Temat interpretacji

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 24 sierpnia 2007r. (data wpływu 24 sierpnia 2007r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obniżenia podatku należnego o podatek naliczony od nabytych paliw silnikowych - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 sierpnia 2007r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obniżenia podatku należnego o podatek naliczony od nabytych paliw silnikowych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

J Sp. z o. o. jest podatnikiem podatku od towarów i usług, wykonuje działalność w zakresie sprzedaży produktów medycznych na terenie Polski. Dla celów w/w działalności Podatnik wykorzystuje samochody będące własnością Spółki. Samochody te spełniają warunki określone w art. 86 ust. 3 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (zarówno w brzmieniu sprzed jak i po 22 sierpnia 2005r.) - pojazdy te uznawane są za samochody osobowe lub inne pojazdy, przy nabyciu których zgodnie z przepisami w/w ustawy odliczenie podatku naliczonego jest ograniczone. W konsekwencji, powyższego, zgodnie z art. 88 ust. 1 pkt 3 od dnia 01 maja 2004r., Spółka nie odlicza podatku naliczonego od zakupu paliw do tych samochodów.

Część samochodów użytkowanych przez Podatnika w okresie po dniu 1 maja 2004r. spełnia warunki odliczenia VAT od paliwa przewidziane w art. 25 ust. 1 pkt 3a uchylonej ustawy z dnia 8 stycznia 1993r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym, tj. posiada świadectwo homologacji jako samochód ciężarowy oraz dopuszczalną ładowność nie mniejszą niż 500kg.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Zdaniem Wnioskodawcy Spółka w okresie po dniu 01 maja 2004r. miała prawo do odliczenia VAT od zakupu paliwa do samochodów w stosunku do których, na podstawie przepisów starej ustawy o VAT, przysługiwało prawo do odliczenia tego podatku, tj. samochodów uznanych za ciężarowe o ładowności nie mniejszej niż 500kg, ponieważ wg Podatnika regulacje art. 88 ust.1 pkt 3 w zw. z art. 86 ust. 3 ustawy o VAT są niezgodne z art. 168 pkt (a) oraz art. 176 Dyrektywy Rady Europy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006r.

Od momentu wejścia Polski do Unii Europejskiej, tj. od dnia 01.05.2004r. dorobek prawny Wspólnoty stał się częścią krajowego porządku prawnego.

Zgodnie z art. 94 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską (TWE) instrumentem harmonizacji ustawodawstwa Państw Członkowskich są dyrektywy. W myśl art. 249 TWE dyrektywy wiążą każde Państwo Członkowskie do którego są kierowane, w odniesieniu do rezultatu, który ma być osiągnięty, pozostawia się jednak organom krajowym swobodę wyboru formy środków jej implementacji. W przypadku gdy zachodzi konieczność dokonania wykładni przepisów krajowych będących odzwierciedleniem dyrektyw Wspólnot, wykładnia prowspólnotowa ( tj. interpretacja prawa krajowego w świetle tekstu oraz celu dyrektyw) stanowi obowiązek nie tylko sądów krajowych, ale i organów administracji. Wykładnia powinna iść tak daleko , jak to jest możliwe, aby osiągnąć rezultat założony w dyrektywie.

Zgodnie z art. 168 pkt(a) Dyrektywy 2006/112/WE oraz art. 86 ustawy o podatku od towarów i usług podatnik ma prawo do odliczenia podatku naliczonego od zakupów wykorzystywanych do wykonywania czynności opodatkowanych. Natomiast art. 176 w/powołanej Dyrektywy stanowi, iż Rada powinna podjąć decyzję, które wydatki nie kwalifikują się do odliczenia podatku od wartości dodanej. Do czasu ustalenia przez Radę takiej listy, Państwa Członkowskie mogą zachować wyłączenia przewidziane przepisami krajowymi w dniu 01 stycznia 1979r. lub, w przypadku państw które dołączyły do Wspólnot później, w dacie ich akcesji. Do dnia dzisiejszego Rada nie ustaliła powyższej listy.

Ustawa o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym obowiązująca do dnia 30 kwietnia 2004r. w art. 25 ust. 1 pkt 3 wykluczała prawo do odliczenia VAT od nabycia paliwa do napędu samochodów osobowych lub innych samochodów o dopuszczalnej ładowności do 500kg.

Ustawa o VAT, która weszła w życie z dniem 1 maja 2004r. w art. 88 ust. 3 pkt 1 w zw. z art. 86 ust. 3 i 5 zmieniała warunki odliczenia VAT od paliwa. Od tej daty nie mógł być odliczany podatek od nabycia paliw do samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej ładowności mniejszej niż określona według tzw. Wzoru Lisaka.

W dniu 22 sierpnia 2005r. nowelizacją ustawy o VAT w/w art. 86 ust. 3 i ust. 5 został ponownie zmieniony. Od tej pory, zgodnie z brzmieniem ustawy, nie podlega odliczeniu VAT naliczony od nabycia paliwa do samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony (z wyjątkami).

Zdaniem Podatnika zarówno przepisy wprowadzone w dniu 1 maja 2004r. jak i w dniu 22 sierpnia 2005r. są niezgodne z art. 176 oraz art. 295 Dyrektywy 2006/112/WE.

Stosownie do art. 176 w/cyt. Dyrektywy Państwo Członkowskie może jedynie zachować w mocy przepisy dotyczące ograniczeń w prawie do odliczenia obowiązujące na dzień przystąpienia do Wspólnot, a po dacie akcesji nie ma możliwości dalszego ograniczenia tego prawa. W związku z uchyleniem poprzedniej ustawy o VAT z dniem przystąpienia Polski do Unii Europejskiej, władza ustawodawcza Polski zrezygnowała z ograniczania prawa do odliczania VAT od zakupu paliwa do niektórych pojazdów samochodowych, pozostawiając w mocy ogólne przepisy regulujące prawo do odliczania podatku naliczonego.

W konsekwencji Spółka uważa, iż wprowadzenie w dniu akcesji nowych ograniczeń odliczenia VAT stanowiło środek specjalny o którym mowa w art. 395 Dyrektywy 2006/112/WE. Zgodnie z tym przepisem Rada Europejska działając jednomyślnie na podstawie propozycji Komisji, może upoważnić każde z państw Członkowskich do wprowadzenia środków specjalnych, stanowiących wyjątek od przepisów Dyrektywy, w celu uproszczenia procedury naliczania podatku lub zapobieżenia pewnym rodzajom uchylania się lub unikania opodatkowania. Zgodnie z ust. 2 w/w artykułu Państwo Członkowskie, które zamierza wprowadzić środki specjalne jest zobowiązane powiadomić o tym Komisję, które informuje o proponowanym środku specjalnym inne Państwa Członkowskie. Jeżeli w ciągu 2 miesięcy od przekazania tej informacji Komisja ani żadne państwo nie wystąpi z żądaniem omówienia sprawy przez Radę, decyzję Rady uznaje się za przyjętą, a Państwo Członkowskie, które wystąpiło z propozycją stosowania środka specjalnego może go stosować.

Należy zauważyć, że Polska nie wystąpiła dotąd do Komisji o możliwość skorzystania ze środka specjalnego w postaci ograniczenia odliczenia VAT od paliwa do samochodów osobowych i niektórych innych pojazdów samochodowych. Tym samym nie ma, zdaniem Spółki, podstawy prawnej do ograniczenia odliczenia VAT przy zakupie paliw do niektórych pojazdów samochodowych.

Podobny pogląd wyraził Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w postanowieniu z dnia 17 maja 2007r. (I SA/Kr/603/03) oraz Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w wyroku z dnia 4 kwietna 2007r. (I SA/Wr/1852/06).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Od dnia 01 maja 2004 r. Polska stała się stroną Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską, wobec czego zobowiązała się przestrzegać postanowień traktatów założycielskich i aktów przyjętych przez Instytucje Wspólnoty na zasadach określonych w tych traktatach. System prawny Wspólnoty Europejskiej obejmuje prawo pierwotne czyli traktaty założycielskie i podstawowe zasady prawne oraz prawo pochodne tworzone przez organy Wspólnoty. W stosunku do prawa pierwotnego zastosowanie ma zasada pierwszeństwa oraz bezpośredniego stosowania. Jednakże przepisy takie jak dyrektywy, które nie są wystarczająco precyzyjne i bezwarunkowe, nie odznaczają się bezpośrednią skutecznością. Adresatami dyrektyw są wyłącznie państwa i nie mogą być one kierowane do innych podmiotów prawa osób fizycznych i prawnych. Zasadą jest, że dyrektywy nie obowiązują bezpośrednio w wewnętrznych porządkach prawnych, a ich istotą jest to, że wyznaczają rezultat, jaki ma zostać osiągnięty, natomiast wybór środków mających służyć jego realizacji został pozostawiony swobodnej decyzji państw członkowskich. Do dziś Rada Unii Europejskiej nie podjęła decyzji, jakie wydatki nie będą uprawniały do odliczenia podatku od wartości dodanej. Zgodnie z zapisem art. 176 Dyrektywy Rady Europy 2006/112/WE z dnia 28.11.2006r. w sprawie wspólnego systemu podatkowego od wartości dodanej do czasu kiedy powyższe zasady zostaną wprowadzone w życie, Państwa Członkowskie mogą utrzymać wszelkie wyłączenia przewidziane w ich regulacjach krajowych w chwili wejścia w życie niniejszej Dyrektywy.

Opodatkowanie podatkiem od towarów i usług w naszym kraju po przystąpieniu do Unii Europejskiej uregulowane zostało ustawą z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług ( Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zmianami). Zasadnicza konstrukcja obecnie obowiązujących polskich przepisów o podatku od towarów i usług jest zgodna z przepisami dyrektyw Unii Europejskiej, natomiast wielokrotna nowelizacja przepisów ww. ustawy ma związek z ciągłym dostosowywaniem szczegółowych przepisów do regulacji unijnych.

W myśl obowiązującego od dnia 22 sierpnia 2005 r. art. 86 ust. 3 w/powołanej ustawy w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca nie więcej jednak niż 6000 zł.

Powyższe ograniczenie prawa do odliczenia nie dotyczy pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 86 ust. 4 ustawy. Spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w art. 86 ust. 4 pkt 1-4 stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgowa stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu, zawierającego właściwą adnotację o spełnieniu tych wymagań (art. 86 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług w związku z art. 5 ustawy z dnia 21 kwietnia 2005r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz o zmianie niektórych innych ustaw /Dz. U. z 2005r. nr 90, poz. 756/ - w stosunku do samochodów nabytych przed dniem wejścia w życie ustawy zmieniającej).

Przepisy art. 88 ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT zawierają zakaz odliczania podatku naliczonego od nabywanych paliw do określonej kategorii samochodów. Obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 86 ust. 3 ustawy. Zatem, pełne odliczenie podatku naliczonego od zakupionego paliwa dotyczy wyłącznie samochodów, których dopuszczalna masa całkowita przekracza 3,5 tony oraz innych pojazdów samochodowych wymienionych w art. 86 ust.4 ustawy.

Reasumując należy więc stwierdzić, iż samochody będące przedmiotem zapytania, skierowanego do tutejszego organu podatkowego, nie spełniają wymagań określonych w art. 86 ust. 4 pkt 1-4 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług. W konsekwencji powyższego Podatnikowi nie przysługuje więc prawo do odliczenia VAT od zakupu paliwa do tych samochodów jako prawo nabyte na podstawie poprzednio obowiązującej ustawy.

Ponadto należy stwierdzić , iż powołane przez Stronę wyroki: WSA we Wrocławiu z dnia 04 kwietnia 2007 r. I SA/Wr/1852/06 oraz WSA w Krakowie z dnia 17 maja 2007r. (I SA/Kr/603/03) są rozstrzygnięciami w konkretnych sprawach, osadzonych w określonych stanach faktycznych i tylko do nich się zawężają, w związku z tym nie mają mocy powszechnie obowiązującego prawa.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.