Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 5 czerwca 2023 r. (wpływ 5 czerwca 2023 r.) oraz pismem z 6 lipca 2023 r. (wpływ 6 lipca 2023 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

(…) (dalej: „Pożyczkobiorca”, „(…)” ) z siedzibą w (…) w (…), prowadzi działalność gospodarczą w zakresie rozwoju i produkcji precyzyjnych i bezpiecznych elementów z metalu, gumy i tworzywa sztucznego, obróbki i montażu pojedynczych elementów oraz połączeń guma-metal.

(…) (dalej: Pożyczkodawca, (…)) z siedzibą w (…) w (…) jest spółką prowadzącą działalność w zakresie produkcji elementów z metalu, gumy oraz w zakresie obróbki i montażu pojedynczych elementów oraz połączeń guma-metal. Nie prowadzi ona stałej działalności w zakresie udzielania pożyczek. Pożyczkodawca jest (…) podatnikiem podatku od towarów i usług. Pożyczkobiorca jest zarejestrowany jako podatnik VAT zarówno w (…) jak i w (…). Spółki będące stronami umowy są pomiędzy sobą podmiotami powiązanymi w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób prawnych.

(…) jako pożyczkobiorca i (…) jako pożyczkodawca w dniu 27 lutego 2023r., zawarły umowę pożyczki.

Środki pieniężne w ramach umowy pożyczki zostały przelane z rachunku Pożyczkodawcy prowadzonego w (…) banku na rachunek pożyczkobiorcy w banku (…).

Zgodnie z umową z tytułu pożyczki Pożyczkodawcy przysługuje wynagrodzenie w postaci odsetek w wysokości 5% w skali roku. Odsetki mają zostać naliczone w dniu zwrotu całej pożyczki. Umowa ta ma więc charakter odpłatny.

W ramach umowy Pożyczkobiorca jest uprawniony do dokonania wcześniejszej spłaty pożyczki oraz dokonywanie częściowych spłat pożyczki. Wszystkie koszty w tym obowiązki podatkowe ma ponosić Pożyczkobiorca.

Przed zawarciem Pożyczkodawca nie udzielał innych pożyczek Pożyczkobiorcy i nie jest wiadome, czy po udzieleniu Pożyczkobiorcy pożyczki będzie udzielać następnych pożyczek.

Od umowy pożyczki został przez Pożyczkobiorcę zapłacony podatek od czynności cywilnoprawnych. W związku z opisanym stanem fatycznym Pożyczkobiorca powziął w wątpliwość, czy był on zobowiązany do zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych.

W uzupełnieniu wskazali Państwo, że:

  1) Czy (…) (Pożyczkobiorca) jest podatnikiem w rozumieniu art. 28a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2022 r., poz. 931 ze zm.)?

Tak, (…) jest podatnikiem podatku VAT w rozumieniu art. 28a ustawy o podatku od towarów i usług.

  2) Czy (…) (Pożyczkobiorca) jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług na terytorium (…)?

Tak (…) jest czynnym podatnikiem podatku VAT i figuruje w rejestrze podatników VAT.

  3) Czy (…) (Pożyczkobiorca) posiada w (…) stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej?

Nie, (…) nie posiada w (…) stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej.

  4) Dla jakiego miejsca prowadzenia działalności przez (…) (Pożyczkobiorca) świadczona jest usługa udzielenia pożyczki, o której mowa we wniosku?

Na gruncie podatku VAT i art. 28 ustawy o podatku od towarów i usług należałoby uznać, że usługa udzielenia pożyczki świadczona jest do miejsca prowadzenia działalności którym jest miejsce siedziby podatnik (…), tj. (…), (…).

  5) Czy (…) (Pożyczkodawca) jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług na terytorium (…)?

Tak, (…) jest zarejestrowana jako czynny podatnik VAT i figuruje w wykazie podatników VAT.

  6) Czy (…) (Pożyczkodawca) posiada w (…) siedzibę działalności gospodarczej, albo stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, albo czy jest zarejestrowana dla celów podatku od wartości dodanej na terytorium (…)?

(…) nie jest zarejestrowana jako podatnik podatku VAT ani nie posiada siedziby oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium (…).

Pytanie w zakresie podatku od towarów i usług (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu z 5 czerwca 2023 r.)

Czy do opisanej w stanie faktycznym pożyczki mają zastosowanie przepisy o podatku od towarów i usług, a Pożyczkodawca powinien udokumentować świadczenie usług fakturą bez podatku VAT?

Państwa stanowisko w zakresie podatku od towarów i usług (ostatecznie przedstawione w uzupełnieniu z 5 czerwca 2023 r.)

PCC a VAT

Zgodnie z art. 2 pkt. 4 lit a i b ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz.U. z 2023 r. poz. 170; dalej: PCCU) czynności cywilnoprawne inne niż umowa spółki i jej zmiany nie podlegają pod podatek PCC w zakresie, w jakim są opodatkowane podatkiem od towarów i usług, jeżeli przynajmniej jedna ze stron jest zwolniona od podatku od towarów i usług z tytułu dokonania tej czynności.

Jednocześnie zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2022 r. poz. 931; dalej: VATU) pod podatek VAT podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terenie kraju. Jako że pożyczka została oprocentowana nie ma wątpliwości, że pożyczka ma charakter odpłatny.

Na podstawie art. 8 ust. 1 za świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznych, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, która nie stanowi dostawy towarów.

Istotne jest więc ustalenie czy pożyczkodawca udzielając pożyczki działa w charakterze podatnika VAT. Zgodnie z definicją zawartą w art. 15 VATU podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności, przedmiot działalności gospodarczej według ust. 2 obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Jako że Pożyczkodawca jest osobą prawną wykonujący samodzielnie działalność gospodarczą w sposób ciągły dla celów zarobkowych i jest on podatnikiem VAT czynnym, należy uznać, że spełnia on definicję podatnika VAT.

Pomimo iż udzielanie pożyczek nie stanowi dla niego stałego źródła zarobkowego i czynność ta miała charakter jednorazowy, to jednak czynność ta wpisuje się w ocenie Pożyczkobiorcy w zarobkowy charakter prowadzonej przez Pożyczkodawcę działalności gospodarczej.

Potwierdzenie takiego stanowiska można znaleźć w indywidualnych interpretacjach podatkowych wydanych przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej. Jak wskazano w interpretacjach np.: z dnia 31 sierpnia 2022 r. o sygn. 0111-KDIB3-1.4012.414.2022.4.WN

„Udzielanie pożyczek przez podatnika podatku od towarów i usług spełnia przesłanki uznania tych czynności za podlegające opodatkowaniu, niezależnie od częstotliwości i celu ich udzielenia czy statusu nabywcy. Udzielanie bowiem pożyczek przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą, w związku z jej prowadzeniem, można identyfikować i zaliczać do zawodowej płaszczyzny jednostki, a więc uznać za rodzącą obowiązki w podatku od towarów i usług, nawet gdy te czynności nie znajdują się w jej zakresie przedmiotowym.”

oraz z dnia 16 grudnia 2021 r., sygn. 0114-KDIP1-1.4012.685.2021.2.MM

„czynność polegająca na udzieleniu oprocentowanej pożyczki przez Wnioskodawcę na rzecz Pożyczkobiorcy (niezależnie od tego czy w przedmiocie działalności Wnioskodawcy w KRS/w umowie Spółki figuruje udzielanie pożyczek, kredytów czy inna tego typu działalność), stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.”

W konsekwencji należy uznać, że niezależnie od tego czy podatnik zajmuje się działalnością gospodarczą polegająca na udzieleniu pożyczek czy też czynność ta ma charakter wyłącznie jednorazowy, jeżeli pożyczka ma charakter odpłatny należy uznać, że podlega ona pod regulacje dot. podatku VAT.

Takie stanowisko znajduje swoje uzasadnienie w orzeczeniach sądów administracyjnych, takich jak: wyrok NSA z dnia 29 czerwca 2010 r., sygn. Akt II FSK 395/09; WSA w Łodzi z dnia 4 października 2011 r., sygn. Akt I SA/Łd 1085/11 oraz WSA w Krakowie z dnia 31 marca 2015 r., sygn. akt I SA/Kr 85/15.

W tym ostatnim wyroku WSA trafnie wskazała, że:

„Jako błędne określa się zawężanie działalności do typowych i zasadniczych transakcji gospodarczych (np. dotyczących zasadniczego zakresu działalności podatnika) i pozostawienie poza jej zakresem pobocznych czynności wykonywanych jednak w szerokim kontekście prowadzonej działalności gospodarczej. Jak podkreśla się w literaturze, „prowadzić to może z jednej strony do nieuzasadnionego ograniczenia prawa do odliczenia podatku naliczonego, a z drugiej strony do bezpodstawnego wyłączenia transakcji z opodatkowania VAT” (por. komentarz do art. 15 J. Martini, P. Skorupa, M. Wojda, VAT 2010. Komentarz, Warszawa 2010).”

Oraz należy wskazać, że NSA w powyżej sprawie, od której wniesiona została skarga kasacyjna podzielił pogląd WSA w Krakowie stwierdzając, że „W niniejszej sprawie organy podatkowe w zasadzie abstrahowały od kryteriów określonych w art. 15 ust. 2 u.p.t.u., a szczególną wagę przywiązały do względów formalnych, które nie wynikają z tego przepisu.”

Dlatego w opinii Pożyczkobiorcy należy uznać, że do przedmiotowej umowy pożyczki zastosowanie będą miały przepisy podatku VAT i tym samym spełniona zostanie negatywna przesłanka z art. 2 pkt. 4 PCCU i w związku z powyższym zapłacony podatek od czynności cywilnoprawnych powinien zostać zwrócony podatnikowi jako nienależnie pobrany.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku w zakresie podatku od towarów i usług, zgodnie z którym do opisanej w stanie faktycznym umowy pożyczki zastosowanie będą miały przepisy podatku od towarów i usług, jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Na wstępie niniejszej interpretacji należy wyjaśnić, iż Państwa Spółka (pożyczkobiorca) została uznana za podmiot zainteresowany w sprawie będącej przedmiotem wniosku w związku z możliwością opodatkowania ww. czynności podatkiem od czynności cywilnoprawnych w przypadku, gdyby czynność udzielenia pożyczki przez Pożyczkodawcę nie podlegała przepisom ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2022 r., poz. 931 ze zm.), zwanej dalej „ustawą” lub „ustawą o VAT”,

opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają:

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy,

przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy,

przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1) przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;

2) zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;

3) świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Należy zauważyć, iż pojęcie usługi zostało zdefiniowane bardzo szeroko. Taka konstrukcja definicji usług pozwala na objęcie zakresem przedmiotowym podatku VAT wszelkich transakcji wykonywanych w ramach działalności gospodarczej.

Zatem każde świadczenie niebędące dostawą towarów, polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czyjegoś zachowania stanowi, co do zasady, usługę w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Niemniej jednak muszą być przy tym spełnione następujące warunki:

1) w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona (nabywca) jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia,

2) świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy,

podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Według ust. 2 powołanego artykułu,

działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Istota umowy pożyczki została zawarta w art. 720 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2022 r., poz. 1360 ze zm.). Zgodnie z art. 720 § 1 Kodeksu cywilnego, przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości. W wyniku spełnienia świadczenia przez dającego pożyczkę, określone przedmioty majątkowe stają się własnością biorącego pożyczkę. Zasilają one jednak tylko czasowo majątek biorącego pożyczkę, który obowiązany jest do zwrotu, tj. do przeniesienia na drugą stronę własności tej samej ilości pieniędzy albo rzeczy tego samego rodzaju.

Czynność polegająca na udzieleniu pożyczki pieniężnej podlegającej oprocentowaniu stanowi odpłatne świadczenie usług i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Udzielenie pożyczki przez podatnika podatku od towarów i usług spełnia przesłanki uznania tej czynności za podlegającą opodatkowaniu, niezależnie od częstotliwości i celu jej udzielenia, czy statusu nabywcy. Udzielenie bowiem pożyczki przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą, w związku z jej prowadzeniem, można identyfikować i zaliczać do zawodowej płaszczyzny jednostki, a więc uznać za rodzącą obowiązki w podatku od towarów i usług, nawet gdy ta czynność nie znajduje się w jej zakresie przedmiotowym.

W efekcie, udzielenie pożyczki stanowi świadczenie na rzecz innego podmiotu, polegające na udostępnianiu kapitału na wskazany w umowie okres. Czynność udzielenia pożyczki w zamian za wynagrodzenie w postaci odsetek lub prowizji z tytułu korzystania z cudzego kapitału traktowana jest jako świadczenie usług.

Czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, może być opodatkowana właściwą stawką podatku, albo może korzystać ze zwolnienia od tego podatku.

Z opisu sprawy wynika, że są Państwo spółką z siedzibą w (…) w (…) prowadzącą działalność m.in. w zakresie rozwoju i produkcji precyzyjnych i bezpiecznych elementów z metali, gumy i tworzywa sztucznego. W dniu 27 lutego 2023r., zawarli Państwo umowę pożyczki. Państwa spółka jest pożyczkobiorcą natomiast pożyczkodawcą jest (…) z siedzibą w (…) w (…) prowadząca działalność w zakresie produkcji elementów z metalu, gumy oraz w zakresie obróbki i montażu pojedynczych elementów oraz połączeń guma-metal. Pożyczkodawca (...) nie prowadzi stałej działalności w zakresie udzielania pożyczek. Spółki będące stronami umowy są pomiędzy sobą podmiotami powiązanymi w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób prawnych. Środki pieniężne w ramach umowy pożyczki zostały przelane z rachunku Pożyczkodawcy prowadzonego w (…) banku na rachunek Państwa spółki w banku (…). Zgodnie z umową z tytułu pożyczki Pożyczkodawcy przysługuje wynagrodzenie w postaci odsetek w wysokości 5% w skali roku. Odsetki mają zostać naliczone w dniu zwrotu całej pożyczki. W ramach umowy są Państwo uprawnieni do dokonania wcześniejszej spłaty pożyczki oraz dokonywanie częściowych spłat pożyczki. Wszystkie koszty w tym obowiązki podatkowe mają ponosić Państwo. Dotychczas Pożyczkodawca (…) nie udzielił Państwu innych pożyczek i nie jest wiadome, czy po udzieleniu Państwu pożyczki będzie udzielać następnych pożyczek. Od umowy pożyczki został przez Państwa spółkę zapłacony podatek od czynności cywilnoprawnych. Państwa spółka jest podatnikiem podatku VAT rozumieniu art. 28a ustawy o podatku od towarów i usług oraz czynnym podatnikiem podatku VAT i figuruje w rejestrze podatników VAT. Nie posiadają Państwo w (…) stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej. Usługa udzielenia pożyczki świadczona jest do miejsca prowadzenia działalności Państwa spółki, którym jest miejsce siedziby (…), tj. (…), (…). Pożyczkodawca (...) jest zarejestrowany jako czynny podatnik VAT na terytorium (…) i figuruje w wykazie podatników VAT. Pożyczkodawca (...) nie jest zarejestrowany jako podatnik podatku VAT w (…) ani nie posiada siedziby oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium (…).

Przy tak przedstawionym opisie sprawy, Państwa wątpliwości dotyczą kwestii czy do opisanej w stanie faktycznym umowy pożyczki zastosowanie będą miały przepisy podatku od towarów i usług.

W przypadku świadczenia usług, gdy jedna ze stron posiada siedzibę poza terytorium kraju, istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależeć będzie, czy dana usługa podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w (…), czy też nie.

Kwestie dotyczące miejsca świadczenia przy świadczeniu usług uregulowane zostały w rozdziale 3 działu V ustawy.

Stosownie do art. 28a ustawy,

na potrzeby stosowania niniejszego rozdziału:

 a) podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,

 b) osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana lub obowiązana do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;

Wskazany powyżej art. 28a ustawy wprowadza drugą definicję podatnika do ustawy. Definicja ta ma zastosowanie tylko w przypadku ustalenia miejsca świadczenia usług. Podatnikiem według tej regulacji jest osoba wykonująca samodzielnie działalność gospodarczą, bez względu na cel i rezultat takiej działalności. Ustawodawca odwołuje się w tym celu do definicji działalności gospodarczej ustalonej w art. 15 ust. 2 ustawy. Za podatników są uznawane również podmioty wykonujące działalność gospodarczą zgodnie z regulacjami innych państw członkowskich oraz państw trzecich.

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 28b ust. 1 ustawy,

miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n.

Jak stanowi art. 28b ust. 2 ustawy,

w przypadku, gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.

Z powyższych przepisów wynika, że miejscem świadczenia usług na rzecz podatnika w rozumieniu art. 28a ustawy jest miejsce, w którym podatnik ten posiada siedzibę swojej działalności gospodarczej. Jeżeli jednak usługi te są świadczone na rzecz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika znajdującego się w miejscu innym niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej. Powołaną powyżej zasadę ogólną należy stosować, gdy usługa jest świadczona na rzecz podatnika, a przepisy wskazane w art. 28b ust. 1 ustawy nie przewidują innych zasad ustalenia miejsca świadczenia usług.

Do powołanej w art. 28b ust. 1 ustawy zasady ogólnej, ustawodawca przewidział szereg zastrzeżeń, wskazując szczególne zasady ustalania miejsca świadczenia usług. Jednakże w przedmiotowej sprawie nie mają one zastosowania.

Z wniosku wynika, że Państwa spółka (pożyczkobiorca – podmiot zagraniczny z siedzibą w (…), (…) na rzecz którego świadczona jest usługa udzielenia odpłatnej pożyczki) posiada siedzibę działalności gospodarczej w innym kraju UE. Jak Państwo wskazali usługa udzielenia pożyczki jest świadczona dla miejsca, w którym posiadają Państwo siedzibę działalności tj. (…). W związku z powyższym miejscem świadczenia, a tym samym opodatkowania usługi udzielenia odpłatnej pożyczki przez (…), stosowanie do art. 28b ust. 1 ustawy, będzie miejsce w którym Państwo – pożyczkobiorca posiadają siedzibę działalności gospodarczej. W konsekwencji w analizowanym przypadku usługa, do której ma zastosowanie art. 28b ustawy nie będzie opodatkowana na terytorium (…).

W związku z powyższym udzielenie Państwu odpłatnej pożyczki jako podmiotowi, mającemu swoją siedzibę w (…), (…), nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT w (…) lecz na terytorium (…), zgodnie z art. 28b ust. 1 ustawy.

Tym samym do opisanej w stanie faktycznym pożyczki mają zastosowanie przepisy podatku od towarów i usług w zakresie określenia miejsca świadczenia i zarazem miejsca opodatkowania usługi udzielenia pożyczki. Zatem stanowisko Państwa jest prawidłowe, ale z innej przyczyny aniżeli wskazana przez Państwa w uzasadnieniu.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Niniejsza interpretacja rozstrzyga wyłącznie w zakresie podatku od towarów i usług. Ocena prawna Państwa stanowiska w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych zostanie zawarta w odrębnym rozstrzygnięciu.

Zagadnienie dotyczące kwestii czy Pożyczkowdawca powinien udokumentować świadczenie usług fakturą bez podatku jest przedmiotem odrębnego rozstrzygnięcia.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Ponadto tut. Organ informuje, że interpretacja wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko dla Państwa, tj. Wnioskodawcy, który wystąpił z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej; wydana interpretacja nie wywołuje więc skutków prawnopodatkowych dla innych podmiotów, w tym Pożyczkodawcy (...).

Zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym albo opisem zdarzenia przyszłego. Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i muszą się Państwo zastosować do interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej,

przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej,

przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych

.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...), (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. Z 2023 r., poz. 259 ze zm.; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA).

Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa.