Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

16 lipca 2025 r. wpłynął Pana wniosek z 16 lipca 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej.

Ww. wniosek uzupełnił Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 28 sierpnia 2025 r. (data wpływu 28 sierpnia 2025 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca jest osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej. Wnioskodawca jest rencistą. Ponadto Wnioskodawca posiada nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce.

Około (...) lat temu Wnioskodawca nabył na własność (...) nieruchomości stanowiące wówczas grunty rolne. Wnioskodawca wykorzystywał nabyte nieruchomości dla własnych celów. Grunty nie zostały nabyte przez Wnioskodawcę w celach inwestycyjnych. Ponadto nieruchomości te nie były przedmiotem dzierżawy.

Decyzją gminy (…), w której położone są ww. nieruchomości, zmienione zostało przeznaczenie nieruchomości należącej do Wnioskodawcy.

Zgodnie z aktualnie obowiązującymi przepisami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, grunty te zostały określone jako tereny zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej.

Wnioskodawca nie zabiegał o zmianę miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Zmiana została uchwalona niezależnie od wiedzy i woli Wnioskodawcy i objęła większe terytorium niż tylko nieruchomości należące do Wnioskodawcy.

W związku ze zmianą przeznaczenia ww. nieruchomości Wnioskodawca dokonał podziału posiadanych nieruchomości. W związku z dokonanym podziałem wydzielono (...) odrębnych nieruchomości. Wnioskodawca zamierza dokonać zbycia tych działek – o ile znajdą się chętni do ich nabycia.

Działki te stanowią wyłączną własność Wnioskodawcy. Działki nie są zabudowane – dotychczas stanowiły one grunty rolne wykorzystywane przez Wnioskodawcę.

Na ten moment Wnioskodawca dokonał sprzedaży czterech działek (łączna cena sprzedaży przekroczyła (...) zł). Wnioskodawca samodzielnie dokonuje sprzedaży działek – nie korzysta w tym zakresie z pomocy pośredników, pełnomocników itp. Wnioskodawca nie oferuje działek na stronie internetowej, social mediach czy serwisach ogłoszeniowych.

Wnioskodawca nie poszukuje aktywnie chętnych nabywców. Wnioskodawca nie angażuje swoich środków w celu doprowadzenia do sprzedaży nieruchomości. Wnioskodawca poinformował władze gminne o planowanej sprzedaży działek, zatem każdy kto zgłosi się do gminy w celu uzyskania informacji o potencjalnych działkach do nabycia, może otrzymać informacje o działkach Wnioskodawcy. Wnioskodawca nie zapłacił jednak za przekazywanie tej informacji.

Wnioskodawca nie prowadzi również aktywnej promocji dotyczącej sprzedawanych działek. Wnioskodawca sprzedaje działki z majątku prywatnego. W momencie nabywania nieruchomości, Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Wnioskodawca nie prowadził działalności gospodarczej i nie był czynnym podatnikiem podatku VAT. Część działek (na moment sporządzenia tego wniosku) została już uzbrojona w przyłącze energetyczne. Należy wskazać, że Wnioskodawca samodzielnie wystąpił do przedsiębiorstwa energetycznego o instalację przyłączy – nie korzystał w tym zakresie z pomocy profesjonalistów, pełnomocników itp. Wnioskodawca rozważa przyłączenie kolejnych działek do sieci energetycznej, jednak dalsze czynności zależne będą od oceny stanowiska opisanego niniejszym wnioskiem. 

Wnioskodawca nie posiada dzieci oraz potencjalnych spadkobierców. Wnioskodawca planuje przeznaczyć przychody osiągnięte z tytułu sprzedaży działek na zabezpieczenie swojej przyszłości, poprawę komfortu życia (z uwagi na stan niepełnosprawności Wnioskodawca (...)). Ponadto Wnioskodawcę czeka w najbliższym czasie (...). Przychody uzyskane z tytułu sprzedaży działek mają pokryć również koszty leczenia i rehabilitacji. Wnioskodawca planuje sprzedaż kolejnych działek – zawarł już w tym zakresie stosowne umowy przedwstępne.

W uzupełnieniu wskazał Pan, że:

Oznaczenie pierwotnych działek: (…).

Działki powstałe po podziale pierwotnych działek: (…).

Jednocześnie wskazał Pan, że działki (…) zostały wyznaczone jako działki z przeznaczeniem na drogi.

Działki sprzedane na moment sporządzenia wniosku: (…).

Działki niesprzedane na moment sporządzenia wniosku: (…)

Działki, co do których zostały zawarte umowy przedwstępne (rezerwacyjne): (…).

Działki, które zostały już uzbrojone w przyłącze energetyczne (…).

Działki, na których planowane jest uzbrojenie w przyłącze energetyczne: (…)

Działki, z których wydzielone zostało (...) działek (z przeznaczeniem na zabudowę), były wykorzystywane przez Wnioskodawcę wyłącznie na cele prywatne. Wnioskodawca (...) i pobierał z tego tytułu dotacje celowe. Zbiory były przeznaczane na prywatne potrzeby Wnioskodawcy i jego własny użytek.

W takim wypadku działalność podejmowaną przez Wnioskodawcę można uznać za produkcję rolną prowadzoną na własne potrzeby.

Wnioskodawca nie prowadził/prowadzi gospodarstwa rolnego jako rolnik ryczałtowy, bowiem nie dokonywał i nie dokonuje dostawy produktów rolnych oraz nie świadczy usług rolniczych.

Wnioskodawca nie był/nie jest zarejestrowany jako czynny podatnik podatku VAT z tytułu prowadzenia gospodarstwa rolnego, bowiem nie dokonywał on sprzedaży plonów i nie świadczył usług rolniczych.

Wnioskodawca nie prowadził sprzedaży płodów rolnych opodatkowanych podatkiem VAT. Wnioskodawca nie dokonywał sprzedaży produktów rolnych, wykorzystywał je na własny użytek.

Wnioskodawca nabył pierwotne działki ok. (...) lat temu. Powodem zakupu nieruchomości była chęć pomocy (...). Przez pierwsze (...) lata działki nie były wykorzystywane przez Wnioskodawcę rolniczo.

Następnie Wnioskodawca rozpoczął na nich uprawę (...). Uprawa była prowadzona do (...) r. włącznie. Dzięki prowadzonej uprawie Wnioskodawca mógł również otrzymywać dotacje celowe, z czego korzystał. Wnioskodawca przeznaczał plony na własny użytek i własne potrzeby.

W związku z powyższym cele prywatne, jakim służyły działki to uprawa płodów rolnych przeznaczonych na własny użytek.

Powyższe dotyczy wszystkich działek.

Działki – ani pierwotne, ani powstałe w wyniku podziału – nie były przez Wnioskodawcę wykorzystywane do działalności zwolnionej z podatku od towarów i usług. Podejmowane przez Wnioskodawcę czynności miały charakter zarządzania własnym majątkiem (uprawa zboża na własne potrzeby), która nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT (nie stanowi dostawy towarów, czy płodów rolnych). Zatem działalność wykonywana przez Wnioskodawcę nie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.

Wnioskodawca nie podejmuje dodatkowych czynności w celu przygotowania działek do sprzedaży. Wnioskodawca wytyczył geodezyjnie drogi wewnętrzne (które zamierza przekazać gminie), bowiem brak wytyczenia takich dróg (z uwagi na kształt pierwotnych działek) uniemożliwiłby dostęp znacznej części działek do drogi publicznej (cała nieruchomość miała kształt (...), a bezpośredni dostęp do drogi był ze strony (...)).

Ponadto Wnioskodawca wskazuje, (...). Wyjaśnić jednak należy, że Wnioskodawca jest aktualnie w trakcie ustalania z gminą warunków przejęcia tej drogi przez gminę. Wykonanie prac przygotowawczych ((...)) zostało niejako wymuszone na Wnioskodawcy – miało być warunkiem przyjęcia drogi przez gminę. Na ten moment droga nie została jeszcze przejęta przez gminę, a Wnioskodawca zaprzestał wykonywania dalszych czynności przygotowawczych dopóki nie otrzyma ostatecznego potwierdzenia od gminy, że przejmie ona te drogi. Wnioskodawca wskazuje przy tym, (...).

Jednocześnie wskazać należy, że (...) miało również znaczenie dla samego Wnioskodawcy. Wnioskodawca rozważa bowiem budowę własnego domu na jednej z działek – droga dojazdowa do działki, którą planuje przeznaczyć na budowę własnego domu ma dla niego znaczenie prywatne (umożliwi mu dojazd do drogi publicznej).

Wnioskodawca nie podejmuje żadnych innych czynności związanych z działkami i nie przygotowuje ich w inny sposób do sprzedaży.

Działki, które zostały wyznaczone jako droga (…).

Działki, które zostały już uzbrojone w przyłącze energetyczne: (…).

Działki, na których planowane jest uzbrojenie w przyłącze energetyczne: (…).

Na pozostałych działkach nie zostały przeprowadzone żadne inne czynności.

Na pytanie Organu „Czy w umowie przedwstępnej zawartej z kupującym zostały/zostaną ustalone warunki, które musiały/muszą zostać spełnione w celu zawarcia ostatecznej umowy sprzedaży, przenoszącej własność sprzedawanych działek na nabywcę? (należy wskazać konkretnie jakie)” odpowiedział Pan, że „Nie, umowy mają charakter umów rezerwacyjnych, w których strony nie przewidują żadnych warunków, które musiałyby zostać spełnione w celu zawarcia ostatecznej umowy sprzedaży. Wnioskodawca nie pobiera również zadatku lub zaliczki. Umowy zawierane są w zwykłej formie pisemnej. Powyższe dotyczy wszystkich działek objętych umowami (przedwstępnymi) rezerwacyjnymi oraz tych, które zostały już sprzedane.”

Wnioskodawca nie udzielił i nie planuje udzielać pełnomocnictw ani kupującemu, ani innej osobie. Jedyne pełnomocnictwo zostało udzielone w związku ze złożeniem wniosku o wydanie interpretacji podatkowej rozpoznawanego w tej sprawie.

Teren, z którego zostały wydzielone działki, nie był przed sprzedażą oddany ani w najem, ani nie był udostępniony na innej podstawie (nie był udostępniony ani odpłatnie, ani bezpłatnie). Teren ten był w posiadaniu Wnioskodawcy.

Wnioskodawca nie posiada innych działek, niż te, które zostały wskazane we wniosku.

Wnioskodawca nie dokonywał dotychczas sprzedaży innych działek (oprócz tych, wskazanych niniejszym wnioskiem). Wnioskodawca nie posiada innych działek.

Wedle wiedzy Wnioskodawcy, dla działek (na moment ich sprzedaży) nie zostały wydane decyzje o warunkach zabudowy (i najpewniej nie zostaną one wydane z uwagi na objęcie działek miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego). Wedle wiedzy Wnioskodawcy dla działek nie została również wydana decyzja o lokalizacji inwestycji celu publicznego.

Dla przedmiotowych działek nie będzie wydana decyzja o pozwoleniu na budowę (co najmniej do momentu ich sprzedaży). Wnioskodawca sprzedaje działki bez wykonywania innych czynności (oprócz tych wskazanych we wniosku i niniejszym piśmie). Wszelkiego rodzaju dalsze czynności (wycinanie drzew, postawienie ogrodzenia, wystąpienie o pozwolenie na budowę itp.) mogą wykonywać kupujący, jednakże dopiero po zawarciu umowy przenoszącej na nich własność nieruchomości (tj. w momencie, gdy Wnioskodawca nie jest już ich właścicielem). Wnioskodawca nie podejmuje w tym zakresie żadnych czynności.

Pytanie

1.Czy dotychczasowa sprzedaż czterech działek dokonana w sposób opisany w stanie faktycznym stanowi sprzedaż podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

2.Czy planowana sprzedaż kolejnych działek w sposób opisany w stanie faktycznym będzie stanowiła sprzedaż podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

3.Czy podjęcie czynności zmierzających do uzbrojenia w przyłącza elektryczne kolejnych działek, skutkować będzie uznaniem, że późniejsza sprzedaż tych działek będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

Pana stanowisko w sprawie

Ad. 1. W ocenie Wnioskodawcy dotychczasowa sprzedaż czterech działek dokonana w sposób opisany w stanie faktycznym nie stanowi sprzedaży podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług (dalej: ustawa o VAT) opodatkowaniu podatkiem VAT podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, przez towary rozumieć należy m.in. rzeczy oraz ich części. Nie każda sprzedaż będzie jednak podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.

Podatkiem VAT będzie podlegała tylko taka sprzedaż, która jest dokonywana przez podatnika w rozumieniu ustawy o VAT oraz tylko wtedy, gdy przedmiot sprzedaży nie został wyłączony spod reżimu ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT podatnikami są m.in. osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2 tego samego artykułu.

Zgodnie natomiast z ust. 2 ww. artykułu ustawy o VAT działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody.

Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Pojęcie działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o VAT obejmuje podmioty prowadzące działalność gospodarczą, jednak występujące w obrocie gospodarczym jako podmioty działające profesjonalnie.

Zgodnie z przepisami ustawy o VAT, dostawa towarów podlega opodatkowaniu podatkiem VAT wyłącznie wtedy, gdy dokonywana jest przez podmiot, któremu można przydać walor podatnika w rozumieniu ww. ustawy. Jeśli jednak danemu podmiotowi nie sposób przydać takiego waloru – nie sposób mówić o dostawie towarów podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zatem, aby konkretna czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT powinny ziścić się dwa warunki – czynność mieści się w ramach czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT oraz jest dokonywana przez podatnika w rozumieniu tej ustawy.

W ocenie Wnioskodawcy nie spełnia on warunków do uznania go za podatnika w rozumieniu przepisów ustawy o VAT, bowiem podejmowane przez niego czynności nie mają charakteru profesjonalnego. Nabycie nieruchomości nie miało dla Wnioskodawcy charakteru inwestycyjnego – zakupione nieruchomości wykorzystywał na swoje potrzeby. Nieruchomości te nie stanowiły przedmiotu dzierżawy. W momencie zakupu nieruchomości Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo od obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Ponadto Wnioskodawca nie ubiegał się o zmianę miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego – zmiana została dokonana gminę bez ingerencji Wnioskodawcy. Ponadto miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego objął nie tylko nieruchomości należące do Wnioskodawcy, ale również inne nieruchomości. Wnioskodawca nabył nieruchomości (...) lat temu, gdy ich status i przeznaczenie określono jako grunty rolne. Ewidentne jest, że Wnioskodawca nie nabył ww. gruntów celem ich dalszej odsprzedaży.

Wnioskodawca nie działał aktywnie, aby przekształcić nieruchomości i dokonać ich sprzedaży z zyskiem. Wnioskodawca po prostu dostosował się do otaczającej go rzeczywistości i dokonanych zmian. Faktem jest, że Wnioskodawca dokonał podziału działek, a część z nich uzbroił w przyłącze elektryczne. Działanie to co prawda zwiększyło atrakcyjność sprzedawanych działek, jednak działania takie mieszczą się w normalnym zarządzie majątkiem własnym (prywatnym). Sam fakt podjęcia czynności skutkujących zwiększeniem atrakcyjności sprzedawanej działki nie świadczy o prowadzeniu działalności gospodarczej czy posiadaniu statusu podatnika podatku VAT. Działania skierowane bowiem na zwiększenie zysku są w pełni normalne i uzasadnione, i nie zawsze świadczą o prowadzeniu działalności gospodarczej.

Ponadto sama sprzedaż nie ma charakteru profesjonalnego – Wnioskodawca nie podejmuje systematycznych działań ukierunkowanych na znalezienie nabywcy. Jedyną czynnością jaką podjął Wnioskodawca było poinformowanie gminy o woli sprzedaży podzielonych działek. W pozostałym zakresie Wnioskodawca czeka, aż to zainteresowani nabywcy zgłoszą się do niego.

Działanie Wnioskodawcy nie cechuje się zorganizowaniem, z jakim mamy do czynienia m.in. w przypadku sprzedaży dokonywanej przez pośredników nieruchomości, którzy podejmują aktywne działania w celu poszukiwania potencjalnych nabywców. Ponadto pośrednicy tacy angażują swoje środki w celu zwiększenia szans na dokonanie sprzedaży – Wnioskodawca nie podejmuje takich czynności.

Wnioskodawca dokonuje sprzedaży działek we własnym zakresie – nie posługuje się żadnymi pośrednikami, pełnomocnikami itp. Takie działanie potwierdza brak profesjonalnego charakteru podejmowanych przez Wnioskodawcę czynności.

W ocenie Wnioskodawcy podejmowane przez niego działania nie wyczerpują definicji prowadzenia działalności gospodarczej znajdującej się w ustawie o VAT. Prawidłowość takiego stanowiska potwierdza m.in. orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. W połączonych sprawach C-180/10 oraz C-181/10 wskazano bowiem, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. O uznaniu czynności za wykonywane w ramach działalności gospodarczej nie może świadczyć również liczba i zakres transakcji sprzedaży. Podobnie odniesiono się do kwestii podziału gruntu celem osiągnięcia wyższej ceny sprzedaży. Całość tych elementów może śmiało bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym podatnika. Dla porównania Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej wskazał, że za prowadzenie działalności gospodarczej uznać można angażowanie takich środków i działań, jakie podjąłby profesjonalnie działający na rynku obrotu nieruchomościami podmiot. Działania takie mają bowiem charakter działalności przekraczającej zwykły zarząd majątkiem prywatnym. W rozważaniach tych warto również wskazać na określenie obejmujące majątek prywatny. Zgodnie z orzeczeniem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (C-291/92) za majątek prywatny uznajemy taką część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia płynie wniosek, że aby uznać majątek za prywatny, podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części lub całości tej nieruchomości w ramach majątku prywatnego.

Za faktem, że Wnioskodawcy nie sposób przydać waloru podatnika podatku VAT świadczy również stanowisko prezentowane przez polskie sądownictwo. Przykładem można wskazać na stanowisko przyjęte przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w orzeczeniu z dnia 27 czerwca 2024 r. (I SA/Ke 219/24), gdzie wskazano, że „zbycie nawet kilkunastu działek budowlanych, powstałych z podziału gruntu rolnego, nie stanowi per se działalności handlowej podlegającej opodatkowaniu VAT, gdy brak przesłanek świadczących o takiej aktywności sprzedawcy w przedmiocie zbycia przedmiotowych gruntów, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego - stałego i zorganizowanego charakteru takiej działalności), co wskazuje, że w takim przypadku mamy do czynienia z czynnościami mieszczącymi się w ramach zarządu majątkiem prywatnym - niemającym cech działalności gospodarczej w rozumieniu VAT.” Ponadto wskazano, że „dokonując kwalifikacji działalności związanej z obrotem nieruchomościami w celu oceny możliwości zaliczenia jej do działalności gospodarczej, należy uwzględnić, że przed sprzedażą nieruchomości właściciel może podejmować działania przygotowawcze, np. wystąpić o zatwierdzenie podziału nieruchomości na mniejsze działki budowlane i doprowadzenie do wydzielenia działki pod drogę oraz inicjować postępowania administracyjne w sprawie zmiany funkcji nieruchomości z rolnej na budowlaną. Tego rodzaju działania oraz ilość wydzielonych działek, same przez się nie dają podstaw do zakwalifikowania, że są one typowe dla działań „handlowca”, a więc podatnika podatku VAT (wyrok NSA z: 24 marca 2023 r., I FSK 2068/22; 17 marca 2023 r., I FSK 2290/18; 8 grudnia 2022 r., I FSK 863/19; 28 sierpnia 2020 r., I FSK 2036/17).” Stanowisko to wydaje być już ugruntowane w polskim orzecznictwie sądowo administracyjnym, bowiem podobny pogląd wyraził m.in. Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 4 lipca 2023 r. (I FSK 427/23), gdzie w tezie tego orzeczenia wskazano, że „nie mogą być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej same z siebie czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności, nie ma też decydującego charakteru sama liczba i zakres transakcji sprzedaży. Podobnie okoliczność, iż przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej, sama z siebie nie jest decydująca. Nie ma takiego charakteru również długość okresu, w jakim te transakcje następowały, ani wysokość osiągniętych z nich przychodów. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.”

Podobne stanowisko wyraził również tut. Organ w interpretacji z dnia 17 czerwca 2025 r. (0111-KDIB3-1.4012.305.2025.2.MSO). Podkreślenia wymaga, że Wnioskodawca nie podejmował aktywnie działań zmierzających do zbycia działek. Działania Wnioskodawcy polegały jedynie na podejmowaniu czynności mający zwiększyć cenę działek, co mieści się w zwykłym zarządzie majątkiem prywatnym. Porównać tę sytuację można do „odświeżenia” mieszkania przed jego sprzedażą – jest to działanie mające zwiększyć cenę sprzedaży i jest całkowicie uzasadnione. Z tych względów działania Wnioskodawcy również ocenić należy jako normalne i uzasadnione, oraz mieszczące się w zarządzie majątkiem prywatnym. Ponadto również cel sprzedaży działek mieści się w normalnym zarządzaniu majątkiem prywatnym. Wnioskodawca zamierza środki uzyskane z tytułu sprzedaży nieruchomości przeznaczyć na zabezpieczenie swojej przyszłości – m.in. poprzez wydatkowanie środków na nabycie nieruchomości i dostosowanie jej do swoich aktualnych potrzeb oraz na operację i planowaną rehabilitację. Sprzedaż nieruchomości nie ma celu inwestycyjnego – środki uzyskane ze sprzedaży nieruchomości w dalszym ciągu będą służyły pokrywaniu bieżących, prywatnych wydatków. Zważając na powyższą argumentację podnieść należy, że Wnioskodawca, dokonując sprzedaży własnego majątku prywatnego nie posiada statusu podatnika podatku VAT.

Ad. 2. W ocenie Wnioskodawcy, zważając na argumentacje podniesioną w uzasadnieniu stanowiska opisanym w ad. 1. powyżej, sprzedaż kolejnych działek w sposób opisany w stanie faktycznym, nie będzie stanowiła sprzedaży opodatkowanej podatkiem od towarów i usług.

W punkcie ad. 1. tego wniosku Wnioskodawca wskazał, dlaczego uważa, że dokonana dotychczas sprzedaż działek nie stanowi o prowadzeniu przez niego działalności gospodarczej. W ocenie Wnioskodawcy bez znaczenia pozostaje ilość sprzedanych działek oraz czas, w którym działki te będzie sprzedawać. Kluczowe jest bowiem ustalenie, że Wnioskodawca dysponuje majątkiem prywatnym. Jak wskazuje powyżej cytowane i wskazane orzecznictwo, ilość zawartych umów sprzedaży, czy fakt rozciągnięcia tej sprzedaży w czasie nie może świadczyć o prowadzeniu działalności w oderwaniu od pozostałych czynności obejmujących sprzedaż. Wnioskodawca w dalszym ciągu planuje dokonywać sprzedaży działek w sposób niezorganizowany, oczekując na zgłoszenie się do niego potencjalnych nabywców. Wnioskodawca nie planuje aktywnego poszukiwania nabywców. Ponadto Wnioskodawca nie planuje posłużenia się pomocą osób trzecich w celu zwiększenia szans na sprzedaż nieruchomości.

Jednocześnie, w ocenie Wnioskodawcy, nawet gdyby sprzedał on wszystkie (...) działek, to w dalszym ciągu rozporządza on majątkiem prywatnym. Pamiętać należy, że ww. (...) działek „powstało” w wyniku podziału nieruchomości nabytych przez Wnioskodawcę na cele prywatne (...) lat temu. Z tych względów w ocenie Wnioskodawcy, sprzedaż kolejnych działek również nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.

Ad. 3. W ocenie Wnioskodawcy, zważając na dotychczas podniesioną argumentację, podjęcie czynności zmierzających do uzbrojenia w przyłącza elektryczne kolejnych działek, nie będą skutkować uznaniem, że ich późniejsza sprzedaż będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Jak zostało wskazane powyżej, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że podejmowane przez niego czynności skutkują jedynie zwiększeniem atrakcyjności sprzedawanych przez niego działek. Działania takie mieszczą się jednak w ramach zarządzania majątkiem prywatnym. Zgodnie z cytowanym powyżej orzecznictwem, samo podejmowanie czynności skutkujących zwiększeniem ceny sprzedaży nie może być oceniane, jako prowadzenie działalności gospodarczej w oderwaniu od pozostałych czynności podejmowanych przez Wnioskodawcę. Wnioskodawca podejmuje te czynności własnym nakładem pracy i własnymi siłami.

Wnioskodawca nie korzysta w tym zakresie z profesjonalnej pomocy. Jednocześnie działania Wnioskodawcy nie mają charakteru sformalizowanego, systematycznego i profesjonalnego. Z tych właśnie względów Wnioskodawca stoi na stanowisku, że zlecenie wykonania kolejnych przyłączy elektrycznych nie będzie stanowiło o prowadzeniu przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, a późniejsza sprzedaż uzbrojonych działek nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 775 ze zm.), zwanej dalej ustawą:

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy:

Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o towarach – rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast w myśl art. 2 pkt 22 ustawy:

Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o sprzedaży – rozumie się przez to odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Zgodnie z przedstawionymi wyżej przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Wskazać należy, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Pojęcia „podatnik” i „działalność gospodarcza”, na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy:

Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy:

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Dla ustalenia, czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT istotne jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Zatem, kiedy osoba fizyczna dokonuje sprzedaży swojego majątku osobistego, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie i nie zmierza do nadania jej stałego charakteru, nie oznacza to prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Jednocześnie wykorzystywanie składników majątku, tj. takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania, które polega na czerpaniu dochodów ze składnika majątku, wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej. Należy stwierdzić, że każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług.

W konsekwencji, wykorzystywanie majątku należącego do danej osoby stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży nieruchomości jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie majątku w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został i faktycznie wykorzystany na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ustawy.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych.

„Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

W niniejszej sprawie należy również odwołać się do orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych J. S. przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz E. K. i H. J.-K. przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10), z którego wynika, że dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Z ww. orzeczenia wynika również, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Inaczej jest natomiast – wyjaśnił Trybunał – w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Wskazać należy, że przyjęcie, iż dana osoba fizyczna sprzedając nieruchomości działa w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czego przejawem jest taka aktywność tej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną, np. nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu zaistnienia pojedynczych z nich.

Uznanie, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Jak wynika z treści wniosku, jest Pan rencistą i nie prowadzi Pan działalności gospodarczej. Około (...) lat temu nabył Pan na własność trzy nieruchomości stanowiące wówczas grunty rolne. Działki te stanowią Pana wyłączną własność. Działki nie są zabudowane – dotychczas stanowiły one grunty rolne wykorzystywane przez wyłącznie przez Pana. Decyzją gminy z (...) r. w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego w której położone są ww. nieruchomości, zmienione zostało ich przeznaczenie. Zgodnie z aktualnie obowiązującymi przepisami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, grunty te zostały określone jako tereny zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej. W związku ze zmianą przeznaczenia ww. nieruchomości dokonał Pan jej podziału na (...) odrębnych działek o nr (…). Jednocześnie wskazał Pan, że działki (…) zostały wyznaczone jako działki z przeznaczeniem na drogi.

Na moment sporządzenia wniosku działki nr: (…) zostały sprzedane. Natomiast dla działek nr (…) zostały zawarte umowy przedwstępne (rezerwacyjne).

W uzupełnieniu wniosku wskazał Pan, że działki nr: (…) zostały już uzbrojone w przyłącze energetyczne. Jednocześnie planuje Pan uzbrojenie w przyłącze energetyczne działek nr: (…).

Zamierza również Pan dokonać również zbycia pozostałych działek– o ile znajdą się chętni do ich nabycia.

Pana wątpliwości dotyczą ustalenia czy dotychczasowa sprzedaż czterech działek oraz planowana sprzedaż kolejnych działek stanowi sprzedaż podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Jak wynika z przywołanych wyżej przepisów dostawa towarów (w tym nieruchomości gruntowej) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika. Warto w tym miejscu zaznaczyć, że powyższe może mieć miejsce również w odniesieniu do czynności dokonanej jednorazowo.

Dla uznania czynności za wykonywaną w ramach działalności gospodarczej nie ma bowiem znaczenia częstotliwość jej wykonywania, lecz zamiar z jakim została zrealizowana i okoliczności w jakich ją wykonano. Oznacza to, że w przedmiotowej sprawie należy przeanalizować całokształt działań jakie Pan podjął/podejmie w zakresie działek powstałych w wyniku podziału już sprzedanych oraz mających być przedmiotem sprzedaży.

Analiza sprawy w kontekście powołanych przepisów oraz wyroków TSUE z 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C-181/10 prowadzi do wniosku, że zarówno dokonana już sprzedaż działek jak i planowana sprzedaż działek wypełni przesłanki określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy.

Pomimo, że grunt spełnia definicję towaru, o którym mowa w art. 2 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług, to nie można uznać, że przy dotychczasowej sprzedaży oraz planowanej sprzedaży działek nie będzie działał Pan w charakterze handlowca, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy.

Z okoliczności sprawy nie wynika bowiem taka Pana aktywność, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Jak wynika z opisu sprawy, nie prowadził Pan działalności gospodarczej i nie był czynnym podatnikiem podatku VAT. Grunty nie zostały nabyte przez Pana w celach inwestycyjnych. W stosunku do przedmiotowych działek nie zabiegał Pan o zmianę miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Zmiana została uchwalona niezależnie od Pana wiedzy i woli i objęła większe terytorium niż tylko nieruchomości należące do Pana. Działki, z których wydzielone zostało (...) działek (z przeznaczeniem na zabudowę), były wykorzystywane przez Pana wyłącznie na cele prywatne. Zasiewał Pan te działki (...) a zbiory były przeznaczane na Pana prywatne potrzeby i własny użytek. Nie był/nie jest Pan zarejestrowany jako czynny podatnik podatku VAT z tytułu prowadzenia gospodarstwa rolnego, bowiem nie dokonywał Pan sprzedaży plonów i nie świadczył usług rolniczych. Cele prywatne, jakim służyły działki to uprawa płodów rolnych przeznaczonych na własny użytek. Nie podejmuje Pan dodatkowych czynności w celu przygotowania działek do sprzedaży.

Ponadto teren, z którego zostały wydzielone działki, nie był przed sprzedażą oddany ani w najem, ani nie był udostępniony na innej podstawie (nie był udostępniony ani odpłatnie, ani bezpłatnie). Ponadto nieruchomości te nie były przedmiotem dzierżawy.

Zawarte z kupującymi umowy przedwstępne mają charakter umów rezerwacyjnych, w których strony nie przewidują żadnych warunków, które musiałyby zostać spełnione w celu zawarcia ostatecznej umowy sprzedaży. Nie udzielił i nie planuje Pan udzielać pełnomocnictw ani kupującemu, ani innej osobie. Jedyne pełnomocnictwo zostało udzielone w związku ze złożeniem wniosku o wydanie interpretacji podatkowej rozpoznawanego w tej sprawie. Przychody osiągnięte z tytułu sprzedaży działek planuje Pan przeznaczyć na zabezpieczenie swojej przyszłości, poprawę komfortu życia (z uwagi na stan niepełnosprawności wymaga Pan (...)).

Co prawda dokonał Pan podziału pierwotnych działek na (...) działek oraz do części z nich przyłączył lub planuje Pan przyłączenie do sieci energetycznej. Wytyczył Pan również geodezyjnie drogi wewnętrzne (które zamierza przekazać gminie), bowiem brak wytyczenia takich dróg (z uwagi na kształt pierwotnych działek) uniemożliwiłby dostęp znacznej części działek do drogi publicznej. Jednak ww. działania nie mogą świadczyć o zamiarze wykonywania działalności gospodarczej w zakresie profesjonalnego obrotu nieruchomościami, gdyż należy je oceniać w kontekście przedstawionej sprawy.

W przedmiotowej sprawie zatem, dokonana oraz planowana przez Pana sprzedaż działek powstałych w wyniku podziału nie stanowiła/nie będzie stanowiła działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT, gdyż brak jest przesłanek świadczących o takiej Pana aktywności w przedmiocie zbycia opisanych we wniosku wydzielonych działek, która to aktywność byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego – stałego i zorganizowanego charakteru takiej działalności). Dokonując sprzedaży korzystał/będzie Pan korzystał z przysługującego Panu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania.

W konsekwencji, brak jest tu przesłanek pozwalających uznać, że dokonując ww. sprzedaży wystąpił/wystąpi Pan w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy.

Tym samym dokonana oraz planowana przez Pana sprzedaż ww. działek powstałych w wyniku podziału nie była/nie będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, o której mowa w art. 5 ust. 1 ustawy.

Zatem Państwa stanowisko w zakresie pytań 1, 2 i 3 jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy:

-stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia, oraz

-zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Zauważam, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Ponosi Pan ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu zdarzenia przyszłego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego podanym przez Pana w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

-    Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

-    Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

-   Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

-  w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

-  w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.