Interpretacja indywidualna z dnia 13.02.2019, sygn. 0111-KDIB3-3.4012.356.2018.2.WR, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Temat interpretacji

Brak prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 30 listopada 2018 r. (data wpływu 5 grudnia 2018 r.) uzupełnionym pismem z dnia 6 lutego 2019 r. (data wpływu 12 luty 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie braku prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony w związku z nieodpłatnym przekazaniem urządzeń sieci elektroenergetycznej, sieci telekomunikacyjnych i sieci sanitarnych na rzecz właściwych gestorów związanym z realizacją projektu pn. [] jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 grudnia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie braku prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony w związku z nieodpłatnym przekazaniem urządzeń sieci elektroenergetycznej, sieci telekomunikacyjnych i sieci sanitarnych na rzecz właściwych gestorów związanym z realizacją projektu pn. [].

Powyższy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 6 lutego 2019 r. (data wpływu 12 luty 2019 r.), które stanowiło odpowiedź na wezwanie Organu z dnia 1 lutego 2019 r., znak: 0111-KDIB3-3.4012.356.2018.1.WR.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Województwo realizuje projekt pn.:[]. Zarządcą przedmiotowego odcinka drogi na wskazanym odcinku jest zgodnie z art. 19 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 21 marca 1985 roku o drogach publicznych (Dz.U.2018.2068, z późń. zm.) jest Zarząd Województwa. Zadanie prowadzi Zarząd Dróg Wojewódzkich w [], jako samorządowa jednostka budżetowa, nie posiadająca osobowości prawnej, powołana Uchwałą Sejmiku Województwa [] nr [] z dnia [] roku w celu wykonywania zadań zarządcy dróg wojewódzkich w Województwie [], położonych poza granicami miast na prawach powiatu. Koszty działalności Zarządu Dróg Wojewódzkich w [] finansowane są z budżetu Województwa [].

Od dnia 1 stycznia 2017 roku Województwo [] podjęło rozliczanie podatku VAT wraz ze swoimi jednostkami budżetowymi. Województwo [] jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT.

Opisany we wniosku projekt jest realizowany w związku z działalnością statutową Województwa i należy do zadań własnych województwa wskazanych w ustawie z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie województwa (Dz.U.2018.913, z późń. zm.) - w zakresie transportu zbiorowego i dróg publicznych. Przedmiotowy projekt jest realizowany w ramach zadania przebudowy dróg wojewódzkich, których zarządcą jest Zarząd Województwa.

Przedmiotem projektu jest przebudowa DW nr [] na odcinku [] i [].

Projekt wpłynie na zwiększenie przepustowości sieci drogowej i poprawę dostępności dróg znajdujących się w sieci TEN-T. Zakres projektu obejmuje przebudowę drogi w celu uzyskania klasy technicznej G, przy dopuszczalnym obciążeniu osi 115 kN/oś, całkowitą wymianę konstrukcji jezdni, ujednolicenie szerokości drogi (jezdni i poboczy), przebudowę/budowę ciągów pieszo-rowerowych, zjazdów, zatok autobusowych, skrzyżowań, zastosowania nowych sygnalizacji świetlnych i aktualizację istniejących programów, realizację systemu meteorologicznego oraz budowę innych elementów wyposażenia pasa drogowego. Realizacja nin. projektu pozwoli usprawnić ruch komunikacyjny i wpłynie na podniesienie płynności ruchu na przedmiotowych odcinkach drogi poprzez poprawę funkcjonalności i parametrów technicznych DW []. Procedura przetargowa na wybór wykonawcy robót jest planowana do rozstrzygnięcia w I kwartale 2019 r. Zabezpieczenie środków na realizację projektu wynika z Wieloletniej Prognozy Finansowej Województwa [] na lata []. Projekt jest przewidziany do finansowania ze środków własnych budżetu Województwa [] oraz ze środków Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa [] na lata []. Decyzja o dofinansowaniu nr [] z dnia []. Beneficjentem środków europejskich jest Województwo [], a jednostką realizującą projekt jest Zarząd Dróg Wojewódzkich w []. Nie istnieje ryzyko wystąpienia braku środków pieniężnych na realizację projektu. Wszystkie środki finansowe na realizację projektu przekazywane są jednostce realizującej projekt na podstawie faktur wystawianych przez Wykonawcę za wykonane roboty budowlane. Wkład własny jest pokrywany z budżetu Beneficjenta (budżetu Województwa []). Wysokość dofinansowania dla projektu wynosi 85% kosztów kwalifikowalnych.

Środki finansowe stanowiące dofinansowanie ze środków Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa [] przyznawane są na podstawie wniosków o płatność, w ramach, którego jednostka otrzymuje dofinansowanie w formie zaliczki lub refundacji. W przypadku dofinansowania w formie zaliczki, wniosek taki obejmuje wysokości planowanych wydatków, określaną na podstawie harmonogramu robót. Harmonogramy wniosków o płatność składane są do Instytucji Organizującej konkurs jeden raz na kwartał. W przypadku dofinansowania w formie refundacji jednostka przedstawia faktury, które obejmują wykonane roboty budowlano-montażowe z wnioskowanego okresu rozliczeniowego.

We wniosku o dofinansowanie projektu w ramach RPO podatek VAT został określony po stronie kosztów kwalifikowanych. Nie zakładano możliwości jego odzyskania.

W ramach zadania planuje się przebudowę sieci uzbrojenia terenu m.in. sieci elektroenergetycznych (w tym stanowiące własność []), sieci telekomunikacyjnych oraz sieci sanitarnych. Utrzymanie ww. urządzeń sieci uzbrojenia terenu nie leży po stronie zarządcy drogi, lecz jest jednym z zadań właściwych gestorów przedmiotowych sieci. Z uwagi na konieczność wykonania robót na urządzeniach obcych wynikających z dokumentacji projektowej niezbędne jest nieodpłatne przekazanie elementów tych sieci właściwym gestorom Zakres rzeczowy związany z siecią elektroenergetyczną, siecią telekomunikacyjną oraz siecią sanitarną został ujęty jako koszt kwalifikowalny we wniosku o dofinansowanie przedmiotowego projektu.

W ramach ww. projektu planowana jest również realizacja kanału technologicznego oraz oświetlenia ulicznego.

Dla przedmiotowego projektu została wydana interpretacja indywidualna przepisów prawa podatkowego nr 0111-KDIB3-3.4012.247.2018.1.WR z dnia 2 listopada 2018 r.

Ponadto w uzupełnieniu wniosku, Wnioskodawca wskazał, że działania w zakresie przebudowy sieci uzbrojenia terenu tj. sieci elektroenergetycznych, sieci telekomunikacyjnych i sieci sanitarnych, w ramach realizacji Projektu pn.: [] nie będą służyły Wnioskodawcy do dokonywania jakichkolwiek czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Województwo [] w ramach projektu pn. [], w oparciu o art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług ma prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony w związku z: nieodpłatnym przekazaniem urządzeń sieci elektroenergetycznych, sieci telekomunikacyjnych i sieci sanitarnych na rzecz właściwych gestorów ?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Efekty projektu nie są i nie będą przez Zarząd Dróg Wojewódzkich w [] ani przez Zarząd Województwa [], w żadnym zakresie wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

Projekt nie będzie generował obrotu opodatkowanego podatkiem VAT.

W związku z powyższym, zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług, Województwo [] nie ma możliwości obniżenia podatku należnego o podatek naliczony w związku z: nieodpłatnym przekazaniem urządzeń sieci elektroenergetycznych, sieci telekomunikacyjnych i sieci sanitarnych na rzecz właściwych gestorów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 2174 ze zm., zwana dalej ustawą lub ustawą o VAT). W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, m.in. tego, że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, przy nabyciu których podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezpośredni lub pośredni związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Należy zauważyć, że formułując w art. 86 ust. 1 ustawy warunek związku ze sprzedażą opodatkowaną, ustawodawca nie uzależnia prawa do odliczenia od związku zakupów z obecnie wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Wystarczającym jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towarów lub usług przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakupy te dokonane są w celu ich wykorzystania w ramach jego działalności opodatkowanej.

W każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki podatkowoprawne, było wykonywanie czynności opodatkowanych.

Aby podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności winien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go dla tej czynności za podatnika podatku od towarów i usług, działającego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza według art. 15 ust. 2 ustawy obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Z powołanych przepisów wynika, że organy władzy publicznej nie będą podatnikami podatku od towarów i usług w związku z realizacją zadań, które podejmują jako podmioty prawa publicznego, nawet jeśli pobierają należności, opłaty lub składki. Organy te, będą natomiast podatnikami podatku od towarów i usług, w przypadku wykonywanych przez nie czynności na podstawie umów cywilnoprawnych. Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Na mocy art. 2 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie województwa (Dz. U. z 2018 r., poz. 913 ze zm.), organy samorządu województwa działają na podstawie i w granicach określonych przez ustawy. Do zakresu działania samorządu województwa należy wykonywanie zadań publicznych o charakterze wojewódzkim, niezastrzeżonych ustawami na rzecz organów administracji rządowej.

Zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy o samorządzie województwa, samorząd województwa wykonuje określone ustawami zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność, dysponuje mieniem wojewódzkim, prowadzi samodzielnie gospodarkę finansową na podstawie budżetu.

Jak wynika z art. 8 ust. 1 ustawy o samorządzie województwa, w celu wykonywania zadań województwo tworzy wojewódzkie samorządowe jednostki organizacyjne oraz może zawierać umowy z innymi podmiotami.

Natomiast art. 14 ust. 1 pkt 10 ustawy o samorządzie województwa stanowi, że samorząd województwa wykonuje zadania o charakterze wojewódzkim określone ustawami, w szczególności w zakresie transportu zbiorowego i dróg publicznych.

Ponadto w myśl art. 1 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 2068, ze zm.), zgodnie z którym, drogą publiczną jest droga zaliczona na podstawie niniejszej ustawy do jednej z kategorii dróg, z której może korzystać każdy, zgodnie z jej przeznaczeniem, z ograniczeniami i wyjątkami określonymi w tej ustawie lub innych przepisach szczególnych.

W świetle art. 2 ust. 1 i ust. 2 ustawy o drogach publicznych, drogi publiczne ze względu na funkcje w sieci drogowej, dzielą się na następujące kategorie:

1. drogi krajowe;
2. drogi wojewódzkie;
3. drogi powiatowe;
4. drogi gminne.

Ulice leżące w ciągu dróg wymienionych w ust. 1, należą do tej samej kategorii co te drogi.

W art. 2a ust. 2 ustawy o drogach publicznych, wskazuje, że drogi wojewódzkie, powiatowe i gminne stanowią własność właściwego samorządu województwa, powiatu lub gminy.

Zgodnie z art. 19 ust. 1 ustawy o drogach publicznych, organ administracji rządowej lub jednostki samorządu terytorialnego, do którego właściwości należą sprawy z zakresu planowania, budowy, przebudowy, remontu, utrzymania i ochrony dróg, jest zarządcą drogi.

W myśl art. 19 ust. 2 ustawy o drogach publicznych, zarządcami dróg, z zastrzeżeniem ust. 3, 5, 5a i 8, są dla dróg:

1. krajowych Generalny Dyrektor Dróg Krajowych i Autostrad;
2. wojewódzkich zarząd województwa;
3. powiatowych zarząd powiatu;
4. gminnych wójt (burmistrz, prezydent miasta).

Stosownie do zapisu art. 20 ustawy o drogach publicznych, do zarządcy drogi należy szczególności:

• opracowywanie projektów planów rozwoju sieci drogowej oraz bieżące informowanie o tych planach organów właściwych do sporządzania miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego (pkt 1);
• opracowywanie projektów planów finansowania budowy, przebudowy, remontu, utrzymania i ochrony dróg oraz drogowych obiektów inżynierskich (pkt 2);
• pełnienie funkcji inwestora (pkt 3);
• utrzymanie nawierzchni drogi, chodników, drogowych obiektów inżynierskich, urządzeń zabezpieczających ruch i innych urządzeń związanych z drogą, z wyjątkiem części pasa drogowego, o których mowa w art. 20f pkt 2 (pkt 4);
• wykonywanie robót interwencyjnych, robót utrzymaniowych i zabezpieczających (pkt 11).

W świetle art. 32 ust. 1 ustawy o drogach publicznych w przypadku gdy budowa lub przebudowa drogi w miejscu jej przecięcia się z inną drogą transportu lądowego - z wyjątkiem skrzyżowania z linią kolejową w poziomie szyn, o którym mowa w art. 28 ust. 1 - wodnego, korytarzem powietrznym w strefie lotniska lub urządzeniem typu liniowego (w szczególności linią energetyczną lub telekomunikacyjną, rurociągiem, taśmociągiem) powoduje naruszenie tych obiektów lub urządzeń albo konieczność zmian dotychczasowego ich stanu, przywrócenie poprzedniego stanu lub dokonanie zmiany należy do zarządcy drogi, z zastrzeżeniem ust. 2-4.

Koszty przyłączy do urządzeń liniowych w granicach pasa drogowego, z zastrzeżeniem ust. 4, pokrywa w całości zarządca drogi, a poza tymi granicami właściciel lub użytkownik urządzeń. art. 32 ust. 2 ustawy o drogach publicznych.

Koszty przełożenia urządzeń liniowych w pasie drogowym, wynikające z naruszenia lub konieczności zmian stanu dotychczasowego urządzenia liniowego, w wysokości odpowiadającej wartości tych urządzeń i przy zachowaniu dotychczasowych właściwości użytkowych i parametrów technicznych, z zastrzeżeniem ust. 4, pokrywa zarządca drogi. Jeżeli w wyniku uzgodnień zarządcy drogi z zainteresowaną stroną zostaną wprowadzone ulepszenia urządzeń, koszty tych ulepszeń pokrywa odpowiednio ich właściciel lub użytkownik - art. 32 ust. 3 4 ustawy o drogach publicznych.

Stosownie do art. 32 ust. 5 ustawy o drogach publicznych przekazanie przez zarządcę drogi urządzeń, o których mowa w ust. 2-4, wykonanych w pasie drogowym, osobie uprawnionej następuje nieodpłatnie, na podstawie protokołu zdawczo-odbiorczego.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca realizuje projekt pn.: []. Zarządcą przedmiotowego odcinka drogi jest Zarząd Województwa []. Zadanie prowadzi Zarząd Dróg Wojewódzkich w [].Opisany we wniosku projekt jest realizowany w związku z działalnością statutową Województwa i należy do zadań własnych województwa. Przedmiotem projektu jest przebudowa drogi wojewódzkiej nr [] na odcinku [.] i []. Zakres projektu obejmuje przebudowę drogi w celu uzyskania klasy technicznej G, przy dopuszczalnym obciążeniu osi 115 kN/oś.

Wnioskodawca składając wniosek o dofinansowanie nie zakładał możliwości odzyskania podatku VAT

W ramach realizacji projektu planowana jest przebudowa sieci uzbrojenia terenu m.in. sieci elektroenergetycznych, sieci telekomunikacyjnych oraz sieci sanitarnych. Utrzymanie wymienionych sieci uzbrojenia terenu leży po stronie właściwych gestorów przedmiotowych sieci. Z uwagi na konieczność wykonania robót na urządzeniach obcych wynikających z dokumentacji projektowej niezbędne jest nieodpłatne przekazanie elementów tych sieci właściwym gestorom.

Wnioskodawca wskazał również, że działania w zakresie przebudowy sieci uzbrojenia terenu, tj. sieci elektroenergetycznych, sieci telekomunikacyjnych i sieci sanitarnych, w ramach realizacji Projektu nie będą służyły Wnioskodawcy do dokonywania jakichkolwiek czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

W rozpatrywanej sprawie wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony z nieodpłatnym przekazaniem urządzeń sieci elektroenergetycznych, sieci telekomunikacyjnych i sieci sanitarnych na rzecz właściwych gestorów tych sieci związanego z realizacją projektu pn. [].

Zgodnie z powołanymi wyżej przepisami, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane przez zarejestrowanego, czynnego podatnika podatku VAT w ramach działalności gospodarczej do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

W omawianej sprawie warunki uprawniające do obniżenia podatku należnego nie zostaną spełnione, gdyż jak wynika z opisu sprawy nabyte towary i usługi w ramach realizowanych projektów nie będą w żadnym zakresie wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT i nie będą generowały obrotu opodatkowanego tym podatkiem. Przebudowane urządzenia wchodzące w skład sieci elektroenergetycznych, sieci telekomunikacyjnych oraz sieci sanitarnych zostaną przekazane operatorom tych sieci nieodpłatnie. Obowiązek usunięcia kolizji z tymi urządzeniami leży po stronie zarządcy drogi, co znajduje swe oparcie w przepisach ustawy o drogach publicznych. Z przepisów tej ustawy wynika również obowiązek nieodpłatnego przekazania tych sieci osobom uprawnionym, po usunięciu kolizji z tymi urządzenia, przez zarządcę drogi w oparciu o protokół zdawczo-odbiorczy.

Zatem Wnioskodawca realizując opisany projekt, nie będzie działał w charakterze podatnika VAT, a efekty realizacji projektu nie będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. W związku z tym Wnioskodawca nie będzie miał prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z nieodpłatnym przekazaniem urządzeń sieci elektroenergetycznych, sieci telekomunikacyjnych i sanitarnych.

Podsumowując, w okolicznościach analizowanej sprawy, Wnioskodawca nie będzie miał prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony w związku z nieodpłatnym przekazaniem urządzeń sieci elektroenergetycznych, sieci telekomunikacyjnych i sieci sanitarnych, ponieważ nie zostaną spełnione wskazane w art. 86 ust. 1 ustawy przesłanki warunkujące prawo do odliczenia podatku naliczonego, tj. Wnioskodawca nie będzie działał jako podatnik podatku VAT, a zakupy związane z realizacją projektu nie będą służyć do wykonywania czynności opodatkowanych VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Końcowo nadmienia się, że organy podatkowe nie są kompetentne do rozstrzygania wątpliwości podatników odnośnie możliwości zaliczania wydatków poniesionych na realizację projektów (obejmujących między innymi podatek od towarów i usług) do kosztów kwalifikowanych. Pojęcie to należy rozumieć zgodnie z przepisami regulującymi zasady korzystania ze środków bezzwrotnej pomocy zagranicznej. Zasady i przepisy podatkowe przywołane w uzasadnieniu niniejszej interpretacji mogą być jedynie pomocne przy dokonywaniu kwalifikacji, czy podatek VAT od zakupów objętych dofinansowywanym ze środków unijnych w związku z realizacją projektu w ramach realizacji zadania będącego przedmiotem niniejszego wniosku może być zaliczony do kosztów kwalifikowanych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w [], w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej