Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy opodatkowania sprzedaży egzekucyjnej zabudowanej działki nr A zlokalizowanej w (...), wpłynął 20 czerwca 2022 r.

Wniosek został uzupełniony pismem z 22 sierpnia 2022 r., stanowiącym odpowiedź na wezwanie z 16 sierpnia 2022 r.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego (z uwzględnieniem treści uzupełnień)

Prowadzi Pan postępowanie egzekucyjne przeciwko p. (…) (PESEL: …). W toku postępowania wszczął Pan egzekucję z nieruchomości (…). Dłużniczka nabyła rzeczoną nieruchomość w drodze umowy darowizny z dnia: (…) r. Biorąc pod uwagę stan faktyczny prowadzonych postępowań egzekucyjnych, egzekucja zmierza do licytacji ww. nieruchomości. Sprzedaż nieruchomości w drodze licytacji publicznej może rodzić obowiązek podatkowy, dlatego też organ egzekucyjny kieruje niniejszy wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej. Pozyskanie wiedzy czy suma uzyskana ze sprzedaży będzie pomniejszona o należny podatek VAT jest kluczowe. Ma istotne znaczenie dla dalszego etapu postępowania egzekucyjnego. Jeżeli sprzedaż będzie obejmowała obowiązek podatkowy informacja takowa musi zostać zawarta w protokole opisu i oszacowania nieruchomości oraz obwieszczeniu o licytacji nieruchomości. Także wierzyciele muszą pozyskać wiedzę, że suma ze sprzedaży, która później będzie podlegała podziałowi pomiędzy wierzycieli (hipotecznych i egzekwujących) będzie pomniejszona o wartość należnego podatku VAT.

Organ egzekucyjny pozyskał od dłużniczki informacje mające istotne znaczenie dla wydania interpretacji w rzeczonej sprawie:

    - dłużniczka p. (...) w przeszłości prowadziła działalność gospodarczą - kobieta nie pamięta w jakich latach

    - p. (...) w trakcie prowadzenia działalności gospodarczej była czynnym podatnikiem podatku VAT

    - z chwilą nabycia ww. nieruchomości dłużniczka nie była czynnym podatnikiem podatku VAT

    - ww. nieruchomość dłużniczka nabyła do majątku osobistego

    - ww. nieruchomość dłużniczka nabyła z zamiarem i w celu prowadzenia działalności gospodarczej

    - dłużniczka faktycznie nie wykorzystywała ww. nieruchomości w celach prowadzonej działalności gospodarczej (pomimo wcześniejszych planów, p. (...) nie rozpoczęła działalności w nabytej nieruchomości).

    - dłużniczka nie udostępniała nieruchomości osobom trzecim - ani w sposób formalny (umowa najmu, użyczenia, dzierżawy etc.) nikt nie korzystał z nieruchomości.

    - dłużniczka nieruchomość nabyła w drodze darowizny dokonanej przez jej ojca, co za tym idzie nie wystawiono żadnej faktury

    - dłużniczka nie podjęła żadnych robót budowlanych mających na celu zmodernizowanie budynku oraz działki. P. (...) nie poniosła żadnych nakładów na rzeczoną nieruchomość.

    - dłużniczka nie miała wpływu na objęcie nieruchomości miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego

    - oświadczenie odebrano osobiście od dłużniczki - właścicielki nieruchomości, po przeprowadzonych czynnościach terenowych.

W uzupełnieniu, odpowiadając na pytania zawarte w wezwaniu, wskazał Pan:

1. oznaczenie nieruchomości mającej być przedmiotem sprzedaży w drodze:

­Działka zabudowana o numerze A; powierzchnia: (…) m², położonej: (…), dla której Sąd Rejonowy Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą o numerze (…);

2. jakiego rodzaju jest to nieruchomość:

­grunt wraz z posadowionym na niej budynkiem;

4. jeżeli nieruchomość stanowi grunt zabudowany, budynek lub lokal:

 a) kiedy budynek został wybudowany?

­brak informacji;

 b) czy w związku z wybudowaniem budynków lub budowli Dłużniczce przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego od wydatków poniesionych w związku z ich wybudowaniem?

­oświadczenie dłużniczki: nie przysługiwało jej prawo do odliczenie podatku;

 c) kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie budynku? Kiedy budynek lub lokal został oddany do użytkowania?

­oświadczenie dłużniczki: nigdy nie zasiedliła nieruchomości;

 d) czy Dłużniczka ponosiła w stosunku do budynku lub lokalu wydatki na ulepszenie w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym?

­oświadczenie dłużniczki: nie ponosiła żadnych nakładów;

 e) czy w stosunku do tych wydatków Dłużniczce przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego?

­oświadczenie dłużniczki: nie przysługiwało;

 f) jeżeli zostały poniesione takie wydatki to były one niższe czy wyższe niż 30% wartości początkowej budynku lub lokalu?

­oświadczenie dłużniczki: nie dotyczy; brak wydatków;

g) kiedy zakończono ulepszenie budynku lub lokalu? Proszę podać dokładną datę.

­oświadczenie dłużniczki: nie ulepszano budynku wcale;

 5. czy dłużniczka prowadziła działalność gospodarczą w momencie nabycia nieruchomości?

­oświadczenie dłużniczki: nie;

 6. czy nieruchomość opisana we wniosku została zaliczona do środków trwałych przedsiębiorstwa dłużniczki?

­oświadczenie dłużniczki: nie;

 7. czy nieruchomość była wykorzystywana wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku?

­oświadczenie dłużniczki: dłużniczka nie wykorzystywała nieruchomości, jedynie nabyła. Nie zasiedliła nieruchomości oraz nie wykorzystywała do celów związanych z działalnością gospodarczą;

 8. czy prowadził Pan udokumentowane działania, które nie doprowadziły, na skutek braku możliwości uzyskania niezbędnych informacji od Dłużniczki, do potwierdzenia spełnienia warunków zastosowania do dostawy towarów, o której mowa w art. 18, zwolnień od podatku, o których mowa w ust. 1 pkt 2, 3 i 9-10a [art. 43 ustawy o podatku od towarów i usług]?

­dokumentacja prowadzona jest zgodnie z przepisami regulującymi obowiązek prowadzenia akt egzekucyjnych.

Pytanie

Czy podana w obwieszczeniu o licytacji nieruchomości cena, powinna zawierać w sobie podatek VAT należny w chwili pozytywnego rezultatu licytacji tj. sprzedaży, czy też w przypadku rzeczonej nieruchomości nie będzie istniał obowiązek podatkowy co zaskutkuje brakiem odprowadzenia podatku za podatnika (dłużniczkę)?

Pana stanowisko w sprawie

Opierając stanowisko na wykładni przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług tj. Dz. U. 2004 nr 54 poz. 535 z późn. zm.) zdaniem organu egzekucyjnego, sprzedaż rzeczonej nieruchomości nie będzie rodziła obowiązku podatkowego tj. obowiązku uiszczenia podatku VAT od sprzedaży tej nieruchomości w drodze licytacji publicznej. Zdaniem organu egzekucyjnego istotne znaczenie ma także fakt, iż nieruchomość na dobrą sprawę nie została zasiedlona po raz pierwszy. Sposób nabycia, późniejsze niewykorzystywanie nieruchomości w celach prowadzenia działalności gospodarczej oraz fakt, iż nieruchomość nie została wprowadzona w majątek trwały przedsiębiorstwa dłużniczki, nie rodzą zdaniem organu egzekucyjnego obowiązku uiszczenia podatku w przypadku sprzedaży nieruchomości w drodze licytacji publicznej.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które Pan przedstawił we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 18 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2022 r., poz. 931 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:

Definicja płatnika została zawarta w art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2022 r., poz. 2651):

Przepis art. 18 ustawy wprowadza szczególną na gruncie przepisów ustawy regulację, kiedy to należny podatek pobierany jest i odprowadzany do urzędu skarbowego przez płatnika, a nie przez podatnika. Płatnik pełni w tym przypadku rolę pośrednika pomiędzy podatnikiem a organem podatkowym, przekazując organowi środki pieniężne podatnika.

Komornik sądowy dokonuje transakcji w imieniu dłużnika. Prowadzona przez komornika sądowego sprzedaż towarów będących własnością dłużnika podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdy do rozliczenia tego podatku jest zobowiązany dłużnik, tzn. w przypadku gdy dłużnik - właściciel towarów - występuje jako podatnik podatku od towarów i usług, wówczas komornik jest płatnikiem podatku od towarów i usług z tytułu dostawy tego towaru. W przypadku natomiast, gdy dana czynność nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług lub jest od niego zwolniona, komornik sądowy nie jest obowiązany do odprowadzenia podatku. Zatem komornik sądowy zobowiązany jest do przestrzegania przepisów ustawy i do uwzględniania, w trakcie sprzedaży egzekucyjnej towarów, okoliczności decydujących o jej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy:

Na mocy art. 2 pkt 6 ustawy:

Dostawa towaru mieści się w definicji sprzedaży określonej w art. 2 pkt 22 ustawy. Zgodnie z tym przepisem:

W świetle przytoczonych powyżej przepisów, zarówno grunt, jak i budynek spełniają definicję towaru określoną w art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż traktowana jest jako odpłatna dostawa towarów na terytorium kraju.

Jednocześnie należy zaznaczyć, że sprzedaż nieruchomości w trybie egzekucji stanowi odpłatną dostawę towarów, co oznacza, że zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, objęta jest zakresem przedmiotowym opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy:

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem był podatnikiem podatku od towarów i usług.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy:

Według art. 15 ust. 2 ustawy:

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności, konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Przez ciągłe wykorzystywanie składników majątku należy rozumieć takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania. Zatem czerpanie dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej.

Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Na mocy art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.) – zwanej dalej Dyrektywą 112, „podatnikiem” jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności.

„Działalność gospodarcza” obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Zatem jeśli osoba fizyczna dokonuje zbycia swojego majątku prywatnego, a czynność ta wykonywana jest jednorazowo lub okazjonalnie, w warunkach wskazujących, że działanie to nie jest czynione z zamiarem jego powtarzania (kontynuowania) i nie zmierza do nadania mu stałego charakteru, transakcja taka nie może być uznana za działalność gospodarczą, w rozumieniu cytowanego wyżej art. 15 ust. 2 ustawy.

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Zatem w kwestii podlegania opodatkowaniu sprzedaży działki zabudowanej nr A istotne jest, czy w danej sprawie  Dłużniczka w celu dokonania sprzedaży gruntów podjęła aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania jej za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą, sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie – zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Inaczej jest natomiast – wyjaśnił Trybunał – w przypadku gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

W rozumieniu powyższych twierdzeń pomóc mogą zapisy orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, że uznanie, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Zgodnie z przedstawionym opisem zdarzenia przyszłego prowadzi Pan postępowanie egzekucyjne przeciwko pani (…), w toku postępowania wszczął Pan egzekucję z nieruchomości, którą stanowi działka zabudowana o numerze A położona przy ul. (…) w (...). Dłużniczka nabyła nieruchomość w drodze umowy darowizny z dnia (…) r. dokonanej przez ojca.

Dłużniczka w przeszłości prowadziła działalność gospodarczą, w trakcie prowadzenia działalności gospodarczej była czynnym podatnikiem podatku VAT. Z chwilą nabycia ww. nieruchomości dłużniczka nie prowadziła działalność gospodarczą w momencie nabycia nieruchomości nie była czynnym podatnikiem podatku VAT. Dłużniczka nabyła ww. nieruchomość do majątku osobistego, z zamiarem i w celu prowadzenia działalności gospodarczej. Dłużniczka faktycznie nie wykorzystywała ww. nieruchomości w celach prowadzonej działalności gospodarczej (pomimo wcześniejszych planów, nie rozpoczęła działalności w nabytej nieruchomości). Nieruchomość opisana we wniosku nie została zaliczona do środków trwałych przedsiębiorstwa Dłużniczki. Dłużniczka nie udostępniała nieruchomości osobom trzecim - ani w sposób formalny (umowa najmu, użyczenia, dzierżawy etc.) nikt nie korzystał z nieruchomości. Dłużniczka nie podjęła żadnych robót budowlanych mających na celu zmodernizowanie budynku oraz działki, nie poniosła żadnych nakładów na rzeczoną nieruchomość. Dłużniczka nie wykorzystywała nieruchomości, jedynie nabyła. Nie zasiedliła nieruchomości oraz nie wykorzystywała do celów związanych z działalnością gospodarczą.

Na tle powyższego opisu sprawy powziął Pan wątpliwości czy cena licytacyjna powinna zawierać w sobie podatek VAT czy też w przypadku rzeczonej nieruchomości nie będzie istniał obowiązek podatkowy co zaskutkuje brakiem odprowadzenia podatku za podatnika (dłużniczkę). 

Mając na uwadze całokształt przedstawionych we wniosku okoliczności sprawy analizowanych w kontekście powołanych przepisów prawa należy stwierdzić, że w związku z planowaną przez Pana sprzedażą w drodze licytacji publicznej działki zabudowanej nr A, Dłużniczka nie będzie działał w charakterze podatnika podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, a czynność ta nie będzie po stronie Dłużniczki nosiła znamion działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy.

Powyższe wynika z faktu, że przedmiotowa sprzedaż będzie po stronie Dłużniczki stanowiła zwykłe wykonywanie prawa własności w stosunku do ww. działki zabudowanej nr A stanowiącej część majątku prywatnego, która to działka po otrzymaniu od ojca nie była wykorzystywana – jak wynika z treści wniosku – w celu prowadzenia przez Dłużniczkę jakiejkolwiek działalności gospodarczej. Dłużniczka pomimo wcześniejszych planów nie rozpoczęła działalności na otrzymanej od ojca działce. Nie ponosiła w związku z posadowionym na działce nr A budynkiem żadnych nakładów oraz nie dokonywała żadnych ulepszeń. Nie zasiedliła nieruchomości oraz nie wykorzystywała jej do działalności gospodarczej. Tym samym transakcja zbycia działki zabudowanej nr A nie będzie podlegała przepisom ustawy o podatku od towarów i usług, które nie będą miały zastosowania do transakcji, której przedmiotem będzie majątek osobisty.

Podsumowując, sprzedaż działki zabudowanej nr A nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług i w konsekwencji Dłużniczka nie będzie z tego tytułu zobowiązana do zapłaty podatku VAT.

Zatem zasadniczo Pana stanowisko, że „sposób nabycia, późniejsze niewykorzystywanie nieruchomości w celach prowadzenia działalności gospodarczej oraz fakt, iż nieruchomość nie została wprowadzona w majątek trwały przedsiębiorstwa dłużniczki, nie rodzą zdaniem organu egzekucyjnego obowiązku uiszczenia podatku w przypadku sprzedaży nieruchomości w drodze licytacji publicznej” jest prawidłowe.

Zaznaczyć jednak należy, że wskazany przez Pana w jego początkowej części, przepis art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, w analizowanym przypadku nie będzie miał zastosowania, skoro Dłużniczka dla opisanej we wniosku czynności nie będzie działała w charakterze podatnika podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, a czynność ta nie będzie po stronie Dłużniczki nosiła znamion działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku.

W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność. Równocześnie w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

      Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 329; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

  - w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

  - w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651).