Interpretacja indywidualna z dnia 30.04.2019, sygn. 0112-KDIL2-1.4012.61.2019.5.AS, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Temat interpretacji

Ustalenie, czy w związku z wybudowaniem domu na zakupionej działce i jego sprzedażą w ramach działalności gospodarczej, Wnioskodawca będzie miał prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego od zakupu działki.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 4 lutego 2019 r. (data wpływu 13 lutego 2019 r.), uzupełnionym pismami z dnia 4 i 25 kwietnia 2019 r. (data wpływu 9 i 26 kwietnia 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia, czy w związku z wybudowaniem domu na zakupionej działce i jego sprzedażą w ramach działalności gospodarczej, Wnioskodawca będzie miał prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego od zakupu działki jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 lutego 2019 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w powyższym zakresie. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 4 kwietnia 2019 r. o doprecyzowanie opisu sprawy w podatku dochodowym od osób fizycznych oraz dopłatę opłaty, a także z dnia 25 kwietnia 2019 r. o doprecyzowanie opisu sprawy w podatku od towarów i usług.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Od dnia 3.01.2011 r. Wnioskodawca prowadził działalność gospodarczą w zakresie usług remontowo-wykończeniowych, opodatkowaną w formie podatku zryczałtowanego od przychodów ewidencjonowanych. Od dnia 1.01.2019 r. Zainteresowany poszerzył działalność o budowę domów na sprzedaż. W związku z tym, zmienił formę opodatkowania na zasady ogólne oraz zarejestrował się jako podatnik czynny podatku od towarów i usług (VAT).

Ponieważ w listopadzie 2018 r. nadarzyła się okazja kupna działki budowlanej, Wnioskodawca zakupił wspólnie z żoną tę działkę w dniu 30 listopada 2018 r., z myślą o planowanym poszerzeniu działalności.

Sprzedający działkę był płatnikiem podatku VAT, więc od ceny sprzedaży działki został naliczony i zapłacony podatek VAT.

Na zakupionej działce Wnioskodawca zamierza wybudować dom i sprzedać go wraz z działką. Sprzedaż domu wraz z działką również będzie opodatkowana podatkiem VAT.

Z uzupełnienia z dnia 25 kwietnia 2019 r. do wniosku wynika, że na poniższe pytania Wnioskodawca udzielił następujących odpowiedzi:

1. Czy zakupiona w listopadzie 2018 r. działka budowlana była wykorzystywana w prowadzonej działalności gospodarczej, jeśli tak, to od kiedy?
   Zakupiona działka nie była dotychczas wykorzystywana w prowadzonej działalności gospodarczej. Została zakupiona w celu wybudowania na niej domu na sprzedaż i tylko w ten sposób zostanie wykorzystana w działalności gospodarczej.
2. Czy działka była oddana do użytkowania jako środek trwały w działalności gospodarczej, a jeśli tak, to kiedy?
   Działka nie była oddana do użytkowania jako środek trwały w działalności gospodarczej, ponieważ została zakupiona w celu wybudowania na niej domu i sprzedaży wraz z tym domem, stanowi więc towar podlegający ujęciu w remanencie początkowym na dzień 1.01.2019 r.
3. Jeżeli działka nie była zakupiona na cele działalności gospodarczej, to w którym momencie została wprowadzona na stan firmy?
   Działka była zakupiona na cele działalności gospodarczej, jednak zakup działki nie był związany z działalnością gospodarczą prowadzoną w dniu zakupu (usługi remontowo-wykończeniowe), zakup związany jest z działalnością gospodarczą prowadzoną od 1.01.2019 r. (budowa domów na sprzedaż). W związku z rozszerzeniem działalności z dniem 1.01.2019 r. Wnioskodawca zarejestrował się jako podatnik VAT oraz zmienił formę opodatkowania na zasady ogólne, a wprowadzenie działki na stan firmy nastąpiło remanentem początkowym sporządzonym na dzień 1.01.2019 r.
4. Czy wartość początkowa nabytej działki przekraczała kwotę 15.000 zł?
   Wartość początkowa działki przekracza 15.000 zł, wynosi 25.000 zł.
5. Czy w związku z nabyciem przedmiotowej działki, Wnioskodawca posiada fakturę, a jeżeli tak, to kto figuruje w niej jako nabywca?
   Wnioskodawca posiada fakturę VAT dokumentującą zakup działki (płatność przelewem). Jako nabywca figurują małżonkowie (). Pomiędzy nimi istnieje ustawowa wspólność małżeńska, natomiast Pani X nie prowadzi działalności gospodarczej i nie jest podatnikiem VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w związku z tym, że na zakupionej działce Wnioskodawca wybuduje dom, który sprzeda wraz z działką w ramach działalności gospodarczej, a sprzedaż będzie opodatkowana podatkiem VAT (), Zainteresowany może odliczyć podatek VAT naliczony od zakupu działki ()?

Zdaniem Wnioskodawcy, ponieważ zakup działki jest bezpośrednio związany z uzyskaniem przychodu ze sprzedaży domu, który Zainteresowany wybuduje na tej działce i sprzeda wraz z działką, a sprzedaż będzie opodatkowana podatkiem VAT, przysługuje mu prawo odliczenia podatku VAT naliczonego od ceny zakupu działki, pomimo że zakupu dokonał przed zarejestrowaniem się jako podatnik czynny podatku VAT.

Odliczenia podatku naliczonego od zakupu działki Wnioskodawca dokona w deklaracji VAT-7 za styczeń 2019 r. Ponieważ przedmiotowy budynek będzie budynkiem mieszkalnym o powierzchni użytkowej mniejszej niż 300 m², sprzedaż domu wraz z działką będzie opodatkowana według stawki 8% ().

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Z treści art. 15 ust. 1 ustawy wynika, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza według art. 15 ust. 2 ustawy obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W myśl art. 86 ust. 1 ustawy w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do treści art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Według art. 86 ust. 10 ustawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych lub importowanych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy.

Z art. 86 ust. 10b pkt 1 ustawy wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w przypadkach, o których mowa w ust. 2 pkt 1 oraz pkt 2 lit. a powstaje nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę lub dokument celny.

Z kolei art. 86 ust. 11 ustawy stanowi, że jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, 10d i 10e, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych.

Zgodnie z art. 86 ust. 13 ustawy jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w terminach, o których mowa w ust. 10, 10d, 10e i 11, może on obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 13a.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług, a towary i usługi, przy nabyciu których podatek został naliczony, są lub będą w przyszłości wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Zatem, warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego, jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Jednocześnie, przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Należy również podkreślić, iż prawo do odliczenia podatku naliczonego, jako integralna część systemu VAT, w zasadzie nie może być ograniczane, ani pod względem czasu, ani też pod względem zakresu przedmiotowego. Nie jest to bowiem wyjątkowy przywilej podatnika, lecz jego fundamentalne prawo. Możność wykonania tego prawa powinna być zapewniona niezwłocznie i względem wszystkich kwot podatku, które zostały pobrane (naliczone) od transakcji związanych z zakupami. Decydujące znaczenie dla oceny istnienia prawa do odliczenia ma zamierzony (deklarowany) związek podatku naliczonego z czynnościami opodatkowanymi.

Zauważyć należy, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Natomiast na podstawie przepisu art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Zgodnie z powyższą regulacją, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

Jak wynika z art. 113 ust. 1 ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Zgodnie z art. 113 ust. 2 ustawy, do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się:

1. wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju oraz sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju;
2. odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług, zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, z wyjątkiem:
   1. transakcji związanych z nieruchomościami,
   2. usług, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41,
   3. usług ubezpieczeniowych
   jeżeli czynności te nie mają charakteru transakcji pomocniczych;
3. odpłatnej dostawy towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

Z przepisu art. 113 ust. 5 ustawy wynika, że jeżeli wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Natomiast stosownie do art. 113 ust. 9 ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatnika rozpoczynającego w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1.

Ponadto, na mocy art. 113 ust. 10 ustawy, jeżeli faktyczna wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 9, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę określoną w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

W myśl art. 96 ust. 1 ustawy, podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3.

Z kolei zgodnie z ust. 3 ww. artykułu, podmioty wymienione w art. 15, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 lub wykonujące wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, mogą złożyć zgłoszenie rejestracyjne.

Stosownie do art. 96 ust. 4 ustawy, naczelnik urzędu skarbowego po weryfikacji danych podanych w zgłoszeniu rejestracyjnym rejestruje podatnika jako podatnika VAT czynnego, a w przypadku podatników, o których mowa w ust. 3 jako podatnika VAT zwolnionego, i na wniosek podatnika potwierdza to zarejestrowanie.

Stosownie do art. 96 ust. 5 pkt 2 ustawy, jeżeli podmioty, o których mowa w ust. 3, rozpoczną dokonywanie sprzedaży opodatkowanej, utracą zwolnienie od podatku lub zrezygnują z tego zwolnienia, obowiązane są do złożenia zgłoszenia rejestracyjnego, o którym mowa w ust. 1, a w przypadku podatników zarejestrowanych jako podatnicy VAT zwolnieni - do aktualizacji tego zgłoszenia, w terminach przed dniem, w którym podatnik traci prawo do zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9, w przypadku utraty tego prawa.

Reguły dotyczące sposobu i terminu dokonywania korekt podatku naliczonego oraz podmiotu zobowiązanego bądź uprawnionego do dokonania korekty zostały określone w art. 91 ustawy.

Zgodnie z art. 91 ust. 1 ustawy, po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-10a, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6, 10 lub 10a lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11 i 12, dla zakończonego roku podatkowego.

W świetle ust. 2 powołanego artykułu, w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów w ciągu 10 lat, licząc od roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Roczna korekta w przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, dotyczy jednej piątej, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów jednej dziesiątej kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu. W przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, z tym że korekty dokonuje się po zakończeniu roku, w którym zostały oddane do użytkowania.

Jak wynika z ust. 2a wskazanego artykułu, obowiązek dokonywania korekt w ciągu 10 lat, o którym mowa w ust. 2, nie dotyczy opłat rocznych pobieranych z tytułu oddania gruntu w użytkowanie wieczyste; w przypadku tych opłat przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio.

W myśl art. 91 ust. 3 ustawy, korekty, o której mowa w ust. 1 i 2, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za pierwszy okres rozliczeniowy roku następującego po roku podatkowym, za który dokonuje się korekty, a w przypadku zakończenia działalności gospodarczej w deklaracji podatkowej za ostatni okres rozliczeniowy.

Zgodnie z art. 91 ust. 4 ustawy, w przypadku gdy w okresie korekty, o której mowa w ust. 2, nastąpi sprzedaż towarów lub usług, o których mowa w ust. 2, lub towary te zostaną opodatkowane zgodnie z art. 14, uważa się, że te towary lub usługi są nadal wykorzystywane na potrzeby czynności podlegających opodatkowaniu u tego podatnika, aż do końca okresu korekty.

W świetle art. 91 ust. 5 ustawy, w przypadku, o którym mowa w ust. 4, korekta powinna być dokonana jednorazowo w odniesieniu do całego pozostałego okresu korekty. Korekty dokonuje się w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym nastąpiła sprzedaż, a w przypadku opodatkowania towarów zgodnie z art. 14 w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym w stosunku do tych towarów powstał obowiązek podatkowy.

Jak wynika z art. 91 ust. 6 ustawy, w przypadku gdy towary lub usługi, o których mowa w ust. 4, zostaną:

1. opodatkowane w celu dokonania korekty przyjmuje się, że dalsze wykorzystanie tego towaru lub usługi jest związane z czynnościami opodatkowanymi;
2. zwolnione od podatku lub nie podlegały opodatkowaniu w celu dokonania korekty przyjmuje się, że dalsze wykorzystanie tego towaru lub usługi jest związane wyłącznie z czynnościami zwolnionymi od podatku lub niepodlegającymi opodatkowaniu.

Z treści art. 91 ust. 7 ustawy wynika, ze przepisy ust. 1-6 stosuje się odpowiednio w przypadku, gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwot podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, albo nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi.

Jak stanowi art. 91 ust. 7a ustawy, w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się na zasadach określonych w ust. 2 zdanie pierwsze i drugie oraz ust. 3. Korekty tej dokonuje się przy każdej kolejnej zmianie prawa do odliczeń, jeżeli zmiana ta następuje w okresie korekty.

Stosownie do art. 91 ust. 7b ustawy, w przypadku towarów i usług innych niż wymienione w ust. 7a, wykorzystywanych przez podatnika do działalności gospodarczej, korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się na zasadach określonych w ust. 1, ust. 2 zdanie trzecie i ust. 3, z zastrzeżeniem ust. 7c.

W myśl art. 91 ust. 7c ustawy, jeżeli zmiana prawa do obniżenia podatku należnego wynika z przeznaczenia towarów lub usług, o których mowa w ust. 7b, wyłącznie do wykonywania czynności, w stosunku do których nie przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego, lub wyłącznie do czynności, w stosunku do których takie prawo przysługuje - korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za okres rozliczeniowy, w którym wystąpiła ta zmiana. Korekty tej nie dokonuje się, jeżeli od końca okresu rozliczeniowego, w którym wydano towary lub usługi do użytkowania, upłynęło 12 miesięcy.

Zgodnie z art. 91 ust. 7d ustawy, w przypadku zmiany prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony od towarów i usług, innych niż wymienione w ust. 7a i 7b, w szczególności towarów handlowych lub surowców i materiałów, nabytych z zamiarem wykorzystania ich do czynności, w stosunku do których przysługuje pełne prawo do obniżenia podatku należnego lub do czynności, w stosunku do których prawo do obniżenia podatku należnego nie przysługuje, i niewykorzystanych zgodnie z takim zamiarem do dnia tej zmiany, korekty podatku naliczonego dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za okresy rozliczeniowe, w których wystąpiła ta zmiana.

Z opisu sprawy wynika, że od dnia 3.01.2011 r. Wnioskodawca prowadził działalność gospodarczą w zakresie usług remontowo-wykończeniowych, opodatkowaną w formie podatku zryczałtowanego od przychodów ewidencjonowanych. Od dnia 1.01.2019 r. Zainteresowany poszerzył działalność o budowę domów na sprzedaż. W związku z tym, zmienił formę opodatkowania na zasady ogólne oraz zarejestrował się jako podatnik czynny podatku od towarów i usług (VAT). Ponieważ w listopadzie 2018 r. nadarzyła się okazja kupna działki budowlanej, Wnioskodawca zakupił wspólnie z żoną tę działkę w dniu 30 listopada 2018 r., z myślą o planowanym poszerzeniu działalności. Sprzedający działkę był płatnikiem podatku VAT, więc od ceny sprzedaży działki został naliczony i zapłacony podatek VAT. Na zakupionej działce Wnioskodawca zamierza wybudować dom i sprzedać go wraz z działką. Sprzedaż domu wraz z działką również będzie opodatkowana podatkiem VAT. Zakupiona działka nie była dotychczas wykorzystywana w prowadzonej działalności gospodarczej. Została zakupiona w celu wybudowania na niej domu na sprzedaż i tylko w ten sposób zostanie wykorzystana w działalności gospodarczej. Działka nie była oddana do użytkowania jako środek trwały w działalności gospodarczej, ponieważ została zakupiona w celu wybudowania na niej domu i sprzedaży wraz z tym domem, stanowi więc towar podlegający ujęciu w remanencie początkowym na dzień 1.01.2019 r. Działka była zakupiona na cele działalności gospodarczej, jednak zakup działki nie był związany z działalnością gospodarczą prowadzoną w dniu zakupu (usługi remontowo-wykończeniowe), zakup związany jest z działalnością gospodarczą prowadzoną od 1.01.2019 r. (budowa domów na sprzedaż). W związku z rozszerzeniem działalności z dniem 1.01.2019 r. Wnioskodawca zarejestrował się jako podatnik VAT oraz zmienił formę opodatkowania na zasady ogólne, a wprowadzenie działki na stan firmy nastąpiło remanentem początkowym sporządzonym na dzień 1.01.2019 r. Wartość początkowa działki przekracza 15.000 zł, wynosi 25.000 zł. Wnioskodawca posiada fakturę VAT dokumentującą zakup działki (płatność przelewem). Jako nabywca figurują małżonkowie (). Pomiędzy nimi istnieje ustawowa wspólność małżeńska, natomiast Pani X nie prowadzi działalności gospodarczej i nie jest podatnikiem VAT.

W związku z powyższym, wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii ustalenia, czy w związku z wybudowaniem domu, który Zainteresowany sprzeda wraz z działką w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, będzie mógł odliczyć podatek VAT naliczony od zakupu działki.

W rozpatrywanej sprawie mamy więc do czynienia z sytuacją, gdy nabycie towarów (działki gruntu) nastąpiło w okresie, kiedy prawo do odliczenia Wnioskodawcy nie przysługiwało. W związku jednak z tym, że w okresie, kiedy Wnioskodawca nie był zarejestrowany jako podatnik VAT czynny, zakupiona działka nie została wykorzystana do działalności zwolnionej, lecz jest przedmiotem obecnie prowadzonej działalności po zarejestrowaniu się Wnioskodawcy jako czynny podatnik VAT jest wykorzystywana do czynności opodatkowanych, należy stwierdzić, że nastąpiła zmiana prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu zakupu tej działki z uwagi na zmianę sposobu jej wykorzystania. Zmiana ta nastąpiła w styczniu 2019 r., gdyż od tego miesiąca Wnioskodawca wykorzystuje nabyte towary (działkę gruntu) wyłącznie do czynności opodatkowanych podatkiem VAT. Tym samym, na podstawie art. 91 ust. 7d ustawy, Wnioskodawca ma prawo do dokonania korekty nieodliczonego podatku poprzez jego uwzględnienie w deklaracji VAT-7 za styczeń 2019 r.

Mając na uwadze powyższe, w kontekście przedmiotowej sprawy należy wskazać, że skoro Wnioskodawca zamierza wybudować dom z przeznaczeniem na sprzedaż i sprzeda go ze stawką podatku VAT w wysokości 8%, to jako zarejestrowany, czynny podatnik podatku VAT, może odliczyć podatek naliczony od zakupu opisanej działki gruntu, stosownie do art. 91 ust. 7d ustawy.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym: Odliczenia podatku naliczonego od zakupu działki Wnioskodawca dokona w deklaracji VAT-7 za styczeń 2019 r., należało ocenić jako prawidłowe.

Tutejszy Organ informuje, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia, czy w związku z wybudowaniem domu na zakupionej działce i jego sprzedażą w ramach działalności gospodarczej, Wnioskodawca będzie miał prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego od zakupu działki. Z kolei, w kwestii dotyczącej stanu faktycznego w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych, w dniu 16 kwietnia 2019 r. została wydana interpretacja nr 0115-KDIT3.4011.67.2019.4.DP.

W tym miejscu należy zwrócić uwagę, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Wnioskodawcy. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy i własnym stanowisku w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej w wydanej interpretacji rozpatrzone. W szczególności tut. Organ nie rozpatrywał kwestii zastosowania stawki podatku VAT dla budowy i sprzedaży domu wraz z działką.

Zauważyć należy, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź straci swą aktualność.

W kwestii skutków prawnych, jakie wywołuje interpretacja indywidualna wydana dla Wnioskodawcy, należy stwierdzić, że w myśl art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Mając na uwadze, że wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego został złożony przez Pana (), zaznacza się, że interpretacja nie wywiera skutku prawnego dla małżonki Wnioskodawcy. Małżonka Zainteresowanego, chcąc uzyskać interpretację indywidualną, powinna wystąpić z odrębnym wnioskiem o jej wydanie.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej