Temat interpretacji

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana................., przedstawione we wniosku z dnia 28 marca 2008 r. (data wpływu 31 marca 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawidłowości rozliczania podatku VAT przez współwłaścicieli kamienicy czynszowej - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31 marca 2008 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawidłowości rozliczania podatku VAT przez współwłaścicieli kamienicy czynszowej .

Ponieważ wniosek zawierał braki formalne pismem z dnia 16 maja 2008 r. wezwano Stronę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od daty otrzymania ww. pisma poprzez sprecyzowanie stanu faktycznego oraz zadanego pytania a także wskazanie, którego stanu faktycznego dotyczy uiszczona opłata. Wniosek został uzupełniony w dniu 29.05.2008 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny :

Wnioskodawca zamierza objąć w zarząd kamienicę czynszową, która ma 4 współwłaścicieli w udziałach 37,5 % (podatnik VAT), 37,5% (podatnik VAT), 24,75 % (podatnik VAT) i 0,25% (osoba nie podlegająca VAT). Dotychczas księgowość tejże kamienicy prowadzona jest w ten sposób, że jeden ze współwłaścicieli będący podatnikiem podatku VAT wystawia w swoim imieniu na rzecz najemców faktury VAT dotyczące 100% sprzedaży (czynsz + media). Również właściciel ten pobiera na swoje imię i nazwisko w 100% faktury kosztowe. Tylko i wyłącznie właściciel ten rozlicza się sam z podatku VAT wykazując w składanych deklaracjach całą dokonaną sprzedaż (w 100%) oraz całe poniesione koszty (też w 100%). Do podatku dochodowego poszczególnych właścicieli przychody i koszty jego uzyskania rozliczane są w procentach odpowiadających posiadanym udziałom w nieruchomości. Dodatkowym elementem w tymże rozliczeniu jest okoliczność, że na mocy ugody sądowej zarząd całą kamienicą powierzony został jednemu z właścicieli (posiadającemu 37,5 %) i właściciele posiadający po 37,5% udziałów zobowiązani są do płacenia na rzecz właścicieli posiadających 24,75 % i 0,25% udziałów solidarnie kwotę 7.300 zł netto miesięcznie i to niezależnie czy wynik danego miesiąca rozliczeniowego zakończy się przychodem czy stratą.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Wnioskodawca uważa, że w sytuacji gdy kamienica czynszowa ma 4 współwłaścicieli, to dopuszczalnym było powierzenie sprawowania zarządu tylko jednemu z nich, który dokonuje w imieniu wszystkich sprzedaży i zakupów na swoje nazwisko i tylko ten właściciel rozlicza się z podatku VAT w 100% (wykazując na swoje nazwisko pełną sprzedaż i pełne koszty w deklaracji VAT).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zmianami), podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Z kolei, definicja działalności gospodarczej wskazana w art. 15 ust. 2 ustawy obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne lub rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania jej w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do art. 5 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Artykuł 8 ust. 1 przywołanej ustawy reguluje, że przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również :

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenia usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Stosownie do art. 8 ust. 3 ustawy usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych i usług turystyki, o których mowa w art. 119.

Najem jest świadczeniem polegającym na oddaniu do użytkowania rzeczy przez określony czas, za który najemca otrzymuje stosowną korzyść w postaci czynszu płaconego przez najemcę. Z powyższych przepisów wynika, iż świadczenie usług najmu jest działalnością gospodarczą, a świadczący usługi najmu, wykonując te czynności podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W przedmiotowym przypadku mamy do czynienia z wynajmem kamienicy czynszowej będącej własnością 4 współwłaścicieli, posiadającej lokale mieszkalne i lokale użytkowe, objętej zarządem ustanowionym przez sąd.

Instytucja zarządcy nieruchomości wyznaczonego przez sąd jest uregulowana w art. 203 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. nr 16, poz. 93 ze zmianami) oraz art. 931 do 941 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. Kodeks postępowania cywilnego ( Dz. U. Nr 43, poz. 296 ze zmianami). Zgodnie z powyższymi przepisami, zadaniem zarządcy nieruchomości jest wykonywanie czynności potrzebnych do prowadzenia prawidłowej gospodarki nieruchomością, stanowiąca przedmiot współwłasności, w ramach zwykłego zarządu. Zarządca nieruchomości wykonuje te czynności we własnym imieniu, ale na rzecz współwłaścicieli nieruchomości, czyli nie na własny rachunek. Nabyte prawa i obowiązki zarządca obowiązany jest przenieść na właścicieli. Oznacza to, że aczkolwiek zarządca wykonuje czynności określone w art. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, to jednak wykonuje je na rzecz współwłaścicieli, którzy ograniczeni są w swoich prawach dysponowania majątkiem. Na skutek ustanowienia zarządu współwłaściciele nie tracą prawa własności swego majątku, lecz jedynie są zastępowani przez zarządcę nieruchomości. Okoliczność ta nie pozbawia ich jednak statusu podatnika podatku od towarów i usług.

Zarządca nieruchomości może mieć uprawnienia do zawierania umów w imieniu i na rachunek poszczególnych współwłaścicieli. W ramach udzielonego pełnomocnictwa zarządca może m.in. zawierać umowy najmu nieruchomości, wystawiać faktury dla najemców oraz inkasować czynsze i opłaty wynikające z tych umów, nie jest jednak uprawniony do prowadzenia dla właścicieli nieruchomości rozliczeń z tytułu należności podatkowych. Podatnikami podatku od towarów i usług z tytułu świadczenia usług najmu lokali w zarządzanej nieruchomości są współwłaściciele tej nieruchomości a nie osoba zarządzająca ich majątkiem.

W świetle powyższego współwłaściciele nieruchomości, dla której ustanowiony został zarządca sądowy, będący podatnikami podatku od towarów i usług, obowiązani są prowadzić indywidualnie rozliczenie tego podatku z budżetem.

Podstawą opodatkowania, stosownie do przepisu art. 29 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, jest co do zasady obrót. Obrotem zaś jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku, Z kolei kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. A zatem obrotem, który należy wykazać do opodatkowania jest kwota uzyskana przez współwłaścicieli z tytułu czynszu z najmu.

Jednocześnie zgodnie z art. 207 ustawy Kodeks cywilny, pożytki i inne przychody z rzeczy wspólnej przypadają właścicielom w stosunku do wielkości udziałów, w takim samym stosunku współwłaściciele ponoszą wydatki i ciężary związane z rzeczą wspólną.

Z uwagi na fakt, że występującym o wydanie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego jest osoba, która nie jest współwłaścicielem kamienicy, natomiast zapytanie dotyczy współwłaścicieli, przedmiotowa interpretacja nie wywoła u Wnioskodawcy skutków określonych w art. 14k-14n ustawy Ordynacja podatkowa.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedmiotowym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.