Interpretacja indywidualna z dnia 14 lipca 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP4-2.4012.256.2023.1.KS
Temat interpretacji
Dotyczy zwolnienia od podatku świadczonych usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy o podatku od towarów i usług.
Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe
Szanowny Panie,
stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
16 maja 2023 r. wpłynął Pana wniosek z 16 maja 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy zwolnienia od podatku świadczonych usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy o podatku od towarów i usług.
Treść wniosku jest następująca:
Opis stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego
Prowadzi Pan działalność gospodarczą jako osoba fizyczna, której głównym przedmiotem działalności jest PKD 62.01.Z czyli działalność związana z oprogramowaniem. Dodatkowym przedmiotem Pana działalności jest PKD 90.01.Z - działalność związana z wystawianiem przedstawień artystycznych. Jest Pan czynnym podatnikiem VAT. Usługi, które Pan prowadzi/będzie prowadzić polegają na zapewnieniu oprawy muzycznej i artystycznej imprez okolicznościowych/wesel. W ramach świadczonych usług zapewnia Pan animację imprezy jako wodzirej oraz oprawę muzyczną jako DJ. Na imprezie zapewnia Pan klientom nieodpłatnie cały sprzęt muzyczny wraz z oświetleniem i innymi akcesoriami niezbędnymi do prawidłowego wykonania usługi.
Animacja uroczystości przez wodzireja polega na stworzeniu autorskiego scenariusza, powstałego po konsultacji z klientami, w którego powstaniu Pana rola jest przeważająca. Scenariusz polega na odpowiednim doborze elementów muzycznych i choreograficznych i uszeregowaniu ich we właściwej kolejności. Każdy scenariusz jest kwestią indywidualną w zależności od preferencji klientów. W skład scenariusza wchodzą tematyczne tańce, przedstawienia lub inne atrakcje ustalone z klientami. Rolą wodzireja, oprócz realizacji scenariusza, jest także komunikacja z uczestnikami oraz zapewnienie odpowiedniej atmosfery na imprezie. Rolą DJ jest poprowadzenie imprezy od strony muzycznej, poprzez odtwarzanie określonych utworów i łączenie ich ze sobą w autorskie zestawienie poprzez miksowanie, samplowanie itp. Takie zestawienie utworów muzycznych powstaje według określonego scenariusza i zawiera różne typy muzyczne. Dobór utworów jest zestawieniem autorskim, które jest odpowiednio dopasowane do scenariusza całej imprezy. Na imprezie występuje Pan jednocześnie jako DJ i Wodzirej. Obie role, w których Pan występuje na imprezie - DJ i Wodzireja są ze sobą połączone i wchodzą w skład jednej, ogólnej usługi jaką jest oprawa artystyczna i muzyczna imprezy. Świadcząc usługi oprawy artystycznej i muzycznej imprez okolicznościowych występuje Pan jako indywidualny twórca lub artysta wykonawca w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2021 r., poz. 1062 ze zm.), ponieważ scenariusz jest ustalany indywidualnie pod każdego klienta zgodnie z jego indywidualnymi wymaganiami oraz upodobaniami.
Utwór w postaci scenariusza muzyczno-artystycznego zawiera przy każdej imprezie inne, wymyślone oraz zestawione przez Pana w oryginalny sposób elementy. Usługi te jako utwory artystyczne o charakterze muzycznym i choreograficznym można zaliczyć do usług kulturalnych mających na celu tworzenie oraz propagowanie kultury. Za usługę dotyczącą zapewnienia oprawy artystycznej i muzycznej pobiera Pan od klientów honorarium na podstawie wystawionej faktury, ew. paragonu fiskalnego.
Pytanie
Czy wykonywana przez Wnioskodawcę usługa, polegająca na zapewnieniu oprawy artystycznej i muzycznej wesel/imprez okolicznościowych podlega zwolnieniu od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy o podatku od towarów i usług?
Pana stanowisko w sprawie
Pana zdaniem wykonywane usługi dotyczące oprawy artystycznej i muzycznej imprezy zorganizowanej przez klientów podlegają zwolnieniu od podatku od towarów i usług (VAT) na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b) ustawy o VAT. Zgodnie z tym przepisem zwolnione od VAT są usługi kulturalne świadczone przez indywidualnych twórców i artystów wykonawców, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzane w formie honorarium, w tym za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworów.
Zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t. j. Dz. U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631 ze zm.), przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór). Na gruncie prawa autorskiego uznaje się za utwór każdy efekt działalności człowieka niezależnie od jego wartości, przeznaczenia byle by tylko była to działalność charakteryzująca się zawartością elementów twórczych. Utworem jest zatem to wszystko, co nie powstaje z wiernego odwzorowania rzeczywistości, czy przedmiotów już istniejących. Przedmiotem prawa autorskiego są w szczególności utwory wymienione w otwartym katalogu zawartym w art. 1 ust. 2 upapp, tzn.:
1)wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe),
2)plastyczne,
3)fotograficzne,
4)lutnicze,
5)wzornictwa przemysłowego,
6)architektoniczne, architektoniczno-urbanistyczne i urbanistyczne,
7)muzyczne i słowno-muzyczne,
8)sceniczne, sceniczno-muzyczne, choreograficzne i pantomimiczne,
9)audiowizualne (w tym filmowe).
Artyście wykonawcy przysługują prawa majątkowe do artystycznego wykonania, w tym wynagrodzenie. Honorarium otrzymywane za usługi wymienione w punkcie G wniosku o interpretację jest zatem wynagrodzeniem z tytułu dysponowania autorskimi prawami majątkowymi.
Jest Pan zarówno indywidualnym twórcą, jak i wykonawcą utworów w rozumieniu upapp, a z tytułu korzystania z tych praw otrzymuje honorarium autorskie. Ponieważ jest Pan indywidualnym twórcą wykonawcą, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych i wykonuje usługi kulturalne, usługi te podlegają zwolnieniu z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b) ustawy o VAT.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT:
opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:
przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).
Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy:
przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).
Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy, przewidują dla niektórych towarów i usług zwolnienia od podatku. Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.
Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy:
zwalnia się od podatku usługi kulturalne świadczone przez:
a)podmioty prawa publicznego lub inne podmioty uznane na podstawie odrębnych przepisów za instytucje o charakterze kulturalnym lub wpisane do rejestru instytucji kultury, prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym instytucje kultury w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, oraz dostawę towarów ściśle z tymi usługami związaną,
b)indywidualnych twórców i artystów wykonawców, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzane w formie honorariów, w tym za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworów.
Na mocy art. 43 ust. 19 ustawy:
zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 33, nie ma zastosowania do:
1)usług związanych z filmami i nagraniami na wszelkich nośnikach,
2)wstępu:
a)na spektakle, koncerty, przedstawienia i imprezy w zakresie twórczości i wykonawstwa artystycznego i literackiego,
b)do wesołych miasteczek, parków rozrywki, cyrków, dyskotek, sal balowych,
c)do parków rekreacyjnych, na plaże i do innych miejsc o charakterze kulturalnym,
3)wstępu oraz wypożyczania wydawnictw w zakresie usług świadczonych przez biblioteki, archiwa, muzea i innych usług związanych z kulturą,
4)usług związanych z produkcją filmów i nagrań na wszelkich nośnikach,
5)działalności agencji informacyjnych,
6)usług wydawniczych,
7)usług radia i telewizji, z zastrzeżeniem ust. 1 pkt 34,
8)usług ochrony praw.
Warunkiem zastosowania zwolnienia wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy jest zatem spełnienie przesłanki o charakterze przedmiotowym, dotyczącej rodzaju świadczonych usług (kulturalnych), ale także przesłanki podmiotowej odnoszącej się do usługodawcy.
W skład grupy podmiotów uprawnionych do zwolnienia weszli indywidualni twórcy i artyści wykonawcy, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzani w formie honorariów, w tym za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworów.
Ustawa o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze nie definiują pojęć „kultura” i „usługa kulturalna”. Zatem przy dokonywaniu interpretacji przepisu art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy posłużyć się należy wykładnią literalną, odwołując się do językowego znaczenia tych pojęć.
Zatem, kultura oznacza „materialną i umysłową działalność społeczeństw oraz jej wytwory”, zaś usługa to „pomoc okazana komuś”, „działalność gospodarcza służąca do zaspokajania potrzeb ludzi”. Natomiast określenie kulturalny oznacza „odnoszący się do tworzenia i upowszechniania kultury lub stanowiący jej składnik”.
Właściwym więc wydaje się przyjęcie, że kultura to ogół wytworów i osiągnięć z dziedziny sztuki, funkcjonujących w postaci np. dzieł artystycznych, związanych z twórczością artystyczną (np. o charakterze literackim, naukowym, plastycznym, muzycznym).
Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (t. j. Dz. U. z 2020 r., poz. 194 ze zm.):
działalność kulturalna w rozumieniu niniejszej ustawy polega na tworzeniu, upowszechnianiu i ochronie kultury.
Analizując możliwość zwolnienia świadczonych usług na gruncie przepisów art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy, należy wskazać, że art. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t. j. Dz. U. z 2022 r., poz. 2509), do której odwołuje się ustawodawca w treści art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy stanowi, że:
przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór).
W myśl art. 1 ust. 2 pkt 7-9 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych:
w szczególności przedmiotem prawa autorskiego są m.in. utwory muzyczne i słowno- muzyczne, sceniczne, sceniczno-muzyczne, choreograficzne i pantomimiczne, audiowizualne (w tym filmowe).
Na podstawie art. 8 ust. 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych:
domniemywa się, że twórcą jest osoba, której nazwisko w tym charakterze uwidoczniono na egzemplarzach utworu lub której autorstwo podano do publicznej wiadomości w jakikolwiek inny sposób w związku z rozpowszechnianiem utworu.
Stosownie do art. 85 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych:
każde artystyczne wykonanie utworu lub dzieła sztuki ludowej pozostaje pod ochroną niezależnie od jego wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia.
Zgodnie z art. 85 ust. 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych:
artystycznymi wykonaniami, w rozumieniu ust. 1, są w szczególności: działania aktorów, recytatorów, dyrygentów, instrumentalistów, wokalistów, tancerzy i mimów oraz innych osób w sposób twórczy przyczyniających się do powstania wykonania.
Stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych:
artyście wykonawcy przysługuje, w granicach określonych przepisami ustawy, wyłączne prawo do:
1)ochrony dóbr osobistych, w szczególności w zakresie:
a)wskazywania go jako wykonawcy, z wyłączeniem przypadków, gdy pominięcie jest zwyczajowo przyjęte,
b)decydowania o sposobie oznaczenia wykonawcy, w tym zachowania anonimowości albo posłużenia się pseudonimem,
c)sprzeciwiania się jakimkolwiek wypaczeniom, przeinaczeniom i innym zmianom wykonania, które mogłyby naruszać jego dobre imię;
2)korzystania z artystycznego wykonania i rozporządzania prawami do niego na następujących polach eksploatacji:
a)w zakresie utrwalania i zwielokrotniania - wytwarzania określoną techniką egzemplarzy artystycznego wykonania, w tym zapisu magnetycznego oraz techniką cyfrową,
b)w zakresie obrotu egzemplarzami, na których artystyczne wykonanie utrwalono - wprowadzania do obrotu, użyczania lub najmu egzemplarzy,
c)w zakresie rozpowszechniania artystycznego wykonania w sposób inny niż określony w lit. b - nadawania, reemitowania oraz odtwarzania, chyba że są one dokonywane za pomocą wprowadzonego do obrotu egzemplarza, a także publicznego udostępniania utrwalenia artystycznego wykonania w taki sposób, aby każdy mógł mieć do niego dostęp w miejscu i w czasie przez siebie wybranym.
Z treści ww. przepisów można zatem wywieść, że twórcą w rozumieniu ustawy jest każda osoba prowadząca faktycznie działalność twórczą, czyli działalność, której efektem jest powstanie utworu w rozumieniu art. 1 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Użyte w tym przepisie określenie „przejaw działalności twórczej”, należy rozumieć jako uzewnętrzniony rezultat działalności człowieka o charakterze kreacyjnym.
W myśl art. 86 ust. 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych:
artyście wykonawcy służy prawo do wynagrodzenia za korzystanie z artystycznego wykonania lub za rozporządzanie prawami do takiego wykonania określone w umowie albo przyznane w przepisach ustawy.
Pana wątpliwości dotyczą ustalenia, czy usługa polegająca na zapewnieniu oprawy artystycznej i muzycznej wesel/imprez okolicznościowych podlega zwolnieniu od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy o podatku od towarów i usług.
Jak wynika z opisu sprawy, prowadzi Pan działalności związaną z wystawianiem przedstawień artystycznych. Usługi, które Pan świadczy/będzie świadczył polegają na zapewnieniu oprawy muzycznej i artystycznej imprez okolicznościowych/wesel. W ramach świadczonych usług zapewnia Pan animację imprezy jako wodzirej oraz oprawę muzyczną jako DJ. Animacja uroczystości przez wodzireja polega na stworzeniu autorskiego scenariusza, powstałego po konsultacji z klientami, w którego powstaniu Pana rola jest przeważająca. Scenariusz polega na odpowiednim doborze elementów muzycznych i choreograficznych i uszeregowaniu ich we właściwej kolejności. Każdy scenariusz jest kwestią indywidualną w zależności od preferencji klientów. W skład scenariusza wchodzą tematyczne tańce, przedstawienia lub inne atrakcje ustalone z klientami. Rolą wodzireja, oprócz realizacji scenariusza, jest także komunikacja z uczestnikami oraz zapewnienie odpowiedniej atmosfery na imprezie. Rolą DJ jest poprowadzenie imprezy od strony muzycznej, poprzez odtwarzanie określonych utworów i łączenie ich ze sobą w autorskie zestawienie poprzez miksowanie, samplowanie itp. Takie zestawienie utworów muzycznych powstaje według określonego scenariusza i zawiera różne typy muzyczne. Dobór utworów jest zestawieniem autorskim, które jest odpowiednio dopasowane do scenariusza całej imprezy. Na imprezie występuje Pan jednocześnie jako DJ i Wodzirej. Obie role, w których Pan występuje na imprezie – DJ i Wodzireja są ze sobą połączone i wchodzą w skład jednej, ogólnej usługi jaką jest oprawa artystyczna i muzyczna imprezy. Świadcząc usługi oprawy artystycznej i muzycznej imprez okolicznościowych występuje Pan jako indywidualny twórca lub artysta wykonawca w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Utwór w postaci scenariusza muzyczno-artystycznego zawiera przy każdej imprezie inne, wymyślone oraz zestawione przez Pana w oryginalny sposób elementy. Usługi te jako utwory artystyczne o charakterze muzycznym i choreograficznym można zaliczyć do usług kulturalnych mających na celu tworzenie oraz propagowanie kultury. Za usługę dotyczącą zapewnienia oprawy artystycznej i muzycznej pobiera Pan od klientów honorarium.
Odnosząc się do kwestii dotyczącej ustalenia charakteru świadczenia realizowanego przez Pana należy wskazać, że co do zasady każde świadczenie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług powinno być traktowane jako odrębne i niezależne, jednak w sytuacji gdy jedna usługa obejmuje z ekonomicznego punktu widzenia kilka świadczeń, usługa ta nie powinna być sztucznie dzielona dla celów podatkowych. Zatem, z ekonomicznego punktu widzenia usługi nie powinny być dzielone dla celów podatkowych wówczas, gdy tworzyć będą jedną usługę kompleksową, obejmującą kilka świadczeń pomocniczych. Jeżeli jednak w skład świadczonej czynności wchodzić będą czynności, które nie służą wyłącznie wykonaniu czynności głównej, zasadniczej, lecz mogą mieć również charakter samoistny, to wówczas nie ma podstaw dla traktowania ich jako elementu czynności złożonej.
Co istotne, aby móc wskazać, że dana czynność jest czynnością złożoną powinna się ona składać z różnych świadczeń, których realizacja prowadzi jednak do jednego celu. Na usługę złożoną składa się więc kombinacja różnych czynności, prowadzących do realizacji określonego celu – do wykonania świadczenia głównego, na które składają się różne świadczenia pomocnicze. Natomiast czynność należy uznać za pomocniczą, jeśli nie stanowi ona celu sama w sobie, lecz jest środkiem do pełnego zrealizowania lub wykorzystania czynności zasadniczej. Pojedyncza czynność traktowana jest zatem jako element usługi kompleksowej wówczas, jeżeli cel świadczenia czynności pomocniczej jest zdeterminowany przez czynność główną oraz nie można wykonać lub wykorzystać czynności głównej bez czynności pomocniczej usługi.
Należy zauważyć, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz regulacje Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego sytemu podatku od wartości dodanej (t. j. Dz. Urz. UE L 347 z 11 grudnia 2006, str. 1, ze zm.), nie regulują kwestii czynności złożonych. Jednakże, zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podatkiem VAT oraz na podstawie polskiego i europejskiego orzecznictwa można stwierdzić, że świadczenie obejmujące z ekonomicznego i gospodarczego punktu widzenia jedną czynność nie powinno być sztucznie dzielone.
Koncepcję opodatkowania świadczeń kompleksowych wypracował Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej, w wydanych orzeczeniach. W szczególności w wyroku w sprawie C-349/96 Card Protection Plan Ltd., TSUE uznał, że każde świadczenie usług powinno być, co do zasady, traktowane jako świadczenie odrębne i niezależne. Jeżeli jednak dwa lub więcej niż dwa świadczenia (czynności) dokonane przez podatnika na rzecz konsumenta są tak ściśle powiązane, że obiektywnie tworzą w aspekcie gospodarczym jedną całość, to wszystkie te świadczenia lub czynności stanowią jednolite świadczenie dla celów podatku od wartości dodanej, do których stosuje się te same zasady opodatkowania.
Również w orzecznictwie NSA przyjmuje się, że świadczenie złożone (kompleksowe) ma miejsce wówczas, gdy relacja poszczególnych świadczeń wykonywanych przez podatnika na rzecz jednego nabywcy dzieli je na świadczenie podstawowe i świadczenia pomocnicze – tzn. takie, które umożliwiają skorzystanie ze świadczenia podstawowego lub są niezbędne dla możliwości skorzystania ze świadczenia podstawowego. Jeżeli jednak świadczenia te można rozdzielić, tak że nie zmieni to ich charakteru ani wartości z punktu widzenia nabywcy, wówczas świadczenia takie powinny być traktowane jako dwa niezależnie opodatkowane świadczenia. Zatem należy uwzględniać ochronę podstawowych zasad opodatkowania podatkiem od wartości dodanej wymagających, by każda działalność gospodarcza była traktowana w ten sam sposób. Sprzeciwia się to temu, by podmioty gospodarcze dokonujące takich samych czynności, były traktowane odmiennie w zakresie poboru tego podatku (wyrok NSA z 6 maja 2015 r., I FSK 2105/13).
W przypadku, gdy wykonywana czynność stanowi dla klienta całość, nie należy jej rozbijać na poszczególne elementy składowe, lecz traktować jako jedno świadczenie, zgodnie z elementem, który nadaje całemu świadczeniu charakter dominujący. Jeśli więc wykonywanych jest więcej czynności, a są one ze sobą ściśle powiązane oraz stanowią całość pod względem ekonomicznym i gospodarczym, to wówczas dla potrzeb VAT należy potraktować je jako jedną czynność opodatkowaną. Skutkiem powyższego, świadczenie pomocnicze, co do zasady dzieli los prawny świadczenia głównego, w szczególności w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego, miejsca świadczenia oraz stawki podatku od towarów i usług.
Jak wynika z opisu sprawy, w ramach świadczonej usługi zapewnia Pan animację imprezy jako wodzirej tworząc autorski scenariusz oraz oprawę muzyczną jako DJ. Obie role, w których Pan występuje są ze sobą połączone i wchodzą w skład jednej, ogólnej usługi jaką jest oprawa artystyczna i muzyczna imprezy. W ramach scenariusza dokonuje Pan odpowiedniego doboru elementów muzycznych i choreograficznych oraz uszeregowania ich we właściwej kolejności. Oprócz realizacji scenariusza komunikuje się Pan z uczestnikami, zapewnia odpowiednią atmosferę na imprezie, prowadzi imprezę od strony muzycznej, poprzez odtwarzanie określonych utworów i łączenie ich ze sobą w autorskie zestawienie.
Zatem jak wynika z przedstawionych okoliczności sprawy, w ramach świadczonej usługi podejmuje Pan szereg czynności, które prowadzą do jednego celu, tj. zapewnienia oprawy muzycznej i artystycznej imprez okolicznościowych/wesel poprzez realizację autorskiego scenariusza imprezy.
Świadcząc usługi oprawy artystycznej i muzycznej imprez okolicznościowych występuje Pan jako indywidualny twórca lub artysta wykonawca w rozumieniu przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, a w wyniku świadczonych usług tworzy Pan utwór w postaci scenariusza. Ponadto za usługę dotyczącą zapewnienia oprawy artystycznej i muzycznej pobiera Pan od klientów honorarium.
Tym samym, skoro świadczy/będzie świadczył Pan usługi kulturalne polegające na zapewnieniu oprawy artystycznej i muzycznej imprez okolicznościowych/wesel jako indywidualny twórca lub artysta wykonawca w rozumieniu przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, w wyniku których stworzy utwór (scenariusz), a usługi są/będą wynagradzane w formie honorarium, to usługi te korzystają/będą korzystały ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy.
Zatem Pana stanowisko jest prawidłowe.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.
Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Pana w złożonym wniosku. W przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) udzielona odpowiedź traci swą aktualność.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.
- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1)z zastosowaniem art. 119a;
2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259 ze zm.; dalej jako „PPSA”.
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).