krajowe regulacje prawne:
Ustawa o VAT w art. 106 ust. 1 wskazuje na obowiązek wystawiania faktur dokumentujących dokonywanie czynności opodatkowanych (w tym dostawą towarów), a także określa istotne elementy faktur. Jednakże art. 106 ustawy o VAT nie zawiera żadnych regulacji odnośnie sposobu przechowywania kopii faktur. Należy także wskazać, iż żaden inny przepis ustawy o VAT nie reguluje sposobu przechowywania kopii faktury. W art. 106 ust. 8 pkt 1 ustawy o VAT, ustawodawca zawarł delegację ustawową dla Ministra właściwego do spraw finansów publicznych do określenia szczegółowych warunków wystawiania i przechowywania faktur oraz danych które faktury powinny zawierać. W związku z istniejącą delegacją, Minister Finansów wydał rozporządzenie wykonawcze do ustawy tj. rozporządzenie w sprawie faktur, które w § 21 określa zasady przechowywania faktur oraz kopii faktur. Spółka zaznaczyła, że § 21 ust. 2 rozporządzenia w sprawie faktur wskazuje, iż dokumenty (faktury, kopie faktur, faktury korygujące oraz duplikaty tych dokumentów) przechowuje się w oryginalnej formie, w podziale na okresy rozliczeniowe i w sposób pozwalający na ich łatwe odszukanie. Ważnym jest, iż § 21 ust. 2 rozporządzenia w sprawie faktur, a także żaden inny przepis tego rozporządzenia nie wskazuje na konkretną formę (papierową bądź elektroniczną), w której podatnik ma obowiązek przechowywać kopie faktury. Wnioskodawca również wskazał, iż nie można utożsamiać pojęcia wystawiania oraz przechowywania faktury. Słownik języka polskiego PWN wskazuje, iż wystawić" oznacza m.in. sporządzić dokument, rachunek". Jednocześnie, słowo przechowywać" zgodnie z ww. słownikiem oznacza m.in. uchronić coś przed zepsuciem, zniszczeniem, zaginięciem itp. przez umieszczenie w odpowiednich warunkach". W związku z takim brzmieniem obu terminów na gruncie języka polskiego należy wskazać, iż są to dwie odrębne czynności, których nie należy łączyć w jedną czynność. Spółka stoi na stanowisku, iż za dopuszczalne należy uznać wystawienie i wydrukowanie w formie papierowej faktury dla kontrahenta, zaś kopia faktury może pozostać w systemie komputerowym Spółki o ile nie istnieje możliwość jej modyfikacji oraz o ile istnieje możliwość jej wydrukowania w razie potrzeby.
W opinii Wnioskodawcy, istotnym jest również fakt, iż wszelkie faktury sprzedażowe są ujmowane w dokumentacji księgowej Spółki, a w szczególności w stosownym rejestrze VAT. Jednocześnie, faktura wydrukowana jak również kopia faktury w każdym przypadku będą spełniały pozostałe wymogi formalne z rozporządzenia w sprawie faktur. W razie ewentualnej kontroli podatkowej, Spółka będzie w stanie przedstawić kopie faktury w formie elektronicznej bądź po dokonaniu wydruku na żądanie organu kontrolującego w formie papierowej. Istotnym jest, iż system komputerowy nie będzie pozwalał na modyfikację kopii faktury, a przedstawiana na żądanie kopia faktury będzie tożsama co do treści z przekazaną nabywcy fakturą. W związku z powyższym, w opinii Spółki zachowana zostanie funkcja przechowywania kopii faktury tj. funkcja kontrolna obrotu gospodarczego.
Wnioskodawca wskazał, iż Naczelny Sąd Administracyjny (dalej: NSA) zajmował już stanowisko w kwestii przechowywania kopii faktury w formie elektronicznej w wyroku z dnia 3 listopada 2009r., o sygn. akt I FSK 1169/08. Jakkolwiek, wyrok NSA został wydany w okresie obowiązywania rozporządzenia w sprawie faktur z 2005r. (Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 95, poz. 798 ze zm., dalej: rozporządzenie w sprawie faktur z 2005r.), jednakże brzmienie § 23 ust. 2 tego rozporządzenia jest tożsame z obecnym § 21 ust. 2 rozporządzenia w sprawie faktur. NSA stwierdził następująco: nie ma normatywnych przeciwwskazań do istnienia "mieszanego" systemu wysyłania i przechowywania faktur, polegającego na wysyłaniu faktury w formie papierowej oraz przechowywaniu jej kopii w formie elektronicznej, z gotowością wydrukowania jej na każde żądanie uprawnionego organu. Za taką wykładnią przemawiają także względy celowościowe, jak ekologiczne czy ekonomiczne."
Mając powyższe na uwadze, możliwość przechowywania kopii faktur w formie elektronicznej wynika nie tylko z literalnej interpretacji przepisów, lecz również została potwierdzona w orzecznictwie NSA.
Regulacje wspólnotowe.
Dyrektywy wspólnotowe wiążą państwa członkowskie co do celu który musi zostać zrealizowany, pozostawiając do dyspozycji państwa członkowskiego dobór sposobu dokonania implementacji. Dyrektywa 112 (Dyrektywa Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (dalej: Dyrektywa 112)) regulująca wspólnotowy system podatku VAT w art. 244 wskazuje na istniejący po stronie podatnika obowiązek zapewnienia przechowywania kopii wystawionych faktur, a także wszystkich faktur, które otrzymał. W art. 46 Dyrektywy 112 został określony wymóg przechowywania faktur z uwzględnieniem autentyczności pochodzenia oraz integralności treści faktur i ich czytelności.
Jednocześnie, w celu zapewnienia spełnienia ww. wymogów zgodnie z art. 247 ust. 2 Dyrektywy 112, państwa członkowskie mogą wprowadzić wymóg przechowywania kopii faktur w oryginalnej postaci w jakiej zostały przesłane bądź udostępnione. Należy przy tym wskazać, iż przepis ten jest opcją dla państwa członkowskiego do ustalenia dodatkowego warunku przechowywania faktury.
Polski ustawodawca nie wprowadził do krajowych regulacji postanowień art. 247 ust. 2 Dyrektywy 112 w pełnej formie. Pominięty został zwrot w jakiej zostały przesłane lub udostępnione". Spółka zaznaczyła, iż nie można uznać za implementację przepisu dyrektywy, jedynie częściowego wprowadzenia do krajowego porządku prawnego postanowień danego przepisu dyrektywy. Państwo członkowskie zobowiązane jest do pełnej implementacji postanowień dyrektywy w przypadku przepisów podlegających bezwzględnej implementacji lub ma możliwość pełnej implementacji postanowień dyrektywy w przypadku przepisów będących opcją. Obowiązek pełnej implementacji dyrektyw wynika z Traktatu o Unii Europejskiej (dalej: Traktat o UE) podpisanego 7 lutego 1992r. w Maastricht. Traktat o UE zawiera deklarację w sprawie stosowania prawa wspólnotowego która w ust. 1 wskazuje: dla spójności i jedności procesu budowy europejskiej sprawą kluczową jest całkowita i dokładna transpozycja, przez każde Państwo Członkowskie do swojego prawa krajowego, skierowanych do niego dyrektyw Wspólnoty, w terminach w nich ustalonych.
Również NSA w przytaczanym już wyroku z 3 listopada 2009r. wskazał: Porównanie zapisu § 23 ust. 2 rozporządzenia z art. 247 ust. 2 dyrektywy prowadzi do wniosku, że polski Normodawca nie recypował dokładnie zapisu tej normy. Pominięcie zwrotu w jakiej zostały przesłane lub udostępnione otwiera pole do niejednoznacznej wykładni językowej.
Polska nie skorzystała zatem z opcji jaką daje art. 247 ust. 2 Dyrektywy 112. Należy również mieć na uwadze, iż pozostałe przepisy Dyrektywy 112 nie wskazują na istnienie obowiązku przechowywania kopii faktury w określonej formie. Jeżeli więc, art. 247 ust. 2 nie został implementowany w sposób prawidłowy, a w regulacjach krajowych nie został ustanowiony wymóg przechowywania kopii faktury w określony sposób tj. w formie papierowej lub w formie elektronicznej, wtedy należy przyjąć iż wybór sposobu przechowywania kopii faktury należy do podatnika. Przechowywanie kopii faktury w formie elektronicznej w systemie komputerowym, który nie pozwala na jej modyfikację, jest również zgodne z celem art. 246 Dyrektywy 112 tj. kontrolą obrotu gospodarczego oraz zwalczaniem unikania bądź uchylania się od opodatkowania VAT. Warto zaznaczyć, iż w sytuacji w której system komputerowy zapewnia tożsamość kopii faktury z danymi umieszczonymi na fakturze przekazanej nabywcy, kontrola może być dokonana w należyty sposób, istotnym jest również fakt, iż to Spółka ponosi odpowiedzialność w przypadku zagubienia lub zniszczenia danych umieszczonych w systemie komputerowym. W związku z powyższym w opinii Wnioskodawcy nie można przyjąć, iż przechowywanie kopii w formie elektronicznej jest zagrożeniem dla celu art. 246 Dyrektywy 112 tj. dla celów kontroli.
Jeżeli więc, warunek przechowywania kopii faktury w określonej formie:
- w regulacjach krajowych nie został ustanowiony,
- państwo członkowskie nie skorzystało z istniejącej w Dyrektywie 112 opcji implementacji przepisów wprowadzających ww. warunek,
wówczas w opinii Spółki, istnieje możliwość przechowywania kopii faktury w formie elektronicznej w systemie komputerowym, który zapewnia jej przechowywanie w formie niezmienionej.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.
Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 6.
Na podstawie delegacji zawartej w art. 106 ust. 8 ustawy o VAT, szczegółowe zasady dotyczące faktur uregulowane zostały w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337, ze zm.).
Zgodnie z § 19 ust. 1 i 2 cyt. rozporządzenia Ministra Finansów faktury i faktury korygujące są wystawiane co najmniej w dwóch egzemplarzach, przy czym oryginał otrzymuje nabywca, a kopię zatrzymuje sprzedawca. Oryginał faktury i faktury korygującej powinien zawierać wyraz ORYGINAŁ, a kopia faktury i faktury korygującej wyraz KOPIA.
Z powyższego przepisu wynika, iż faktury powinny być wystawiane w formie materialnej - w liczbie, co najmniej dwóch egzemplarzy - dwie sztuki tego samego dokumentu, gdzie oryginał faktury i faktury korygującej powinien zawierać wyraz ORYGINAŁ, a kopia faktury i faktury korygującej - wyraz KOPIA.
Tak wystawione dokumenty w formie materialnej (oryginały i kopie faktur), w myśl § 21 ust. 1 tego rozporządzenia, podatnicy są obowiązani przechowywać do czasu upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego.
Na szczególną uwagę zasługuje przepis § 21 ust. 2 ww. rozporządzenia, w którym wskazano, że dokumenty o których mowa w ust. 1 przechowuje się w oryginalnej postaci, w podziale na okresy rozliczeniowe i w sposób pozwalający na ich łatwe odszukanie.
Zatem nie ma możliwości przechowywania w formie elektronicznej faktury, którą przekazano kontrahentowi w formie papierowej. Powyższe przepisy nie przewidują, aby podatnicy mogli przechowywać dokumenty, kopie faktur sprzedaży wystawianych w formie papierowej, w postaci elektronicznej, z możliwością ich wydruku dopiero w przypadku zaistniałej potrzeby. Przeciwnie, nakładają na podatnika obowiązek przechowywania kopii faktur sprzedaży i faktur korygujących w oryginalnej postaci powstałej w momencie wystawienia oryginałów tych dokumentów.
Ponadto wskazać należy, iż nie istnieje podstawa prawna do zastosowania takiego trybu mieszanego, w którym z jednej strony faktury byłyby wystawione w formie papierowej, natomiast kopie faktur byłyby przechowywane na zasadach właściwych dla faktur elektronicznych.
Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca jest podmiotem działającym w branży chemicznej. Spółka zajmuje się dystrybucją surowców chemicznych dla przemysłu, dystrybucją opakowań przemysłowych, a także działalnością usługową m.in. konfekcjonowaniem wyrobów, gospodarką odpadami opakowaniowymi chemicznymi odpadami poprodukcyjnymi. W związku z prowadzoną działalnością, Spółka dokumentuje sprzedaż towarów i usług wystawianymi fakturami VAT. Spółka zamierza przechowywać w formie elektronicznej kopie wystawianych faktur VAT w systemie informatycznym Spółki, który pozwala na przechowywanie kopii faktur w nienaruszonej formie oraz umożliwia ich wydrukowanie w razie potrzeby.
Mając na uwadze przedstawione zdarzenie przyszłe oraz powołane wyżej przepisy, należy stwierdzić, iż nie jest dopuszczalne przechowywanie kopii wystawianych faktur VAT wyłącznie w formie elektronicznej (bez drukowania wersji papierowej), nawet jeśli istnieje możliwość ich odtworzenia w postaci wydruku, jeżeli oryginały faktur miały postać drukowaną (papierową). Wnioskodawca zobowiązany jest zatem do sporządzania kopii wystawianych faktur w formie papierowej oraz przechowywania ich w tej postaci. Wyżej wskazane przepisy nakładają bowiem na podatnika obowiązek przechowywania kopii faktur sprzedaży w oryginalnej postaci powstałej w momencie wystawienia oryginałów tych faktur. Nie jest więc możliwe, ani wystawienie oryginału i kopii faktur w różnej formie, ani też wysyłanie i przechowywanie tych dokumentów w innej postaci niż ta, w której zostały wystawione. W świetle powołanych wyżej przepisów, należy stwierdzić, iż Spółka obowiązana będzie przechowywać faktury VAT w takiej postaci, w jakiej powstały.
Oznacza to, że w sytuacji gdy oryginały faktur miały postać drukowaną (papierową) i w takiej formie zostały przekazane kontrahentom, Wnioskodawca nie może przechowywać kopii faktur wyłącznie w formie elektronicznej, nawet jeżeli system komputerowy umożliwia w każdej chwili wydrukowanie dokumentu źródłowego.
Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe.
Ponadto tut. Organ informuje, że możliwość przechowywania kopii faktur VAT w formie elektronicznej dają przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 lipca 2005r. w sprawie wystawiania oraz przesyłania faktur w formie elektronicznej, a także przechowywania oraz udostępniania organowi podatkowemu lub organowi kontroli skarbowej tych faktur (Dz. U. Nr 133, poz. 1119). Przepisy te dotyczą jednak tylko tych sytuacji, w których faktury, od chwili ich wystawienia, poprzez przesłanie, aż do przechowywania, zachowują formę elektroniczną (nie zmieniając postaci) nie mają zatem zastosowania w przedmiotowej sprawie.
Warto także wskazać, iż stosownie do przepisu art. 218 Dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, str. 1 ze zm.), określanej dalej jako Dyrektywa 112, dla celów dyrektywy państwa członkowskie uznają za faktury dokumenty lub noty w formie papierowej lub w formie elektronicznej, które spełniają warunki określone w niniejszym rozdziale (Rozdział 3 Sekcja 2 - definicje). Na gruncie przepisów unijnych na każdym podatniku ciążą szczególne obowiązki dotyczące przechowywania wszystkich faktur. W myśl art. 244 Dyrektywy 112 każdy podatnik zapewnia przechowywanie kopii faktur wystawionych osobiście albo przez nabywcę lub usługobiorcę, lub też w jego imieniu i na jego rzecz przez osobę trzecią, a także wszystkich faktur, które otrzymał. Państwa członkowskie mogą również wymagać, by podatnicy mający siedzibę na ich terytorium przechowywali na tym terytorium faktury wystawione osobiście albo przez nabywcę lub usługobiorcę, lub faktury wystawione w imieniu i na rzecz tych podatników przez osoby trzecie, a także wszystkie faktury, które otrzymali, w przypadku gdy faktury nie są przechowywane za pomocą środków elektronicznych gwarantujących pełny dostęp on-line do tych danych. (art. 245 in fine Dyrektywy 112). Na uwagę zasługuje także norma wyrażona w art. 247 ust. 2 Dyrektywy 112 zgodnie, z którą aby zapewnić spełnienie warunków, o których mowa w art. 246 ww. Dyrektywy (zapewnienie autentyczności pochodzenia, integralności treści faktur, a także ich czytelności) państwo członkowskie, o którym mowa w ust. 1, może wymagać przechowywania faktur w oryginalnej postaci, w jakiej zostały przesłane lub udostępnione, zarówno w formie papierowej, jak i elektronicznej. W przypadku przechowywania faktur za pomocą środków elektronicznych, może ono także wymagać, by przechowywane były również dane gwarantujące autentyczność pochodzenia i integralność treści każdej faktury, zgodnie z art. 246 akapit pierwszy.
Powyższe przepisy wskazują wprost na możliwość wprowadzenia w przepisach krajowych przez państwa członkowskie własnych warunków dotyczących m.in. sposobu przechowywania faktur, które miałyby na celu zapewnienie autentyczności pochodzenia, integralności treści faktur, a także ich czytelności.
W związku z powyższym uznać należy, iż przepisy cyt. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług, wprowadzające obowiązek przechowywania kopii faktur w oryginalnej (papierowej) postaci w podziale na okresy rozliczeniowe i w sposób pozwalający na ich łatwe odszukanie, nie są sprzeczne z normami wspólnotowymi.
Końcowo stwierdzić należy, że powołane we wniosku orzeczenie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 3 listopada 2009r. sygn. akt I FSK 1169/08, nie ma mocy powszechnie obowiązującej. Sąd wyrokiem lub postanowieniem rozstrzyga wyłącznie konkretną sprawę co do stwierdzenia naruszenia prawa i skutków prawnych tego naruszenia i jedynie w tej sprawie ma moc wiążącą. Ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie ten sąd oraz organ, którego działanie lub bezczynność było przedmiotem zaskarżenia, o czym stanowi art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270, z późn. zm.).
Zatem powołany wyrok nie posiada waloru wykładni powszechnej, co w praktyce oznacza, że nie stanowi on podstawy dla analogicznego rozstrzygnięcia przez organy podatkowe.
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.
Wniosek ORD-IN
Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach