Interpretacja indywidualna z dnia 13.12.2018, sygn. 0111-KDIB3-2.4012.739.2018.1.MGO, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Temat interpretacji

Zwolnienie od podatku dostawy budynków wraz z prawem wieczystego użytkowania gruntu działki, na której są posadowione na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 9 listopada 2018 r. (data wpływu 13 listopada 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku zbycia budynku produkcyjno-magazynowego, budynku magazynowego i budynku niemieszkalno-magazynowego posadowionych na działce nr 179/2 wraz z prawem użytkowania wieczystego tego gruntu jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 listopada 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku zbycia budynku produkcyjno-magazynowego, budynku magazynowego i budynku niemieszkalno-magazynowego posadowionych na działce nr 179/2 wraz z prawem użytkowania wieczystego tego gruntu.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Spółka komandytowa planuje zbyć za wynagrodzeniem nieruchomość położoną w województwie, w S., obręb 5, stanowiącą prawo użytkowania wieczystego działki gruntu 179/2 położonej przy ul. G., o łącznej powierzchni 7296 m² oraz prawo własności budynków przemysłowych stanowiących odrębny przedmiot własności położonych na tej działce:

1. halę produkcyjno-magazynową o powierzchni 2483 m²
2. budynek magazynowy o powierzchni 100 m²
3. budynek niemieszkalny, magazynowy o powierzchni 37 m²

Dla wyżej wymienionych nieruchomości Sąd Rejonowy w S., V Wydział Ksiąg Wieczystych, prowadzi księgę wieczystą.

W dniu 14 grudnia 2005 roku Sławomir C. będący osobą fizyczną prowadzącą na podstawie wpisu do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej Rzeczpospolitej Polskiej działalność gospodarczą przedsiębiorstwo pod firmą N. zakupił dla potrzeb swojego przedsiębiorstwa ww. nieruchomość za 350000 zł na podstawie aktu notarialnego z dnia Sprzedający Jan B. w dniu 14 grudnia 2005 r. wystawił fakturę VAT i wykazał na tej fakturze sprzedaż ww. prawa użytkowania wieczystego i prawa własności budynków przemysłowych ze zwolnieniem z podatku od towarów i usług.

Nabyta nieruchomość została przyjęta do ewidencji środków trwałych przedsiębiorstwa N.

Na wyżej wymienioną nieruchomość, na jeden z budynków tj. na halę produkcyjno-magazynową, Sławomir C. prowadzący przedsiębiorstwo N. poniósł nakłady, tj.

• faktura VAT z dnia 8 maja 2006 r. za wykonanie instalacji centralnego ogrzewania w hali produkcyjno-magazynowej netto zł, brutto zł
• faktura VAT z dnia 8 lutego 2016 r. za wykonanie termomodernizacji hali produkcyjno-magazynowej netto , brutto zł.

Od poniesionych nakładów przedsiębiorstwo N. odliczyło podatek od towarów i usług zawarty na ww. fakturach, ponieważ remont hali produkcyjno-magazynowej związany był ze sprzedażą opodatkowaną przedsiębiorcy.

W dniu 30 grudnia 2016 roku Sławomir C. wniósł do spółki komandytowej Wnioskodawcy Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Spółka komandytowa, jako jedyny komandytariusz, aport w postaci swojego przedsiębiorstwa, w rozumieniu art. 55(1) Kodeksu Cywilnego. W przypadku wniesienia całego przedsiębiorstwa do spółki komandytowej, z uwagi na wiążącą się z tym sukcesję praw i obowiązków podatkowych wynikającą z art. 93a § 5 Ordynacji podatkowej, spółka Wnioskodawca stał się właścicielem opisanej nieruchomości i kontynuuje amortyzację podatkową przedsiębiorstwa osoby fizycznej. Spółka Wnioskodawca do dnia dzisiejszego nie ponosił nakładów na opisaną powyżej nieruchomość.

W związku z zamiarem zbycia za wynagrodzeniem prawa użytkowania wieczystego działki gruntu 179/2 położonych w S. przy ul. G. oraz prawa własności budynków przemysłowych stanowiącego odrębny przedmiot własności tj. hali produkcyjno-magazynowej, budynku magazynowego oraz budynku niemieszkalno magazynowego, Wnioskodawca zadaje następujące pytanie:

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy zbycie za wynagrodzeniem prawa własności budynków przemysłowych stanowiącego odrębny przedmiot własności tj. budynku produkcyjno-magazynowego, budynku magazynowego i budynku niemieszkalno-magazynowego, posadowionych na działce gruntu 179/2 wraz ze zbyciem prawa użytkowania wieczystego tego gruntu będzie zwolniona z podatku od towarów i usług ?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zbycie za wynagrodzeniem prawa własności budynków przemysłowych tj. budynku produkcyjno-magazynowego, budynku magazynowego i budynku niemieszkalno-magazynowego, stanowiących odrębny przedmiot własności posadowionych na działce gruntu 179/2 oraz zbycie prawa użytkowania wieczystego tego gruntów będzie zwolnione z podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 oraz art. 29a ust. 8 ustawy o podatku od towarów i usług.

W myśl art. 7 ust. 1 pkt 7 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również zbycie prawa wieczystego użytkowania gruntów.

W wyniku ustanowienia prawa użytkowania wieczystego dochodzi do ekonomicznego przeniesienia władztwa nad gruntem na rzecz użytkownika wieczystego, co sprawia, że może on rozporządzać nim jak właściciel. Znajduje to wyraz zarówno w swobodzie korzystania z gruntu i czerpania z niego pożytków w sposób niemalże taki jak w przypadku właściciela tego gruntu, jak i w możliwości przeniesienia takiego władztwa na inny podmiot jak przy dokonywaniu sprzedaży gruntu przez właściciela. Zatem w świetle powołanego wyżej art. 7 ustawy odpłatne przeniesienie prawa użytkowania wieczystego gruntu stanowi dostawę towarów podlegającą opodatkowaniu zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawa budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Przez pierwsze zasiedlenie stosownie do art. 2 pkt 14 ustawy, rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Zdaniem Wnioskodawcy zwolnienie wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy stosuje się w odniesieniu do dostawy całości lub części budynków, budowli, jeżeli w stosunku do nich nastąpiło pierwsze zasiedlenie, przy czym okres pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a dostawą nie jest krótszy niż 2 lata. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia do chwili sprzedaży nie minęły co najmniej 2 lata.

W kwestii rozumienia definicji pierwszego zasiedlenia wypowiedział się również NSA w wyroku z dnia 14 maja 2014 r. o sygn. I FSK 382/14. Sąd w wyroku tym stwierdził, że Wykładnia językowa, systematyczna i celowościowa dyrektywy 112 wskazuje wyraźnie, że ww. pojęcie należy rozumieć szeroko jako pierwsze zajęcie budynku, używanie. Zatem w taki sposób powinna być odczytywana definicja przewidziana w treści art. 2 pkt 14 ustawy.

Kwestie opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle, rozstrzyga art. 29a ust. 8 ustawy, w myśl którego w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. Co do zasady zatem, grunt będący przedmiotem sprzedaży podlega opodatkowaniu według takiej stawki podatku od towarów i usług, jaką opodatkowane są budynki/budowle na nim posadowione. Oznacza to, że grunt dzieli los podatkowy ww. obiektów, które się na nim znajdują. Przy ustalaniu stawki podatku VAT właściwej dla dostawy gruntu, na którym posadowiony jest budynek czy budowla, decydująca jest stawka podatku VAT mająca zastosowanie do dostawy budynku/ budowli. Oznacza to, że w sytuacji, gdy budynki, budowle lub ich części korzystają ze zwolnienia od podatku VAT, również sprzedaż gruntu korzysta ze zwolnienia od podatku.

Wnioskodawca posiada prawo użytkowania wieczystego zabudowanej działki gruntu oznaczonej numerem ewidencyjnym 179/2, oraz prawo własności budynków przemysłowych tj. budynku produkcyjno-magazynowego, budynku magazynowego oraz budynku niemieszkalno-magazynowego posadowionych na tej działce. Nieruchomość została nabyta od Pana Jana B. w dniu 14 grudnia 2005 r. Sprzedający wystawił fakturę VAT i wykazał na tej fakturze sprzedaż ww. prawa użytkowania wieczystego i prawa własności budynków przemysłowych ze zwolnieniem z podatku od towarów i usług. Nabywca N. wykorzystywał działki oraz budynki na niej posadowione do czynności opodatkowanych i dokonywał ulepszenia jednego budynku tj. budynku produkcyjno-przemysłowego, które stanowiły ponad 30% wartości początkowej nieruchomości. Od czasu zakończenia ulepszeń tego budynku produkcyjno-magazynowego tj. od dnia 8 lutego 2016 r. minęło już dwa lata. Tak więc ze stanu faktycznego opisanego w niniejszym zapytaniu wynika, że dostawa budynku produkcyjno-magazynowego nastąpi po upływie dwóch lat od pierwszego zasiedlenia na co wskazuje definicja pojęcia pierwszego zasiedlenia określona w art. 2 pkt 14 ww. ustawy. Dostawa pozostałych budynków posadowionych na tej działce nastąpi również po upływie dwóch lat od pierwszego zasiedlenia, i na te budynki nie ponoszono nakładów.

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Spółka komandytowa (Wnioskodawca) stała się właścicielem opisanej nieruchomości w wyniku aportu całego przedsiębiorstwa N., wykorzystuje działki oraz budynki do czynności opodatkowanych i nie dokonała oraz nie zamierza dokonać ulepszeń nieruchomości.

Zdaniem Wnioskodawcy przy zbyciu za wynagrodzeniem prawa własności budynków przemysłowych tj. budynku produkcyjno-magazynowego, budynku magazynowego i budynku niemieszkalno- magazynowego, stanowiących odrębny przedmiot własności posadowionych na działce gruntu 179/2 oraz zbycie prawa użytkowania wieczystego tego gruntu zostaną spełnione warunki do zastosowania zwolnienia z podatku od towarów i usług wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 10, ponieważ już wcześniej doszło do pierwszego zasiedlenia budynków (w przypadku pierwszego budynku nastąpiło ono po dokonaniu ulepszeń przekraczających 30% wartości początkowej budynku tj. w dniu 8 lutego 2016 r.) oraz od momentu pierwszego zasiedlenia do momentu sprzedaży minie okres dłuższy niż 2 lata a ani Wnioskodawca nie dokonywał ulepszeń a jego poprzednik prawny nie dokonał ulepszeń pozostałych budynków stanowiących co najmniej 30% ich wartości początkowej.

Zdaniem Wnioskodawcy do odpłatnego przeniesienie prawa użytkowania wieczystego gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku jak przy dostawie budynków i budowli trwale z nim związanych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174 ze zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Przez towary na mocy art. 2 pkt 6 ustawy rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W świetle przedstawionych powyżej przepisów, nieruchomość, zarówno gruntowa, jak i zabudowana, spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jej sprzedaż, stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Podkreślić należy, że dokonywana czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług może albo być opodatkowana właściwą stawką podatku, albo może korzystać ze zwolnienia od tego podatku.

W myśl art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednocześnie należy zaznaczyć, że w oparciu o art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przy czym zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

W art. 43 ust. 1 pkt 10 i 10a ustawy, ustawodawca przewidział zwolnienie od podatku VAT dla dostawy nieruchomości zabudowanych spełniających określone w tych przepisach warunki.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Z powyższego uregulowania wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest co do zasady zwolniona od podatku od towarów i usług. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia do chwili sprzedaży budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zatem, dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części kluczowym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Przez pierwsze zasiedlenie według art. 2 pkt 14 ustawy rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Z kolei przepisy Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.) zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE Rady, posługują się pojęciem pierwszego zasiedlenia, jednakże nie definiują tego pojęcia oraz nie wprowadzają dodatkowych warunków go określających.

Należy zauważyć, że w kwestii rozumienia definicji pierwszego zasiedlenia wypowiedział się NSA w wyroku z dnia 14 maja 2014 r. o sygn. I FSK 382/14. Sąd w wyroku tym stwierdził, że Wykładnia językowa, systematyczna i celowościowa dyrektywy 112 wskazuje wyraźnie, że ww. pojęcie należy rozumieć szeroko jako pierwsze zajęcie budynku, używanie. Zatem w taki sposób powinna być odczytywana definicja przewidziana w treści art. 2 pkt 14 ustawy o VAT. W świetle wykładni językowej, jak i celowościowej systemu VAT, w ocenie NSA, należy więc przyjąć, że jeżeli podatnik użytkował dany budynek, budowlę lub ich części i spełnia warunek korzystania z budynku, budowli lub ich części przez wymagany czas, to do sprzedaży prawa własności tego budynku, budowli lub ich części zastosowanie znajdzie fakultatywne zwolnienie przewidziane w przepisach ustawy o podatku od towarów i usług.

Nadto w wyroku z dnia 16 listopada 2017 r. w sprawie C 308/16 Kozuba Premium Selection sp. z o.o. przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie TSUE stwierdził, że artykuł 12 ust. 1 i 2 oraz art. 135 ust. 1 lit. j) dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej należy interpretować w ten sposób, że sprzeciwiają się one przepisom krajowym, takim jak będące przedmiotem postępowania głównego, które uzależniają zwolnienie z podatku od wartości dodanej w związku z dostawą budynków od spełnienia warunku, zgodnie z którym pierwsze zasiedlenie tych budynków następuje w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu. ().

W orzeczeniu tym Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej wskazał również, że (...) kryterium >>pierwszego zasiedlenia

Natomiast w opinii Rzecznika Generalnego do ww. sprawy wskazano, że (...) pojęcie >>pierwszego zasiedlenia

Zatem zarówno zgodnie z przepisami Dyrektywy 2006/112/WE Rady oraz w świetle utrwalonego w tej materii orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, pierwsze zasiedlenie budynku należy rozumieć szeroko jako pierwsze zajęcie budynku, używanie. W efekcie, aby w tej sytuacji można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do zajęcia budynku, jego używania, w tym również na potrzeby własnej działalności gospodarczej.

A zatem zarówno w przypadku wybudowania obiektu, jak również po jego ulepszeniu pojęcie pierwsze zasiedlenie należy rozumieć w sposób tożsamy. Oznacza to, że w sytuacji dokonywania ulepszeń wykorzystanie obiektu do własnej działalności należy uznać za jego ponowne pierwsze zasiedlenie.

W tym miejscu należy zauważyć, że w przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom po spełnieniu określonych warunków skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem, że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Przy czym, jak wynika z art. 43 ust. 7a ustawy, warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Powyższe przepisy wskazują, jakie muszą zostać spełnione warunki aby sprzedaż budynków, budowli lub ich części mogła korzystać ze zwolnienia od podatku VAT. Z przepisów tych wynika, że prawo do zwolnienia przysługuje wówczas, gdy w stosunku do obiektów będących przedmiotem sprzedaży nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, oraz dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ulepszenie tych obiektów, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów, chyba że budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat. A zatem, wykorzystywanie obiektu przez okres co najmniej 5 lat do czynności opodatkowanych pozwala podatnikowi na zastosowanie zwolnienia od podatku nawet w sytuacji, gdy ponosił on wydatki nie niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów, w związku z którymi to wydatkami miał prawo do odliczenia podatku VAT.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części będzie mogła korzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, wówczas badanie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a stanie się bezzasadne.

W tym miejscu należy wskazać, że jeżeli nie zostaną spełnione przesłanki do zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 lub 10a ustawy, należy przeanalizować możliwość skorzystania ze zwolnienia od podatku w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Według art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy wszystkich towarów zarówno nieruchomości, jak i ruchomości przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Jak wskazano wyżej, aby zastosować zwolnienie od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dla dostawy towarów, spełnione muszą być łącznie dwa warunki wskazane w tym przepisie, tj.:

• towary od momentu ich nabycia do momentu ich zbycia muszą służyć wyłącznie działalności zwolnionej, w żadnym momencie ich posiadania nie można zmienić ich przeznaczenia oraz sposobu wykorzystywania,
• przy nabyciu (imporcie, wytworzeniu) tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Niespełnienie jednego z powyższych warunków daje podstawę do wyłączenia dostawy towarów ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Analiza przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, regulujących wyżej wskazane prawo do zwolnienia od podatku dostaw budynków, budowli lub ich części, prowadzi do wniosku, że w odniesieniu do tych towarów może wystąpić jedna z ww. podstaw do zastosowania zwolnienia od tego podatku. Istotne jest wobec tego każdorazowe kompleksowe zbadanie okoliczności towarzyszących dostawie danego obiektu. Zauważyć bowiem należy, że stosowanie zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast możliwość wychodzenia poza wykładnię literalną jest niedopuszczalna. W efekcie, podatnik uprawniony jest do zastosowania ww. preferencji, gdy charakter dokonywanych przez niego czynności, w sposób jednoznaczny i niebudzący wątpliwości, wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Należy ponadto wskazać, że kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle, rozstrzyga przepis art. 29a ust. 8 ustawy, zgodnie z którym w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

W świetle tego przepisu, przy sprzedaży budynków lub budowli, dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt (prawo użytkowania wieczystego gruntu) dzieli byt prawny budynków w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu (prawa użytkowania wieczystego gruntu) stosuje się analogiczną stawkę podatku, jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu (prawa użytkowania wieczystego gruntu), na którym obiekt jest posadowiony.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca planuje zbyć za wynagrodzeniem prawo użytkowania wieczystego działki gruntu nr 179/2 oraz prawo własności budynków przemysłowych stanowiących odrębny przedmiot własności położonych na tej działce tj. halę produkcyjno-magazynową, budynek magazynowy oraz budynek niemieszkalny, magazynowy.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą zwolnienia od podatku VAT zbycia za wynagrodzeniem prawa własności budynków przemysłowych stanowiących odrębny przedmiot własności położonych na działce gruntu nr 179/2 wraz z prawem użytkowania wieczystego gruntu.

Analiza przedstawionych we wniosku okoliczności oraz treści powołanych przepisów prawa, przy uwzględnieniu wykładni pierwszego zasiedlenia wynikającej z orzecznictwa TSUE, prowadzi do stwierdzenia, że dostawa przez Wnioskodawcę opisanych we wniosku budynków tj. hali produkcyjno-magazynowej, budynku magazynowego i budynku niemieszkalnego, magazynowego nie zostanie dokonana w ramach pierwszego zasiedlenia, ani przed nim, gdyż jak wynika z okoliczności sprawy ww. budynki zostały już zasiedlone. Jak wskazano we wniosku nieruchomość została nabyta w dniu 14 grudnia 2005 r. na podstawie aktu notarialnego, sprzedający wystawił fakturę i wykazał na tej fakturze sprzedaż prawa użytkowania wieczystego i prawa własności budynków przemysłowych ze zwolnieniem z podatku od towarów i usług. Ponadto nabyta nieruchomość została przyjęta do ewidencji środków trwałych przedsiębiorstwa poprzednika prawnego Wnioskodawcy. Wprawdzie na budynek hali produkcyjno-magazynowej poprzednik prawny Wnioskodawcy poniósł nakłady, jednak ostatnie nakłady zostały poniesione w 2016 r. a faktura dokumentująca wykonanie termomodernizacji hali produkcyjno-magazynowej jest z dnia 8 lutego 2016 r. Wnioskodawca wskazał również, że poprzednik prawny w dniu 30 grudnia 2016 r. wniósł do spółki komandytowej Wnioskodawcy jako jedyny komandytariusz, aport w postaci swojego przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 551 Kodeksu Cywilnego. Z uwagi na wiążącą się z tym sukcesję praw i obowiązków podatkowych Wnioskodawca stał się właścicielem opisanej nieruchomości. Spółka komandytowa do dnia dzisiejszego nie ponosiła nakładów na nieruchomość. W związku z powyższym budynek hali produkcyjno-magazynowej, budynek magazynowy i budynek niemieszkalny, magazynowy zostały już zasiedlone.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że pomiędzy pierwszym zasiedleniem ww. budynków, rozumianym jako użytkowanie budynku przez jego właściciela, a planowanym zbyciem nieruchomości nie upłynie okres krótszy niż 2 lata.

Tym samym planowana przez Wnioskodawcę dostawa budynku hali produkcyjno-magazynowej, budynku magazynowego i budynku niemieszkalnego, magazynowego będzie objęta zwolnieniem od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

Również zbycie prawa użytkowania wieczystego gruntu działki nr 179/2 będzie objęte zwolnieniem od podatku na podstawie art. 29a ust. 8 w związku z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej